Η Μαρία Καλλιμάνη Πιστεύει ότι οι Σκηνοθέτες Πρέπει να Κερδίζουν την Εμπιστοσύνη του Κόσμου με το Έργο τους

Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Μαρίας Καλλιμάνη ήταν στον "Μαχαιροβγάλτη" του Γιάννη Οικονομίδη, το 2010. Φέτος, λοιπόν, συνεργάστηκαν ξάνα - αυτή τη φορά στο σκληρό και αθυρόστομο, "Μικρό Ψάρι". Η Μαρία όμως πρωταγωνιστεί και στην αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη ταινία του Θανάση Καρανικόλα, "Στο Σπίτι", υποδύομενη μια Γεωργιανή οικιακή βοηθό, έναν καθημερινό άνθρωπο ο οποίος αντιμετωπίζει μια σειρά δραματικών καταστάσεων, υπερβαίνοντας τις δυνάμεις και τις αντοχές του. Η ταινία, η οποία απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, προβάλλεται στις αίθουσες ακόμα.

Δίνουμε το ραντεβού μας στο φουαγιέ του Εθνικού Θεάτρου. Είναι φωτεινό και ήσυχο. Η Μαρία καταφθάνει χαμογελαστή. Πίνουμε δυο γουλιές καφέ και ξεκινάμε. Αστειευόμενη, την ρωτάω ποια είναι η σχέση της με τα θαλασσινά "Καλλιμάνη". Μου απαντάει: «Είναι της οικογένειάς μου». Γελάμε. Είναι γλυκιά και αποπνέει ηρεμία. Από τα λόγια της και τα μάτια της καταλαβαίνω πως είναι πραγματικά αφοσιωμένη σ' αυτό που κάνει - όταν, δε, μου μιλάει για το "Σπίτι", λάμπει ολόκληρη.

VICE: Πες μου μερικά πράγματα για το "Σπίτι" και την συνεργασία σου με τον Θανάση Καρανικόλα.

Μαρία Καλλιμάνη: Ο Θανάσης ζει στο Βερολίνο πάνω από είκοσι χρόνια και είναι η πρώτη φορά που έκανε ταινία στην Ελλάδα, με Έλληνες ηθοποιούς. Είναι μια ταινία η οποία δουλέψαμε έτσι πολύ-πολύ έτσι όμορφα, με άλλους αγαπημένους μου συναδέλφους όπως είναι η Μαρία Τριανταφυλλίδου, ο Γιάννης Τσορτέκης, ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, η Αλεξία Καλτσίκη, ο Νίκος Γεωργάκης - όλοι εξαιρετικοί ηθοποιοί. Και είχαμε την τύχη να είμαστε και εκτός Αθηνών, να δουλεύουμε κοντά στον Μαραθώνα. Στην ταινία, η Νάντια (η Γεωργιανή οικιακή ηθοποιός που υποδύομαι) διαγνώσκεται ότι πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια την ίδια στιγμή που το ελληνικό ζευγάρι για το οποίο δουλεύει αποφασίζει, στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, να την απολύσει. Η Νάντια βλέπει αυτό που συμβαίνει, όμως προχωράει - κι εκεί, κυρίως, εστιάζει η ταινία. Στο πόσο βαθιά αισθήματα έχει αυτή η γυναίκα, αλλά και πόση δύναμη.

Πού προβλήθηκε / προβάλλεται η ταίνια;

Η ταινία προβλήθηκε στην Berlinale, όπου καταχειροκροτήθηκε και βραβεύτηκε. Απέσπασε πάρα πολύ καλές κριτικές, όπου κι αν ταξίδεψε και αυτή τη στιγμή προβάλλεται στον Μικρόκοσμο αλλά και στον Διάνα, στο Μαρούσι. Έχει πάει πολύ καλά - κι αυτό είναι κάτι που μου δίνει κι εμένα θάρρος να συνεχίσω.

Έχω την αίσθηση ότι ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε άνθιση. Παρά τις δυσκολίες.

Υπάρχουν πολλοί καλοί σκηνοθέτες - αλλά και ηθοποιοί και ταινίες, οι οποίες μάλιστα έχουν κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον και των ξένων φεστιβάλ. Και πηγαίνουν οι Έλληνες, ταξιδεύουν, διακρίνονται. Ακόμα όμως χωλαίνουμε στις αίθουσες. Δεν πάει πολύς κόσμος. Δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τις ελληνικές ταινίες. Υπάρχει μια προκατάληψη, η οποία νομίζω πρέπει να τελειώσει. Ε, και συνδυασμό με το γεγονός ότι πολλοί πλέον θα προτιμήσουν να "κατεβάσουν" απλώς μια ταινία, καταλαβαίνεις. Βέβαια αυτή η σχέση οφείλει να είναι αμφίδρομη. Πρέπει και οι σκηνοθέτες να κάνουν ταινίες με τις οποίες θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου. Να υπάρχει, δηλαδή, καλό σινεμά.

