Όσα Είδα Χθες στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Κείμενο: Άννα Νίνη «Αυτά εδώ τα έβαλε ο σύντροφος Τόσκας;», λέει μια κυρία στον σύζυγο της, την ώρα που περνούν τα μηχανήματα υψηλού ελέγχου για να παρακολουθήσουν το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε χθες το απόγευμα και ολοκληρώνεται στις 16 Οκτωβρίου στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do στο Παλαιό Φάληρο. Πιθανότατα είναι ενδοοικογενειακό αστείο διότι της απαντά «κάτσε φρόνιμα, θα σε ψεκάσω», χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι τον ακούω.

Η ώρα ήταν 17:30 όταν φθάνω στο Παλαιό Φάληρο. Η παρουσία της αστυνομίας ξεκινά από τα εξωτερικά κάγκελα που βρίσκονται περιμετρικά του χώρου στάθμευσης, ενώ μικρά μοβ και κόκκινα σημαιάκια έχουν δεθεί στα κάγκελα ανεμίζοντας πάνω απ' τα κεφάλια των αστυνομικών. Εξηγούμε ότι είμαστε δημοσιογράφοι και μας κατευθύνουν να παρκάρουμε ακριβώς στην είσοδο του σταδίου που αναμένεται να διεξαχθεί η ομιλία. Όσο προσπαθούμε να φτάσουμε στο σημείο του πάρκινγκ, παρατηρούμε πως εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές αστυνομικές δυνάμεις που περιφέρονται εδώ κι εκεί τσεκάροντας για τυχόν ατασθαλίες, ενώ κάθε λίγο και λιγάκι ακούς τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που περπατούν τριγύρω να αποκαλούν ο ένας τον άλλο «σύντροφο».

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά για να μπούμε στο χώρο του σταδίου, υπάρχουν περιμετρικά στημένα γραφεία για να μοιραστούν στα μέλη του κόμματος κόκκινοι φάκελοι με το πρόγραμμα του συνεδρίου. Ζητάω να πάρω έναν για να τσεκάρω το πρόγραμμα εργασιών της ημέρας, αλλά δεν μου δίνουν επειδή όπως λένε «μπορεί να μην περισσέψει για τα μέλη».

Η ώρα έχει φτάσει 18:00 όταν περνάω τον έλεγχο που έχει στηθεί στις εισόδους. Δίνω την τσάντα μου και περνάω από το ειδικό μηχάνημα. Ένα δευτερόλεπτο μετά, μια κοπέλα που βρίσκεται μπροστά από το μόνιτορ με ρωτάει αν η τσάντα είναι δική μου και σκέφτομαι αστραπιαία «γιατί με ρωτάει; Τους άλλους δεν τους ρώτησε.Τι έχω μέσα;». Πριν προλάβω να πανικοβληθώ και να φωνάξω ότι είμαι δημοσιογράφος λέω ένα απλό «ναι», παίρνω την τσάντα και εξαφανίζομαι μαζί με το άγχος που μου προκάλεσε.

Αφού παίρνω τις διαπιστεύσεις από το Γραφείο Τύπου για μένα και για τον φωτογράφο, φτάνει στα χέρια μου ένα χαρτί και μια κονκάρδα που λέει επάνω «L' Altra Europa Con Tsipras», δηλαδή «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» από έναν συμπαθητικό καλοσυνάτο Ιταλό που προσπαθεί να μου μιλήσει στα ιταλικά και τα αγγλικά. Είναι από το κόμμα που ιδρύθηκε το 2014 στη Ρώμη από Ιταλούς διανοούμενους και κεφαλαιοποίησε την απήχηση του Αλέξη Τσίπρα στην Ιταλία, δίνοντας το όνομα του στην παράταξη με αποτέλεσμα να εκλέξει τρεις ευρωβουλευτές. Στο stand που έχει στηθεί από τους Ιταλούς υπάρχει κουτάκι οικονομικής ενίσχυσης σαν εκείνα που χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σε ένα πινακάκι υπάρχουν κολλημένες φωτογραφίες του πρωθυπουργού. «Ήρθες εδώ μόνο για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;» ρωτώ τον Ιταλό. «Φυσικά», μου απαντάει και πιάνουμε για λίγο την κουβέντα, αλλά σε λίγο αναγκάζομαι να φύγω γιατί προσπαθεί να μου δώσει μια σημαία που ξεπερνάει το ύψος μου.

