Πώς Είναι να Είσαι Όμηρος σε Αεροπειρατεία;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Την περασμένη εβδομάδα τα νέα της

αεροπειρατείας στην πτήση MS181 της EgyptAir

από Αλεξάνδρεια προς Κάιρο τρομοκράτησαν αρχικά αρκετό κόσμο. Βέβαια όσο περνούσαν οι ώρες η υπόθεση άρχισε να παίρνει μια περίεργη τροπή.Ο αεροπειρατής Seif Eldin Mustafa ανάγκασε τον κυβερνήτη να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί προς την Κύπρο, όπου και το αεροσκάφος παρέμεινε για αρκετές ώρες υπό την απειλή ενεργοποίησης των εκρηκτικών με τα οποία ο δράστης ήταν ζωσμένος. Πέρα από την απαίτησή του να δει την πρώην γυναίκα του, τα αιτήματά του ήταν

αλλόκοτα και ασυνάρτητα

. Όταν τελικά παραδόθηκε (έχοντας προηγουμένως

ποζάρει για φωτογραφία με έναν επιβάτη

), αποδείχτηκε ότι η ζώνη με τα εκρηκτικά ήταν ψεύτικη. Κύπριοι και Αιγύπτιοι αξιωματούχοι αποφάνθηκαν πως ο Mustafa πρόκειται για ένα ασταθές άτομο, ενώ τα social media αντιμετώπισαν την περίπτωσή του ως ένα (τρόπον τινά αμφιλεγόμενο) αστείο.

LIVE IMAGE: More passengers released from hijacked — Al Arabiya English (@AlArabiya_Eng)March 29, 2016

Παρόλο που το επεισόδιο της περασμένης Τρίτης κατέληξε σε «φιάσκο», η αλήθεια είναι ότι το να επιβαίνεις σε αεροπλάνο στο οποίο γίνεται αεροπειρατεία είναι από τα πιο τρομακτικά πράγματα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Για να κατανοήσουμε καλύτερα την εμπειρία του να ζεις μια αεροπειρατεία, το VICE ήρθε σε επαφή με τον Michael J. Thexton, επιζώντα της πτήσης 73 της Pan Am, στην οποία το 1986 έγινε αεροπειρατεία.

Κατά το συγκεκριμένο συμβάν, τέσσερις άνδρες της οργάνωσης Abu Nidal, παρακλάδι της τρομοκρατικής οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μεταμφιέστηκαν σε φρουρούς ασφαλείας και εισέβαλαν σε ένα Boeing 747-121 στη διάρκεια ενδιάμεσης στάσης στο Καράτσι του Πακιστάν, την οποία έκανε αεροπλάνο που εκτελούσε δρομολόγιο Μουμπάι-Νέα Υόρκη. Οι πιλότοι διέφυγαν, έχοντας προσγειώσει το αεροπλάνο, όμως οι δράστες κράτησαν ομήρους 361 επιβάτες και 19 μέλη του πληρώματος επί δεκαέξι ώρες, ξεχωρίζοντας τον Thexton, τον οποίο είχαν υπό απειλή όπλου για δώδεκα ώρες, μέχρι που άνοιξαν πυρ σε όλους. Την ημέρα εκείνη, σκότωσαν 21 ανθρώπους και τραυμάτισαν άλλους 120. Ο Thexton, όμως, δεν είχε ιδέα σε πόσο θανατηφόρα θα εξελίσσονταν η αεροπειρατεία όταν είδε τους πρώτους ενόπλους. Δεν φανταζόταν ότι οι δράστες θα έφταναν μέχρι τέλους. Το VICE μίλησε μαζί του για την αβεβαιότητα που ένιωθε καθώς και για την ψυχολογία που είχε τόσο κατά τη διάρκεια της αεροπειρατείας όσο και μετά το συμβάν.

VICE: Πότε συνειδητοποίησες ότι βρίσκεσαι σε κίνδυνο;
Michael J. Thexton: Δεν είχα προλάβει καν να καθίσω. Είχα μόλις βάλει τη βαλίτσα στη θέση μου και στη συνέχεια είδα έναν άνδρα να παλεύει με την αεροσυνοδό… και κρατούσε κάτι σαν πιστόλι στο χέρι του. Αρχικά βρέθηκα σε σύγχυση- το μονό που έκανα ήταν να τον κοιτάζω. Μετά ακούστηκε ένας θόρυβος από την μπροστινή πόρτα, απ' την οποία μόλις είχα μπει, και είδα έναν άνδρα με στολή που κρατούσε μια καραμπίνα. Νόμισα ότι ήταν κάποιος φρουρός ασφαλείας που ήρθε για να αντιμετωπίσει τον άνδρα στην πίσω πόρτα. [Τότε] κάποιος είπε, «Γίνεται αεροπειρατεία, ψηλά τα χέρια όλοι.» Δεν ξέραμε τι θα συμβεί. Μας κατέκλυζε η αβεβαιότητα.

