Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.Σχεδόν αμέσως μετά τον σεισμό του Φεβρουαρίου του 2011, που στοίχισε τη ζωή σε 185 άτομα και κυριολεκτικά κατέστρεψε το εμπορικό και επιχειρηματικό κέντρο του Christchurch (CBD), η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας σφράγισε το κέντρο της πόλης. Ούτε οι ιδιοκτήτες ακινήτων δεν μπορούσαν να μπουν μέσα, αφού φυλασσόταν από τον στρατό και την αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας και, αργότερα, από τους εργαζόμενους σε διεθνείς οργανώσεις αρωγής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παρά το γεγονός αυτό, με κάποιον τρόπο, ένας πολύ γνωστός φωτογράφος της πόλης, ο Sabin Holloway, κατάφερε να του χορηγηθεί άδεια εισόδου. Την εβδομάδα που μας πέρασε, έγιναν τα εγκαίνια έκθεσής του με μεγάλης κλίμακας εκτυπώσεις φωτογραφιών, τις οποίες τράβηξε στην «κόκκινη ζώνη». Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται δημοσίως.VICE: Γεια σου Sabin. Πώς και δεν αποκάλυψες τόσο καιρό αυτές τις φωτογραφίες;
Sabin Holloway: Το υλικό αυτό εξακολουθεί να είναι σκληρό για μένα και για άλλους ανθρώπους οι οποίοι επέζησαν του σεισμού. Το CBD ήταν η παιδική χαρά μου. Έζησα και εργάστηκα εδώ, έκανα πάρτι εδώ και το γνώριζα σαν την παλάμη του χεριού μου. Όταν μου επιτράπηκε η είσοδος, μετά τον χαρακτηρισμό του ως κόκκινη ζώνη, επικρατούσε νεκρική, τρομακτική σιγή. Το να πάω στο μέρος που ήξερα ως θορυβώδες και δραστήριο και να το βρω σιωπηλό και ερημωμένο, με έκανε να νιώθω ότι ήμουν κάτω από το νερό. Ήταν σουρεαλιστικό και για αυτό ονόμασα την έκθεση Deep Water (Βαθιά Νερά).Υπήρχε κάποια διαδικασία που ακολούθησες φωτογραφίζοντας τις συνέπειες του σεισμού;
Όχι ακριβώς. Είμαι επαγγελματίας φωτογράφος και διευθυντής φωτογραφίας, οπότε χρησιμοποιώ κάποιου είδους σειρά ή διαδικασία κάθε μέρα στην επαγγελματική μου ζωή. Κάτι σαν κι αυτό όμως, είναι τόσο σαρωτικό που απλά πρέπει να ακολουθήσεις το ένστικτό σου. Ήταν καταστροφή σε μαζική κλίμακα, οπότε διασφάλισα ότι κάλυψα όλο το κέντρο της πόλης. Κι όλα αυτά με τα πόδια, περπατώντας τριγύρω.
Sabin Holloway: Το υλικό αυτό εξακολουθεί να είναι σκληρό για μένα και για άλλους ανθρώπους οι οποίοι επέζησαν του σεισμού. Το CBD ήταν η παιδική χαρά μου. Έζησα και εργάστηκα εδώ, έκανα πάρτι εδώ και το γνώριζα σαν την παλάμη του χεριού μου. Όταν μου επιτράπηκε η είσοδος, μετά τον χαρακτηρισμό του ως κόκκινη ζώνη, επικρατούσε νεκρική, τρομακτική σιγή. Το να πάω στο μέρος που ήξερα ως θορυβώδες και δραστήριο και να το βρω σιωπηλό και ερημωμένο, με έκανε να νιώθω ότι ήμουν κάτω από το νερό. Ήταν σουρεαλιστικό και για αυτό ονόμασα την έκθεση Deep Water (Βαθιά Νερά).Υπήρχε κάποια διαδικασία που ακολούθησες φωτογραφίζοντας τις συνέπειες του σεισμού;
Όχι ακριβώς. Είμαι επαγγελματίας φωτογράφος και διευθυντής φωτογραφίας, οπότε χρησιμοποιώ κάποιου είδους σειρά ή διαδικασία κάθε μέρα στην επαγγελματική μου ζωή. Κάτι σαν κι αυτό όμως, είναι τόσο σαρωτικό που απλά πρέπει να ακολουθήσεις το ένστικτό σου. Ήταν καταστροφή σε μαζική κλίμακα, οπότε διασφάλισα ότι κάλυψα όλο το κέντρο της πόλης. Κι όλα αυτά με τα πόδια, περπατώντας τριγύρω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το να έχεις πρόσβαση σε μια ερειπωμένη πόλη, από την οποία ο στρατός και η αστυνομία αποκλείει όλους τους υπόλοιπους, πρέπει να ήταν μια πολύ μοναδική εμπειρία.
