LGBTQ Άτομα Λένε Ποιοι Ήρωες Ταινιών και της Τηλεόρασης Είναι Κρυφά Queer

Όταν ήμουν μικρός, έβλεπα Will & Grace και συνειδητοποιούσα ότι δεν μπορούσα να ταυτιστώ. Αντίθετα, πρόβαλα queer ταυτότητες στους χαρακτήρες του Αουτσάιντερς, Eπαναστάτες Xωρίς Aύριο του Francis Ford Coppola και του X-Men. Όταν ήμουν πολύ λυπημένος, φανταζόμουν τη ζωή που θα έκανα, αν πήγαινα στην Τάλσα της Οκλαχόμα τη δεκαετία του ’60, για να ζήσω σε ένα σπίτι που κατοικούσαν αποκλειστικά βασανισμένοι θεογκόμενοι. Έμαθα περισσότερα για την ταυτότητά μου θέτοντας σε νέο πλαίσιο τους χαρακτήρες του X-Men, στις ταινίες και τα κόμικς, απ’ ό,τι βλέποντας στρέιτ ηθοποιούς να υποδύονται τους γκέι στο Brokeback Mountain.

Πέρσι, με αυτήν την ιδέα στο μυαλό, έφτιαξα μια εκπομπή που λέγεται Queer Film Theory 101, για να εξερευνήσω πώς τα ετεροκανονιστικά πολιτιστικά Μέσα επηρέασαν τις ταυτότητες LGBTQ σεναριογράφων και κωμικών. Μίλησα με μερικούς από τους αγαπημένους μου queer performers για τις εμπειρίες τους στην εκ νέου ερμηνεία σειρών και ταινιών με μια queer ματιά.

Νομίζω πως το πρώτο πράγμα που με έκανε να νιώσω queer ήταν Το Φάντασμα της Όπερας, η ταινία του 2004. Για μένα, αυτή η συγκεκριμένη βερσιόν της ταινίας είναι μια ανεκπλήρωτη ιστορία αγάπης. Ο χαρακτήρας της Meg είναι ο κεντρικός χαρακτήρας και η καλύτερη φίλη της, η Christine, είναι απελπιστικά στρέιτ και διαρκώς την κακοποιούν στρέιτ άνδρες και η ταινία έχει να κάνει με τη Meg που προσπαθεί να τη σώσει από το φάσμα της ετεροφυλοφιλίας. Ποτέ δεν είχα βρεθεί σε σχέση και ό,τι ήξερα ήταν πώς να είμαι ερωτευμένη με τη στρέιτ φίλη μου ή συμμαθήτριές μου στα μαθηματικά. Οπότε, πραγματικά ταυτίστηκα με αυτήν την εμπειρία του ανεκπλήρωτου έρωτα. Μεγάλωσα βλέποντας Ζήνα και πάντα με γοήτευε η ίδια και η σχέση της με τη Γαβριέλα. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήταν μια γκέι σειρά.

Παραδόξως, θα έλεγα ότι η Μουλάν ήταν το πρώτο πράγμα που είδα και ένιωσα ότι ταυτίζομαι. Όταν ήμουν μικρός, έκανα πολλά σπορ στην επαρχιακή Βιρτζίνια. Πάντα προσπαθούσα να περάσω ως στρέιτ σε εκείνους τους πολύ στρέιτ ανδρικούς χώρους και θυμάμαι να κρύβω ποιος είμαι, προσπαθώντας να βγάζω κάτι πιο ανδρικό. Ξέρω ότι είναι κοινότυπο, αλλά επίσης παρακολουθούσα κρυφά πολύ Sex and the City. Αλλά δεν μπορούσα να το συζητήσω με κανέναν. Δεν το είχα πει πουθενά, μέχρι που μεγάλωσα. Ήμουν πολύ αφοσιωμένος στην ιδέα ότι έχω δυο χωριστές ζωές. Όταν συνειδητοποίησα ότι είχε γραφτεί από έναν γκέι, έβγαζε πια πολύ περισσότερο νόημα και το λάτρεψα. Δεν μπορούσα να ζητήσω τις σεζόν σε DVD, επειδή ένιωθα ότι το μυστικό μου θα αποκαλυπτόταν, έτσι το έβλεπα online μέσω streaming. Έκανα outing στους φίλους στο πανεπιστήμιο, όταν ήμουν γύρω στα 20 και στους γονείς μου στα 24. Επίσης, ήμουν μεγάλος fan της επιστημονικής φαντασίας. Ο Samwise Gamgee από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ήταν μια πρώτη καψούρα για μένα. Η φιλία του Frodo και του Sam ήταν τόσο τρυφερή. Σκέφτηκα, «Πώς να κάνω μια τέτοια σχέση;». Η δυαδικότητα της ζωής του Σπάιντερμαν, επίσης ήταν κάτι. Ένιωθα πως ήμουν απίστευτος μέσα μου, αλλά έπρεπε να κρύβω και κομμάτια μου. Σαν να ισορροπώ μια παράξενα μεγάλη αυτοπεποίθηση, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, ταυτόχρονα.