Την ίδια ώρα απ' έξω πραγματοποιείται παρέμβαση από μια ομάδα 30 ατόμων που αυτοαποκαλείται «400 generation». Καταφέρνουν να περάσουν παρά τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και ανοίγουν ένα πανό που λέει «Υποκατώτατος μισθός 448 Ευρώ. Κυβέρνηση-δανειστές μας διώχνουν μετανάστες». Φωνάζουν συνθήματα και πετούν φέιγ βολάν θέλοντας έτσι να θυμίσουν στον πρωθυπουργό τις προεκλογικές του δεσμεύσεις του 2015, όταν ακόμη υποσχόταν πως θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. Τελικά απομακρύνονται από την αστυνομία, ευτυχώς όχι με την ίδια τακτική που απωθήθηκαν οι διαδηλωτές έξω από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής πριν από λίγες ημέρες.

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και ο κόσμος αυξάνεται. Για την ακρίβεια είναι ανέλπιστα αρκετός. Βρίσκομαι απ' έξω όταν καταφθάνει ο Νίκος Βούτσης με τον σωματοφύλακα να τσεκάρει με την άκρη του ματιού του κάθε χειραψία που κάνει. Οι άνδρες της ασφάλειας των πολιτικών φορούν όλοι τα ίδια ρούχα και μια κονκάρδα στο πέτο για να μπορούν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους. Μου φαίνεται υπερβολικό το ότι έρχεται με προσωπικό «φρουρό» αλλά αναθεωρώ όταν βλέπω ότι ο Νίκος Παππάς προστατεύεται όχι από ένα αλλά από έξι άτομα.

Η ώρα έχει φτάσει 19:30 όταν παίζει το Bella Ciao και το Rock the Casbah μέσα στο στάδιο. Τα δυο αυτά τραγούδια βρίσκονται στην καθιερωμένη playlist των εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Υποψιάζομαι πως σε λίγο θα ξεκινήσουμε, αφού οι μπροστινές θέσεις, στις οποίες έχουν πρόσβαση μόνο τα υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος, δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, έχουν αρχίσει να γεμίζουν. Εκεί βρίσκεται η Ρένα Δούρου, που αγκαλιάζει τον Νίκο Βούτση όταν μπαίνει μέσα, ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Φώτης Κουβέλης, ο Νίκος Παππάς. Αυτός που κατάφερε να ξεχωρίσει ωστόσο- και πάλι- ήταν ο Κώστας Ζουράρις, ο οποίος φορούσε ένα μπλουζάκι που έγραφε «Έρχομαι από μακριά, Οδυσσέας Ελύτης», προσπαθώντας μάλλον να προωθήσει το βιβλίο του, που αφορά το έργο του Οδυσσέα Ελύτη και φέρει τον ίδιο τίτλο.

Λίγο μετά τις 8 από τα μεγάφωνα παρακαλούνται οι σύνεδροι να καθίσουν στις θέσεις τους για να ξεκινήσει το πρόγραμμα εργασιών. Κανείς δεν φαίνεται να δίνει σημασία και όλοι μιλούν μεταξύ τους. Ακούγεται ξανά το ίδιο αρκετές φορές, αλλά και πάλι κανείς δεν δίνει σημασία. Μέσα στην οχλαγωγία παρατηρώ τον κόσμο. Νιώθω ότι βρίσκομαι σε συνέδριο δύο διαφορετικών κομμάτων. Οι μισοί έχουν «κινηματική ενδυμασία» με casual ρούχα και οι άλλοι μισοί φορούν κοστούμια, ταγιέρ, φορέματα, σκαρπίνια και γόβες, πολλές γόβες. Σκέφτομαι πως οι δεύτεροι μισοί ή είναι οι ψηφοφόροι που αποκόμισε ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ όταν έγινε κόμμα εξουσίας ή είναι ο παλιός λαός του ΣΥΡΙΖΑ που σταμάτησε να κατεβαίνει σε κινητοποιήσεις και πέταξε τα βολικά, αλλά αχρείαστα πια, ρούχα της πορείας.

