Όταν οι Πράκτορες του FBI Κυνηγούν Ακτιβιστές

Ο Tom Burke οδηγούσε ένα ήσυχο μέρος του Grand Rapids στο Μίσιγκαν -μια άδεια γειτονιά γεμάτη εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα- όταν παρατήρησε για πρώτη φορά ένα όχημα να βρίσκεται πίσω του. «Αναρωτήθηκα γιατί αυτό το αυτοκίνητο στρίβει αριστερά όταν στρίβω αριστερά;» θυμάται. «Κατάλαβα ότι με παρακολουθούσαν».

Ο Tom, 49 ετών, δραστηριοποιημένος στο αντιπολεμικό κίνημα και τα εργασιακά θέματα δεκαετίες τώρα, παρακολουθούνταν από το FBI για μήνες και εκείνο το πρωί, στις 24 Σεπτεμβρίου του 2010, η ομοσπονδιακή υπηρεσία κινούνταν εναντίον εκείνου και τον συναδέλφων του ακτιβιστών. Πράκτορες είχαν εισβάλει στα σπίτια κάποιων από τους φίλους του Tom, είχαν κατασχέσει ηλεκτρονικούς υπολογιστές και είχαν κάνει άνω-κάτω δωμάτια στο πλαίσιο έρευνας για το εάν σχεδιάζουν ένοπλη επανάσταση και παρέχουν βοήθεια σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Σε απάντηση, ο Tomήταν καθοδόν προς ένα ίντερνετ καφέ για να δώσει στη δημοσιότητα ένα δελτίο Τύπου προκειμένου να εξηγήσει στον κόσμο τι συνέβαινε. Ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει δεδομένων των περιστάσεων.

Εκείνο το πρωινό, αυτός και η σύζυγός του είχαν λάβει κλητεύσεις που απαιτούσαν να καταθέσουν ενώπιον ενόρκων. Μέχρι τον Δεκέμβριο, 23 ακτιβιστές από όλες τις μεσοδυτικές πολιτείες είχαν κλητευθεί να απαντήσουν για την ακτιβιστική δράση τους. Μεταξύ άλλων, κατηγορούνταν ότι παρείχαν «υλική υποστήριξη» για τρομοκρατικές ενέργειες, μία κατηγορία που μπορεί να αφορά οτιδήποτε -από παροχή όπλων σε μια τρομοκρατική οργάνωση μέχρι παροχή οποιουδήποτε είδους «συμβουλής ή βοήθειας» στα μέλη μιας τέτοιας ομάδας, ακόμα και αν η συμβουλή είναι «κατεβάστε τα όπλα σας».

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, κανένας δεν έχει καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα ενώ ακόμα και η ένορκη βεβαίωση που χρησιμοποίησε το FBI για να πείσει τον ομοσπονδιακό δικαστή να υπογράψει τις επιδρομές του 2010, σημειώνει ότι αυτή η ομάδα αποτελείται κυρίως από μεσήλικες ειρηνικούς ακτιβιστές που απορρίπτουν ρητά την ιδέα της παροχής όπλων σε οποιονδήποτε. Το έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα από δικαστήριο τον περασμένο μήνα μετά από αιτήματα ακτιβιστών, δείχνει ότι μία μυστική ειδική πράκτορας είχε την πρόθεση να δελεάσει ανθρώπους προκειμένου να κάνουν απειλητικές δηλώσεις περί «επανάστασης». Μερικές φορές, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους ενέδωσαν, με αποτέλεσμα να υπάρχει η βάση για να παρενοχληθεί νομικά μια οργάνωση γνωστή για την αντίθεση της με την πολιτική των ΗΠΑ εντός κι εκτός αμερικανικού εδάφους.

