«Για Νορμάλ Οικογένειες από Χριστιανικό Γάμο» - Οι Αγγελίες με τις Οποίες Ήρθα Αντιμέτωπη Ψάχνοντας Σπίτι στην Αθήνα

Κείμενο: Νίκη Παπαγιάννη

Από πολλούς φίλους είχα ακούσει τη μαγική λέξη «περιπέτεια» στην αναζήτησή τους για σπίτι στην Αθήνα. Τους αποκαλούσα υπερβολικούς, διότι είχα την τύχη να μείνω σε καλά σπίτια και να γνωρίσω ακόμη καλύτερους ιδιοκτήτες - και έχω αλλάξει πολλά σπίτια από τα 20 μου. Η μόνη κακή μου εμπειρία μέχρι τότε ήταν μια κυρία που νοίκιαζε μια γκαρσονιέρα στην Πλάκα, με νοίκι που θα άρμοζε σε νεοκλασικό. Η περιγραφή ήταν δελεαστική: ανακαινισμένο διαμέρισμα με κοινόχρηστη αυλή την οποία μοιράζεται με το «βασικό σπίτι», φωτεινό, ευάερο, ευήλιο, μπλα, μπλα, μπλα. Έσφιξα τα δόντια και πήγα να το δω.Το σπίτι, εν τέλει, ήταν το πλυσταριό της κύριας κατοικίας και είχαν προσπαθήσει να το κάνουν σπίτι. Δεν ήταν στην Πλάκα, αλλά στο Μοναστηράκι, ήταν σαν τάφος από άποψη φωτός, αυλή δεν υπήρχε, μόνο μια μικρή ορθογώνια έκταση για χρήση πάρκινγκ και, τέλος, δεν είχε κουζίνα. Στην ερώτησή μου για την κουζίνα, με αποστόμωσε λέγοντας, «αν θέλετε να βάλω μία». Σε κάθε περίπτωση, συγκριτικά με εμπειρίες φίλων μου, οι δικές μου ήταν βούτυρο. Μέχρι φέτος.

Ξεκινώντας να ψάχνω για νέο σπίτι, αισθανόμουν ότι θα είναι μια ευχάριστη και παραγωγική εμπειρία. Θα βρίσκω σπίτια, θα πηγαίνω να τα δω, θα τα αξιολογώ, θα βλέπω και άλλα, και στην πορεία θα καταλήξω σε αυτό που με ικανοποιεί περισσότερο. Ψάχνω εδώ και περίπου έναν μήνα ασταμάτητα. Θεωρούσα ότι δεν θα δυσκολευτώ ιδιαίτερα, επειδή δεν ψάχνω σε μία μόνο περιοχή, αλλά είμαι ευέλικτη: Από Χαλάνδρι και Νέο Ψυχικό, μέχρι κέντρο (Παγκράτι, Αμπελόκηπους, Ιλίσια). Είναι εύκολο, λοιπόν, στην Αθήνα, που μας αγαπά και μας πληγώνει, να βρεις σπίτι της προκοπής σήμερα;

Όχι. Η εμπειρία αναζήτησης σπιτιού στην Αθήνα είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι ξεκάθαρα ένα συνονθύλευμα κωμωδίας και δράματος, που στο τέλος σε φέρνει αντιμέτωπο με δύο τεράστιες διαπιστώσεις: η μία είναι ότι, αν ο άλλος ψοφάει να νοικιάσει το σπίτι του, μπορεί να σου το παρουσιάσει ως την ευκαιρία της ζωής σου - λες και όταν το δεις, δεν θα το καταλάβεις. Η δεύτερη διαπίστωση σχετίζεται με κάτι που γνωρίζουμε, αλλά, αν δεν έρθουμε αντιμέτωποι οι ίδιοι, το κοιτάμε απλώς σαν παρατηρητές. Αναφέρομαι στον κοινωνικό ρατσισμό μεγάλης μερίδας Ελλήνων για το πώς σε αξιολογούν, για να σου νοικιάσουν το σπίτι τους, το παλάτι τους, να φτιάξεις και εσύ τη φωλίτσα σου.

Θα ξεκινήσω με μερικές επικές αγγελίες που έχω βρει στο Διαδίκτυο, αγγελίες που με έκαναν κάποια στιγμή να αναρωτηθώ αν χρειάζεται να επαναλάβω τα βασικά του Δημοτικού (για παράδειγμα, αν ξέρω να διαβάζω) ή να επισκεφθώ πολύ έναν οφθαλμίατρο. Θαυμάστε (με σχολιασμό): - Νοικιάζεται νεόδμητο οροφοδιαμέρισμα (έτος κατασκευής 1997) - Νοικιάζεται πλήρως ανακαινισμένο διαμέρισμα (με ροζ πλακάκι τσιχλόφουσκας και μπιντέ στο κέντρο του μπάνιου, ντουλάπια κουζίνας της γιαγιάς μου και κουφώματα που αφήνουν το αγιάζι να μας τσιτώνει και να μας αναζωογονεί) - Νοικιάζεται διαμέρισμα με εξαιρετική θέα (στα απλωμένα ρούχα του απέναντι) - Νοικιάζεται ρετιρέ (1ου ορόφου)

- Νοικιάζεται μονοκατοικία (σε διπλοκατοικία) - Τιμή λίγο συζητήσιμη - Ενοίκιο ακατέβατο - Νοικιάζεται μονοκατοικία. Μηνιαία κοινόχρηστα 40 ευρώ - Δεκτές μόνο γάτες

