Ο Επιστήμονας που Προέβλεψε την Αναταραχή του 2020 στις ΗΠΑ Αποκαλύπτει τι Έπεται

Το 2012 το VICE δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο, «Το 2012 δεν είναι τίποτα. Το 2020 θα τον πιούμε». Ο τίτλος ήταν σχετικά προφητικός: ενώ το 2012 είδαμε τις στάχτες των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης και γραφικούς φόβους για την καταστροφή του κόσμου, τελικά δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που ζούμε τώρα.

Εν έτει 2020 το κλίμα είναι στα τελευταία του. Μια παγκόσμια πανδημία έχει στοιχίσει τη ζωή σχεδόν σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους και έχει εκτροχιάσει τις οικονομίες. Ο κόσμος επιτέλους αναμετράται με αιώνες εδραιωμένης φυλετικής ανισότητας και οι διαδηλώσεις στους δρόμους συναρτούν βίαιες αντιδράσεις από την αστυνομία και την ακροδεξιά, που ενισχύονται από έναν Αμερικανό πρόεδρο που τροφοδοτεί εσκεμμένα τις διακρίσεις για να χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων του.

O τίτλος του 2012 βασιζόταν σε μια συνέντευξη με τον επιστήμονα Peter Turching, του οποίου η επιστήμη, η κλειοδυναμική, παρακολουθεί «χρονικά μεταβαλλόμενες διαδικασίες και την έρευνα για αιτιακούς μηχανισμούς» στην ιστορία των ΗΠΑ, για να προβλέψει ουσιαστικά το μέλλον. Μπορείτε να διαβάσετε την εκτίμησή του για τα τελευταία δέκα χρόνια εδώ και πρόσφατα μίλησα μαζί του μέσω email για να ρωτήσω τι έπεται.

VICE: Όταν μιλήσαμε το 2012, εξήγησες ότι το 2020 θα ήταν η επόμενη φάση αναταραχής στις ΗΠΑ. Νιώθεις δικαιωμένος; Ή ήσουν απλώς σίγουρος ότι θα γινόταν;
Peter Turchin: Η θεωρία μου μάλλον δικαιώθηκε, όχι εγώ. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θα γίνει – το μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί απόλυτα.

Δεν έχεις άδικο. Υπήρχε κάποια φάση τα τελευταία χρόνια που άρχισες να το βλέπεις να έρχεται και να καταλάβεις με τι θα είχε σχέση;
Είναι αθροιστικό. Οι δομικές τάσεις που προκαλούν αστάθεια –πτώση του βιοτικού επιπέδου, αυξανόμενο ανταγωνισμό των ελίτ και συγκρούσεις– πηγαίνουν σε λάθος κατεύθυνση από το 1980 περίπου, έτσι το 2010 είχαμε πια δει με τους συναδέλφους μου τρεις δεκαετίες με αυτές τις τάσεις. Επιπλέον, δεν υπήρχαν σημάδια ότι οι πολιτικές ελίτ ήταν έτοιμες να αναλάβουν τη δράση που έπρεπε, ώστε να αναστρέψουν αυτές τις τάσεις. Ακόμα δεν είναι. Επίσης, υπήρχε ένα αυξανόμενο κύμα τρομοκρατίας και μανιακών πυροβολισμών. Το προσδόκιμο ζωής μεγάλων πληθυσμών στην Αμερική μειώθηκε με απόλυτους όρους – δεν περίμενα να πάνε τόσο άσχημα τα πράγματα. Η εκλογή του Donald Trump είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα πολιτικού επιχειρηματία που εκφράζει μια μαζική δυσαρέσκεια. Υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα αντίστοιχα. Οπότε, όπως είπα, είναι αθροιστικό.

