Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές στους ανθρώπους. Κυρίως γιατί ή δεν τις ακολουθούν σωστά και μετά σου αποδίδουν ευθύνες ή δεν τις ακολουθούν καθόλου και αυτό δημιουργεί μια ματαίωση στις μεταξύ μας σχέσεις. Η μόνη συμβουλή που δίνω είναι όταν πρόκειται για ζητήματα τελεσίδικου χωρισμού. Και αυτή είναι μια: Κόψε κάθε επαφή από κάθε πιθανή δίοδο, ξεκινώντας από το κινητό και τα social media.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν μπαίνουν σε καλούπια, υπάρχουν όμως πέντε κατηγορίες που θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν το μεγαλύτερο ποσοστό των χωρισμών:

Σε οποιαδήποτε κατηγορία δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατάς ίχνη της σχέσης σας ή των πρώην στη ζωή σου, την καθημερινότητα σου ή στο οπτικό σου πεδίο. Κυρίως γιατί δεν πηγαίνεις ποτέ ουσιαστικά παρακάτω. Αν μάλιστα είσαι ερωτευμένος όταν αυτός ο χωρισμός επέλθει, θα πρέπει αφού μεθύσεις με τους φίλους σου και τους γεμίσεις τα μανίκια με μύξες και δάκρυα, να προχωρήσεις όσο γρηγορότερα γίνεται. Θα πρέπει να ενεργοποιήσεις το ένστικτο της επιβίωσης και να συνέλθεις, εκτός κι αν θέλεις να χάσεις ανούσια χρόνο απ' τη ζωή σου μιζεριάζοντας.

Βλέπεις, μπορείς να γίνεις τζάνκι του έρωτα πολύ πιο εύκολα απ' όσο νομίζεις. Όταν ερωτευόμαστε ο εγκέφαλος μας μοιάζει με τον εγκέφαλο κάποιου που μόλις έχει κάνει χρήση κοκαΐνης. Η καψούρα και η κοκαΐνη ενεργοποιούν το σύστημα παραγωγής ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή, ο οποίος μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε και είναι υπεύθυνος για την παραγωγή της απόλαυσης.

Στην περίπτωση της κοκαΐνης η επίδραση φεύγει μετά από μερικές ώρες. Στον έρωτα όμως η ντοπαμίνη μπορεί να εκκρίνεται για χρόνια. Υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν πως ακόμη και το να ακούς το όνομα του άλλου είναι αρκετό για να την παράξει ο εγκέφαλος σου και πως μετά από ένα σκληρό χωρισμό, το να δεις μια φωτογραφία του πρώην ή της πρώην σου βάζει τον εγκέφαλο να κάνει λειτουργίες που συνδέονται με τη λαχτάρα και τον εθισμό.

Με λίγα λόγια ενώ ο εγκέφαλος μας συνειδητοποιεί ότι έχουμε χωρίσει για κάποιο λόγο πάντα περιμένουμε να τα βρούμε με την πρώην σχέση μας. Οπότε πόσο εύκολο είναι να χωρίσεις από έναν άνθρωπο που θέλεις και να πας παρακάτω όταν βλέπεις τις φωτογραφίες του ή τα τραγούδια που ακούει στο timeline που σίγουρα κοιτάς 3-4 φορές τη μέρα;

Χάρη στο Mark Zuckerberg δεν είναι καθόλου εύκολο. Φέρε στο μυαλό σου την επόμενη μέρα ενός χωρισμού που σε πόνεσε και θυμήσου τις στιγμές που ξεροστάλιαζες δίπλα στο chat επειδή είναι online, γιατί σκεφτόσουν το ενδεχόμενο να σου στείλει μήνυμα. Ακόμα χειρότερα σκέψου την ξενέρα που έφαγες όταν είδες ότι είναι 14 ώρες offline. Αυτό σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να συμβαίνει για μέρες. Στην ακόμα χειρότερη περίπτωση μπορεί να γίνει εμμονή και να stalkάρεις τον άλλο κανονικότατα για καιρό. Ναι, μην νιώθεις άσχημα. Η επιστήμη λέει πως δεν είσαι ο μόνος. Το Facebook και άλλα κοινωνικά δίκτυα, σύμφωνα με Πανεπιστημιακές μελέτες σε βοηθάει στο να κρατήσεις ανοιχτά μέτωπα με τους πρώην σου. Οι περισσότεροι παραδέχονται πως τσεκάρουν τους πρώην τους τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, κάτι που μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα κατάθλιψης.