Το FBIάρχισε να ενδιαφέρεται για τον Tomκαι τους συνοδοιπόρους του για πρώτη φορά την παραμονή του Εθνικού Συνεδρίου των Ρεπουμπλικάνων, το 2008, στο Saint Paul της Μινεσότα. Τότε η υπηρεσία που φιλοδοξεί να διατηρήσει την Αμερική ασφαλή, έστειλε μια μυστική πράκτορα με το όνομα 'Karen Sullivan' να διεισδύσει στην οργάνωση Twin Cities Anti-War Committee, μία από τις πιο σημαντικές οργανώσεις που διοργάνωναν διαδηλώσεις έξω από το χώρο του συνεδρίου. Η πράκτορας δεν μπορούσε να αποκαλύψει οποιαδήποτε αδικοπραγία, αλλά γρήγορα στράφηκε προς μια άλλη αριστερή οργάνωση στα μεσοδυτικά, την Freedom Road Socialist Organisation (FRSO), όπου είναι ενταγμένος ο Tom και αρκετοί άλλοι ακτιβιστές από εκείνους που έλαβαν τις κλητεύσεις.

Η κάλυψη της είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε να είναι ελκυστική στους φιλάνθρωπους αριστερούς που προσπάθησε να παγιδεύσει και να φυλακίσει-η ταυτότητα της "Karen" ήταν ουσιαστικά μια καρικατούρα ενός σοσιαλιστή ακτιβιστή.

«Παρουσίασε τον εαυτό της ως λεσβία με έφηβη κόρη» είπε η Jess Sundin, ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Anti-War Committee, η οποία επίσης ανήκει στην FRSO. Η πράκτορας είπε στους ακτιβιστές ότι είχε δύσκολη παιδική ηλικία και πέρασε χρόνια στους δρόμους αφότου πρώτα οι γονείς της και μετά ο στρατός την πέταξαν έξω επειδή είναι γκέι. Με άλλα λόγια τα παραφούσκωσε.

«Θυμάμαι μια γυναίκα η οποία ήταν πραγματικά πρόθυμη» μου είπε ο Tom. «Έλεγε συνεχώς πόσο ήθελε την επανάσταση. Και ξέρεις, από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι σκέφτονται ότι είναι καλό γιατί πραγματικά χρειάζεται να αλλάξουμε την κοινωνία, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα να μιλάς για αυτό. Από την άλλη, προσπαθούσε να βρει ανθρώπους τους οποίους μπορούσε να χειραγωγήσει ώστε να διαπράξουν έγκλημα».

Οι υπερβολές της, το να μιλάει τόσο πολύ για την επανάσταση, είχαν ερμηνευτεί ως ζήλος ενός νεοφερμένου, αλλά δεν είχαν περάσει απαρατήρητες. Αυτοί ήταν έμπειροι ακτιβιστές, οι οποίοι γνώριζαν ότι η κρατική παρακολούθηση των αντιφρονούντων ομάδων είχε μακρά και συνεχιζόμενη ιστορία, αλλά γνώριζαν επίσης ότι η παράνοια μπορεί να τρομάξει τον αληθινά πρόθυμο και να σκοτώσει μια οργάνωση. Το να είναι κάποιος λίγο περισσότερο πράσινος και λίγο περισσότερο πρόθυμος να βοηθήσει δεν σημαίνει πάντα ότι είναι αστυνομικός. Και γιατί να ανησυχείς εάν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις;

«Συζητούσαμε για εκείνη» είπε ο Tom. «Το λάθος που κάναμε είναι ότι πιστεύαμε, αφού δεν παραβαίνουμε κανένα νόμο, τι θα επρόκειτο να αναφέρει; Οι επιδρομές μας συγκλόνισαν».

Karen Sullivan" μαζί με μία άλλη μυστική πράκτορα του FBI, ονόματι "Daniela Cardenas".

Οι περισσότεροι από τους ακτιβιστές που είχε βάλει στο στόχαστρο το FBI δεν θα αρνούνταν ότι είναι επαναστάτες, αλλά δεν είναι ούτε αφελείς. Είναι αρκετά ριζοσπάστες ώστε να μην αποκλείουν ότι σε κάποια μελλοντική επαναστατική περίοδο θα μπορούσαν να εκπυρσοκροτήσουν όπλα κάπου, αλλά δεν προτίθενται να φτιάξουν απόθεμα όπλων-γνωρίζουν ότι η Αμερική δεν είναι η επαναστατική Ρωσία.

Μετά το Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων το 2008, άρχισαν να ασχολούνται καθημερινά με την οργάνωση προσπαθειών προκειμένου να κινητοποιήσουν τους πολίτες και να βρουν υποστήριξη για τη μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας και κατά της αστυνομικής βαρβαρότητας. Όταν ο George Zimmerman αθωώθηκε για τη δολοφονία του Trayvon Martin, διοργάνωσαν συλλαλητήρια διαμαρτυρόμενοι για την ετυμηγορία.