Είναι πολύ αστείο, αλλά το πρώτο πράγμα που με έκανε να σκεφτώ για το queer ήταν η Ζήνα. Τώρα είναι προφανές πια, αλλά όταν ήμουν μικρή, το μήνυμα ήταν κρυφό. Με βοήθησε να επεξεργαστώ συναισθήματα που δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω άμεσα. Ήταν πολύ ανεπαίσθητο. Όταν τελείωσε η Ζήνα, δεν είχα κάποια αγαπημένη εκπομπή, μέχρι που ξεκίνησα να βλέπω Star Trek: Voyager και ορκίζομαι ότι την τελευταία σεζόν είχαν εντείνει αυτή τη γεμάτη σεξουαλική ένταση σχέση μεταξύ Captain Janeway και Seven of Nine. Το παρακολουθούσα και σκεφτόμουν, «Το βλέπουν όλοι αυτό;». Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες με τους οποίους ταυτιζόμουν, όταν ήμουν μικρή. Μπορείς να ερμηνεύσεις το Glee με τρόπο που να βλέπεις πολύ queer τη Rachel Berry. Κάποιοι fan υποστήριζαν για καιρό ότι έπρεπε να τα φτιάξουν η Quinn και η Rachel και αν το δεις έτσι, κάνει τον χαρακτήρα της Rachel πολύ πιο ενδιαφέροντα και συμπαθητικό. Αυτή η δυναμική περνάει σε όλη τη φάση που θέλει την Taylor Swift και την Karlie Kloss μαζί. Είμαι σίγουρη ότι η Karlie θα κάνει outing από μέρα σε μέρα.

Η Ωραία Κοιμωμένη , ήταν η πρώτη queer στιγμή μου. H Maleficent ήταν το πρώτο είδωλό μου, όπως και η μάγισσα στη Χιονάτη. Όταν ήμουν μικρός και έβλεπα αυτές τις ταινίες δεν έδινα δεκάρα για τις πριγκίπισσες. Γούσταρα τις κακές βασίλισσες και τις δυνατές γυναίκες. Μπορούσαν να καλέσουν τις φωτιές της κολάσεως και είχαν τεράστια γυναικεία και γκέι ενέργεια. Ήταν πολύ ισχυρό το συναίσθημα που απέπνεαν. Όλοι θέλαμε να είμαστε η Jasmine, ιδίως αφού την πιάνει ο Jafar, όταν προσπαθεί να τον αποπλανήσει με εκείνο το ντύσιμο και του λέει για το μουσάκι του. Επίσης, η Wendy, η μαγισσούλα φίλη του Casper. Επίσης, οι λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες, όπου οι κακές ήταν υπερβολικές, είχαν τα καλύτερα ρούχα και ήθελες να είσαι μια από εκείνες. Πάντα είχαν τις καλύτερες ατάκες και τα καλύτερα ρούχα. Ήθελαν κάτι και το κυνηγούσαν. Πάλευαν γι’ αυτό. Ο πρώτος χαρακτήρας που είδα και ήξερα ότι ήταν γκέι και ήμουν σε φάση «α, είναι γκέι» ήταν ο Niles, ο μπατλέρ από το Νταντά Αμέσου Δράσεως και ο Jeffrey, ο μπάτλερ από το Ο Πρίγκιπας του Μπελ Αιρ. Οι μπάτλερ είναι πάντα πολύ γκέι. Έκαναν ρόμπα τους πάντες. Γούσταρα τρελά Jeffrey.

Πολλές φορές ένιωθα queer στα ετεροκανονιστικά Μέσα, αν ταυτιζόμουν με τις επιθυμίες των γυναικείων χαρακτήρων. Είτε ήταν η Christina Ricci που κυνηγούσε κάποιον σε μια ταινία για την ενηλικίωση είτε η Janet Jackson που τραγουδούσε το «When I Think of You» ή η ντροπαλή καλόγρια στο Τρελές Αδελφές που ήθελε να τραγουδήσει. Στην εφηβεία, με τραβούσαν όλα τα όμορφα κορίτσια που τσακώνονταν και μάχονταν - η Eliza Dushku στο Buffy the Vampire Slayer, η Tia Carrere στο Wayne’s World. Ακόμη και η Chun Li στο Street Fighter. Πάντα ταυτιζόμουν με τις γυναίκες και ειλικρινά νομίζω ότι ο πρώτος γκέι χαρακτήρας που είδα ήταν η Ursula, η μάγισσα της θάλασσας στη Μικρή Γοργόνα. Τόσο γκέι.

