Μια Βόλτα στα Αποστακτήρια της Άκρης του Κόσμου, στην Παταγονία

Τι δεν σου ’ρχεται στο μυαλό; Ουίσκι. Τζιν. Βότκα. Η Παταγονία δεν είναι γνωστή για τα αποστακτήρια ή τα υψηλής ποιότητας οινοπνευματώδη ποτά της.

Αλλά υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων (η οποία μεγαλώνει) που βλέπουν δυνατότητες σε αυτή την απομακρυσμένη ερημιά, που αιχμαλωτίζουν τη γεύση και το πνεύμα της Παταγονίας και τα εμφιαλώνουν.

Στα τέλη του 2018, επισκέφτηκα για δεύτερη φορά το Πουέρτο Νατάλες, μια πόλη στις όχθες του πορθμού της Τελευταίας Ελπίδας, στην Παταγονία της Χιλής. Η πόλη είναι κυρίως γνωστή ως στάση προτού πας στον Εθνικό Δρυμό Τόρες ντελ Πάινε για την πολυήμερη πεζοπορία στο μονοπάτι «W». Όμως επίσης, εδώ υπάρχουν τα πιο νότια αποστακτήρια του κόσμου.

Το ζεστό και μοντέρνο εσωτερικό του Last Hope Distillery and Bar προσφέρει μια άμεση ανάπαυλα από τους διαβόητους δυτικούς αέρηδες και μια χαρούμενη φωνή με αυστραλέζικη προφορά ακούγεται, καθώς μπαίνω μέσα: «Καλώς ήρθες». Η φωνή ανήκει στη συνιδρύτρια, Kiera Shiels, η οποία μαζί με τον φίλο της Matt Oberg είχε την ιδέα για το Last Hope το 2015, όταν ήθελαν να πιουν για να γιορτάσουν που διέσχισαν το «W».

«Ψάχναμε ένα δυνατό τοπικό ποτό, αλλά βρίσκαμε μόνο μπίρα κρασί και πίσκο (σ.σ. είδος κονιάκ της περιοχής). “Δεν θα ήταν cool να υπήρχε ένα αποστακτήριο εδώ;”, ρώτησε κάποιος από μας. “Θα μπορούσαμε να το κάνουμε”, απάντησε ο άλλος», λέει η Kiera.

Αφού ταξίδεψαν σε άλλα αποστακτήρια, για να μάθουν την τέχνη και έφτιαξαν την επιχείρησή τους από το μηδέν, άνοιξαν το μαγαζί τον Οκτώβρη του 2017. Ενώ το ουίσκι τους -φτιαγμένο από 100% βυνοποιημένο κριθάρι, καπνισμένο με τύρφη της περιοχής- δεν θα είναι έτοιμο πριν από το 2012, τα δύο τζιν τους είναι και μου σερβίρουν για να τα δοκιμάσω, καθώς κάθομαι στο μπαρ.

«Τόσο το τζιν όσο και το ουίσκι, είναι προϊόντα που δείχνουν την περιοχή όπου φτιάχτηκαν. Η περιφέρεια της Τελευταίας Ελπίδας είναι εντυπωσιακή περιοχή και θέλαμε να φτιάξουμε οινοπνευματώδη ποτά που θα βοηθούσαν να μοιραστούμε αυτό το υπέροχο μέρος με τον κόσμο», λέει η Kiera.

