Αυτές Είναι οι Καλύτερες Ταινίες Μικρού Μήκους το 2014

Το 2014 ήταν η τέλεια χρονιά για τις ταινίες μικρού μήκους -μάθαμε για το πιο επικίνδυνο σπορ στον κόσμο, πως είναι να είσαι στη φυλακή και τι γίνεται όταν αποτελείς μέρος ενός θανατηφόρου αστείου της Δύσης. Ναι, υπάρχει κάτι για όλους! Παρακάτω είναι μια λίστα με κάποιες από τις αγαπημένες μου δουλειές μέσα στη χρονιά. Η λίστα περιλαμβάνει βίντεο που έχουν βγει στο διαδικτυο από τις αρχές του έτους και τα οποία δεν έχουν συμπεριληφθεί στην εβδομαδιαία μου στήλη «I'm Short, Not Stupid».

Ας ξεκινήσουμε την προβολή!

Don't Hug Me I'm Scared 2

Το δεύτερο μέρος της διαδικτυακής σειράς «Don't Hug Me I'm Scared» αφορά το χρόνο, ο οποίος αποτελεί μείζον θέμα για το δίδυμο των δημιουργών Becky Sloan και Joseph Pelling. Η σχετικά αγενής και κάποιες φορές ενοχλητική παιδική σειρά τα πάει πολύ καλά χάρη σε ένα υπέροχο τραγούδι, φανταστικά εφέ και ένα εύθυμο και καλά τοποθετημένο μήνυμα. Τσεκάρετε το αν σας «τρώει» η απορία γιατί υπάρχει ο χρόνος.

Mo'ne Davis: Throw Like A Girl

Θα βάλω ευθύς αμέσως το τελευταίο βίντεο του Spike Lee στη λίστα! Αλλά δεν το κάνω λόγω του ίδιου ή λόγω του ότι είναι εξαιρετική δημιουργία. Το κάνω επειδή το Little League pitcher Mo'ne Davis είναι απλά καταπληκτικό. Αυτό το 16λεπτο ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την ιστορία της με τρόπο τόσο αποτελεσματικό που κάνουν την προσωπικότητά της να λάμπει. Είναι φυσικό ταλέντο και σου γίνεται όλο και περισσότερο συμπαθητική όσο γνωρίζεις περισσότερα για αυτήν.

Jerrycan

Ερασιτέχνες παιδιά ηθοποιοί, αυτοσχεδιαστικό μοτίβο μαγνητοσκόπησης, έλλειψη φώτων και μια άρτια ιστορία έδωσαν στο υπέροχο «Jerrycan» του Julius Avery μια βαρύτητα. Κοντινά, σύντομα και ρευστά πλάνα απαθανατίζουν την ένταση των χαρακτήρων και κάποιες φορές, δειλά, προδίδουν τη νευρικότητα των ηθοποιών. Το σενάριο πραγματεύεται την εναλλαγή ιεραρχίας μιας συμμορίας αγοριών η οποία καταλήγει σε σκληρές τριβές. Τα παιδιά αναρωτιούνται εσωτερικά για το κατά πόσο είναι διατεθειμένα να ρισκάρουν έχοντας ένα και μόνο σκοπό: Να κερδίσουν το σεβασμό των άλλων. Κέρδισε βραβείο στο φεστιβάλ Καννών το 2008 και απέσπασε πολύ τιμητικά σχόλια στο φεστιβάλ του Βερολίνου και στο Sundance film Festival. Το βιντεο είναι καλά μελετημένο και πάνω απ' όλα έτοιμο για «κατανάλωση».

Eager

Λουλούδια και «κοφτερό» γρασίδι δημιουργούν στο Eager ένα διεστραμμένο χορό μπαλέτου, ενός film κινουμένων σχεδίων όπου μεταλλαγμένα άλογα και αχνά φαντάσματα γυναικών κάνουν παρέα σε φυτά. Παρακολουθώντας αυτά τα πλάσματα να μεταμορφώνονται, να ανθούν, να μεγαλώνουν, να πεθαίνουν και να αναγεννώνται από τη λάσπη είναι σαν να ολισθαίνεις σε ένα διαφωτιστικό ταξίδι. Τα μορφοποιητικά χρώματα και τα σχήματα και φιγούρες από πηλό που χορεύουν είναι ανεξήγητα όμορφα και δημιουργούν ένα άριστο αποτέλεσμα από τον Aaron M. Olson. Η καλλιτέχνης Allison Schulnik, περισσότερο γνωστή για το μουσικό βίντεο Grizzly Bear, δημιούργησε την πιο επιδραστική και ώριμη δουλειά της.