Ναι, ήταν αρκετά τρομακτικό για τόσους πολλούς ανθρώπους που δεν μπορούσαν να μπουν μέσα. Προσπάθησα πολύ να βοηθήσω φίλους. Οι άνθρωποι που ήταν ιδιοκτήτες επιχειρήσεων ή διαμερισμάτων δεν μπορούσαν να μπουν για να πάρουν τα πράγματά τους. Υπήρχαν σκληροί δίσκοι με πληροφορίες για τα πάντα, από τα φορολογικά αρχεία, τους τίτλους ιδιοκτησίας, τα αρχεία των επιχειρήσεων. Διέσωσα ό,τι μπορούσα και βοήθησα όπου μπορούσα.Πόσες εκτυπώσεις υπάρχουν;
Εκτύπωσα εννέα σε μεγάλη κλίμακα. Πρέπει να είναι σε μεγάλη κλίμακα για να εκφράσουν το αντικείμενο της εκδήλωσης. Αυτές θα εκτεθούν στο The Tannery, έναν μεγάλο χώρο εμπνευσμένο από την art-deco που ήταν η πρώτη μεγάλη ανοικοδόμηση μετά το σεισμό. Η έκθεση θα είναι ανοικτή μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου, που συμπίπτει με την 5η επέτειο από τον πρώτο σεισμό.Τι θα γίνει με τις υπόλοιπες φωτογραφίες μετά την έκθεση;
Δεν ξέρω. Υποθέτω ότι αποτελούν κατά κάποιο τρόπο μοναδική τεκμηρίωση, διότι ήταν πολύ λίγοι οι φωτογράφοι που τους δόθηκε πρόσβαση.Έχω αρχειοθετήσει όλα τα ψηφιακά αρχεία. Δεν βιάστηκα τότε να τα δημοσιεύσω για να τα δει ο κόσμος και -μάλλον- ούτε τώρα βιάζομαι. Είναι ωραίο να γνωρίζω ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του έργου ασφαλώς αποθηκευμένο. Ίσως αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία με το πέρασμα του χρόνου.
Ναι, ήταν αρκετά τρομακτικό για τόσους πολλούς ανθρώπους που δεν μπορούσαν να μπουν μέσα. Προσπάθησα πολύ να βοηθήσω φίλους. Οι άνθρωποι που ήταν ιδιοκτήτες επιχειρήσεων ή διαμερισμάτων δεν μπορούσαν να μπουν για να πάρουν τα πράγματά τους. Υπήρχαν σκληροί δίσκοι με πληροφορίες για τα πάντα, από τα φορολογικά αρχεία, τους τίτλους ιδιοκτησίας, τα αρχεία των επιχειρήσεων. Διέσωσα ό,τι μπορούσα και βοήθησα όπου μπορούσα.Πόσες εκτυπώσεις υπάρχουν;
Εκτύπωσα εννέα σε μεγάλη κλίμακα. Πρέπει να είναι σε μεγάλη κλίμακα για να εκφράσουν το αντικείμενο της εκδήλωσης. Αυτές θα εκτεθούν στο The Tannery, έναν μεγάλο χώρο εμπνευσμένο από την art-deco που ήταν η πρώτη μεγάλη ανοικοδόμηση μετά το σεισμό. Η έκθεση θα είναι ανοικτή μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου, που συμπίπτει με την 5η επέτειο από τον πρώτο σεισμό.Τι θα γίνει με τις υπόλοιπες φωτογραφίες μετά την έκθεση;
Δεν ξέρω. Υποθέτω ότι αποτελούν κατά κάποιο τρόπο μοναδική τεκμηρίωση, διότι ήταν πολύ λίγοι οι φωτογράφοι που τους δόθηκε πρόσβαση.Έχω αρχειοθετήσει όλα τα ψηφιακά αρχεία. Δεν βιάστηκα τότε να τα δημοσιεύσω για να τα δει ο κόσμος και -μάλλον- ούτε τώρα βιάζομαι. Είναι ωραίο να γνωρίζω ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του έργου ασφαλώς αποθηκευμένο. Ίσως αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία με το πέρασμα του χρόνου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η έκθεση Deep Water πραγματοποιείται στο The Tannery (3 Garlands Road, Woolston), στο Christchurch της Νέας Ζηλανδίας μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