Όλοι καταλαβαίνουμε πως ο Αλέξης Τσίπρας θα φτάσει σε λίγο στο σημείο, από τους άνδρες της ασφάλειας που αρχίζουν να ξεδιπλώνονται στον χώρο. Υπήρχαν αρκετές αστυνομικές δυνάμεις από πριν, αλλά λίγο πριν τις 8.00 μμ οι τύποι με τα hands free που μιλάνε συνωμοτικά άρχισαν να αυξάνονται. Οι προτζέκτορες ανοίγουν και το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα εμφανίζεται με χαμόγελο τέτοιο, που θα έλεγε κανείς πως μόλις έχει κερδίσει σε μια διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Ο κόσμος χειροκροτεί για λίγο, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετά τα στελέχη του κόμματος και κάθεται δίπλα στον Νίκο Βούτση.

Μέσα σε λίγα λεπτά όλοι κάθονται στις θέσεις τους και ο Πάνος Ρήγας, γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει τις ομιλίες φωνάζοντας «Συντρόφισσες και σύντροφοι». Τονίζει πως «η έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου πραγματοποιείται μια ημέρα μετά την 72η επέτειο της απελευθέρωσης των Αθηνών από τους Ναζί κατακτητές και τους συνεργάτες τους», κάνει ειδική μνεία στους αγώνες και τις θυσίες του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης, της οποίας κύρια δύναμη αποτέλεσε το ΕΑΜ. Την ίδια στιγμή που αναφέρεται στο ΕΑΜ, προσπαθώ να προχωρήσω στις μπροστινές θέσεις για να βολιδοσκοπήσω τις αντιδράσεις και ένας από αστυνομικούς ντυμένος με πολιτικά, με κοιτάζει με σοβαρό ύφος και κουνάει το κεφάλι του για να με ρωτήσει πού πάω. Συνειδητοποιώ τον σουρεαλισμό που μόλις έχει ξεκινήσει, του δείχνω το καρτελάκι μου και προχωρώ.

Η ομιλία δεν κρατάει πάνω από ένα τέταρτο. Τη σκυτάλη παίρνει γρήγορα ο Αλέξης Τσίπρας και ακούγεται ξανά «Συντρόφισσες και σύντροφοι». Ακολουθεί η κλασική παύση για το χειροκρότημα και η ομιλία προχωρά. Αφού αναφέρεται στα τρία χρόνια που πέρασαν από το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγάλη λαϊκή νίκη του 2015, στον θρίαμβο του δημοψηφίσματος και στη συμφωνία του Αυγούστου, υπογραμμίζει πως μέσα από τις μάχες βγήκαμε πιο ισχυροί και κουνάει τα χέρια του συνεχώς σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Απ' ό,τι φαίνεται βέβαια η ανάπτυξη θα έρθει το 2021, αφού σύμφωνα με τον πρωθυπουργό τότε η Ελλάδα θα είναι μια χώρα που η ευημερία όλων θα είναι προϋπόθεση, ενώ κάνει αναφορές και στη διαδικασία της αναδιανομής του πλούτου, τη στιγμή που έχουν απλώς παγώσει οι πλειστηριασμοί κατοικίες πρώτων κατοικιών.

Στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως «το Δημοψήφισμα του Ιουλίου θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας σαν η μεγαλύτερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας και των αγώνων του λαού μας. Ο λαός στάθηκε στο ύψος του και έδωσε μια αποστομωτική απάντηση. Για να τιμήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη δεν διστάσαμε να φτάσουμε ως τα άκρα». Είναι η στιγμή που δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει και το κεφάλι μου γεμίζει απορίες. Έχει ξεχάσει ότι ψήφισαν «όχι» και το μετέτρεψε σε «ναι»; Έχει ξεχάσει ότι η μεγαλύτερη μερίδα του ελληνικού λαού δεν συμφωνούσε με την υπογραφή τρίτου μνημονίου και πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να υπογράψει εκείνο με τους χειρότερους όρους; Προσπαθώ να σταματήσω τον διάλογο που κάνω στο κεφάλι μου με τον πρωθυπουργό, αλλά σταματάει μόνος του όταν ακούω τον Αλέξη Τσίπρα να λέει πως η ελληνική οικονομία βρίσκεται εδώ και λίγους μήνες σε τροχιά ανάκαμψης και πως αρκεί ένα νεύμα προς τη διεθνή επενδυτική κοινότητα για να γίνει αυτή η ανάκαμψη απογείωση. Ίσως ήθελε να πει «Ανάκαμψη υπάρχει». Ακόμη και η εσωτερική μου φωνή μένει άλαλη και το μόνο που μπορεί να ψελίσει είναι «Ωραία, γιατί δεν κάνεις αυτό το νεύμα να τελειώνουμε;».

