Ελληνική Indie Pop: 25 Χρόνια Μετά

Η Ελληνική Indie pop σκηνή των 90's είναι ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά παγκοσμίως. Συλλέκτες από Ευρώπη και Αμερική δεν παύουν να βρίσκονται σε εγρήγορση ώστε να αποκτήσουν κάποια από τα εξαιρετικά σπάνια βινύλια που κυκλοφορούσαν μπάντες όπως οι Next Time Passions, The Crooner και One Night Suzan.

Δυστυχώς όμως η υπέροχη αυτή σκηνή, η οποία έχει ρίζες από τα μέσα των 80's, που μας χάρισε κάποιες πολύ σημαντικές κυκλοφορίες (μέλη της οποίας είχαν αρκετά επιτυχημένες προσπάθειες με άλλα γκρουπ αργότερα), είχε πολύ μικρή διάρκεια. Όπως μια τσίχλα με γεύση φράουλα. Στην αρχή η γεύση είναι έντονη όμως χάνεται γρήγορα.

Εμείς μιλήσαμε με ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της σκηνής, τον Μάκη Πετράτο ο οποίος ήταν για αρκετά χρόνια μέλος της θρυλικής μπάντας των Next Time Passions αλλά και συνιδρυτής της This Happy Feeling. Του πιο γνωστού Indie Pop Label της εποχής οι κυκλοφορίες του οποίου πλέον είναι αρκετά δυσεύρετες.

Ιδού τι μας είπε για τα party, τα live αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι underground καλλιτέχνες της εποχής με μόνα όπλα τον ρομαντισμό και το μεράκι.

VICE: Αρχικά θα ήθελα να μου πεις δυο λόγια για την σκηνή τότε. Πως αισθανόσασταν, που λάμβαναν χώρα τα live και τι ανταπόκριση υπήρχε από το κοινό;
Μάκης Πετράτος: Τα live λάμβαναν χώρα σε μαγαζιά όπως το MAD (στη Συγγρού τότε), το AN Club, και τo Decadance. Κανονίζαμε ποιος θα παίξει μουσική και γεμίζαμε όλα τα στέκια μας με DIY αφισάκια. Το πάρτι φυσικά συνέχιζε και μετά το live.

Πως αισθανόταν ένας νέος άνθρωπος που αγαπούσε (και έπαιζε) την indie pop μουσική στην Ελλάδα των 90's;
Πολύ όμορφα. Υπήρχαν μέρη να πας να διασκεδάσεις με ποπ μελωδίες. Γινόντουσαν συχνά live και βρισκόμασταν όλοι εκεί. Υπήρχαν αρκετά ποπ fanzines, όλα τα συγκροτήματα γνωρίζονταν και υπήρχαν φιλικές σχέσεις μεταξύ μας. Βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο όσο μπορούσαμε. Αρκούσε ένα τηλέφωνο. Οι παρέες, τα parties και οι έρωτες ήταν το καλύτερο υλικό για να κάνεις μπάντα, αρκούσε να έχεις ένα μουσικό όργανο και ας μην ξέρεις να παίζεις καλά. Τα βασικά έφταναν.

Ήσουν μέλος των Next Time Passions, μιας από τις πιο γνωστές ελληνικές indie pop μπάντες. Θα μπορούσες να μας πεις μερικά πράγματα για την μπάντα;
​ OI NTP ξεκίνησαν το 1991, με τις πρώτες εμφανίσεις της μπάντας στα ποπ live party του In Those Days, ήμασταν τελείως DIY. Ευτυχώς τότε ήμασταν τυχεροί και είχαμε ένα υπόγειο δικό μας και κάναμε πρόβες και ηχογραφήσεις. Το πρώτο single γράφτηκε σε 4κάναλο σε ένα υπόγειο, με 1 μικρόφωνο για όλες τις δουλειές. Τότε (το 1991) αρχίσαμε να στέλνουμε το πρώτο μας demo tape (που δεν το έχω ούτε εγώ) σε εταιρείες στην Ευρώπη. Είχαμε σχεδόν άμεση ανταπόκριση από labels. Αποτέλεσμα, συμμετοχές σε θρυλικά tape compilations, single στην Elefant records, συμμετοχή στην Garden Of Delights Presents (με γκρουπ όπως οι TV Personalities, Momus, Louis Phillipe, The Pastels και άλλο) και αργότερα σε κάποιες ακόμη CD συλλογές.

Όποιος γνωρίζει μερικά πράγματα για τη συγκεκριμένη σκηνή δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να μην αναφέρει το label This Happy Feeling. Το πρώτο Ελληνικό, indie pop label πίσω από το τιμόνι του οποίου βρίσκουμε εσένα. Πες μας μερικά πράγματα για αυτό.
Όπως σου είπα και πριν, είχαμε όλοι φιλικές σχέσεις με όλα τα γκρουπ. Και φυσικά όταν μιλάγαμε με το κάθε γκρουπ για το τι κάνουν, αν θα κάνουν live κτλ, πρώτο θέμα ήταν αν θα γίνει κάποια κυκλοφορία σε 7" single. Για άλμπουμ δεν το συζητάμε. Τότε ξεκίνησε και η Innocent label με σκοπό να κυκλοφορεί τα tapes από τα συγκροτήματα. Όμως δεν ήταν αρκετό. Έτσι εγώ, ο Ζήσιμος (The Crooner) και ένας πολύ καλός φίλος γραφίστας ξεκινήσαμε την This Happy Feeling, με σκοπό να κυκλοφορήσουμε 7" singles από τις μπάντες μας και όχι μόνο. Έσοδα φυσικά δεν υπήρχαν, οπότε διοργανώναμε events (parties, lives κτλ) και διανομές από άλλα labels για να μαζέψουμε χρήματα για την κοπή του κάθε single. Έτσι το πρώτο Next Time Passion single έγινε πραγματικότητα.

