Posts  /  Με Αγάπη (και Μοναξιά) από την Πρώην Σοβιετική Ένωση

FYI.

This story is over 5 years old.

Φωτογραφίες

Με Αγάπη (και Μοναξιά) από την Πρώην Σοβιετική Ένωση

Χωρίς το ασπρόμαυρο φιλμ να ορίζει τον τόπο ή τον χρόνο.
EG
Κείμενο Edward Goldner

Ταξιδεύοντας μεγάλες αποστάσεις για να καταγράψει την πραγματικότητα στις άλλοτε κραταιές δυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου, ο κινηματογραφιστής Edward Goldner με έδρα τη Μελβούρνη, μοιράζεται το εγκώμιο ενός ξένου για τη ζωή στη Ρωσία.

Ένα εγκώμιο -ή ίσως απλά μια επιθεώρηση- ισχυρών χαρακτήρων και εξαντλημένων από πόρους τοπίων, η σειρά All I Had I Gave του Edward επιδιώκει να συλλάβει την ασαφή ιδέα του «δίνεις ζωή σε όλα όσα έχεις».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν στο The Fox Darkroom & Gallery. Τηλεφωνήσαμε στον Edward για να μιλήσουμε για την έκθεση και τις αποστάσεις που ταξίδεψε για να δημιουργήσει το έργο.

VICE: Γεια σου Edward! Πες μας πώς άρχισε το All I Had I Gave.
Edward: Άρχισα να φωτογραφίζω όταν πήγα πέρυσι στη Ρωσία. Στην Αυστραλία, φάνταζε πάντα ως ένα εντελώς ξένο κοινωνικά και πολιτικά μέρος. Ακόμη και όταν έφτασα, θυμάμαι να σκέφτομαι «δεν έχω ιδέα πώς θα μοιάζει και τι αίσθηση θα δίνει αυτό το μέρος». Πέταξα στη Μόσχα και έπειτα ταξίδεψα σε ολόκληρη τη Σιβηρία, έως τα σύνορα της Μογγολίας και από εκεί μέχρι την Αρκτική. Μετά από αυτό ταξίδεψα στη Δημοκρατία της Κιργιζίας, στο Καζακστάν και τη Γεωργία.

Πες μου πώς προέκυψε το όνομα αυτής της σειράς φωτογραφιών.
Από το κείμενο που ήταν γραμμένο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι σε ένα μέρος που λέγεται Teriberka. Στη φράση «All I Had to Give» μου άρεσε η ιδέα ότι η φωτογραφία μου παρουσιάζει αυτή τη διφορούμενη έννοια: ένα εγκώμιο του να ζωντανεύεις όλα όσα έχεις ή, εναλλακτικά, να είσαι εξαντλημένος έχοντας δώσει ό,τι είχες.

Υπάρχει αυτή η συνειδητή παύση ανάμεσα στον θεατή και το θέμα. Τι σε ελκύει στα πορτρέτα;
Ακούγεται λιγάκι βαρετό αλλά συχνά με ελκύουν απλά οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πολλοί από τους ηλικιωμένους ανθρώπους που ζουν εκεί «φορούν» ολόκληρες ιστορίες στο πρόσωπό τους. Υπήρχε επίσης ένα τεράστιο εμπόδιο επικοινωνίας εξαιτίας της γλώσσας, που κατά κάποιο τρόπο ήταν ωραίο γιατί οι άνθρωποι συχνά παρέμεναν μυστήριο για μένα. Συνάντησα μερικούς φανταστικούς ανθρώπους –ένας από τους αγαπημένους μου ήταν αυτός ο άνδρας, από το χωριό Παλαιός Πιστός που εργαζόταν σε μια φορτηγίδα στο ποτάμι, κοντά στο Ezhey. Για να πάω εκεί, έκανα ταξίδι 20 ωρών με το τρένο ως το Abakan και στη συνέχεια πέρασα ακόμη οκτώ ώρες σε ένα marshrukta (κοινόχρηστο βαν) για να φτάσω στη Δημοκρατία της Τουβά, κοντά στα σύνορα με τη Μογγολία. Δεν μιλούσαμε μεταξύ μας καθόλου, απλά έκανα νοήματα για το εάν ήταν ΟΚ να βγάλω φωτογραφία –έπειτα πήρε αυτή την πραγματικά επίσημη στάση, που μου θύμισε παλιό πορτρέτο. Βρήκα αυτόν τον τύπο πραγματικά καταπληκτικό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ενέπνευσε το έργο σου ο συναισθηματισμός;
Ο αδερφός μου έχει γκαλερί και σκοτεινό θάλαμο, οπότε η έκθεση ήταν πραγματικά εμπνευσμένη από την επιστροφή στα πολύ βασικά. Στο εμπορικό κομμάτι της δουλειάς μου και στη διαφήμιση, αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι το photoshop και το «πείραγμα» της εικόνας μέχρι τελικής πτώσης. Για αυτή τη σειρά, φωτογράφισα με φιλμ και το εκτύπωσα σε σκοτεινό θάλαμο χωρίς να φτιάξω οτιδήποτε στις φωτογραφίες –μια γυναίκα ήρθε την άλλη μέρα στο σκοτεινό θάλαμο για να βάψει κυριολεκτικά με το χέρι τις γρατσουνιές.

