Δεν Υπάρχει Τίποτα Το Εξεζητημένο Στο Να Είσαι Vegan

Πριν από λίγες ημέρες, έλαβα ένα πολύ θυμωμένο mail, για ένα άρθρο που έγραψα, σχετικά με ένα εστιατόριο. Στο άρθρο, έγραφα ότι δεν μ' αρέσει να τρώω σε εξεζητημένα εστιατόρια. Επίσης ανέφερα ότι είμαι vegan. Αυτό ήταν που δεν άρεσε στον νεαρό που μου έστειλε το email. «Mιλάς για κάτι εξεζητημένο από τη στιγμή που εσύ η ίδια είσαι vegan;» έγραφε. «Άντε γαμήσου».

Πήγα στο post για να διαβάσω τα σχόλια που είχαν γραφτεί. Δεν ήταν ο μόνος με την ίδια άποψη.

Κάποιος Dante Thompson, με είπε «αρχίδι» που παρήγγειλα φαγητό για vegan. Με είπε και «γαμημένο χίπστερ».

Κάποιος άλλος, ο Riley Ulrich, έγραψε: «Είσαι καριόλης και πρέπει να σε κάψουν. Όλοι σε μισούν».

Ο υπαινιγμός ότι τρώω εξεζητημένο φαγητό, μου φαίνεται παράξενος. Πάνω, είναι μια φωτογραφία του τι έφαγα το μεσημέρι. Ένα, κάπως μίζερο, σάντουιτς, με κεφτέδες-ιμιτασιόν. Για πρωινό, έφαγα Doritos. Για βραδινό, σκοπεύω να πάω στα Taco Bell. Εκτός από το κρέας, τρώω ό,τι τρώει ένα ιδιότροπο παιδί (ή ένας ενήλικας skateboarder).

Όταν έγινα 20 προσπάθησα να αρχίσω να τρώω σαλάτες και άλλες παρόμοιες "υγιεινές" αηδίες και τουλάχιστον ένα γεύμα ημερησίως, διότι σκεφτόμουν ότι αυτό θα έκανε ένας ενήλικας. Αλλά δεν μου έβγαινε. Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα έτρωγα μόνο κρέας, γεμισμένο με τυρί ή κάποιον υδατάνθρακα.

Αλλά δεν ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο. Στον κόσμο που ζούμε, το πιο νόστιμο φαί, είναι αποτελέσμα πόνου και θανάτου.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν τρώω κρέας και ζωικά προϊόντα. Γιατί το κρέας και τα ζωικά προϊόντα μου προκαλούν στεναχώρια. Δεν χρειάζεται να σου πω από πού προέρχεται το κρέας και τα γαλακτοκομικά, διότι τα ξέρεις όλα ήδη. Και είναι φρικαλέα τα κομμένα ράμφη, οι βίδες στα μυαλά και τα πτώματα που συσπώνται σε βρώμικα πατώματα.

Και όλοι συμφωνούμε στο ότι αυτό είναι θλιβερό, έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα με το αν τρως το τελικό προϊόν αυτών των βιομηχανιών, συμφωνούμε όλοι στο ότι η μαζική, «βιομηχανική» θανάτωση, δεν είναι καθόλου ωραία. Μπορώ να συνεχίσω μιλώντας για τα αέρια του θερμοκηπίου που προκαλούνται από τη βιομηχανία του κρέατος ή για τα μολυσμένα νερά των απορροών ή για το κρέας που προκαλεί καρκίνο του παχέος εντέρου. Αλλά αυτό δεν θα ήταν τίμιο διότι η αλήθεια είναι ότι δεν τα σκεφτόμουν αυτά όταν έγινα vegan.

Δεν εννοώ ότι, επειδή αποφεύγω να πληγώνω ζώα, είμαι πιο ηθικός. Κανείς δεν είναι ηθικός. Η ανθρωπότητα είναι ένας καρκίνος. Όλα θα ήταν καλύτερα αν δεν υπήρχαν άνθρωποι. Όλα αυτά, τα γράφω σε ένα laptop που λειτουργεί με ορυκτά καύσιμα και περιέχει conflict materials και που, φαντάζομαι, ότι κατασκευάστηκε σε συνθήκες εργασίες που δεν μοιάζουν σε τίποτα με τις συνθήκες στις οποίες εργάζομαι εγώ αυτήν τη στιγμή.

Επίσης φοράω ένα μπλουζάκι που κάνει $6. Δεν είμαι σίγουρος για το πώς φτιάχτηκε και έφτασε στην Αμερική, αλλά αν αυτό κοστίζει $6, τότε κάποιος στην άλλη άκρη της γης μάλλον δεν περνάει καθόλου καλά. Και πόσο τραγικό είναι αυτό; Φοράω ένα μπλουζάκι, που έχει κάνει κάποιους ανθρώπους δυστυχείς από τη στιγμή που φτιάχτηκε, έβλαψε τον πλανήτη και δεν ξέρω καν πού και πώς φτιάχτηκε. Δεν υπάρχει περίπτωση, να ζεις σε έναν σύγχρονο κόσμο και να μην κάνεις ηθικά επιλήψιμα πράγματα, σε καθημερινή βάση.