Το έγγραφο του FBI εμπεριέχει μια πολύ πιο κακή εικόνα, με την μαρτυρία της "Karen" που προβάλλει τον ισχυρισμό ότι μέλη του FRSO -δάσκαλοι και συνδικαλιστές με ισχυρούς δεσμούς με τις κοινότητες τους, άνθρωποι των οποίων τα σπίτια είχε επισκεφθεί και των οποίων τα νεογέννητα παιδιά πήρε στην αγκαλιά της- σχεδιάζουν να καταλάβουν κυβερνητικά κτίρια στο πλαίσιο μιας ένοπλης επανάστασης, ενώ βοηθούσαν τρομοκρατικές οργανώσεις στην Κολομβία και την Παλαιστίνη. Αλλά μετά από δυο χρόνια εργασίας ως μυστικός πράκτορας, δεν υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία για κάτι από όλα αυτά. Η ένορκη βεβαίωση στηρίζεται σχεδόν εξ'ολοκλήρου στην μαρτυρία της μυστικής πράκτορα-μαρτυρία που, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει τους πρώην συντρόφους της να μοιάζουν με μερικούς αριστερούς αφού έχουν πιεί λίγες μπύρες.

«Κομμουνιστές που πολεμούν για εθνική απελευθέρωση σε άλλες χώρες; Αγαπάμε αυτούς τους τύπους» φέρεται να είπε η Jess Sundin, η οποία επίσης κλητεύθηκε, στην πράκτορα το 2009. Ένας άλλος ακτιβιστής φέρεται να είπε ότι είναι «μεγάλος θαυμαστής» των τρομοκρατικών οργανώσεν, ωστόσο στην βεβαίωση αναφέρεται ότι η δήλωση έγινε εν μέσω γέλιων και αστείων. Αυτά τα μη παράνομα σχόλια, ωστόσο, παρουσιάστηκαν ως καταδικαστικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αυτοί οι ακτιβιστές-οκτώ από τους οποίους είναι γυναίκες με μικρά παιδιά-ήταν σοβαρή απειλή για την «εθνική ασφάλεια».

Για να ενισχύσει τον ισχυρισμό της «υλικής υποστήριξης» για τρομοκρατικές ενέργειες στην ένορκη βεβαίωση, το FBIκάνει πολλά από τα «ταξίδια αλληλεγγύης» των ακτιβιστών προς την Κολομβία και την Παλαιστίνη. Το FRSO λεγόταν ότι είχε συναντηθεί με ανθρώπους οι οποίοι έχουν δεσμούς με τους FARC, μια ονομαστικά μαρξιστική αντάρτικη ομάδα που χρηματοδοτείται από το εμπόριο ναρκωτικών και έχουν μάχεται την κολομβιανή κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες. Αντί των άμεσων αποδεικτικών στοιχείων, το έγγραφο αναφέρει πως η "Karen" καταθέτει ότι με βάση τα δυο χρόνια δουλειάς της ως μυστική πράκτορας «γνωρίζω, ότι υπάρχουν πολλά μέλη των FARC που δεν διαφημίζουν δημοσίως ότι είναι μέλη των FARC και οι οποίοι είναι μέλη διαφόρων ενώσεων». Σε ένα σημείο, η ένορκη βεβαίωση περιέχει τον ισχυρισμό ότι μέλη της FRSO έχουν παράσχει βοήθεια σε μια έγκυος γυναίκα, η οποία ήταν μέλος μιας τέτοιας ένωσης και περιόδευε στις ΗΠΑ. Η πράκτορας κατέθεσε επίσης ότι η «εμπειρία και η εκπαίδευση της ως ειδικός πράκτορας του FBI» την δίδαξε ότι οι «εγκληματίες που εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες συχνά επιχειρούν να τις αποκρύψουν από τους άλλους προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη».