Χρησιμοποιώντας ένα εισαγόμενο αποστακτήρα (που λέγεται Florence από την πρώτη τουρίστρια στην περιοχή, τη Λαίδη Florence Dixie), φτιάχνουν το επονομαζόμενο Dry Gin τους σε μικρές παρτίδες, χρησιμοποιώντας οκτώ παραδοσιακά βότανα για τζιν, όπως αγριοκυπάρισσο και κίτρο και τέσσερα που ευδοκιμούν μόνο στην Παταγονία: μούρα μακούι, ξύσμα από το δέντρο Δριμύς ο Βιντέρειος (Drimys Winteri ή κανέλο – ξύσμα του φλοιού του χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του πιπεριού), λουίζα και φύλλα του φυτού Ίληξ ο Παραγουαρινός (από τα οποία γίνεται αφέψημα μάτε). Αφού μουλιάσουν για 12 ώρες, προσθέτουν τα βότανα στο αλκοόλ και το απόσταγμα αναμειγνύεται με νερό της Παταγονίας. Το άλλο τους τζιν, το Calafate Gin, έχει γεύση και χρωματίζεται μουλιάζοντας τα τοπικά μούρα του Καλαφάτε στο Dry Gin για αρκετές εβδομάδες. Λέγεται ότι όποιος επισκέπτης φάει ένα μούρο του Καλαφάτε θα επιστρέψει σίγουρα στην Παταγονία.

Όλα αυτά μου τα εξηγεί πρώτα η Kiera, καθώς πίνω τα δύο απαλά και λουλουδάτα τζιν και μετά ο Matt, καθώς μου κάνει μια ενθουσιώδη ξενάγηση στη μικρή επιχείρησή τους, που στεγάζεται σε μια αποθήκη στο πίσω μέρος του μπαρ. Το πάθος τους είναι μεταδοτικό και το τζιν κατεβαίνει εύκολα. Περνάω αρκετές ώρες μπεκρουλιάζοντας, απολαμβάνοντας κοκτέιλ με τζιν και αγοράζω ένα μπουκάλι Calafate Gin για το σπίτι.

«Φυλακισμένη» στην Αθήνα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη συνάντησή μου με το (οινό)πνευμα της Παταγονίας. Η διαδρομή μου στον μικρό κόσμο των αποστακτηρίων της Παταγονίας ξεκίνησε στις αρχές του 2017, σε ένα πάρτι, όταν ένας άνδρας ονόματι Sebastian Camorino ψέκασε τον καρπό μου με κάτι που μύριζε σαν δάσος: υγρό χώμα, υγρός αέρας, βλάστηση, σήψη.

Αυτή η μυρωδιά είναι Träkál, ένα νέο είδος οινοπνευματώδους ποτού που δημιούργησε ο Camorino, το οποίο φτιάχνεται με μήλα και αχλάδια Παταγονίας και παίρνει γεύση από επτά βότανα της περιοχής και τέσσερα είδη μούρων. Η μυρωδιά που ψέκασε στον καρπό μου δείχνει τη γεύση του και είναι μια εισαγωγή σε αυτήν την καινούργια ιδέα, που είναι τόσο αβάν-γκαρντ στον κόσμο της απόσταξης, που οι ειδικοί δυσκολεύονται να το κατατάξουν, καθώς δεν είναι ούτε ουίσκι ούτε τζιν. «Είναι τελείως καινούργιο. Πρέπει να το εξηγείς και να το μάθεις στους άλλους», λέει.

Τo αποστακτήριο του Träkál βρίσκεται στο Οσόρνο, στη δασώδη, ηφαιστειογενή βόρεια Παταγονία. Εδώ είναι η πατρογονική γη των Μάπουτσε, μιας ιθαγενούς πολεμικής φυλής. Για ενάμιση χρόνο, ο Camorino εργαζόταν με αυτούς τους ντόπιους, για να μάθει για τις ποικιλίες των βοτάνων που ήθελε να χρησιμοποιήσει, όπως δάφνες, παραμέλο και κανέλο. Για να διασφαλίσει ότι αυτές οι γεύσεις αξιοποιούνται στο μέγιστο, όταν εκχυλίζονται κατά το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας τριπλής απόσταξης, τα συστατικά αραιώνονται με αιθέρια έλαια.

«Ήθελα να είναι σαν να περπατάς σε ένα δάσος σε εκείνο το μέρος του κόσμου», εξηγεί ο Sebastian. Η γεύση είναι μεθυστική και φρέσκια, σαν να πίνεις νερό από ρυάκι στο βουνό και η σύνθετη λουλουδάτη υφή το καθιστά ιδανικό για να το πίνεις σκέτο ή να ως βάση για κοκτέιλ.