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι είμαι καθίκι. Και εσύ είσαι. Και δεν με νοιάζει τι τρως. Μπορείς να τρως οτιδήποτε, οποτεδήποτε και όπως ακριβώς το θες. Όπως είπα πριν, πέρα από τη σφαγή, δεν με ενδιαφέρει τι τρώω. Και σίγουρα δεν έχω το χρόνο να ασχοληθώ με τι βάζεις εσύ στο στόμα σου.

Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι είναι ΟΚ με το ότι κάποιο ζώο θανατώθηκε για να το φάνε. Δεν είναι πολλοί εκείνοι που θα μπορούσαν να φάνε ένα McRib, αν έμπαιναν στην διαδικασία να μεγαλώσουν την αγελάδα, να τη θανατώσουν, να την ξεκοιλιάσουν, να πετάξουν τα υπολείμματα από το πάτωμα με λάστιχο και μετά να την τεμαχίσουν και να τη μαγειρέψουν. Κάποιοι θα μπορούσαν. Είμαι σίγουρος.

Όταν οι άνθρωποι, κοιτάμε την ηθική πλευρά ενός πράγματος για το οποίο δεν νιώθουμε και πολύ καλά, νομίζουμε ότι μας κατακρίνουν. Γι' αυτό μισούμε τους hippies ή τους freegans ή την Gwyneth Paltrow ή αυτούς που οδηγούν ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Γιατί μας κάνουν να νιώθουμε ότι μας κρίνουν. Και όταν οι άνθρωποι νιώθουν έτσι, γίνονται καθίκια. Όπως η Heather Graham στο Boogie Nights.

Επίσης, υπάρχει το στερεότυπο του vegan που κάνει κήρυγμα. Αυτός για τον οποίο βγήκε το ανέκδοτο «πώς βρίσκεις ποιος είναι ο vegan, σε μια παρέα». Δεν ξέρω αν αυτές είναι οι συνέπειες της προσπάθειάς μου να μην κάνω παρέα με μαλάκες, αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να κάνω κήρυγμα. Πάντως έχω ενθαρρύνει πολλούς «σαρκοφάγους». Οι άνθρωποι σαν τον Ron Swanson που σκέφτονται το μπέικον σαν κόνσεπτ, είναι απλά αστείοι.

Ο τύπος των ανθρώπων οι οποίοι έχουν αμέτρητες απορίες για τη διατροφή μου, ειδικά για τις πρωτεΐνες. Δεν ξέρω γιατί η διατροφή μου είναι τόσο μεγάλο θέμα. Με εξαίρεση τους vegans, το Live Aid και αυτούς που τρώνε καναπέδες στο My Strange Addiction, δεν έχω δει να παρουσιάζεται τόσο ενδιαφέρον για τη διατροφή κάποιου.

Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που βλάπτουν την υγεία μου και κανείς δεν νοιάζεται. Το γεγονός ότι μένω κοντά σε εθνική οδό, ότι πίνω μπύρα μια φορά την εβδομάδα και πίνω αναψυκτικά διαίτης σχεδόν καθημερινά, δεν απασχολεί κανένα. Αλλά ξαφνικά όλοι έγιναν ειδικοί στη διατροφή και θέλουν να ξέρουν από πού παίρνω πρωτεΐνες, βιταμίνη D και σίδηρο. Είμαι σίγουρος ότι ούτε εσύ ξέρεις από πού τα παίρνεις αυτά. Επειδή τρως chicken burger στα Burger King, αντί για veggie burger, δεν σημαίνει ότι τρέφεσαι σωστά.

Το περίεργο με την έχθρα προς τους vegans, είναι η χαρά που παίρνουν κάποιοι όταν τους βλέπουν να αποτυγχάνουν. Ανέφερα προηγουμένως ότι υπάρχει φωτογραφία του τι έφαγα. Αν και δεν το κατάλαβα απ' την αρχή, αυτό που έφαγα είχε αυγό. Το να τρως κάτι κατά λάθος, συμβαίνει συχνά. Σιγά τ' αυγά. Υπήρχαν όμως πολλοί που χαιρέκακα μου επισήμαναν ότι έφαγα ζωικό προϊόν.

Αν έβλεπα κάποιον, να προσπαθεί να κάνει κάτι καλό για ένα ζώο και τα σκάτωνε, δεν νομίζω πως η πρώτη μου αντίδραση θα ήταν να τον κοροϊδέψω. Δεν διάβασα το blog «I Died Today» για το σκυλί που πέθαινε για να πω «Χαχαχα! Προσπάθησαν να θεραπεύσουν τον καρκίνο του σκύλου και δεν τα κατάφεραν!».

Και τώρα, με συγχωρείτε, πρέπει να πάω στα Taco Bell. Φασόλια αντί για κρέας, χωρίς τυρί, παρακαλώ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.