Στην περίπτωση της Παλαιστίνης, η πράκτορας πράγματι πήγε σε ταξίδι αλληλεγγύης, αν και εμφανίζεται να έχει ενημερώσει σχετικά τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας πριν να φθάσουν τα μέλη της FRSO, με αποτέλεσμα η οργάνωση της να γυρίσει από εκεί όπου ήρθε αμέσως μετά την προσγείωση. Η βεβαίωση ισχυρίζεται ότι οι ακτιβιστές παρείχαν βοήθεια σε τρομοκρατικές οργανώσεις γιατί επρόκειτο να δώσουν 2.000 δολάρια σε μια οργάνωση που βοηθάει τους φτωχούς και σε εμπάργκο ανθρώπους στη Γάζα -που προφανώς εμμέσως βοηθάει πιθανούς τρομοκράτες ταΐζοντας τους. Μια λίστα με ερωτήσεις που άφησε πράκτορας του FBI σε ένα από τα σπίτια όπου έκαναν επιδρομή δείχνει ως πηγή αυτών των χρημάτων το "Revolutionary Lemonade Stand" (σημ. Επαναστατικός Πάγκος Λεμονάδας).

Το να πούμε ότι όλα αυτά σε συνδυασμό κάνουν τους ακτιβιστές συμπαθούντες της τρομοκρατίας παρά είναι τραβηγμένο -στην πραγματικότητα, το έγγραφο σημειώνει ότι ένας από αυτούς είπε στην "Karen" ότι «η FRSO δεν πρόκειται να στείλει καμία στρατιωτική βοήθεια».

Μην έχοντας καταφέρει να αποκαλύψει αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία οποιουδήποτε εγκλήματος, τον Μάρτιο του 2010, η πράκτορας του FBI προσπάθησε να πείσει τους άλλους να την βοηθήσουν να διαπράξει ένα έγκλημα. Τους είπε ότι ο αποθανόντας πατέρας της είχε αφήσει 1.000$ -ο οποίος, νωρίτερα, είχε ισχυριστεί πως την πέταξε έξω από το σπίτι της επειδή ήταν γκέι- με την εντολή να τα στείλει σε αντάρτες στην Παλαιστίνη. Σύμφωνα με την ένορκη βεβαίωση, ένας ακτιβιστής που δεν κατονομάζεται υποσχέθηκε να την φέρει σε επαφή με έναν άνδρα ο οποίος θα μπορούσε να την βοηθήσει με την «οικονομική ενίσχυση για τους ανθρώπους της χώρας του». Της είπε ότι θέλει να βοηθήσει γιατί είναι «τόσο φοβερή ιστορία». Στο έγγραφο δεν αναφέρεται εάν τα χρήματα εστάλησαν ποτέ.

viaFlickruserEricHanson

Γιατί λοιπόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη; Εάν η υπόθεση ήταν τόσο αδύναμη, θα έπρεπε να είχε απορριφθεί -εάν υπήρχαν στοιχεία για αυτές τις κατηγορίες, οι ακτιβιστές δεν θα ήταν έξω να δίνουν συνεντεύξεις σε μένα.

«Οι καταθέσεις ενώπιον ενόρκων είναι ένα υπέροχο όχημα για την διερεύνηση των πολιτικών αντιφρονούντων» είπε η KadeCrockford, ειδικός σε θέματα προστασίας της ιδιωτικής ζωής στο ACLU της Μασαχουσέτης, που παρακολουθεί την υπόθεση. «Διευθύνονται από την κυβέρνηση μέσω μιας διαδικασίας που δεν προβλέπει αντιδικία, κρατείται μυστική από το κοινό και έχει ανοσία σε πολλές συνταγματικές διατάξεις για την προστασία των υπόπτων για αξιόποινες πράξεις που εφαρμόζονται στις ανοιχτές δικαστικές αίθουσες».

Οι άνθρωποι, οι οποίοι καταθέτουν ενώπιον ενόρκων δεν επιτρέπεται να έχουν δικηγόρο στην αίθουσα του δικαστηρίου και δεν έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν σιωπηλοί-και μόνο η άρνηση να μιλήσει μπορεί να στείλει κάποιον στη φυλακή για ενάμιση χρόνο. Αυτός είναι ένα εξυπηρετικός τρόπος για να μείνουν στη φυλακή άνθρωποι με ριζοσπαστικές πολιτικές απόψεις, χωρίς να χρειάζεται να περάσουν την ταλαιπωρία του να πείσουν τους ενόρκους για να καταδικάσουν τους κατηγορούμενους για κάποιο έγκλημα. Οτιδήποτε πεις μπορεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, καταλήγοντας στην κατηγορία της ψευδορκίας, εάν μη τι άλλο. Και η κατάθεση των μαρτύρων κρατείται μυστική, γεγονός που μπορεί να σπείρει τη δυσπιστία μεταξύ των ακτιβιστών που είναι ήδη επιρρεπείς στη φαγωμάρα.

