Οι Mani Deum Παίζουν Folk 'n' Roll

Οι Mani Deum σχηματίστηκαν το 2006 - έκτοτε όμως τόσο ο ήχος τους, όσο και η σύσταση τους άλλαξαν κατά πολύ. Μέχρι στιγμής, έχουν κυκλοφορήσει ένα LP (βλ. "Music For Your Local Church … Or Your Local Brothel", 2011) και ένα EP (βλ. "Five Infected Blessings", 2009). Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν την μουσική τους ως Infected Folk 'n' Roll - δικαιολογώντας κάπως έτσι και τον σκοτεινό μεν, ζωηρό δε ήχο τους. Το VICE συνάντησε τον Περικλή (φωνή, κιθάρα), τον Μάνο (φωνή, κιθάρα) και τον Πάνο (θέρεμιν, παραγωγή) -τα τρία βασικά μέλη της μπάντας- και συζήτησε μαζί τους για τον επερχόμενο δίσκο τους ("When Beauty Ends") - και όχι μόνο. Οι Mani Deum έχουν μοιραστεί την σκηνή με μπάντες / καλλιτέχνες όπως οι Spiritual Front, οι And Also The Trees, οι Sad Lovers & Giants, η Lene Lovich κ.ά. - και αν κάτι είναι αξιοσημείωτο στην μέχρι τώρα πορεία τους -πέραν της μουσικής τους- είναι τα σταθερά τους βήματα

Η συνάντηση έγινε στο στούντιο του Πάνου (Top Floor Studio), όπου και πραγματοποιήθηκε η παραγωγή και των δύο τους δίσκων.

VICE: Για πολύ καιρό η μουσική σας -η μπάντα γενικότερα- ήταν συνδεδεμένη με την κάπως πιο dark σκηνή της Αθήνας. Κάτι που έχω την αίσθηση θελήσατε κάποια στιγμή-κατά κάποιον τρόπο, να αποτινάξετε από πάνω σας - κυρίως αλλάζοντας τον ήχο σας. Ήταν κάτι που έγινε, λοιπόν, με σκοπό την στροφή σας σε -ας το πούμε- πιο mainstream μονοπάτια ή κάτι που προέκυψε;

Mani Deum: Ποτέ μας δε θέλαμε να χαρακτηρίσουμε τη μουσική μας βάζοντας ταμπέλες. Η μουσική μας ήταν πάντοτε αυτό που είμαστε εμείς και άλλαξε επειδή ουσιαστικά αλλάξαμε εμείς - μεγαλώσαμε, εμπλουτίσαμε τα ακούσματά μας, αλλάξαμε τρόπο ζωής και νοοτροπία αν θες. Ακόμα από κάποιους η μουσική μας μπορεί να θεωρηθεί dark αλλά ουσιαστικά αυτό που τη χαρακρτηρίζει είναι αυτό που λέμε μεταξύ μας γελώντας - too dark to be indie, too indie to be dark.  Όσον αφορά το mainstream δεν θα συμφωνούσαμε. Θα μας βόλευε παραπάνω να παραμείνουμε σε μία σκηνή με μικρότερο μεν αλλά σαφώς πιο πιστό κοινό, παρά να κάνουμε ένα άνοιγμα σε ένα κοινό με πιο διευρυμένα ακούσματα με το ρίσκο του να φάμε τα μούτρα μας. Αυτό που ουσιαστικά μας ενδιαφέρει είναι να κάνουμε αυτό που θεωρούμε πραγματικό και είναι εμείς.

