Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Στα τέλη της δεκαετίας του '40, ο Jackson Pollock ήρθε αντιμέτωπος με ισχυρή κριτική από τον κόσμο της τέχνης, εξαιτίας των πλέον περίφημων έργων του, τα οποία δημιουργούσε χωρίς το πινέλο του να ακουμπά ποτέ τον καμβά.

«Δεν έχει σημασία πως εφαρμόζεται το χρώμα, σημασία έχει να λες κάτι», είχε σχολιάσει ο Pollock τότε.

Είναι μια φράση και άποψη η οποία έχει εμπνεύσει τον ζωγράφο και performance artist Brent Ray Fraser. To 2009, ο καλλιτέχνης με έδρα το Βανκούβερ, άρχισε να αποτυπώνει το πέος του σε καμβά. Πλέον, χρησιμοποιεί τα γεννητικά του όργανα ως καλλιτεχνικά εργαλεία, ώστε να δημιουργήσει πολύχρωμους πίνακες, οι οποίοι καμιά φορά ξεπερνούν σε πλάτος τα 3,5 μέτρα.

«Αν δημιουργώ έναν μεγάλο πίνακα, τότε από τεχνικής άποψης είναι καλύτερα το πουλί μου να είναι πεσμένο», λέει ο Fraser. Όταν το χρησιμοποιεί για πιο λεπτομερή περάσματα, το πέος του λειτουργεί καλύτερα σε στύση. «Είναι τόσο κρύα η μπογιά, που δυσκολεύομαι να παραμείνω σκληρός, αλλά το δένω, άσε που το να δουλεύω την τέχνη μου με ερεθίζει», μου εξηγεί σχετικά.

Το πουλί του καλλιτέχνη έχει μέχρι στιγμής ζωγραφίσει «διασκευές» της αφίσας HOPE με θέμα τον Obama του Shepard Fairey, το πορτραίτο της Marilyn Monroe του Andy Warhol και την Mona Lisa. Έχει ζωγραφίσει επίσης κάνοντας tea-bagging σε καμβά, θέλοντας να δημιουργήσει έναν φόρο τιμής στα Dot Paintings του Damien Hirst. «Είναι σαν το Warhol Factory, αλλά με το πουλί μου», λέει ο Fraser γελώντας.

Ο Fraser δεν είναι ο πρώτος ζωγράφος που έχει μείνει κολλημένος στην φάση του πέους. Ο Αυστραλός Tim Patch είναι γνωστός στις πιο «περίεργες» γωνιές του κόσμου της τέχνης ως ο Pricasso, ενώ ο Δανός Uwe Max Jensen έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του πέρυσι, όταν χρησιμοποίησε το πουλί του για να ζωγραφίσει ένα πορτραίτο της Kim Kardashian.

O 36χρονος Fraser βέβαια δεν σταματάει απλά στο να χρησιμοποιεί τα «απόκρυφά» του για να ανατρέψει τις καθιερωμένες απόψεις του χώρου του. Το πάει και ένα βήμα παραπέρα, δημιουργώντας τους «πεοπίνακές» του ζωντανά, μπροστά σε κοινό, όπως και έκανε στο περσινό Taboo Sex Show στο Βανκούβερ. Αυτό το στοιχείο επιδειξία δίνει στην δουλειά του μια αίσθηση kinky performance art, κάτι που ο Fraser πλέον κάνει και διαδικτυακά, στήνοντας webcam sessions για πάνω από 1000 άτομα την φορά, τα οποία τον βλέπουν να δημιουργεί τέχνη, καθώς αυτός (και αυτοί) την βρίσκουν.

«Χρησιμοποιώ την μπογιά για να αυνανίζομαι και ολοκληρώνω "τελειώνοντας» πάνω στον πίνακα. Υπογράφω με το DNA μου».

Θα πίστευε κανείς πως ένας καλλιτέχνης που δεν έχει πρόβλημα να μοιράζεται κάθε εκατοστό του σώματός του με τον κόσμο, θα είχε την ίδια αυτοπεποίθηση και σε άλλους τομείς της ζωής του, αλλά αυτό δεν ισχύει, με τον Fraser να δηλώνει εσωστρεφής. «Ζω μια αρκετά ειρωνική ζωή. Όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε να ζωγραφίζω εικόνες του He-Man, του Κόναν του Βάρβαρου και του Ράμπο, αλλά μισούσα την προσοχή που εστίαζε όλο αυτό πάνω μου».

Ο Fraser ήταν ένας συνεσταλμένος μαθητής στα λυκειακά του χρόνια, που βρήκε στην γυμναστική τον τρόπο να αντιμετωπίσει τους bullies και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Ήταν ο δικός του τρόπος να αποκτήσει μια «μάσκα υπερήρωα», όπως είχαν οι φανταστικοί χαρακτήρες που θαύμαζε όταν ήταν μικρός.

Η μυώδης κατασκευή του και το ενδιαφέρον του για τις τέχνες, τον οδήγησαν στο να κάνει την πρώτη του performance σε γκαλερί το 2006, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, όπου παρουσίασε το σώμα του ως ένα γλυπτό σε κίνηση.