Είχαν υπάρξει πολλά περιστατικά αεροπειρατείας πριν από αυτό, εσύ όμως έφερες κάποιο συγκεκριμένο κατά νου τη στιγμή που σου συνέβαινε αυτό;
Τις πρώτες στιγμές της αεροπειρατείας έλεγα διαρκώς στον εαυτό μου, Οι επιβάτες πάντα αποβιβάζονται. Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει για κάποια αεροπειρατεία που να σκοτώθηκαν όλοι. Ήμασταν εγκλωβισμένοι στο έδαφος μιας ουσιαστικά φιλικής και σχετικά καλά οργανωμένης χώρας. Οπότε σκέφτηκα ότι όλα θα πήγαιναν καλά.

Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, οι αεροσυνοδοί έδειξαν μεγάλο ηρωισμό. Πόσο συνέβαλαν στο να διατηρηθεί ψυχραιμία και τάξη στην καμπίνα;
Ήταν όλοι τους πολύ αφοσιωμένοι- ήταν υπέροχοι. Δεν υπήρξε ποτέ τρέμουλο στη φωνή τους. Έλεγαν, «Κυρίες και κύριοι, παρακαλώ παραμείνετε στις θέσεις σας, διαφορετικά θα σας πυροβολήσουν,» με τον ίδιο τρόπο που θα έλεγαν, «Κυρίες και κύριοι θα υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση. Λυπούμαστε για την ταλαιπωρία.» Είμαι σίγουρος ότι έκαναν όλους να σκέφτονται [ότι θα τα καταφέρουν].

Τι έχεις να πεις για τους ίδιους τους αεροπειρατές; Πώς συμπεριφέρονταν και με ποιον τρόπο σε επηρέασε η στάση τους;
Αρχικά ήταν ιδιαίτερα νευρικοί. Μόλις είχαν καταλάβει ένα αεροπλάνο- δεν γνώριζαν τι θα συνέβαινε. Δύο αεροπειρατές είχαν αναλάβει την επίβλεψη [όλων] των επιβατών στις πίσω τρεις καμπίνες ενός αεροσκάφους. Και επειδή όλα αυτά ήταν πριν την 11η Σεπτεμβρίου δεν χρειαζόταν και κάτι παραπάνω. Νομίζω πως όλοι μας ήμασταν σίγουροι ότι υπήρχαν περισσότερα άτομα- προσωπικά είχα παρανοήσει και νόμιζα ότι ένας από αυτούς στεκόταν πίσω μου. Δεν νομίζω ότι σήμερα θα τα είχαν καταφέρει, γιατί κάποιος θα είχε επέμβει.. Εκείνη την ημέρα, όμως, πήραν εύκολα τον έλεγχο.

Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να σηκωθείς και να κάνεις κάτι;
Δεν νομίζω, για να είμαι ειλικρινής. Όσο ήμουν ένα με το πλήθος ένιωθα ότι όλα θα πάνε καλά- ότι κάποιος μπορεί να τραυματιζόταν, αλλά ότι εγώ θα ήμουν καλά. Υπάρχει ασφάλεια όταν είσαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο. Όταν, όμως, με ξεχώρισαν δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν άοπλος και τρομοκρατημένος.

Το έχω σκεφτεί πολλές φορές μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Νομίζω πως αν συνέβαινε τώρα θα τους είχα επιτεθεί, όπως και πολύς κόσμος. Ούτως ή άλλως θα περίμενα να πεθάνω. Όλοι αυτό θα περίμεναν μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Όμως εκείνη τη μέρα ένιωσα ότι δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να κάνω.

Πόση ώρα πέρασε μέχρι να σε διαλέξουν; Γνώριζες γιατί το έκαναν; Τότε ήταν που άρχισες να φοβάσαι για τη ζωή σου;
Στην αρχή της αεροπειρατείας κοίταζα τους δύο ανθρώπους που καθόντουσαν δίπλα μου. Έμοιαζαν να είναι Αμερικανοί και θυμάμαι ότι έκανα την απάνθρωπη σκέψη, Αυτοί έχουν προτεραιότητα. Οι Αμερικανοί είναι πιο απεχθείς από τους Βρετανούς. Νομίζω πως όλοι προσπαθούσαν να βρουν κάποιον που ήταν σε χειρότερη μοίρα από τους ίδιους. Αυτό είναι ένα δυσάρεστο ανθρώπινο [γνώρισμα].