Καταπιάνεστε με συγκεκριμένες θεματικές, τόσο στους στίχους όσο και στα "γραφιστικά" σας. Η θρησκεία σαν φαινόμενο, τα τρίγωνα, το Α και το Ω, οι άνθρωποι, ο έρωτας σύμφωνα με την δική σας ματιά είναι μερικές από αυτές. Πρόκειται για ενδόμυχους προβληματισμούς ή για εμμονές;

Περικλής: Όταν ξεκινήσαμε την μπάντα με τον Μάνο είχαμε πολύ περισσότερο χρόνο για εσωτερικής φύσεως προβληματισμούς και έτσι καταλήξαμε, εν έτει 2006 (αρκετά πριν γίνει μόδα), στο συμβολισμό των τριγώνων και του Α και του Ω. Για 'μάς το πρώτο μας σύμβολο (τα ανάποδα τρίγωνα) συμβολίζει την δυαδικότητα των πραγμάτων - αντίθετα και συμπληρωματικά. Δύο αντίθετα τρίγωνα που ενώνονται, δημιουργώντας ένα μικρό “χώρο” όπου όλα είναι ένα. Από αυτά έλειπε η αίσθηση του χρόνου που μόνο το Α και το Ω μπορούν να την αποδώσουν στο μεγαλείο του - η αρχή και το τέλος. Πλέον τα πράγματα τα βλέπουμε κάπως πιο απλά, αλλά αυτό δεn σημαίνει πως είναι και πιο εύκολα. Πλέον, θέλουμε να μιλάμε μουσικά και στιχουργικά για πιο απλά πράγματα αλλά ποτέ οι συμβολισμοί μας δεν απείχαν από όλα αυτά. Πλέον, μας ταλανίζουν περισσότερο κοινωνικά ζητήματα, παρά υπαρξιακά. Ο συμβολισμός θα μπορούσες να πεις ότι πλέον εκτελεί απλά το σκοπό του - είναι ένα είδος ταυτότητας.

Πέρα από μπάντα, είστε και παρέα. Ποια είναι τα συν και ποια είναι τα κατά αυτής της συγκυρίας -που βέβαια μπορεί και να μην είναι τόσο συγκυρία-;

Το περασμένο Σάββατο βρεθήκαμε αρκετά αργά σε ένα μπαρ και οι τρεις πολύ πιωμένοι. Πάνω στην κουβέντα αρχίσαμε να μιλάμε και μετά από λίγα λεπτά βρεθήκαμε να τσακωνόμαστε πολύ άσχημα σχετικά με την επερχόμενή μας κυκλοφορία. Την επόμενη μέρα πίναμε καφέ στο μπαλκόνι του Πάνου σα να μη συνέβη τίποτα και γελάγαμε για τα χθεσινά. Κανείς δε θυμάται ακριβώς τι ειπώθηκε αλλά σίγουρα είπαμε βαριές κουβέντες… Οπότε μάλλον το αρνητικό είναι ότι η χριστοπαναγία είναι πολύ εύκολη αλλά το θετικό είναι πως το ίδιο ισχύει και για τη συγχώρεση και την κατανόηση. Και οι τρεις δε γνωρίζουμε πως θα ήταν διαφορετικά γιατί έτσι πορευόμαστε τόσα χρόνια..

Τι διαφορετικό (θα) έχει ο επερχόμενος δίσκος ("When Beauty Ends"), πότε θα βγει και πώς (θα) μπορεί κάποιος να τον προμηθευτεί; 

Καταρχάς είμαστε πολύ πιο ώριμοι και αυτό είναι κάτι που βγαίνει προς τα έξω! (γέλια). Αυτόν το δίσκο τον είδαμε πολύ διαφορετικά σε σχέση με την προηγούμενή μας δουλειά (Music for your Local Church … or your Local Brothel) και έτσι εξηγούνται και τα δύο χρόνι ζωής που αφιερώσαμε σε αυτόν. Είναι μία δουλειά που κάναμε 100% μόνοι μας, ένα επαγγελματικό DIY αν θες. Αρχίσαμε τις ηχογραφήσεις στο νέο επαγγελματικό studio του θερεμινίστα και παραγωγού μας, Πάνο Τσεκούρα (Top Floor Studio), πέρυσι τον Ιανουάριο, αλλάξαμε σύνθεση στην πορεία, συνεργαστήκαμε με φίλους, αλλάξαμε αρκετές φορές γνώμη, ήπιαμε, τσακωθήκαμε, τα βρήκαμε, ξαναήπιαμε, ξανατσακωθήκαμε, κρατήσαμε μούτρα, τα ξαναβρήκαμε, μιξάραμε, κάναμε mastering με τον καλύτερο μαστερά (Στέλιος Εφεντάκης) και εν τέλει βρεθήκαμε με ένα τελικό υλικό κάπου το Μάιο. Δηλαδή την χειρότερη εποχή για κυκλοφορία. Οπότε αυτό που έμενε ήταν να κάνουμε υπομονή. Γι' αυτό το καλοκαίρι, έχοντας αποφασίσει να το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας, στήσαμε ένα προφίλ στην ψηφιακή πλατφόρμα PledgeMusic στην οποία για λίγες μέρες ακόμα ζητούμε ό,τι σας περισσεύει! Στη σελίδα αυτή μπορεί κανείς να αγοράσει το δίσκο πριν από την κυκλοφορία του αλλά έχει και διάφορες άλλες επιλογές που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά και μόνον για το σκοπό αυτό. Η επίσημη κυκλοφορία αναμένεται στα μέσα του Νοέμβρη.