«Όλες αυτές οι συνθήκες κάνουν τα Συμβούλια Ενόρκων ιδανικά οχήματα για τις αλιευτικές αποστολές του FBI εκεί που υπάρχει νόμιμη πολιτική δραστηριότητα η οποία δεν αρέσει στην κυβέρνηση αλλά λόγω των ενοχλητικών συνταγματικών ζητημάτων, δεν μπορεί να την ποινικοποιήσει» μου είπε η Kade.

Από την ένορκη βεβαίωση, είναι φανερό ότι το μεγαλύτερο έγκλημα των ακτιβιστών ήταν η αντικυβερνητική ρητορική τους. Ξανά και ξανά, η "Karen" εξακολουθούσε να ρωτάει τους νέους φίλους της, πότε θα αρχίσουν την επανάσταση εδώ στην πατρίδα. Ή ήταν μόνο λόγια; Τους παρέσυρε σε μονοπάτια συζήτησης σχεδιασμένα για να παράγουν ενοχοποιητικά σχόλια. Κάποτε ρώτησε την JessSundinεάν θα ήταν πρόθυμη να πολεμήσει όταν έρθει ο καιρός για «οδομαχίες», σαν αυτοί οι ειρηνικοί ακτιβιστές το μόνο που επιθυμούσαν ήταν να βάψουν τους δρόμους με το αίμα των ιδιοκτητών των μικρών τοπικών επιχειρήσεων και άλλων πατριωτών. Σε αυτό, η Jessφέρεται να απάντησε «Εάν αυτή ήταν η αποστολή μου, ναι» αν και το FBI παραδέχεται ότι έπειτα «δήλωσε πως δεν πιστεύει ότι θα ξεσπάσει κάποια επανάσταση τα επόμενα δέκα χρόνια».

Η Jessφέρεται επίσης να «καλωσόρισε νέα μέλη του FRSO δηλώνοντας 'χρειαζόμαστε νέους μαχητές'», λες και ήταν η πρώτη φορά που στην αμερικανική πολιτική κάποιος χρησιμοποίησε στρατιωτική ρητορική («Χρειαζόμαστε μαχητές» είπε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στην προεκλογική εκστρατεία το 2010).

«Υποστηρίζουμε την ανατροπή της αμερικανικής κυβέρνησης;» λέγεται ότι αναρωτήθηκε ένα άλλο μέλος του FSRO. «Ω, ναι».

Ωθούμενη να συζητήσει τι «θα έκανε στη διάρκεια της επανάστασης» η ακτιβίστρια λέγεται ότι απάντησε «Θα πολεμούσα και θα σκότωνα ανθρώπους». Αλλά πρόσθεσε «Δεν είμαστε ακόμα σε αυτό το σημείο». Η ένορκη βεβαίωση επίσης σημειώνει ότι δεν ήξερε ούτε πώς να χρησιμοποιήσει ένα πυροβόλο όπλο, αν και γνώριζε κάποιον ο οποίος θα της έδειχνε εάν ήθελε-παρουσιάζεται λες και είναι καμιά συγκλονιστική αποκάλυψη.

Ακόμα ένας άλλος ακτιβιστής φέρεται να είπε στην πληροφοριοδότρια ότι «ήθελε να χτίσει ένα επαναστατικό κίνημα στις ΗΠΑ» ένα απολύτως νόμιμο πράγμα, «αλλά ότι δεν πίστευε πως τώρα ήταν η ώρα να πάρει τα όπλα», ένα απολύτως νόμιμο πράγμα να πει κανείς.