Είπες επίσης ότι οι επαναστάσεις ξεκινάνε όταν «τα μέλη των ελίτ προσπαθούν να ανατρέψουν την πολιτική τάξη όπως τους βολεύει». Μπορείς να επεκταθείς, μιας και ξέρουμε όσα ξέρουμε πια;
Όπως είπα, ο Donald Trump είναι ένα καλό παράδειγμα συγκρούσεων μέσα στις ελίτ. Από πλευράς της θεωρίας μας, ξεκίνησε ως ένας αγανακτισμένος επίδοξος ελίτ που προσπαθούσε να μεταφράσει τον πλούτο του σε πολιτική δύναμη. Τελικά κατάφερε να το κάνει καβαλώντας το κύμα της μαζικής δυσαρέσκειας απέναντι στις εδραιωμένες ελίτ το 2016. Αυτό οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη πόλωση και σύγκρουση μέσα στην ελίτ, σε σχέση με ό,τι είχαμε δει πριν το 2016.

Τέλος, η θεωρία σου λέει ότι αυτές οι περίοδοι λειτουργούν σε κύκλους 50 ετών, αλλά προβλέπει πότε θα τελειώσει αυτή η περίοδος αναταραχής;
Δεν το ‘πιασες καλά αυτό. Η θεμελιώδης δυναμικής οδηγεί σε πολύ μεγάλους κύκλους. Έτσι, στην αμερικανική ιστορία είχαμε δύο μεγάλους κύκλους. Πρώτα, υπήρχε το κύμα της ευμάρειας και της ενότητας των ελίτ που κορυφώθηκε γύρω στο 1820. Έκτοτε, οι δείκτες κρίσης ανέβηκαν απότομα τα χρόνια μέχρι τον Εμφύλιο. Οι δείκτες συνθηκών κρίσης έπειτα έπεσαν λίγο αλλά παρέμειναν υψηλοί μέχρι το 1920 – τα χρόνια της Ανοικοδόμησης, των νόμων Jim Crow, της Επίχρυσης Εποχής, των βίαιων εξεγέρσεων της εργατικής τάξης και των αναρχικών. Αυτή ήταν η πρώτη μας Εποχή Διαμάχης.

Έπειτα άλλαξαν τα πράγματα. Ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων που εισήχθησαν κατά την Προοδευτική Εποχή και κούμπωσαν στο New Deal, οι μισθοί αυξήθηκαν και η πολιτική ενότητα έγινε πιο δυνατή. Η δεκαετία του 1950 ήταν μια χρυσή εποχή για την εξέλιξη των εργαζομένων και συνεργασία κομμάτων. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν ξανά τη δεκαετία του ‘70 και του ‘80 και τις επόμενες δύο δεκαετίες οι δείκτες κρίσεις ανέβηκαν τόσο απότομα όσο είχαν ανέβει τις δεκαετίες πριν από τον Εμφύλιο. Οι μέσοι μισθοί έπεσαν σε σχέση με το κατά κεφαλή ΑΕΠ και η πόλωση τον πολιτικών κομμάτων έφτασε σε άλλα επίπεδα. Έτσι τώρα βρισκόμαστε στη δεύτερη Εποχή Διαμάχης.

Ο 50ετής κύκλος επικαλύπτει αυτή τη μεγαλύτερη δυναμική. Επειδή οι δύο δυναμικές συμπίπτουν στα χρόνια γύρω στο 2020, η κοινωνία μας είναι πιο ευάλωτη σε ξεσπάσματα πολιτικής βίας.

Για να απαντήσω στην ερώτησή σου: τέτοιες περίοδοι αναταραχής συνεχίζονται μέχρι να αναστραφούν οι δομικές τάσεις που τις καθοδηγούν. Ιστορικά, κρατάνε πέντε/δέκα/δεκαπέντε χρόνια. Έτσι περιμένω ότι η αναταραχή θα συνεχιστεί και πέρα από το 2020.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Τα Πρώτα Τατουάζ Μετά την Καραντίνα Ξεκίνησαν και Φωτογραφίσαμε Μερικά

Κατασκοπία Πριν Από το Στόουνγουολ: Το FBI Παρακολουθούσε Κρυφά Γκέι Ακτιβιστές στα 60s

«Μας Έκλεισαν Πρώτους και μας Ανοίγουν Τελευταίους»