Rat Pack Rat

Αυτό το βίντεο αφορά έναν άντρα με σοβαρή αναπηρία -τον υποδύεται ο Steve Little του Easthound & Down. Εύχεται καθημερινά ο Sammy Davis Jr. να είχε παίξει μία σειρά τραγουδιών του στην ιδιωτικότητα του δωματίου του και μόνο για αυτόν για τα γενέθλιά του. Υπάρχουν διάφορες ακροβασίες με σοκολάτες, ντουέτα… κλανιών και τον Davis να εκτελεί το «Candy Man». Το Rat Pack Rat, σε σκηνοθεσία του Todd Rohal, κέρδισε τις καρδιές των κριτών του Sundance film Festival νωρίτερα το 2014 και έλαβε το βραβείο Unique Vision. Πρόκειται για ένα παράξενο και περίεργα υπέροχο βίντεο.

Deeper Than Yesterday

Έχοντας κερδίσει βραβεία στο φεστιβάλ των Καννών, το Sundance σε και πλειάδα άλλων φεστιβάλ ταινιών, το Deeper Than Yesterday είναι μια ταινία με δυνατό «ιστορικό». Έκανε πρεμιέρα το 2010 αλλά φέτος έχει ανέβει στο διαδίκτυο με σκοπό να παρουσιαστεί το ντεμπούτο του σκηνοθέτη Ariel Kleiman, μετά το Partisan που θα προβληθεί στο Sundance Film Festival του 2015. Γυρισμένο σε ένα παροπλισμένο υποβρύχιο, η ταινία του Kleiman καταγράφει την τρέλα όσων είναι απομονωμένοι εκεί για χρόνια. Η κάμερα συλλαμβάνει την κλειστοφοβία και την παρακμή των ανδρών των οποίων ο χαρακτήρας χάνεται μέσα σε πρωτόγονα ένστικτα. Είναι μια πολύ δυνατή ιστορία ηθικής φθοράς γυρισμένη με θαυμάσιο τρόπο από το δημιουργό της.

The Missing Scarf

Το Missing Scarf δεν είναι μία απλή παρωδία κινουμένων σχεδίων. Εξερευνά το φόβο μας απέναντι στο άγνωστο, την αποτυχία, την απόρριψη και το θάνατο. Με την αφήγηση του George Takei, το βίντεο είναι αστείο, ψυχαγωγικό και εκπληκτικά βαθυστόχαστο. Ο Eoin Duffy ετσι υπερβαίνει το μικρό μήκος της ταινίας, τοποθετώντας μεγάλα πράγματα σε μικρό πακέτο.

Catherine

Η ταινία μικρού μήκους του Dean Fleischer-Carmp, «Catherine», ίσως είναι η πιο ασυνήθιστη ταινία αυτής της λίστας -η ύπαρξη μοιάζει με αστείο. H Jenny Slate (Obvious Child) πρωταγωνιστεί στον τιμητικό ρόλο αυτού που μπορεί να περιγραφεί ως τη πιο παραληρηματικά βαρετή ταινία της χρονιάς.

Junkyard

Είδα το Junkyard το 2012 σε ένα φεστιβάλ και από τότε περίμενα να γίνει διαθέσιμη και στο διαδίκτυο. Η σύλληψη του σκηνοθέτη Hisko Hulsing μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων και τολμηρής αφήγησης για τη φιλία που έχει παραστρατήσει, είναι λυτρωτική. Με μινιμαλιστικούς διαλόγους και μικρή έκθεση, ο Hulsing καταφέρνει και εξυψώσει τις πιο τετριμμένες καταστάσεις με ζωντανό και αποκαλυπτικό τρόπο, δημιουργώντας κάτι σχεδόν αληθινό.

My Favorite Picture of You

Το My Favorite Picture of You είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι στις μνήμες της σχέσης ενός ζευγαριού, κάποιες ξεθωριασμένες, άλλες πιο ζωηρές ενώ ο χρόνος κυλάει. Με εκατοντάδες εικόνες -ακίνητες και κινούμενες- οι δημιουργοί TJ Martin και Dan Lindsay συνθέτουν με όμορφο τρόπο μία οπτική αφήγηση μεταξύ των ηλικιωμένων γονέων του Martin. Η ζωή τους φθείρει αλλά δεν το βάζουν κάτω. Η αγάπη, η εμπειρία και η χαρά πηγάζουν από τις εικόνες αλλά και την αρμονική σχέση μεταξύ των μελών της οικογένειας. Είναι μια αληθινή μικρού μήκους ταινία-κόσμημα από ένα οσκαρικό ντουέτο.