Πώς Είναι να Ταξιδέψεις σε Όλο τον Κόσμο Ξοδεύοντας Σχεδόν Τίποτα – με Οτοστόπ

Οι περισσότεροι από εμάς ταξιδεύοντας ξεφεύγουμε από τα όρια της πραγματικότητας και ξεδίνουμε μέσα στο σαββατοκύριακό μας μετά από μια βδομάδα πίεσης και ανυπόφορων αφεντικών. 

Αλλά για τον 20χρονο  Shubham Yadav, γνωστό με το διαδικτυακό του ψευδώνυμο Nomad Shubham, το ταξίδι είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει.

Ο Yadav, που περιγράφει τον εαυτό του ως «extreme ταξιδιώτη» περιπλανιέται στον κόσμο με ελάχιστο μπάτζετ, επιλέγοντας να πηγαίνει οδικώς αντί να πετάει. Συχνά αποκαλείται «Βασιλιάς του Οτοστόπ». Είναι ένας ταξιδιώτης με 1,69 εκατομμύρια συνδρομητές στο YouTube, που έχει ταξιδέψει πάνω από 55.000 χιλιόμετρα κάνοντας οτοστόπ.

Οπλισμένος με ένα σακίδιο, τέσσερις αλλαξιές, εξοπλισμό κινηματογράφησης και μια σκηνή, ο Yadav, έχει επισκεφτεί περισσότερες από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο σε λιγότερο από 4 χρόνια και έχει κάνει τα πάντα - από το να εξερευνήσει την underground αγορά μαύρου χρήματος και να επισκεφτεί το πρώην σπίτι του Osama Bin Laden μέχρι να διασχίσει μια έρημο για αρκετές μέρες.

«Επέλεξα το όνομα Nomad Shubham επειδή ξεκίνησα το κανάλι μου στο YouTube στη Μογγολία το 2019, αμέσως αφότου γνώρισα μια φυλή νομάδων στην έρημο», είπε ο Yadav στο VICE. «Ζούσα σαν νομάς στην έρημο χωρίς δίκτυο και χωρίς να ξέρω τη γλώσσα.  Περπατούσα τρεις μέρες κι έπειτα ξέμεινα από νερό. Ευτυχώς βρήκα αυτή τη φυλή και συνεννοήθηκα μαζί τους μόνο με χειρονομίες».

Το κανάλι του Yadav στο YouTube τού μοιάζει απλό, αυθόρμητο και γεμάτο ιστορίες. Αποφεύγει την αισθητική υπερφόρτωση που συνήθως συναντά κανείς στους travel vloggers, διατηρώντας το περιεχόμενό του ακατέργαστο και ρουστίκ. Επίσης συχνά μιλάει ινδικά σε βίντεο, κάτι που πιστεύει ότι έχει συμβάλει στην τεράστια επιτυχία του.

Αλλά η ιστορία του δεν είναι γοητευτική μόνο επειδή ξεκίνησε να ταξιδεύει στον κόσμο σε τόσο μικρή ηλικία. Είναι επίσης από τις σπάνιες εκφάνσεις οτοστόπ στη Νότια Ασία – το οτοστόπ στερεοτυπικά κατακλύζεται από λευκούς άνδρες, κι έτσι είναι πρότυπο για πολλούς που ονειρεύονται να δουν τον κόσμο ακόμα κι όταν δεν έχουν χρήματα για τις πολυτέλειές του.

Ο τρόπος του Yadav είναι απλός: μαθαίνει τι βίζες ή τι ταξιδιωτικά έγγραφα χρειάζεται για να πάει σε μια συγκεκριμένη χώρα και αφήνει όλα τα άλλα στην τύχη.

«Έχω περάσει μέρες στην άκρη του δρόμου περιμένοντας να με πάρει κάποιος. Κάποτε στο Καζακστάν με πήρε με το αυτοκίνητο ένας άντρας που αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήταν ο δήμαρχος. Με πήγε ακόμα και στο κτίριο του τοπικού κοινοβουλίου. Άλλες φορές κοιμήθηκα σε βενζινάδικα, πυροσβεστικούς σταθμούς και αστυνομικά τμήματα. Ποτέ δεν έχω πλάνο. Αν είμαι τυχερός κάποιος θα με δεχτεί σπίτι του. Επίσης με έχουν καλέσει σε γάμους οικοδεσποτών μου. Και κάποτε σε μια κηδεία».

Μερικές φορές βασίζεται στο Couchsurfing – ένα website που σε φέρνει σε επαφή με ντόπιους που προσφέρουν τον καναπέ ή τα κρεβάτια τους σε ταξιδιώτες χωρίς κόστος – ή γίνεται εθελοντής σε χόστελ για να μένει δωρεάν. Το καθημερινό του ταξιδιωτικό μπάτζετ παραμένει 500 ρουπίες (6 δολάρια), ποσό που πληρώνει κάνοντας μαθήματα online και εκμεταλλευόμενος το κανάλι του στο YouTube.