Πως λειτουργούσατε σαν σκηνή; Πως μάθαινε ο κόσμος για τις νέες κυκλοφορίες των εγχώριων και όχι μόνο, DIY συγκροτημάτων αλλά και για τις συναυλίες;
Εύκολα. Με ένα τηλέφωνο, με αφισάκια σε όλα τα γνωστά μαγαζιά που συχνάζαμε (δισκάδικα και bar) και από στόμα σε στόμα.

Υπάρχει κάποια ανάμνηση που σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό;
Το live στη Στενή Ευβοίας. Το line up ήταν One Night Suzan, Groove Machine, Next Time Passions… Μια εκδρομή αξέχαστη.

Για πες μας δυο λόγια για τον Crooner, ένα από τα πιο επιτυχημένα (και στο εξωτερικό) acts.
The Crooner ήταν το προσωπικό του Ζήσιμου των One Night Suzan. Όταν μου ζήτησε να βοηθήσω στην παραγωγή και την ηχογράφηση του δεύτερου demo tape και του single για την This Happy Feeling, δέσαμε. Έφερνε κομμάτια με μια κιθάρα και φωνή και δουλεύοντας τα κάναμε ολοκληρωμένα τραγούδια. Κάναμε πολλά live μαζί (2 κιθάρες και φωνή) και αργότερα προσθέσαμε και 2 γυναικείες φωνές, την Ειρήνη και την Νατάσα. Μαζί, από το 1997 έως το 2000 κάναμε δύο άλμπουμ με πολύ καλή ανταπόκριση στο εξωτερικό - Αμερική, Ιαπωνία και Ισπανία.

Είναι σωστό να πούμε πως οι δύο πρώτες Ελληνικές indie pop μπάντες ήταν οι Fantastic Something και οι Jaywalkers;
Νομίζω ναι, αν και οι Fantastic Something επειδή ήταν ήδη στην Αγγλία τότε, είχαν την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν στην Cherry Red, οπότε έγιναν και πιο γνωστοί. Οι Jaywalkers κυκλοφόρησαμ το «(You can't be) happy all the time» στην Ελληνική Virgin. Αλλά επειδή δεν είχε την ανταπόκριση που περίμεναν, το βινύλιο αποσύρθηκε. Οπότε όσοι το πρόλαβαν, το πρόλαβαν.

Η Ελληνική indie pop είχε μια πολύ ζωηρή αλλά μικρή παρουσία, περίπου τέσσερα χρόνια. Το αξιοπερίεργο είναι πως όλες οι μπάντες εξαφανίστηκαν μαζί (όπως και εμφανίστηκαν), πως το εξηγείς αυτό;
Τότε ήταν στα high της η Βρετανική pop σκηνή και εταιρείες όπως η Sarah, η Creation records, αλλά και πάρα πολλά μικρά labels σε όλη την Ευρώπη, οπότε υπήρχε έδαφος να ανθίσουν. Στην μουσική σκηνή αυτό συμβαίνει συνήθως. Πάμε με το κύμα. Ο ενθουσιασμός κάποια στιγμή ξεφουσκώνει, ειδικά όταν στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ευρύ το κοινό για να στηρίξει και να ανθίσει την Indie pop σκηνή και δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Επίσης γύρω στο 1994 η This Happy Feeling σταμάτησε να κάνει κυκλοφορίες, οπότε, στην Ελλάδα, μία εταιρεία που θα μπορούσε να υποστηρίξει αυτή την μουσική σκηνή, έπαψε να λειτουργεί.

Γύρω στο 2000 κυκλοφόρησε μια συλλογή με τον τίτλο «Try a little sunshine» στην οποία συμμετέχουν σχεδόν όλες οι μπάντες από τότε. Είναι ασφαλές να πούμε πως θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως «εγκυκλοπαίδεια» της Ελληνικής indie pop για όποιον δεν γνωρίζει πολλά;
Πιστεύω πως ναι. Έχει κυκλοφορίες και από γκρουπ που δεν είχαν δισκογραφική παρουσία πριν. Νομίζω είναι το καλύτερο παράδειγμα της indie pop σκηνής στην Ελλάδα των 90's

Τι κάνεις σήμερα; Έχεις κρατήσει επαφές με μέλη από άλλες μπάντες;
Ποτέ δεν σταμάτησα να παίζω μουσική όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα δουλευω μόνος μου σε πιο electro-pop ήχους και ψάχνω band-mates σε αυτό το ύφος. Επίσης, τον τελευταίο καιρό δουλεύω με τον Byron (x-byron's girlfriend) σε προσωπικό του υλικό για νέο άλμπουμ και live. Επαφή και φιλικές σχέσεις με κάποιους έχω και σε αυτό βοήθησε και το Facebook, μέσω του οποίου βρέθηκα με κάποιους που είχα χαθεί. Συζητήσεις για ένα reunion party φιλίας υπάρχουν. Αλλά μέχρι την υλοποίηση του…

ΥΓ.: Σας αφήνουμε με μια λίστα στην οποία συμπεριλαμβάνουμε κάποιες μπάντες άξιες αναφοράς και ακρόασης. Next Time Passions, Crooner, Fantastic Something, Kissamatic Lovebubbles, Starblind, Jaywalkers, Impossible Tymes, Pillow.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.