Με ποιον τρόπο προσέγγισες τον ρόλο της Νάντιας; Πώς δούλεψες πάνω σ' αυτόν;

Αρχικά συζήτησα αρκετά με τον Θανάση, φανταστήκαμε δηλαδή μαζί αυτό το πρόσωπο - από ΄κεί και πέρα σίγουρα είχα προσλαμβάνουσες, Όλοι έχουμε έρθει σ' επαφή με γυναίκες που εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί. Στην Ελλάδα σύνήθως είναι η Αλβανίδες ή Γεωργιανές. Μάλιστα τον ρώτησαν κάποια στιγμή τον Θανάση "Γιατί Γεωργιανή;" και τους απάντησε πως αν ήταν πιο σύνηθες να είναι Ελληνίδες, θα ήταν Ελληνίδα. Έβαλε Γεωργιανή γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Μίλησα με δύο Γεωργιανές, οι οποίες με βοήθησαν στις σκηνές που μιλάω στην γλώσσα τους - και όχι μόνο φυσικά, μιας και με βοήθησαν να καταλάβω όχι μόνο την γλώσσα αλλά και την νοοτροπία τους.

Η εμπειρία σου στο "Μικρό Ψάρι";

Καταρχάς, ήταν η δεύτερη φορά που συνεργάστηκα με τον Γιάννη Οικονομίδη. Είναι ένας πολύ ενδιαφέρον σκηνοθέτης. Ο Μαχαιροβγάλτης ήταν η πρώτη μου ουσιαστική κινηματογραφική εμπειρία. Μια εμπειρία πολύ δυνατή, μιας και η ταινία περιείχε πολύ πάθος, αλλά και μια εμμονή με την αλήθεια. Ο Γιάννης είναι πολύ άμεσος. Όποτε δουλεύω με τον Γιάννη, δουλεύω με χαρά. Τον έχω αγαπήσει πολύ τον κινηματογράφο.

Τον προτιμάς απ΄ το θέατρο;

Και το θέατρο μ' αρέσει πολύ. Και, βασικά, στο θέατρο έχω δουλέψει περισσότερο. Αυτό που μπαίνεις κάθε μέρα άδειος για να ξαναζήσεις αυτό που συμβαίνει στο έργο είναι μια εξαιρετική διαδικασία. Αλλά σε αυτή τη φάση με έχει κερδίσει λίγο περισσότερο ο κινηματογράφος. Ο τρόπος που γίνεται, ο τρόπος που δουλεύει το συνεργείο, οι χώροι που πηγαίνεις - αλλά κι αυτή η μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας.

Πώς και πότε πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;

Όπως οι περισσότεροι έπαιξα σε μια σχολική παράσταση, η οποία μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Στην συνέχεια, βέβαια, κάπως το ξέχασα. Όταν ήρθα για σπουδές στην Αθήνα, σπούδασα Αρχαιολογία, παρακολουθούσα πολλές παραστάσεις. Μια εξ αυτών, ήταν ο Σωσμένος του Έντουαρντ Μποντ στο Θέατρο Εμπρός. Μια παράσταση που με μάγεψε και που ουσιαστικά στάθηκε και η αφορμή να γραφτώ στην Δραματική Σχολή του Εμπρός.

Οι αναμνήσεις σου από την Δραματική Σχολή;

Απ' την σχολή μου θυμάμαι στιγμές ξεγνοιασιάς αλλά και δυσκολίες. Δυσκολίες εννοώ πάνω στην τέχνη της υποκριτικής. Ήταν στιγμές που αισθανόμουν ότι ντρεπόμουν. Αλλά αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είναι η σχέση που είχαμε όλοι οι μαθητές μεταξύ μας, το δέσιμο, οι βόλτες μας στου Ψυρρή, όλα. Ήταν τα χρόνια της δικής μου «εφηβείας» και επανάστασης.

Υπάρχουν άτομα από τότε με τα οποία κάνετε ακόμα παρέα;

Ναι, φυσικά.

Με ποιο τρόπο σε βοήθησε  η σχολή να ξεπεράσεις την ντροπή και την συστολή σου;

Η σχολή με έμαθε να ενώνω τα δικά μου στοιχεία με αυτά του ρόλου που καλείσε να υποδυθείς, αλλά κυρίως να μάθω τον εαυτό μου και να συμφιλιωθώ μαζί του. Αισθάνομαι πολύ τυχερή για όλα όσα έμαθα στην σχολή. Η πρώτη επαφή μου με το θέατρο ήταν στην Αγγέλα του Γιώργου Σεβαστίκογλου, στο θέατρο Έμπρος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το άγχος μου.

Τώρα; Έχεις άγχος;

Φυσικά, απλώς δουλεύοντας και βελτιώνοντας τα μέσα σου πάτας καλύτερα - έχεις καλύτερη ισορροπία. Στην σκηνή.

Τις μέρες που δεν είσαι καλά; Πώς καταφέρνεις να αποδόσεις;

Υπάρχουν κι αυτές οι μέρες, ναι. Μ' έναν μαγικό τρόπο, όμως, το καταφέρνεις. Γιατί εκεί πάνω τα ξεχνάς όλα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκείνη την στιγμή.

Το "Σπίτι" θα προβάλλεται μέχρι και αυτήν την Τετάρτη στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος, αλλά και στον Διάνα στο Μαρούσι. Η Μαρία Καλλιμάνη, από τέλη Νοεμβρίου θα βρίσκεται στο Εθνικό Θέατρο και την παράσταση "Συγχώρεσέ με" (έργο των αδελφών Κούφαλη) σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση.

At Home / Trailer from SHPN3 on Vimeo.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.