Από κολύμπι στα παγωμένα υπό του μηδενός σιβηρικά νερά μέχρι couch surfing στην Καμπότζη και διαδρομή με ένα ρωσικό φορτηγό που κουβαλούσε κάρβουνο, τα ταξίδια του Nomad Shubham είναι γεμάτα ατελείωτες συναρπαστικές περιπέτειες.

Αλλά όταν ήταν έφηβος, ούτε καν ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε.

Το 2017, ο Yadav, 16χρονος τότε μαθητής από ένα μικρό χωριό στην ινδική πολιτεία Μπιχάρ, ήταν σε άλλη πορεία, την οποία αναγκάζονται να ακολουθήσουν πολλοί Ινδοί. Ο Yadav ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες μαθητές που είχαν γραφτεί για μαθήματα στην πόλη Κότα στη Βόρεια Ινδία, μια σκληρή βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων που σε προετοιμάζει για να μπεις στα καλύτερα πανεπιστήμια στην Ινδία, και στη συνέχεια να κερδίζεις μισθό που φτάνει σε εξαψήφια νούμερα. Γιος δασκάλου, ξεκίνησε με απλές φιλοδοξίες: να διαβάζει πολύ, να προσπαθεί πολύ και με ό, τι λεφτά μπορούσε να μαζέψει να δει τον κόσμο.

Όλα όμως άλλαξαν όταν είδε ένα βίντεο στο YouTube με τίτλο ‘How to travel the world with almost no money” (πώς να ταξιδέψετε σε όλο τον κόσμο σχεδόν χωρίς χρήματα). Αυτό το βίντεο, μια ομιλία TEDx από τον travel  vlogger Tomislav Perko, τόνιζε πού μπορούσε να φτάσει κανείς με οτοστόπ. «Δεν είχα ταξιδέψει πουθενά μέχρι τότε, αλλά ήθελα», είπε ο Yadav στο VICE τηλεφωνικά, και θυμάται την ακριβή στιγμή που όλα άλλαξαν στη ζωή του. «Δεν ήξερα καν τι ήταν το οτοστόπ και πόσο μακριά μπορούσα να φτάσω. Αλλά ήθελα να δοκιμάσω».

Σύντομα έκανε την πρώτη του δοκιμή στην πολιτεία Ρατζαστάν, κάνοντας οτοστόπ από την Κότα στο Τζαίσαλμέρ, μια πόλη πάνω από 673 χιλιόμετρα μακριά, διάσημη για τη βασιλική της ιστορία, τους αμμόλοφους και τις παραδοσιακές τέχνες.

«Ποτέ δεν είχα νιώσει τέτοια ένταση. Μετά το πρώτο μου ταξίδι ήξερα ότι δεν μπορούσα να σταματήσω». Κι αυτό ακριβώς έκανε.

Πέρσι, ο αυτοπροσδιοριζόμενος νομάς ξεκίνησε να ανακαλύψει πού μπορούσε να φτάσει τα όρια του ταξιδιού του.

«Ήθελα να δω πόσο μακριά μπορούσα να φτάσω χωρίς πτήση, που είναι το βασικό έξοδο ενός ταξιδιώτη. Έτσι πήγα από την Ινδία στο Μπαγκλαντές, τη Μιανμάρ, το Αζερμπαϊτζάν, τη Μογγολία, τη Νότια Αφρική, το Καζακστάν και τη Ρωσία μόνο οδικώς».

Πέρσι, η πανδημία τον φρέναρε. Ξέμεινε στο Αζερμπαϊτζάν για μήνες, περιμένοντας να πέσουν τα κρούσματα. Οι περιορισμοί λόγω COVID επίσης τον εμπόδισαν να πάρει βίζα από το Ιράκ, μια χώρα που ονειρευόταν να επισκεφτεί από παιδί.

Παρόλα αυτά το υπόλοιπο ταξίδι του ήταν γεμάτο συναρπαστικές ιστορίες όπως εκείνη τη φορά που δοκίμασε κατά λάθος τοπικά ναρκωτικά και ήρθε αντιμέτωπος με τις αρχές.

«Στην Αιθιοπία γνώρισα μια κοπέλα που μου πρόσφερε κάτι φύλλα. Μόνο αφότου τα έφαγα συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα ναρκωτικό της περιοχής που λέγεται Khat, και είναι νόμιμο και καταναλώνεται στη Νότια Αφρική όπως το bhang στην Ινδία. Το τρώνε μαζί με το πρωινό εδώ και σου μουδιάζει τα χείλια για ώρες και σε ζαλίζει», αφηγείται.

Ο Yadav επισημαίνει πώς τα όρια της γλώσσας  δημιουργούν ενδιαφέρουσες καταστάσεις καθώς σημαντικές λεπτομέρειες συχνά χάνονται στη μετάφραση.