Θα έλεγες ότι βγαίνει ο αυθεντικός εαυτός σου;
Σίγουρα. Νομίζω ότι έχει κάτι από την αισθητική της καθημερινής δουλειάς μου αλλά η διαδικασία ήταν πολύ πιο προσωπική. Μεγάλο μέρος της δουλειάς μου απαιτεί ολόκληρο συνεργείο, στοιχίζει πολλά χρήματα και παίρνει πολύ χρόνο. Τα πράγματα συχνά είναι υπερβολικά δουλεμένα. Αυτή η σειρά των φωτογραφιών έχει να κάνει με την επιστροφή στα βασικά –είναι πραγματικά απελευθερωτικό το ότι είμαι εγώ και μια μικρή φωτογραφική μηχανή. Είναι πραγματικά πολύ ωραίο να είσαι διαισθητικός και να μην σκέφτεσαι υπερβολικά τις αποφάσεις που θα πάρεις.

Το All I Had I Gave έχει γίνει ολοκληρωτικά σε ασπρόμαυρο φιλμ. Υπήρχε κάποια διαδικασία επιλογής όταν απαθανάτιζες μια σκηνή;
Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει με το ασπρόμαυρο φιλμ είναι ότι δεν ορίζει τον τόπο ή τον χρόνο - μου αρέσει που κάποιες από αυτές τις λήψεις θα μπορούσαν να είχαν γίνει πριν από 30 χρόνια. Επίσης μου αρέσει το φιλμ για την απλότητά του. Όσον αφορά τη δόμηση μιας εικόνας, έχω την τάση να κλίνω προς τα πορτραίτα και όχι προς τα τοπία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Υπάρχουν κάποια πορτρέτα πραγματικά πολύ προσωπικά. Πώς κατάφερες να απαθανατίσεις αυτές τις στιγμές;
Είμαι πραγματικά πολύ τυχερός στο να πλησιάζω τους ανθρώπους. Είμαι λιγάκι άχαρος και αδέξιος, χαρακτηριστικά που νομίζω κάνουν τους άλλους να νιώθουν άνετα κατά κάποιο τρόπο. Στη Ρωσία ήταν λιγάκι δύσκολα κάποιες φορές γιατί ο κόσμος συχνά ήταν επιφυλακτικός στο να φωτογραφηθεί. Στη Γεωργία και τη Δημοκρατία της Κιργιζίας ήταν πολύ εύκολα.

Τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος από την υπόλοιπη σειρά φωτογραφιών και την έκθεση;
Έχω κάνει 15 εκτυπώσεις μεγέθους τοιχογραφίας μαζί με ένα βιβλίο, κάτι που ήταν τεράστιο εγχείρημα. Πραγματικά δεν είχα ιδέα που έμπλεκα. Η PillarFourCapital ήταν απίστευτα γενναιόδωρη και ήταν χορηγός της έκθεσης. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω οποιαδήποτε πραγματική προσδοκία, αλλά έχω ενθουσιαστεί που θα μοιραστώ τη δουλειά μου.

Η AllIHadIGave είναι μια συλλογή πορτρέτων με φόντο την κατάρρευση των άλλων κραταιών δυνάμεων του Ψυχρού Πολέμου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Κείμενο από την MoniqueMyintoo. Ακολουθήστε την στοTwitter.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.

Ένα από τα πολλά συγκροτήματα κατοικιών στο Μουρμάνσκ της Ρωσίας.

Kochkor, Δημοκρατία της Κιργιζίας.

Ηλικιωμένο ζευγάρι στα σοκάκια της Τιφλίδας, στη Γεωργία.

Μισοκατεστραμμένο άγαλμα, κάπου έξω από το Bishkek, στη Δημοκρατία της Κιργιζίας.

Ώρα αιχμής στο αμαξοστάσιο λεωφορείων, κάπου στο Golden Ring, στη Ρωσία.

Αγορά στην Τιφλίδα της Γεωργίας.

Νεκροταφείο στο Kochkor, Δημοκρατία της Κιργιζίας.

Εργοτάξιο στη Μόσχα.

Υπερσιβηρικός Σιδηρόδρομος, Ρωσία.

Γυναίκα στον πάγκο της σε αγορά στην Τιφλίδα της Γεωργίας.

Αγορά στην Τιφλίδα της Γεωργίας.

Οmul (καπνιστό ψάρι), Λίμνη Βαϊκάλη.

Φορτηγίδα μπροστά από το χωριό Παλαιός Πιστός στο Ezhey, Ρωσία.

Βοσκός στο Issyk Kul, Δημοκρατία της Κιργιζίας.

Αντέχοντας το κρύο στη Λίμνη Βαϊκάλη, στη Ρωσία.

Κάτοικος του χωριού Παλαιός Πιστός στο Ezhey, Ρωσία.

Teriberka, στη Ρωσία.

Μικρό κορίτσι παίζει μετά το σχολείο στο Μουρμάνσκ της Ρωσίας.

Υπερπλήρες νεκροταφείο στην Teriberka, Ρωσία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE Australia.