Δεν φταις εσύ. Φταίει ο μετωπιαίος φλοιός του εγκεφάλου σου που είναι υπεύθυνος για την ορθή κρίση. Γίνεται σμπαράλια και δεν μπορείς να σκεφτείς σωστά. Όταν χωρίζεις θα στείλεις δυσκολότερα μήνυμα στο κινητό του άλλου γιατί πάντα θα ελλοχεύει ο φόβος της απόρριψης που δεν θέλεις να ξαναβιώσεις. Με το Facebook όμως, έχεις τη δυνατότητα να κλικάρεις στο προφίλ κάποιου για να δεις τι κάνει εκ του ασφαλούς. Κι αυτό κάνει ένα και μόνο πράγμα: Σε καθυστερεί από τη διαδικασία της αποβολής των συναισθημάτων. Δεν θα ξεράσεις ποτέ την πιο χοντρή πεταλούδα που έχει μείνει στο στομάχι σου, αν αφήνεις την ελπίδα ότι θα σου στείλει μήνυμα να σιγοκαίει ή αν ακόμα χειρότερα σου γίνει εμμονή το stalking. Αφαίρεσε από τον εαυτό σου τη δυνατότητα. Μέχρι και το Facebook έχει εντάξει πλέον στις εφαρμογές του ρυθμίσεις που εμφανίζουν λιγότερες ενημερώσεις των πρώην μας στο timeline.

Ακόμη και στις περιπτώσεις που ο χωρισμός ήταν μια κοινή απόφαση, κάποια στιγμή θα βρεθείς ευάλωτος. Θα γυρίσεις στο σπίτι σου μεθυσμένος ή ξενερωμένος από ένα κακό ραντεβού ή ακόμα χειρότερα από ένα one night stand που πήγε χάλια. Θα μπεις στο Facebook για να χαζέψεις μέχρι να σε πάρει ο ύπνος και θα είναι online. Υποσυνείδητα και επειδή οι άνθρωποι εκτιμάμε μια κακή κατάσταση από φόβο μήπως οδηγηθούμε σε μια χειρότερη κατάσταση, θα σκεφτείς πόσο καλά περνούσατε. Στην καλύτερη περίπτωση δεν θα στείλεις το μήνυμα, αλλά θα περάσουν όλες οι ωραίες στιγμές που ζήσατε μαζί απ' το μυαλό σου ή εκείνες οι στιγμές που ένιωθες χάλια και η αγκαλιά του άλλου ήταν εκεί για να σε παρηγορήσει. Στη χειρότερη περίπτωση θα στείλεις ένα μήνυμα στις 3 τα ξημερώματα και θα αναρωτιέσαι αν δεν σου απαντάει επειδή δεν θέλει ή επειδή απλώς ξέχασε το facebook ανοιχτό. Στην πολύ χειρότερη περίπτωση θα σου απαντήσει και τα πράγματα θα γίνουν περίπλοκα.

Άλλωστε είτε έχεις ξεπεράσει τη σχέση είτε όχι, υπάρχουν αυτές οι στιγμές που θα νιώσεις μικρόψυχος – για να μην πω σκατόψυχος- και δεν θα θέλεις ο άλλος να έχει προχωρήσει και να είναι καλά. Δεν το εννοείς και δεν θέλεις να πάθει κάτι κακό, όμως η εκφυλισμένη ανθρώπινη φύση μας, μας προσφέρει τέτοιες μικρές κρίσεις παροξυσμού και κακίας που μπορεί να σε πιάσουν και να σου καταστρέψουν το απόγευμα μια στο τόσο. Σκέψου το ενδεχόμενο να χωρίσεις και να δεις ότι ο άλλος προχώρησε 2 εβδομάδες μετά τον χωρισμό σας. Ακόμη και αν ήθελες να χωρίσετε σκέφτεσαι «Καλά, ήταν τόσο εύκολο;», «Μήπως λειτουργούσε με καβάτζες τόσο καιρό και είχε δημιουργήσει ερωτικά μέτωπα συντηρώντας άλλες καταστάσεις; a.k.a Καυλάντιζε;». Κανονικά δεν σε αφορά πια, αλλά δεν μπορείς να σκεφτείς ότι δεν σε αφορά πια γιατί ο εγωισμός σου έχει ήδη πυροδοτηθεί. Και θα γλίτωνες από αυτή τη διαδικασία αν είχες κάνει εξαρχής block.