Η ευφορία και η ελευθερία που ένιωσε μετά την πρώτη του performance, βοήθησαν τον Fraser στο να ασχοληθεί με το exotic dancing, αλλά παρά το γεγονός ότι είχε το τέλειο σώμα για στριπτίζ, ο ίδιος δεν αισθανόταν καλά με αυτό το επάγγελμα. «Μιλάμε για μια εποχή πριν το Magic Mike», σχολιάζει. «Ντρεπόμουν και φοβόμουν ότι το να βγάζω τα ρούχα πάνω σε μια σκηνή θα επηρέαζε αρνητικά την καριέρα μου στις τέχνες».

Τρία χρόνια μετά, ο Fraser βρήκε τον τρόπο να ξεπεράσει τους φόβους του και να εξερευνήσει το πάθος του για το ανθρώπινο σώμα, κάνοντάς τον ένα εργαλείο για την δημιουργία της τέχνης του. Ένας ιδιωτικός συλλέκτης, ο οποίος είναι και από τους πρώτους οπαδούς της δουλειάς του Fraser, του ανέθεσε να δημιουργήσει έναν πίνακα που απεικόνιζε διάφορες αποτυπώσεις του πέους του Fraser, με το κάθε φαλλικό αποτύπωμα να συμβολίζει έναν χρόνο από την ζωή του καλλιτέχνη.

«Κόλλησα. Ήταν λες και δημιουργούσα ένα χρονοδιάγραμμα του σώματός μου. Συνδύαζε όλα αυτά που έκανα μέχρι εκείνο το σημείο: το να βγάζω τα ρούχα μου και το να βάζω χρώμα πάνω στο σώμα μου». Όταν ζωγραφίζει με το πουλί του, ο Fraser χρησιμοποιεί ακρυλικά χρώματα, με βάση τους το νερό, επειδή η επιδερμίδα του πέους είναι πιο αδύνατη και πιο απορροφητική. Ήξερε κάποιον καθηγητή τέχνης που έχει πεθάνει εξαιτίας των χημικών που υπάρχουν στα χρώματα, οπότε γνώριζε το ρίσκο.

«Μίλησα για αυτό σε έναν γιατρό. Με διαβεβαίωσε πως το να καπνίζω τσιγάρα είναι πιο ζημιογόνο για τον οργανισμό μου από το να ζωγραφίζω με το πέος μου».

Όταν ο Fraser άρχισε να φτιάχνει «ακατάλληλα» βίντεο τα οποία και πόσταρε στο Vimeo, ο αριθμός των οπαδών του αυξήθηκε εντυπωσιακά. Η τέχνη του και τα βίντεό του έχουν προβληθεί κυρίως σε gay blogs με «ξαναμμένους» αναγνώστες. Ο Fraser δηλώνει πως εκτιμά τα θετικά σχόλια από το gay κοινό, αλλά λέει πως δεν έχει συνευρεθεί ποτέ ερωτικά με κάποιον άντρα.

«Λαμβάνω πολλά email κάθε μέρα, κυρίως από gay άντρες που θέλουν να κάνουμε σεξ. Τους λέω πως είμαι artsexual. Η δουλειά μου είναι πολύ ερωτική και λαμβάνω όλη την σεξουαλική ικανοποίηση που χρειάζομαι από αυτήν».

Για κάποιον ο οποίος δηλώνει εσωστρεφής, όπως ο Fraser, η δημοσιότητα και η προσοχή που του αποφέρουν τα erotic webcam shows του ενίοτε κουράζουν. Δηλώνει πως καμιά φορά χρειάζεται χρόνο για να γεμίσει και πάλι τις μπαταρίες του. Σε εκείνες τις φάσεις του, ζωγραφίζει μόνος του στο στούντιό του, πλήρως ντυμένος, χωρίς κάμερες και χρησιμοποιώντας τα χέρια του.

Ο Fraser έχει αφήσει πια πίσω του τον φόβο πως η performance art του μπορεί να επισκιάσει την ζωγραφική του.

«Για τρία χρόνια, ζωγράφιζα γυναίκες που φορούσαν παπούτσια Louis Vuitton. Φοβόμουν ότι θα με χαρακτηρίσουν ως "ο τύπος που έχει φετίχ με τα παπούτσια", αλλά δεν το θυμάται κανένας. Αυτό άλλωστε είναι και το φοβερό στοιχείο ενός καλλιτέχνη: μπορεί πάντα να εφευρίσκει από την αρχή τον εαυτό του».

Τα ερωτικά βίντεο και οι πεοπίνακες του Fraser δεν έχουν κάτσει καλά στον χώρο των κοινωνικών media, ειδικά στο Facebook. «Με έχουν κάνει ban καμιά δωδεκαριά φορές. Ο αλγόριθμός τους δεν μπορεί να κάνει τον διαχωρισμό μεταξύ τέχνης και πορνό».

«Το σεξ είναι το απόλυτο θέμα», καταλήγει. «Χωρίς αυτό, κανείς μας δεν θα ήταν εδώ τώρα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.