Διανύαμε την τρίτη ώρα της αεροπειρατείας. Ο αρχηγός βγήκε στον διάδρομο και σήκωσε κάποιον από τις εξωτερικές θέσεις. Ήταν Ινδός αλλά έτυχε να έχει αμερικανικό διαβατήριο. Τον πυροβόλησε και τον πέταξε έξω για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι δεν αστειευόταν. Εγώ, όμως, δεν το αντιλήφθηκα γιατί δεν κοιτούσα τριγύρω και το αεροπλάνο πρέπει να έπνιξε τον ήχο.

Στη συνέχεια ανακοίνωσαν ότι θα μάζευαν τα διαβατήρια. Αν σκέφτεσαι λογικά, καταλαβαίνεις ότι δεν πρέπει να το δώσεις. Απλώς το ξεφορτώνεσαι. Ένιωθα να είμαι, όμως, υπό τον απόλυτο έλεγχό τους κι έτσι έδωσα το διαβατήριό μου [στην αεροσυνοδό], εξακολουθώντας να πιστεύω ότι οι Αμερικανοί θα είχαν προτεραιότητα. Εκείνη, παρόλο που ήταν Ινδή, πίστευε το ίδιο. Έτσι, με μεγάλη γενναιότητα, αφαίρεσε όλα τα αμερικανικά διαβατήρια από αυτά που της έδωσαν. Όταν επέστρεψε με μια γεμάτη σακούλα, τα μοναδικά αμερικανικά διαβατήρια ανήκαν σε Ινδούς και Πακιστανούς, και προσπάθησε να [τους] πείσει ότι αυτοί δεν αποτελούσαν τον εχθρό. [Τότε] φώναξαν το όνομά μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί με επέλεξαν.

Χωρίς να σου πουν ξεκάθαρα τι ήθελαν, εσύ υπέθεσες ότι τα κίνητρά τους ήταν πολιτικά με στόχο τους Αμερικανούς. Πώς το συμπέρανες αυτό;
Όταν κατέλαβαν το αεροπλάνο, θεώρησα πιθανό να είναι Πακιστανοί- ότι είχαν σχέση με κάποια επανάσταση στο Πακιστάν. Διάβαζα ένα περιοδικό στην αίθουσα αναχωρήσεων, το οποίο έλεγε ότι εκείνο το καλοκαίρι είχε επιτραπεί στον Benazir Bhutto να επιστρέψει στη χώρα και να ιδρύσει κόμμα αντιπολίτευσης απέναντι στη δικτατορική κυβέρνηση. Προσπαθούσα εν μέρει να πείσω τον εαυτό μου ότι αν σχετίζονταν με κάποιο Πακιστανικό ζήτημα δε θα τους απασχολούσαν ιδιαίτερα οι ξένοι.

Μετά από αρκετή ώρα στην οποία βρισκόμουν μπροστά-μπροστά στο αεροπλάνο, ο αρχηγός κάθισε σε μια καρέκλα απέναντί μου και μου είπε, «Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί έκλεψαν τη χώρα μου,» και στο σημείο αυτό αντιλήφθηκα τελικά ότι είχε κάποια σχέση με την Παλαιστίνη.

Σε επέλεξαν μετά από τέσσερις ώρες, όμως η αεροπειρατεία διήρκεσε δεκαέξι. Μίλησέ μου για την εμπειρία σου τις επόμενες δώδεκα ώρες.
Ήμουν γονατισμένος στην μπροστινή πόρτα όσο ο αεροπειρατής υπέβαλλε τα αιτήματά του και αναρωτιόμουν αν αυτά θα ικανοποιηθούν. Προσευχόμουν και σκεφτόμουν όλους τους ανθρώπους που θα άφηνα πίσω μου. [Μετά] σκέφτηκα όσους συμμετείχαν στην ορειβατική αποστολή [στην οποία βρισκόμουν στο Πακιστάν] με τους οποίους δεν τα πήγαινα καλά. Αποφάσισα ότι δεν ήθελα να πεθάνω οργισμένος ή φοβισμένος. Και ήμουν αποφασισμένος να μην οργιστώ με τους αεροπειρατές ούτε να τους φοβηθώ. Όταν πήρα αυτήν την απόφαση μου φαίνονταν λιγότερο τρομακτικοί. Ήμουν σίγουρος ότι στο τέλος θα με πυροβολούσαν. Αυτό επρόκειτο να γίνει, όμως δεν θα με έκαναν να τους μισήσω. Δεν θα με άλλαζαν.