Με μεγάλη απόσταση από το σχεδιασμό επανάστασης μέσω της τρομοκρατίας, η ένορκη βεβαίωση του FBI υποδηλώνει ότι, στη χειρότερη περίπτωση, η FRSO εμπλεκόταν σε μερικές πύρινης ρητορικής ομιλίες, με άλλα λόγια, κάτι στο οποίο φαινομενικά είμαστε ελεύθεροι να συμμετέχουμε. Όχι, πιθανώς δεν θα πρέπει να φωνάξει «πυροβολήστε!» σε ένα κατάμεστο θέατρο, αλλά μπορείς να φωνάξεις όσο θέλεις το μίσος σου κατά της κυβέρνησης και να θέσει το θέατρο υπό συλλογική ιδιοκτησία μετά την επανάσταση. Τουλάχιστον υποτίθεται ότι είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό.

Ας υποθέσουμε όμως ότι οι κατηγορίες είναι αληθινές. Ας υποθέσουμε ότι όταν το FBI ρώτησε έναν ακτιβιστή «Τι πιστεύεις για τις τρομοκρατικές οργανώσεις; Τις υποστηρίζεις;» αυτός βαθιά μέσα του ήθελε να απαντήσει με ένα «Τις αγαπάω» και ένα «Και βέβαια ναι». Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο και οι 23 ακτιβιστές που μπήκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης ήταν τόσο ειδεχθείς όσο κατηγορήθηκαν ότι ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, κατάφεραν να ξεγελάσουν πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων εκλεγμένων πολιτικών, οι οποίοι στάθηκαν στο πλευρό τους, όταν οι 23 κινδύνευσαν να πάνε φυλακή επειδή αρνήθηκαν να συμμετέχουν στη διαδικασία του Συμβουλίου των Ενόρκων.

Η Chicago Teamsters καταδίκασε τις επιδρομές και απαίτησε την άμεση διακοπή της διαδικασίας του Συμβουλίου των Ενόρκων. Το ίδιο έκανε το παράρτημα του SEIU που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στο Ιλινόις και την Ιντιάνα. Το ίδιο έκανε το σωματείο NewYork Metro Area Postal Union. Το ίδιο έκανε η ένωση United Electrical, Radio, and Machine Workers of America. Το ίδιο έκανε το παράρτηματης American Federation of Teachers στην περιοχή Bay Area. Κλπ. Κλπ, κλπ. Συνολικά πάνω από 35 εργατικές ενώσεις αντέδρασαν κατά της παρενόχλησης των συναδέλφων τους συνδικαλιστών. Αντί να υπάρξει διάσπαση στην αριστερά, το FBI, για πρώτη φορά, κατάφερε να προκαλέσει αλληλεγγύη.

Ακόμα και πολιτικοί ακολούθησαν. Δώδεκα από τα 13 μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου της Μινεάπολις υπέγραψαν επιστολή, τον Οκτώβριο του 2011, με την οποία ανέφεραν πως ήταν «βαθιά ανήσυχοι για τις ανατριχιαστικές επιπτώσεις των πράξεων του FBI που θα μπορούσαν να έχουν στον μη βίαιο και νόμιμο ακτιβισμό». Είπαν ότι ανησυχούσαν για το τι σήμαινε όλο αυτό για την «υγεία της δημοκρατίας μας» προσθέτοντας ότι το συμβούλιο είχε αναγνωρίσει την Anti-War Committee ως «μία σημαντική φωνή μη βίας και πολιτικής διαφωνίας».

Το ότι τόσα πολλά δημόσια πρόσωπα ήταν πρόθυμα να στηρίξουν μια ομάδα αυτοαποκαλούμενων σοσιαλιστών δείχνει πόσο προφανές ήταν στον οποιοδήποτε οικείο με την υπόθεση ότι οι επιδρομές και οι κλητεύσεις δεν αντιπροσώπευαν μια καλόπιστη προσπάθεια, αλλά μια ύστατη προσπάθεια διάσωσης κάποιων πραγμάτων, από μια έρευνα που γινόταν για πάνω από δυο χρόνια χωρίς να έχει βρει έστω λίγη βρώμα.

FBIκατά λάθος στο σπίτι ενός ακτιβιστή κατά τη διάρκεια επιδρομής.