Τι συμβαίνει, αλήθεια, όταν τελειώνει η ομορφιά; Ό,τι κι αν αυτό (μπορεί να) σημαίνει.

Όταν τελειώνει η ομορφιά ξεκινά η γυμνή πραγματικότητα. Ο τίτλος αναφέρεται στην εποχή που όλοι μας βιώνουμε σε αυτή τη χώρα. Πρέπει να ανταπεξέλθουμε πλέον σε δρόμους που δεν είναι στρωμένοι από ρόδα αλλά από αγκάθια. Όλοι οι άνθρωποι της ηλικίας μας -ας μη μπούμε σε λεπτομέρειες- (γέλια) ζήσαμε λίγο τη “φούσκα” του νεοελληνικού ονείρου αλλά τι γίνεται όταν αυτή η φούσκα σκάει; Εμπεριέχει μια δόση ειρωνείας γιατί η πραγματική ομορφιά είναι αυτή που κατακτάς με κόπο.

Έχετε συνεργαστεί με πολλούς ταλαντούχους Έλληνες μουσικούς. Θέλετε να μου αναφέρετε κάποιες από τις πιο ευχάριστες / δημιουργικές συνεργασίες σας;

Η πιο πρόσφατη ευχάριστη συνεργασία μας ήταν αυτή με την Μελεντίνη. Τραγούδησε στο “Bourbon Bedtime Story”, κομμάτι του νέου μας δίσκου. Η Μελεντίνη είναι κλασικό παράδειγμα ακομπλεξάριστου ανθρώπου, το οποίο αν γουστάρει έστω και λίγο αυτό που κάνεις θα σου χαρίσει τα πάντα σε μία συνεργασία. Θα μπει με αυτοπεποίθηση στο στούντιο, θα πει το κομμάτι σε δύο takes, μετά θα κάνει και δύο, τρία ακόμα με λεπτομερειούλες που συνηθίζει να χρησιμοποιεί και αυτό ήταν. Είναι εκπληκτική μουσικός αλλά και ηθοποιός, κάτι το οποίο απέδειξε στα γυρίσματα του κλιπ γι’ αυτό το κομμάτι - στο οποίο ήταν υπέροχη.

Θέλω να μου πείτε -ο καθένας ξεχωριστά- δύο από τους πιο αγαπημένους σας δίσκους. Αλλά να μου πείτε και γιατί (είναι δύο από τους πιο αγαπημένους του δίσκους).

Περικλής: Σίγουρα το Harvest του Neil Young γιατί ήταν ένα από το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να ακούω και με έκανε να αγαπήσω την ακουστική κιθάρα. Μετά το Low Estate των 16 Horsepower, το οποίο το άκουσα από ένα φίλο γυρνώντας από μία σχολική εκδρομή στο γυμνάσιο. Με έκανε να αναρωτιέμαι τι βλακείες άκουγα ως τότε. (γέλια)

Μάνος: Nick Cave & The Bad Seeds - Henry's Dream, για το concept, το υψηλό στιχουργικό επίπεδο και το εξαιρετικό line-up μουσικών και Tom Waits - Rain Dogs, γιατι έχει μέσα μερικά απο τα πιο αληθινά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ - αλλά και μερικές απο τις πιο πρωτοποριακές συνθέσεις.