- Περιγραφή: παραδοσιακό (έτσι λέμε τώρα την ανακαίνιση από το 1970) - Διαμέρισμα 1ου ορόφου, με κήπο μπροστά (έτσι λέμε τα ισόγεια πλέον) - Με κεντρική θέρμανση πετρελαίου. Χωρίς θέρμανση (διαλέγεις και παίρνεις) - Περιγραφή: δομημένη καλωδίωση (σκέτο)

Σε αυτό το σημείο πλέον, θα αναφερθώ στη δεύτερη τρομερή διαπίστωση, που σχετίζεται με τα κοινωνικά στερεότυπα και τον ρατσισμό, στοιχεία που μου βάζουν δυναμίτη στο κεφάλι. Λοιπόν, είδα και συνεχίζω να βλέπω, μέχρι να καταφέρω και εγώ να στήσω τη σπιτική μου φωλίτσα, ότι εκεί έξω δεν πάμε καθόλου καλά και ότι οι προσωπικές μου επιλογές/απόψεις/στάσεις ζωής, αποτελούν πρόβλημα για πολλούς ιδιοκτήτες σπιτιών. Είδα με τα μάτια μου και άκουσα με τα αυτιά μου ότι αν είσαι ελεύθερος, γκέι, άθεος, αν δεν είσαι «στέλεχος», θα πεθάνεις στον δρόμο. Θαυμάστε:

Γίνεται όλο και καλύτερο:

Χθες, μιλώντας με την ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος, έγινε η εξής τραγελαφική συνομιλία: - Καλησπέρα σας.
- Γεια.
- Το διαμέρισμα από την αγγελία είναι ακόμη ελεύθερο;
- Ναι.
- Θα μπορούσα να κάνω κάποιες ερωτήσεις;
- Ελάτε να το δείτε.
- Φυσικά και να έρθω, απλώς πρώτα θα ήθελα κάποιες διευκρινήσεις, μην έρθω άδικα.
- Ακούω.
(Ρωτάω ό,τι θέλω να ρωτήσω και ετοιμάζομαι να κλείσω ραντεβού, για να πάω να το δω, ενώ οι απαντήσεις από την άλλη μεριά είναι στα όρια της συλλαβής - ούτε καν λέξης)
- Κατοικίδια δέχεστε;
- Αν δεν φέρεις κάνα φίδι, ναι.
- Τέλεια, πότε θα μπορούσα να έρθω να το δω;
- Περίμενε. Σειρά μου για ερωτήσεις. Με τι ασχολείσαι;
- Ιδιωτική υπάλληλος είμαι.
- Ηλικία;
- 27.
- Πληρώνεσαι κάθε μήνα;
- Ναι, είμαι από τους τυχερούς.
- Πόσοι θα είστε;
- Ορίστε;
- Λέω, δύο θα είστε;
- Όχι, μία, εγώ.
- Και ο σκύλος.
- Ναι και ο σκύλος.
- Η σχέση σου;
- Με τον σκύλο; Εξαιρετική.
- Μόνη σου είσαι;
- Ναι.
- 27 και μόνη σου;
- Ναι.
- 27 και μόνη;
- Ναι, σας είπα.
- Στην ηλικία σου είχα άνδρα και δύο παιδιά.
- Και εγώ έχω, τον σκύλο μου. Να τους χαίρεστε.
- Μην έρθεις να το δεις, σίγουρα έχεις κάποιο θέμα.
- Ορίστε;
- Υπάλληλος με μόνιμη δουλειά και δεν είσαι με κάποιον; Κάτι δεν πάει καλά. Μην έρθεις, θα μου το διαλύσεις το σπίτι, γεια.
- Να φας σκατά. Ένα σοκ το έπαθα, η αλήθεια είναι. Είδα πώς σε μερικά λεπτά το πολιτισμένο και ευγενικό «καλησπέρα σας» έγινε «να φας σκατά». Στο τέλος, κατέληξα ότι καλά τα έλεγαν οι φίλοι μου και ότι ναι, η αναζήτηση σπιτιού είναι εμπειρία και περιπέτεια.

Δυστυχώς, η μέχρι τώρα εμπειρία μου δείχνει πως, όταν μετά την περιγραφή που διαβάζεις στην αγγελία κάνεις κλικ στις φωτογραφίες ή όταν αποφασίζεις να σηκώσεις το ξερό σου, για να πάρεις τηλέφωνο και να κλείσεις ραντεβού, το αποτέλεσμα είναι συχνά ακραία αναληθείς αγγελίες και ακραία ανεγκέφαλοι άνθρωποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Τύποι/ισσες που, αντί να ενδιαφέρονται να είσαι συνεπής στις οικονομικές σου υποχρεώσεις, να αγαπάς και να φροντίζεις το σπίτι σου, ενδιαφέρονται για το κατά πόσο πληροίς τα στερεοτυπικά και πανηλίθια κριτήριά τους για το πώς «είναι σωστό να ζεις». Η αναζήτηση συνεχίζεται. Φιλική συμβουλή προς ομοιοπαθείς: Να βολτάρετε στην περιοχή που σας ενδιαφέρει και σίγουρα θα βρείτε πολλά ενοικιαστήρια. Θα πάω το απόγευμα με το μακρύτριχο «παιδί» μου.

Περισσότερα από το VICE

Μίλησες για Καψώνια στον Ελληνικό Στρατό; Πήγαινε Δυο Χρόνια Φυλακή

Τι Σημαίνει να είσαι Agender και Νon Βinary Άτομο στην Ελλάδα του 2017;

«Ο Πατέρας μου Ήταν Τρυφερός στο Σπίτι και Στυγνός Εγκληματίας έξω» - Συναντήσαμε τον Γιο του Pablo Escobar στην Αθήνα