Και τι γίνεται όταν αναπόφευκτα κάποια στιγμή εμφανιστεί στο timeline σου μια φωτογραφία από τις διακοπές που κάνει με την επόμενη σχέση; Θα δεις τα σχόλια, θα δεις τον άνθρωπο που πήρε τη θέση σου ή που την παραχώρησες, να ζει την ευτυχία με έναν άνθρωπο που την έζησες κι εσύ κάποια στιγμή. Θα δεις το καινούριο σπίτι που νοίκιασαν για να συγκατοικήσουν και το σκύλο που υιοθέτησαν ή το ταξίδι που πήγαν. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές να συμβαίνει, οι άνθρωποι προχωράμε παρακάτω. Αλλά γιατί θα πρέπει να το ξέρεις; Mε το να το βλέπεις σε trailer από φωτογραφίες, σχόλια ή οτιδήποτε άλλο ανεβαίνει στα κοινωνικά δίκτυα είναι σαν να τους έχεις γείτονες στην απέναντι πολυκατοικία.

Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους: α) Έχεις βγει μερικές φορές και έχεις περάσει καλά, αλλά για κάποιο λόγο δεν προχώρησε. Ωστόσο δεν έχεις γειώσει ακόμη το ενδεχόμενο να προχωρήσει στο μέλλον και τα λέτε που και που.

β) Οι άνθρωποι με τους οποίους κάτι παίχτηκε αλλά από κοινού είδατε ότι τα κίνητρα σας ήταν μόνο σεξουαλικά και οι επιθυμίες δεν είχαν καμιά δεύτερη ανάγνωση. Έτυχε να ξαναβρεθείτε 3-4 φορές βασισμένοι σε αυτές τις επιθυμίες και ξέρετε πως αυτό είναι ό,τι σας ενώνει.

γ) Οι άνθρωποι με τους οποίους έχεις κάνει κάτι και μυστηριωδώς σταμάτησαν να σε ενδιαφέρουν εν μια νυκτί. Τους στέλνεις μήνυμα για να τονώσεις απάνθρωπα τον εγωισμό σου όταν είσαι πεσμένος αλλά ξέρεις ότι δεν πρόκειται να ξανακάνεις κάτι μαζί τους- Μην νιώθεις άσχημα. Εσύ είσαι σίγουρα η γ' καβάτζα κάποιου άλλου.

Το θέμα είναι για ποιο λόγο κρατάμε πια όλες αυτές τις επαφές. Παλιότερα απλά ξεχνιόντουσαν και ήταν θέμα χρόνου να σβηστούν μέχρι και από τις επαφές του κινητού μας. Κι όμως το να μπαίνεις από περιέργεια στο προφίλ κάποιου που δεν σε ενδιαφέρει και πάρα πολύ συχνό. Μου έχει συμβεί να κοιτάω το προφίλ ενός τέτοιου πρώην και να καταλήγω στο προφίλ του πρώην της νυν του. Θέλω να ελπίζω πως δεν είμαι η μόνη και πως έχουμε πρωταγωνιστήσει όλοι σε παρόμοιους φροϋδικούς εφιάλτες.

Υπάρχει λόγος να κρατάμε τόσο παρελθόν στο παρόν μας ή απλώς έχουμε γίνει ρακοσυλλέκτες χαλασμένων σχέσεων; Σε αντίθεση με τα απορρίματα, οι άνθρωποι δεν είναι ανακυκλώσιμοι, οπότε γιατί πρέπει τα inbox μας να είναι μια συλλογή από τη χωματερή των διαλυμένων ευκαιριών και δεν κάνουμε απλώς delete και block για να πάμε παρακάτω;

Περισσότερα από το VICE

Συνέντευξη με τον Lars Ulrich, τον Ντράμερ των Metallica

Ρωτήσαμε τους Νεαρούς Ιταλούς τι Ψήφισαν, Γιατί και τι Περιμένουν Πλέον

Άνθρωποι που Άλλαξαν τη Zωή τους Kόβοντας το Aλκοόλ και τα Nαρκωτικά