Ένα πράγμα που συνειδητοποίησα διαβάζοντας την ένορκη βεβαίωση είναι ότι οι ακτιβιστές που κατασκοπεύονταν από την κυβέρνηση γνώριζαν ότι οι πολιτικές ριζοσπαστικές απόψεις τους θα μπορούσαν να προσελκύσουν την προσοχή της κυβέρνησης -και η κυβέρνηση, όλως περιέργως, προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει εις βάρος τους. Υπό από τον τίτλο «Οι στόχοι και οι μέθοδοι της FRSO για να αποκρύψουν δραστηριότητες», το έγγραφο αναφέρεται σε ένα «έγγραφο ενότητας» που παρουσιάστηκε στο FBI από την πράκτορα αμέσως μετά την ένταξη της στην ακτιβιστική οργάνωση. Σε αυτό τονίζεται ότι οι ακτιβιστές κάτι είχαν να κρύψουν, ότι δεν ήταν πιστευτός ο ειρηνικός τρόπος τους, ενώ όταν το διαβάσει κανείς καλά καταλαβαίνει ότι υπονοεί πως οι ακτιβιστές ετοίμαζαν κάτι:

Κανένας προοδευτικός αγώνας δεν έφθασε κάπου στις ΗΠΑ χωρίς να αντιμετωπίσει βίαιη καταστολή. Επομένως, όχι μόνο η καταστολή είναι αναπόφευκτη, την αντιμετωπίζουμε κάθε μέρ Εάν η καταστολή είναι μία σταθερά της κυρίαρχης πολιτικής τάξης, τότε η άμυνα εναντίον της πρέπει να είναι μια σταθερά επαναστατικής πολιτική.

Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι έχουμε και είμαστε ανά τακτά διαστήματα, είτε συνεχώς υπό τη μία ή την άλλη μορφή παρακολούθησης. Σε γενικές γραμμές , η εξυπνότερη πολιτική συνίσταται στο να υποθέσουμε απλώς ότι βρισκόμαστε υπό κάποιου είδους παρακολούθηση. Η βασική γραμμή της άμυνας μας εναντίον της καταστολής θα είναι η μυστικότητα. Δεν υπάρχει ρεαλιστική εναλλακτική λύση.

Φυσικά είχαν δίκιο για την παρακολούθηση. Εάν κάτι δεν ήταν, ήταν αρκετά παρανοϊκοί -και σίγουρα όχι τόσο παρανοϊκοί όσοι εκείνοι οι ισχυροί μέσα στο FBI που προσπάθησαν να φυλακίσουν μια ομάδα κυρίως μεσήλικων ειρηνικών ακτιβιστών, λόγω της επαναστατικής ρητορικής τους. Ο στόχος της έρευνας, βεβαίως, θα μπορούσε απλώς να είναι η αποθάρρυνση του ακτιβισμού, αλλά σε αυτή τη περίπτωση είχε το αντίθετο αποτέλεσμα: άνθρωποι εμπνεύστηκαν από την άρνηση των ακτιβιστών να καταθέσουν ο ένας εις βάρος του άλλου. Βέβαια, παρά τις αντιδράσεις, οι 23 στόχοι του FBIθα μπορούσαν να διωχθούν και να μπουν στη φυλακή οποιαδήποτε στιγμή, καθώς τεχνικά η υπόθεση παραμένει ανοιχτή μέχρι σήμερα.

«Για πόσο καιρό θα θεωρούμαστε ένοχοι μέχρι να αποδειχθεί ότι είμαστε αθώοι;» ρώτησε ο Tom, την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του. Είναι μια αρκετά καλή ερώτηση, οπότε τηλεφώνησα στο γραφείο του εισαγγελέα για τη Βόρεια Περιφέρεια του Ιλινόις, που χειρίζεται την υπόθεση για να δω εάν θα είχα απάντηση. Ο βοηθός εισαγγελέας Randall Samborn με κάλεσε την επόμενη μέρα. «Ποτέ δεν υπήρξε απαγγελία κατηγοριών, συνεπώς δεν έχουμε να κάνουμε κανένα σχόλιο» είπε.

Ο Charles Davis είναι συγγραφέας και παραγωγός στο Λος Άντζελες. Η δουλειά του έχει εκδοθεί από ΜΜΕ όπως το Al Jazeera, την New Inquiry και Salon.