«Είναι αδύνατο να μάθεις όλες τις γλώσσες έτσι συνήθως βασίζομαι στο Google Translate. Όταν ήμουν στο τρένο στη Μογγολία προσπαθούσα να ρωτήσω τον ελεγκτή να μου φέρει ένα κουτάλι, που λέγεται chammach στα ινδικά. Αλλά η εφαρμογή άκουγε chumma, που σημαίνει φιλί. Ήταν παράξενο».

Είχε μια παρόμοια εμπειρία στην Τανζανία όταν δάγκωσε κάτι που νόμισε ότι ήταν πατατάκι και τελικά ήταν μια τοπική λιχουδιά που φτιάχνεται από οστά πουλιού.

«Ως προς το φαγητό συνήθως κάνω τους ήχους των ζώων για να ρωτήσω τι κρέας τρώνε. Επίσης βγαίνω με γυναίκες με τις οποίες μιλάω χρησιμοποιώντας το Google Translae».

Η ζωή στον δρόμο ή στην άκρη του δρόμου, έχει διάφορες απίστευτες ιστορίες. Αλλά μπορεί να γίνει σύντομα επικίνδυνη.

«Ήμουν στο Οϊμιακόν στην Ρωσία, την πιο κρύα κατοικημένη περιοχή στον κόσμο και η θερμοκρασία ήταν μείον 60 βαθμούς Κελσίου. Ήμουν τυχερός και βρήκα έναν οδηγό φορτηγού που με πήρε, αλλά καθώς διασχίζαμε έναν γλιστερό παγωμένο δρόμο το φορτηγό έπαθε λάστιχο. Παραλίγο να πάθουμε χιονίστρες προσπαθώντας να αλλάξουμε το λάστιχο».

Αν και ποτέ δεν τον λήστεψαν ούτε τον έδειραν στον δρόμο, ο Yadav αναγνωρίζει ότι αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το ανδρικό του προνόμιο. «Συνήθως ταξιδεύω το βράδυ, κάτι που γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες, δεν νιώθουν άνετα να κάνουν. Με έχουν αγγίξει ανάρμοστα στην Ταϊλάνδη, κι ένιωσα πολύ άβολα και ανασφαλής. Είναι θλιβερό που ο κόσμος είναι πιο ασφαλής για μένα απ’ ό, τι για μια γυναίκα».

Ο Yadav επίσης επισήμανε ότι εφόσον η έννοια του οτοστόπ είναι ακόμα σχετικά ξένη σε πολλές χώρες, οι ντόπιοι συχνά υποθέτουν ότι τους προσφέρει κάτι όταν κάνει σήμα οτοστόπ. Άλλοι πιστεύουν ότι έχει κάποια κρυφή ατζέντα και μερικές φορές τον καταγγέλλουν στην αστυνομία.

«Νομίζω ότι πρέπει να έχω βρεθεί σε τουλάχιστον 10 διαφορετικά αστυνομικά τμήματα επειδή ήμουν “ύποπτος” ιδίως στην Κίνα», είπε. «Επίσης, με έθεσε υπό κράτηση ο στρατός έναν μήνα στο Αφγανιστάν, πριν αναλάβουν οι Ταλιμπάν. Νόμιζαν ότι είμαι κατάσκοπος και με κράτησαν οχτώ ώρες, κι έπειτα μου ζήτησαν να φύγω από τη χώρα».

Παρ’ όλους όμως τους πιθανούς κινδύνους, ο Yadav πιστεύει ότι κάθε εμπειρία μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο μάθημα, ενώ κάποιοι ξένοι, ακόμα και οι εχθρικοί, μπορεί να γίνουν φίλοι. «Στην Κίνα, ένας αστυνομικός είχε την καλοσύνη να με πάει με το αυτοκίνητο εκεί που ήθελα και μάλιστα με κάλεσε σπίτι του να γνωρίσω την οικογένειά μου. Νομίζω ότι όταν ταξιδεύεις έτσι, συνειδητοποιείς πως είμαστε περισσότεροι όμοιοι παρά διαφορετικοί. Το οτοστόπ σου μαθαίνει ότι ποτέ δεν είναι αργά να δεις τον κόσμο, απ’ όπου κι αν προέρχεσαι, όσα λεφτά κι αν έχεις».

Ακολουθήστε τη Shamani στο Instagram και το Twitter.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στα αγγλικά. (www.vice.com/en)

Πρέπει Επιτέλους να Μιλήσουμε για την Ατιμωρησία των Δραστών Έμφυλης Βίας

Ρώτα την Μπάρα: «Τελικά Κύριε Γιάννη Ποιο Είναι το Νόημα της Ζωής;»

Αυτοί οι Άνδρες Φοράνε Κορσέ Γιατί Μπορούν

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.