Πάνος: Death Ιn June - But What Ends When The Symbols Shatter που είναι η βίβλος του neofolk για 'μένα μιας και είναι η καταγωγή της μπάντας και Morphine - Like Swimming που είναι η απόδειξη πόσο groovy μπορεί να είναι ο σκοτεινός ήχος γενικότερα.

Η εμφάνισή σας στα live είναι πάντα πολύ συγκεκριμένη. Μιλάω για τον τρόπο που επιλέγετε να ντυθείτε. Θέλετε να μου πείτε μερικά πράγματα πάνω σ' αυτό; Όπως, επίσης, πόσο σημαντικό θεωρείτε για μια μπάντα να έχει το δικό της προσωπικό ύφος / στίγμα.

Αν έχει μείνει κάτι από τότε που ξεκινήσαμε το 2006 αυτό ήταν, είναι και θα είναι το ντύσιμό μας στα live. Θέλαμε πάντα η εμφάνιση μας να συνάδει με τη μουσική μας. Και δεν υπήρχε καλύτερο ντύσιμο από το πουκάμισο, γιλέκο, γραβάτα. Αυτό είναι ουσιαστικά το dress code μας γιατί από κάτω μπορεί να φοράμε σωλήνα και καμιά αρβύλα. Βερμούδα και σαγιονάρα πάντως σίγουρα δεν θα δεις. (γέλια) Σίγουρα το προσωπικό ύφος μιας μπάντας διαμορφώνεται από το ντύσιμο στη σκηνή. Είναι κομμάτι της οπτικοποίησης - σημαντικότατου παράγοντα ενός λάιβ. Στο εξωτερικό είναι σύνηθες μια μπάντα να φροντίζει το στυλ της, κάτι που ευτυχώς έχει αρχίσει να συμβαίνει κι εδώ. Φαντάσου, ας πούμε, να έβλεπες τον Leonard Cohen στη σκηνή με βερμούδα και σαγιονάρες ή τον Bob Marley με ημίψηλο καπέλο και φράκο. Η κάθε μπάντα / ο κάθε καλλιτέχνης ακολουθεί την γραμμή αισθητικής που την-ον αντιπροσωπεύει.

Το ξέρετε ότι κάποιος που δεν σας γνωρίζει προσωπικά / καλά ενδέχεται να νομίζει πως είστε πολύ σοβαροί, έτσι δεν είναι; (γέλια)

Λίγη ώρα μαζί μας αρκεί για να καταρρίψουμε αυτό το μύθο! (γέλια) Ειδικά αν ανοίξει και κανένα μπουκάλι.

Διαβάζοντας κάποιος τους στίχους σας, σκέφτεται ότι είστε τόσο νιχιλιστές όσο και ρομαντικοί. Ενδιαφέρουσα αντίφαση. Τι όμως από όλα αυτά ισχύει;

Ο νιχιλισμός θα μπορούσε να μεταφραστεί ως μία προσπάθεια να βρούμε κάτι πέραν του ρομαντισμού. Του ρομαντισμού χωρίς φανφάρες και ροδοπέταλα. Θα το συγκρίναμε με τον ντανταϊσμό στην τέχνη. Με το να απορρίπτεις και να αποδομείς δεν σημαίνει και πως δεν δημιουργείς. Ψάχνεις πέραν της πεπατημένης και των πραγμάτων που σου δόθηκαν εύκολα να τα μασήσεις. Όπως είπαμε και πριν, είμαστε άνθρωποι που αγαπούν τα αντίθετα, οπότε μάλλον υπάρχουν και τα δύο μέσα μας.

Τα μελλοντικά σας σχέδια;

Πολλά live σε Ελλάδα και εξωτερικό και μερικοί δίσκοι ακόμα.

Πού θα θέλατε να βρίσκεστε, ιδανικά, αυτή τη στιγμή;

Θα θέλαμε να 'χε βραδιάσει και να ήμασταν ήδη σε κάποιο μπαρ. (γέλια)

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.