Το Φέργκιουσον μας Έδειξε ότι η Αστυνομία Μπορεί να Σκοτώνει και να τη Γλιτώνει

​

Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες στην Union Square, περιμένοντας να ακούσουν αν ο Darren Wilson θα κατηγορηθεί για το ότι πυροβόλησε και σκότωσε τον Michael Brown. Οι περισσότεροι ήταν σίγουροι ότι το δικαστήριο θα τον αθωώσει. Είχαν δίκιο. Ήταν επίσης πολύ θυμωμένοι.

Οι διαδηλωτές έκαναν πορεία μέσα από τα στολισμένα κιόσκια, φωνάζοντας, «NYPD! KKK! How Many Kids Did You Kill Today?» και νεαρής ηλικίας άνθρωποι κρατούσαν τα χέρια τους ψηλά για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε όσους έχουν σκοτωθεί από την αστυνομία. Ένας διαδηλωτής κρατούσε ένα πανό που έλεγε «Ο νόμος πρέπει να έχει σαν στόχο να είναι υπηρέτης μου. Όχι ο αφέντης μου. Πόσο μάλλον ο φονιάς και ο βασανιστής μου». Αυτό το απόφθεγμα του James Baldwin ταίριαζε γάντι, αν και εκείνη τη στιγμή έμοιαζε απλά με μακρινό όνειρο.

Και φυσικά ο Darren Wilson τη γλίτωσε. Όλοι ξέραμε ότι θα γίνει αυτό.

Στην Αμερική, η δικαιοσύνη μόνο δίκαιη δεν είναι. Τα δικαστήρια είναι γεμάτα από ανθρώπους (ως επί το πλείστον μαύρους ή μιγάδες). Η αστυνομία είναι εκείνη που τους συλλαμβάνει όταν για παράδειγμα σκοτώσουν κάποιον, όμως όταν γίνεται το ανάποδο σπάνια βλέπουμε να αναφέρεται κάτι και να κάθεται κάποιος αστυνομικός στο εδώλιο. Όλα αυτά παρά το γεγονός ότι σκοτώνουν αρκετό κόσμο - στη Utah, οι πυροβολισμοί από αστυνομικούς είναι η δεύτερη αιτία δολοφονιών. Από τους συναδέλφους τους που γράφουν αναφορές και δίνουν καταθέσεις υπερ των δολοφόνων ενώπιων του εισαγγελέα, μέχρι και οι ίδιοι οι δικαστικοί λειτουργοί μοιάζουν αποφασισμένοι κάθε φορά να αθωώνουν δολοφόνους. Η αστυνομία σκοτώνει. Τη γλιτώνει. Και ξανασκοτώνει. Από ένα σημείο και μετά συνειδητοποιείς ότι αυτό δεν οφείλεται σε στιγμιαία λάθη της στιμγής, αλλά σε μια επαναλαμβανόμενη παγιωμένη τακτική που χρησιμοποιούν.

Όταν το δικαστήριο του Φέργκιουσον αρνήθηκε να ασκήσει δίωξη στον Darren Wilson δεν το έκανε επειδή έκρινε ότι δεν είναι ένοχος. Ήταν κάτι χειρότερο από αυτό: O θάνατος ενός νεαρού μαύρου έμοιαζε τόσο τετριμμένος που δεν άξιζε καν να εκδικαστεί.

Στην ένορκη κατάθεση που έδωσε ο Wilson, αποκάλυψε για τον εαυτό του πως είναι ένας υποκριτής ρατσιστής, που τρέμει από φόβο στην όψη του μαύρου δέρματος. Παρουσίασε τον Brown -τον άνθρωπο που πυροβόλησε- σαν ένα ζώο, που μπορούσε να αντέξει τις σφαίρες γιατί είχε το πρόσωπο ενός δαίμονα, και όχι ανθρώπινο. Αν και ο Wilson έχει ύψος πάνω από 1.90 και βάρος 100 κιλά, είπε «Όταν τον άρπαξα [τον Brown], ένιωσα πως είμαι ένα πεντάχρονο που τα βάζει με τον Hulk Hogan». Ο αστυνομικός ισχυρίστηκε επίσης πως ο Brown τον χτύπησε τόσο πολύ, που ακόμη μια μπουνιά θα μπορούσε να αποβεί μοιραία, όμως οι φωτογραφίες του Wilson από την εξέταση στο νοσοκομείο δείχνουν πως απλά είχε κοκκινίσει το μάγουλο του.

«Όταν η σφαίρα τον ακούμπησε, το πρόσωπο του έγινε ξανά φυσιολογικό, δεν ήταν πια επιθετικός και η απειλή σταμάτησε», κατέθεσε ο Wilson, την ώρα που περιγράφει τον θάνατο ενός ανθρώπου.

Ο Wilson δεν φαίνεται να υποφέρει και πολύ από τότε που τράβηξε τη σκανδάλη και σκότωσε έναν συνάνθρωπο του. Βρίσκεται σε άδεια μετ' αποδοχών από τις 9 Αυγούστου, ενώ ο οργανισμός Shield of Hope, σε συνεργασία με την Αδελφότητα της Αστυνομίας συγκέντρωσαν 197.000 δολάρια για να πληρώσουν τον δικηγόρο υπεράσπισης του - όχι ότι τον χρειάστηκε. Επίσης παντρεύτηκε. Μεγάλες προσωπικότητες του δημοσιογραφικού χώρου όπως ο Anderson Cooper, τον πολιορκούσαν με μυστικές συναντήσεις. Τις επόμενες εβδομάδες όλοι οι παρουσιαστές των talk show -δεξιών πεποιθήσεων- θα τον έχουν καλεσμένο όπως ακριβώς και τον George Zimmerman όταν είχε πυροβολήσει τον Trayvon Martin. Θα καθίσουν στους γκλαμουράτους καναπέδες τους και θα μιλήσουν για το πόσο γενναία πυροβόλησε ένα μαύρο έφηβο. Οι οικοδεσπότες θα τον παρουσιάσουν σαν τον καλό, λευκό άντρα, που υπηρέτησε τον λευκό νόμο, και οι ρατσιστές στο ακροατήριο θα χειροκροτήσουν.

