Αν ζούσαμε σε έναν τέλειο κόσμο, τότε τα βραβεία Όσκαρ θα έπρεπε να δίνονται στις ταινίες και τους ηθοποιούς που το αξίζουν πραγματικά. Για τις καταπληκτικές ερμηνείες, την μοναδική σκηνοθεσία, το πρωτότυπο σενάριο κ.ο.κ.

Αλλά επειδή απέχει αρκετά από εμάς αυτός ο τέλειος κόσμος -και ακόμα περισσότερο από το Hollywood- όλοι ξέρουμε ότι η Ακαδημία εδώ και χρόνια κόβει το καρπούζι στη μέση, μοιράζει και τα κουκούτσια, για να είναι στο τέλος όλοι ευχαριστημένοι. Το κακό της υπόθεσης: κάθε χρόνο έχουμε διαμαρτυρίες για ταινίες που άξιζαν, αλλά δεν πήραν το χρυσό αγαλματάκι - μάλλον επειδή οι δημιουργοί και συντελεστές δεν είναι τόσο καλοί Αμερικανοί όσο άλλοι καλλιτέχνες.

Το καλό της υπόθεσης; Αν θελήσεις να πάρεις βραβείο Όσκαρ έχεις πολλές πιθανότητες να τα καταφέρεις. Ακολουθεί ένας οδηγός με θέμα «Τα βήματα που πρέπει να κάνει κάποιος εάν θέλει να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας».

Οι υποψήφιες ταινίες και, κυρίως, οι νικήτριες, τείνουν να είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια από τον μέσο όρο. Τα Όσα Παίρνει ο Άνεμος, Μπεν-Χουρ και Λόρενς της Αραβίας, φτάνουν τις 3μιση ώρες σε διάρκεια –συμπεριλαμβανομένου του διαλείμματος, ενώ Η Επιστροφή του Βασιλιά αγγίζει αυτό το όριο (3 ώρες και 21 λεπτά). Η μικρότερη σε διάρκεια νικήτρια ταινία είναι το Marty, διάρκειας μόλις 91 λεπτών, αλλά είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μία μέση διάρκεια περί των 2 ωρών, αυξάνει τις πιθανότητες για την υποψηφιότητα.

Μόνο τρεις animation ταινίες έχουν προταθεί για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην ιστορία του θεσμού: Η Πεντάμορφη και Το Τέρας, Up και Toy Story 3. Μέχρι στιγμής, δεν έχει κερδίσει καμία. Σημαντικό, επίσης, είναι πως οι τελευταίες δύο ήταν υποψήφιες όταν οι υποψηφιότητες επεκτάθηκαν σε 10: αυτό σημαίνει ότι, παρόλο το μεγαλείο τους σαν ταινίες, είναι πολύ πιθανό να μην τα είχαν καταφέρει να τρυπώσουν στην κατηγορία αν οι υποψηφιότητες ήταν ακόμη 5. Αν αποφασίσετε να κάνετε animation, έχετε κατά νου πως είναι πιο πιθανό να περιοριστείτε στο γκέτο της κατηγορίας του Καλύτερου Animation – χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, μιας κι εκεί οι πιθανότητες είναι με το μέρος σας.

Τα περισσότερα μέλη της Ακαδημίας είναι ηθοποιοί - άρα αυτούς πάτε να εντυπωσιάσετε. Και για να το καταφέρετε αυτό, θέλετε εντυπωσιακές ερμηνείες. Όχι, δεν θυσιάζεις τα εφέ, αλλά η βάση της ταινίας πρέπει να είναι οι ερμηνείες.

Δεν βρισκόμαστε στα '50s πια, οπότε σταματήστε να γυρίζετε μιούζικαλ. Ούτε καν σαν σκέψη μην περάσει απ' το μυαλό σας το sci-fi και οι ταινίες φαντασίας (μόνο μία έχει κερδίσει στα χρονικά, κι αυτή ήτανε το δεύτερο μέρος του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών). Αφήστε κατά μέρος την «τρομάρα», αφού μόνο Η Σιωπή των Αμνών έχει κερδίσει έτσι. Ακόμη και οι βιογραφίες δεν είναι σιγουράκι, πια: η τελευταία βιογραφία που κέρδισε το μεγάλο βραβείο, ήταν το A Beautiful Mind, 14 χρόνια πριν. Ξεχάστε, επίσης, τα remakes: Ο Πληροφοριοδότης του Scorsese είναι η μοναδική νικήτρια στην ιστορία. Ο μοναδικός σίγουρος δρόμος για το Όσκαρ, είναι το δράμα με εγκληματίες, το αυθεντικό (αλλά με βαρύνουσα σημασία) κοινωνικό δράμα ή η διασκευή ενός λογοτεχνικού έργου. Προσοχή, ωστόσο, με τις διασκευές μυθιστορημάτων που έχουν πάρει το βραβείο Πούλιτζερ: μόνο δύο έχουν καταφέρει να κερδίσουν (Όσα Παίρνει ο Άνεμος και Όλοι οι Άνθρωποι του Βασιλιά).

Η Ακαδημία λαμβάνει υπόψη μόνο αγγλόφωνες ταινίες για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Αν η γλώσσα σας δεν είναι η αγγλική, κερδίστε μια υποψηφιότητα ή το Βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινία, και πείτε κι ευχαριστώ.

Όσο ρατσιστικό κι αν ακούγεται, είναι αλήθεια. Μέχρι σήμερα, μόνο μια ταινία τα έχει καταφέρει, το Hurt Locker της Kathryn Bigelow. Καλό θα ήταν επίσης, η ιστορία σας να μην έχει πρωταγωνίστρια γυναίκα. Η τελευταία ταινία που τα κατάφερε, ήταν το Σικάγο (το Million Dollar Baby είχε πρωταγωνιστή τον Clint Eastwood κι όχι την Hilary Swank) και πριν από αυτή, οι νικήτριες ταινίες με πρωταγωνίστρια γυναίκα χάνονται στα βάθη των ετών… Στην χειρότερη περίπτωση –αν επιμένετε σε πρωταγωνίστρια γυναίκα– πάρτε έναν μεγάλο ηθοποιό για συμπρωταγωνιστή της. Οι πιθανότητες, πάντως, θα είναι με το μέρος σας αν ολόκληρη η ταινία απαρτίζεται κυρίως από άντρες.

Να είστε λακωνικοί, όσον αφορά την βία και το γυμνό! Από την άλλη, να έχετε λιγάκι κι απ' τα δύο… Τα τελευταία χρόνια, οι νικήτριες ταινίες, είναι βαθμολογημένες με PG-13 ή R. Η τελευταία νικήτρια ταινία με δείκτη χαμηλότερο του PG είναι το Driving Miss Daisy (1989). Είναι, νομίζω, αυτονόητο πως οι ταινίες με δείκτη NC-17 περνάνε απαρατήρητες απ' την Ακαδημία, αφού κανείς στις ΗΠΑ δεν πρόκειται να τις προβάλλει (δείτε το σχετικό άρθρο για τις Rated X ταινίες). Οπότε, αφήστε μες στην ταινία σας μερικά μπινελίκια, όπως και κάποια γυμνά –γυναικεία– μέρη, και αυξήστε τις πιθανότητες σας για τη νίκη.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.