Φυσικά δεν παραλείπει να αναφερθεί στους πάλαι ποτέ κολλητούς της ΛΑ.Ε. λέγοντας πως «πριν δυο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε ως κόμμα με πολλά κόμματα μέσα στο κόμμα», ενώ για τα τωρινά εσωκομματικά ζητήματα που έχουν προκύψει τόνισε πως «Αυτήν τη στιγμή χρειάζεται ένα ενιαίο πολιτικό κέντρο, μια Κεντρική Επιτροπή που θα εκλεγεί στη βάση των πραγματικών αναγκών του κόμματος και μιας πολιτικής γραμματείας που θα είναι το μοναδικό πολιτικό κέντρο και θα λειτουργεί με μια αίσθηση ευθύνης και με πολιτική αλληλεγγύη». Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές στόχος είναι να υπάρχει σαν γενικός γραμματέας ένα άτομο που να αποδέχονται οι προεδρικοί και οι 53 -που τραβάνε από το αριστερό μανίκι τον Αλέξη Τσίπρα- ώστε να συστρατευτεί το κόμμα, με τα ονόματα του Πάνου Σκουρλέτη και του Νίκου Φίλη να ακούγονται εντονότερα για τη θέση.

Ο πρωθυπουργός έχει ξεκάθαρες ΠΑΣΟΚικές «γραμμές» στην ομιλία του. Οι ξένες αντιπροσωπίες που τον παρακολουθούν από τις πρώτες θέσεις, δείχνουν πως το άνοιγμα που έχει καταφέρει με τους Podemos, που έχουν στραφεί στη Σοσιαλδημοκρατία εδώ και καιρό, αλλά και την Ιταλία- η οποία είχε και τη μεγαλύτερη εκπροσώπηση- αρχίζει να επεκτείνεται. Παράλληλα ο Αλέξης Τσίπρας με δήλωση του παραδέχτηκε πως ουδέποτε υπήρχε στην ατζέντα του κόμματος η έξοδος από την Ευρώπη αποτινάσσοντας τις προεκλογικές στρατηγικές που τον ήθελαν να έρχεται σε ρήξη αν δεν υπάρξει «έντιμη συμφωνία». Αντίθετα τονίζει πως η ρήξη της Ελλάδας με τους εταίρους ήταν ένα σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και υπογραμμίζει πως θα επιδιώξει να προσεγγίσει την Ευρωπαική Σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους. Μια κίνηση που τον φέρνει πιο κοντά με τους φιλελεύθερους ηγέτες της Ευρωζώνης που μέχρι σήμερα δεν συμπαθούν την ιδέα μιας «αριστερής» κυβέρνησης, αλλά χωνεύουν ευκολότερα τους σοσιαλδημοκράτες.

Οι θέσεις του κόμματος μετατοπίζονται θα λέγαμε στην κεντροαριστερά, ιδιαίτερα μετά τις εξαγγελίες για εμφανέστερη ιεραρχία με μια «επιτροπή δεοντολογίας», που θα έχει σαν σκοπό, να αποφύγει τη δημιουργία μιας αριστερής πλατφόρμας που θα κρατά το κόμμα διασπασμένο και θα δημιουργεί προβλήματα με πολύ αριστερές συμπεριφορές, όπως η νυν ΛΑ.Ε λέγοντας πως «όλοι πρέπει να κατανοήσουν ότι είναι πιο σημαντικό για ένα μέλος του κόμματος να είναι εκλεγμένο μέλος της προεδρικής γραμματείας, δηλαδή της ηγεσίας, παρά να είναι υπουργός. Άλλωστε οι υπουργικοί θώκοι δεν έχουν εκχωρηθεί ούτε παραχωρηθεί σε κανέναν με κριτήρια μονιμότητας», κάτι που αφήνει ξεκάθαρα υπονοούμενα πως δεν αποκλείεται σύντομα να υπάρξει ανασχηματισμός.