Για πολλούς ανθρώπους το δικαστήριο του Φέργκιουσον, είναι κάτι σαν αυτές τις εκομπές της τηλεόρασης. Αλλά όσο το παρακολουθείς, τόσο πιο πραγματική και πιο τρομακτική γίνεται η σφαίρα του αστυνομικού και ο απόηχος της.

Όταν η Leslie McSpadden, μητέρα του δολοφονημένου Mike Brown, άκουσε την ετοιμηγορία των δικαστών, έβγαλε μια κραυγή λέγοντας «Όλοι θέλετε να είμαι ήρεμη. Ξέρετε πως χτύπησαν αυτές οι σφαίρες τον γιό μου;» και πνίγηκε από τα δάκρυα της. «Τι του έκαναν αυτές οι σφαίρες όταν μπήκαν στο σώμα του;»

Στις 22 Νοεμβρίου, ο Michael Smerconish του CNN έκανε μια συνέντευξη σε livestreaming από το δικαστήριο του Ferguson, στον Bassem Masri. Όσο ο δημοσιογράφος καμάρωνε αυτάρεσκος για την επιτυχία του, ο Marsi τσαντίστηκε, «Υπάρχει αίμα στους δρόμους, κι εσείς ανησυχείτε για τις λέξεις», φώναξε.

«Γιατί να μην κάνει ο καθένας αυτό που πιστεύει και να μην αφήσουν αυτό το πράγμα να συνεχίσει την πορεία του;» είπε ο Smerconish. «Όταν όλα τα στοιχεία που αξιολογούνται από τους ανώτατους δικαστές και τους ενόρκους δημοσιεύονται στο Internet;… Τότε όλοι κρατάμε την αναπνοή μας, εκτιμάμε τις αποδείξεις που βλέπουμε, και σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματα μας». Για τον Smerconish, ένα λευκό και υγιή άνθρωπο, αυτό ήταν μια απλή θεωρία.

«Δεν μπορείτε να πείτε στην κοινότητα μας πώς να αντιδράσει», απάντησε ο Marsi.

Μετά από αυτό, ο εισαγγελέας ανακοίνωσε την ετυμηγορία, και ​οι δρόμοι του Φέργκιουσον γέμισαν με δακρυγόνα. Οι διαδηλωτές έκαψαν αυτοκίνητα της αστυνομίας και οι τοπικές επιχειρήσεις λεηλατήθηκαν παρά τις προσπάθειες που έκαναν κάποιοι για να τα προσταυεύσουν. Στη Νέα Υόρκη, οι διαδηλωτές έκλεισαν τρεις γέφυρες και ένας ακτιβιστής πυροβόλησε με ψεύτικα πυρά, που περιείχαν κόκκινη μπογιά τον Επίτροπο του NYPD, Bill Bratton. Στο Σικάγο, οι νέοι ακτιβιστές οργάνωσαν μια καθιστική διαμαρτυρία στο Δημαρχείο. Στη συνέχεια προγραμματίστηκαν και άλλες δράσεις σε όλη τη χώρα.

Εν τω μεταξύ η αστυνομία συνεχίζει τις δολοφονίες. Στο Cleveland σκότωσαν τον Tamir Rice, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, επειδή κρατούσε ένα ψεύτικο όπλο και έπαιζε σε μια παιδική χαρά. Στη Νέα Υόρκη, ο αστυνομικός Peter Liang, πυροβόλησε τον Akai Gurley, την ώρα που ο Gurley μαζί με την κοπέλα του περπατούσαν και ανέβαιναν την σκάλα μιας πολυκατοικίας για να μπουν στο σπίτι της. Όλοι όσοι οπλοφορούν γνωρίζουν πως ποτέ δεν στρέφεις ένα όπλο ενάντια σε κάποιον αν δεν έχεις την πρόθεση να τον σκοτώσεις. Όμως ο αστυνομικός ισχυρίστηκε πως ήταν ατύχημα – ότι δηλαδή τριγυρνάει μέσα σε σκοτεινά στενά με, με ένα όπλο που έχει κατεβασμένη την ασφάλεια και το δάχτυλο του επάνω στην σκανδάλη.

Ίσως όλα αυτά να αλλάξουν μια μέρα. Ίσως οι νέοι που δεν στέκονται στο χρώμα και ζουν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, του Φέργκιουσον και του Όκλαντ να καταφέρουν να διαλύσουν αυτό το σύστημα απ' έξω. Αν κάποιος μπορεί να το κάνει, είναι αυτοί. Αυτοί που βλέπουν πολύ καθαρά ότι δεν μπορούν να εμπιστεύονται στημένα δικαστήρια που κάνουν χάρες σε δολοφόνους. Αυτούς που δεν πιστεύουν πως τα θύματα πρέπει να έχουν μια παθητική στάση και να μην αντιδρούν.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.