Η αεροπειρατεία έληξε με πολύ βίαιο τρόπο. Πώς είδες εσύ να ξεδιπλώνονται τα γεγονότα;
Μέσα στις δώδεκα ώρες, υπήρξαν πέντε με έξι περιστατικά στα οποία συνέβη κάτι. Την περισσότερη ώρα απλώς ήμουν καθισμένος. Με είχε πάρει μάλιστα και ο ύπνος και ακουμπούσα γλαρωμένος στην πόρτα [μέχρι που με γύρισαν στην καμπίνα μου]. Είδα ότι ήταν πιο σκοτεινά και είχε περισσότερη ζέστη. «Πρέπει να υπάρχει κάποια βλάβη στα ηλεκτρονικά συστήματα.» Καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν, Είμαι ξανά με τους υπόλοιπους. Έχω πιθανότητες να σωθώ. Ήταν όμως προφανές ότι από λεπτό σε λεπτό η κατάσταση θα πυροδοτούνταν, μιας και σκοτείνιαζε, η ατμόσφαιρα γινόταν ολοένα και πιο τεταμένη και όλοι οι αεροπειρατές έπαιρναν θέση στο αεροπλάνο.

Έπειτα, μόλις σκοτείνιασε εντελώς, αυτό που θυμάμαι είναι μόνο ένα «μπαμ». Θυμάμαι να κουλουριάζομαι στο πάτωμα. Μετά ακούστηκαν ριπές αυτόματων όπλων λίγα μέτρα από το μπροστινό τμήμα του αεροπλάνου. Και στη συνέχεια περισσότεροι πυροβολισμοί στο πίσω μέρος. Ο ήχος των τελευταίων έμοιαζε να έρχεται από άλλη χώρα· τόσο μακριά ήταν. Άδειασαν όλους τους γεμιστήρες πάνω στους επιβάτες.

Μετά θυμάμαι να πέφτει σιωπή. Αυτό είναι περίεργο γιατί αποκλείεται να είχε ησυχία εκείνη τη στιγμή. Υπήρχαν νεκροί και κόσμος που πέθαινε. Προηγουμένως είχε τόση μα τόση φασαρία… και μετά σιωπή. Είδα σε απόσταση στα πλάγια του αεροπλάνου [μια ανοιχτή πόρτα και βγήκα]. Η [τσουλήθρα εκκένωσης] δεν είχε ανοίξει στο φτερό, όμως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να επιστρέψω στο αεροπλάνο. Έτσι, γλίστρησα πάνω στο φτερό και έφτασα στο έδαφος, κάτι που πήρε πολύ ώρα, πρέπει να πω. Έπρεπε, όμως να κατέβω από εκείνο το φτερό.

Σε απασχολούν περισσότερο οι αεροπειρατείες μετά από αυτό;
Ναι. Όπως και άλλα παρόμοια τραγικά συμβάντα, τα οποία με επηρεάζουν περισσότερο.

Πώς τα αντιλαμβάνεσαι;
Αυτό που περάσαμε δεν είχε καμία σχέση με την 11η Σεπτεμβρίου. Και τα δύο είναι φρικτά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Σκέφτομαι συχνά τους άτυχους ανθρώπους και το πόσο χειρότερα ήρθαν τα πράγματα για εκείνους σε σχέση μ' εμένα. Κάποιες φορές μου φαίνεται ότι είναι πολύ χειρότερο για αυτούς που βρίσκονται από έξω από ό,τι για τους μέσα. Ανησυχείς για έναν σωρό πράγματα. Τουλάχιστον αν είσαι μέσα γνωρίζεις τι συμβαίνει.

Περισσότερα από το VICE

«Ο Παπάς της Οικογένειάς μου με Έκανε να Νιώθω Δαιμονισμένος Επειδή Είμαι Γκέι»

Αυτός ο Τύπος Πληρώνει 375 ευρώ για να Ζει Μέσα σε ένα Ξύλινο Κουτί στο Διαμέρισμα Κάποιου Άλλου

Γιατί Κάποιοι Άντρες Διοχετεύουν στα Πέη τους Λάδι Καρύδας