Με μια πρώτη ματιά, η Παταγονία δεν φαίνεται ιδανικό μέρος για να κάνεις αποστακτήριο: υψηλό κόστος για τη μεταφορά του εξοπλισμού, γεωγραφική απομόνωση, δύσκολη διαδικασία αδειοδότησης και για τους ξένους η διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα.

Αλλά υπάρχουν πολλοί σημαντικοί λόγοι, για να αναλάβεις ένα τέτοιο δύσκολο έργο. Με τις τεράστιες παγονησίδες, τους παγετώνες και τα χιόνια που λιώνουν στις Άνδεις, το νερό στην Παταγονία είναι απίστευτα φρέσκο και καθαρό, τέλειο για απόσταξη. Η ποικιλία στα φυτά προσφέρει μοναδικές γεύσεις, κάποιες από τις οποίες δεν βρίσκονται αλλού στον κόσμο. Υπάρχει υγρασία και τύρφη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το ουίσκι.

Στο τέλος, όμως, έχει να κάνει με την αγάπη για τον τόπο αυτό και την επιθυμία σου να τη μοιραστείς με τους επισκέπτες. Πολλοί από τους ιδιοκτήτες αποστακτηρίων, όπως οι Aυστραλοί Kiera και Matt και ο Αργεντινός Sebastian, ήρθαν στην Παταγονία ως επισκέπτες και έμειναν - και αυτή η αγάπη μεταφράζεται σε σεβασμό και φροντίδα, τόσο για το περιβάλλον όσο και για την κουλτούρα της περιοχής. Το Last Hope δωρίζει μέρος των κερδών στον οργανισμό περιβαλλοντικής προστασίας Torres del Paine Legacy Fund και το Träkál, εκτός από την ανακύκλωση που κάνει, έχει ως στόχο να χρησιμοποιεί μόνο ηλιακή ενέργεια.

Η διαδρομή για την ανακάλυψη των οινοπνευματωδών ποτών της Παταγονίας συνεχίζεται. Ο Matt και η Kiera μου λένε για ένα καινούργιο αποστακτήριο ουίσκι και τζιν που λέγεται Tepaluma, στην περιοχή Άισεν. Επίσης, πρέπει να επισκεφτώ το αρχιπέλαγος Τσιλοέ, όπου παράγεται η απαλή βότκα Sirena de Chiloe, χρησιμοποιώντας αρκετές από τις περισσότερες από 286 ποικιλίες πατάτας και βρόχινο νερό.

Τελικά, για αυτούς τους ιδιοκτήτες αποστακτηρίων η όλη υπόθεση έχει να κάνει με το να δημιουργούν κάτι που μεταφέρει όσους το πίνουν στην Παταγονία. Θα έλεγα ότι το καταφέρνουν. Πριν από μερικούς μήνες, πεζοπορούσα σε ένα καταφύγιο άγριας ζωής στη βόρεια Παταγονία. Η μυρωδιά από τα φύλλα και το δάσος γύρω μου δεν μου άφηνε αμφιβολία: ήταν Träkál. Τώρα που βρίσκομαι στο πατρικό μου στο Όρεγκον, πίνω μια γουλιά Calafate Gin και βρίσκομαι ξανά στις ανεμοδαρμένες, μεθυστικές ακτές της Παταγονίας.

Η Zoe Baillargeon είναι freelance δημοσιογράφος, που ζει στο Βαλπαραΐσο της Χιλής. Ακολουθήστε την στο Τwitter.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Amuse.

Περισσότερα από το VICE

Οι The Callas Έχουν Βάλει το Δικό τους Λιθαράκι στην Ελληνική Underground Σκηνή

Ο Έλληνας «Μastermind» που Βάδιζε για Νόμπελ, τα Πειράματα σε Πιθήκους και ο Βλάσης Μπονάτσος

#10YearChallenge: Μια Ανασκόπηση στο Παρελθόν και το Παρόν Πέντε Ελλήνων Ράπερ