Ήταν το άλμπουμ της Tori Amos Under the Pink. Νομίζω πως ήταν το πρώτο άλμπουμ που άκουσα, όταν ήμουν μικρή, που καταλάβαινα τους στίχους. Άνοιξε τη γυναικεία σεξουαλικότητα, με έναν τρόπο που δεν είχα αντιληφθεί νωρίτερα και ταυτίστηκα πολύ περισσότερο, απ’ όσο ταυτιζόμουν με όλη την ανδρική σεξουαλικότητα που προωθούνταν από το mainstream ραδιόφωνο. Έτσι, ξεκίνησα να ψάχνω βιβλία και ταινίες που εστίαζαν στη γυναικεία σεξουαλικότητα. Επηρέασε όλα τα πράγματα που έβλεπα και άκουγα για χρόνια. Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση τώρα είναι πολύ πιο ωμός, ως προς την ετεροκανονιστική σεξουαλικότητα. Καθώς εξερευνούσα και τη σεξουαλικότητα μου και το φύλο μου, δεν μπορούσα πάντα να παραβλέψω το πώς σεξουαλικοποιούνταν οι γυναίκες στα Μέσα που έχουν εικόνα. Προσπαθούσα να κοιτάξω πέρα και από τους σεξουαλικούς και τους έμφυλους υπαινιγμούς. Η μουσική έκανε τη φαντασία μου να αναλαμβάνει και επέτρεπε μεγαλύτερη δημιουργικότητα. Συνήθως, όταν με επηρέαζε ένας χαρακτήρας στην τηλεόραση ή το σινεμά, ήταν τα γκοθ κορίτσια - η Poison Ivy, Οι Μάγισσες, κορίτσια που φορούσαν σκούρα ρούχα και έντονο μακιγιάζ. Ανήσυχες γυναίκες που έμπλεκαν σε κάτι κακό. Ήθελα να γίνω η Sara Gilbert. Ήθελα μια σέξι τύπισσα σαν την Drew Barrymore να εμφανιστεί και να καταστρέψει όλους τους άνδρες γύρω μου.

Πολύ αναμενόμενη απάντηση, αλλά δυστυχώς πρέπει να πω X-Men – αυτό το καρτούν ήταν η πρώτη φορά που είδα queer αφήγηση ή αφήγηση διαφορετικότητας. Μου άρεσε πολύ το δράμα, πέρα από τα διάφορα υπερηρωϊκά κόλπα και δεν ήξερα γιατί. Μου άρεσε όποια γυναίκα υπήρχε στον χώρο της δράσης/ των υπερηρώων/ της επιστημονικής φαντασίας. Μου άρεσε να παίζω video games ως γυναίκα – μου άρεσε πολύ η ανάμιξη των θηλυκών και παραδοσιακά ανδρικών χαρακτηριστικών, όπως το να σπας κάποιον στο ξύλο. Η Seven of Nine στο Star Trek: Voyager για μένα ήταν ένα πρώιμο beard (σ.σ. γυναίκα που χρησιμοποιείται για να καλύψει κάποιον ομοφυλόφιλο) στην ποπ κουλτούρα. Είπα στην οικογένειά μου ότι γούσταρα τρελά την Jeri Ryan, αλλά για μένα είχε να κάνει με το ότι αγαπούσα και ταυτιζόμουν με τον χαρακτήρα – υπερβολικά ικανός, αλλά ένας αουτσάιντερ που προσπαθούσε να γίνει αποδεκτός - και πολύ σέξι! Η Ζήνα και η Γαβριέλα απάντησαν σε μια ερώτηση που δεν ήξερα ότι είχα κάνει, δηλαδή πώς μπορούσε να βελτιωθεί το Ηρακλής. Επίσης, μου άρεσε κάθε κορίτσι του James Bond που έπαιζε ξύλο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ένα Περίστροφο, Ένα Γκολ κι Ένα Πρωτάθλημα

Πόσο Καιρό Μένει το Χόρτο στα Ούρα;

Η Mητέρα Φύση Κατακτά Ξανά τα Εγκαταλελειμμένα Κτίρια των Ανθρώπων