Η νεολαία που έχει απομείνει στο κόμμα χειροκροτεί τον αρχηγό του κόμματος κάθε τρεις και λίγο. Ίσα-ίσα γεμίζουν μια μικρή κερκίδα μη μπορώντας να ξεπεράσουν τα 100 άτομα, ενώ έχουν υψώσει ένα πανό που λέει «Έχουμε ένα κόσμο να αλλάξουμε» και φωνάζει συνθήματα όπως «Αγώνας-ρήξη-ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή». Πλησιάζω την κερκίδα και ρωτώ έναν απ' αυτούς τι ακριβώς θέλουν να ανατρέψουν και σε ποιον θέλουν να είναι ανυπάκουοι, αφού έγιναν Κυβέρνηση πια, αλλά γελάει. Όταν καταλαβαίνει ότι τον ρωτώ σοβαρά, απλώς με εγκαταλείπει και φεύγει. Η κερκίδα αυτή είναι και η μόνη που συγκεντρώνει νέο κόσμο, αφού το 90% των ανθρώπων που υπήρχαν στο συνέδριο ήταν στο ηλικιακό φάσμα 50-80.

Μετά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, οι περισσότεροι φεύγουν από το στάδιο. Στη συνέχεια ανέβηκαν στο βήμα οι εκπρόσωποι των κομμάτων που είχαν καλεστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η με την αρχή γίνεται από τον εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, Κωστή Χατζηδάκη, με τον συντονιστή των ομιλιών να κάνει κάθε τρεις και λίγο παρατήρηση στους παραβρισκόμενους για να κάνουν ησυχία, χωρίς όμως να δίνουν ιδιαίτερη σημασία.

Αργότερα στο βήμα ανεβαίνει και ο Τούρκος συνπρόεδρος του φιλοκουρδικού «Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών» (HPD), Σελαχαντίν Ντεμιρτάς, αποκαλώντας τον Αλέξη Τσίπρα «σύντροφο». Μεταξύ άλλων υπογραμμίζει πως «το καλύτερο παράδειγμα αλληλεγγύης βρίσκεται στα ελληνικά νησιά όπου οι Έλληνες άνοιξαν τις πόρτες τους στους μετανάστες και μοιράστηκαν το τραπέζι τους με τους ανθρώπους αυτούς που βρίσκονται σε απόγνωση».

Μετά την εκπληκτική ομιλία του Ντεμιρτάς, ανεβαίνει στην εξέδρα ο Πάνος Καμμένος. Παραβλέπω το γεγονός της μάστιγας των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που τον καταχειροκροτούν ενώ μεταξύ τους υπάρχει ιδεολογικό χάσμα εκ των πραγμάτων αγεφύρωτο, και περιμένω να ακούσω τι θα πει. Η ομιλία του ξεκινάει με το «Καλησπέρα, θα σας πω κι εγώ συντρόφους και συντρόφισσες». Το συννεφάκι πάνω από το κεφάλι μου γράφει «Πάνο Καμμένε, έχεις όλη μου την προσοχή. Make my day». Σαν να το διάβασε, συνεχίζει : «Βρεθήκαμε μαζί στην κυβέρνηση του τόπου κάνοντας μαζί πραγματικότητα μια κοινή ομοψυχία. Φτιάξαμε μαζί ένα νέο Γοργοπόταμο» και με το που ξεστομίζει «Γοργοπόταμος» τον χειροκροτούν ξανά. Μετά παραφράζοντας τον Γκάντι λέει «Μας λοιδορήσαν, μας αγνοήσαν, μας πολεμήσαν, αλλά τους νικήσαμε».

Όχι, δεν αντέχω να ακούσω άλλο. Συγνώμη! Οι αναφορές στα ΕΑΜ, το ψάξιμο της τσάντας μου από ανθρώπους που κάποτε με έπρηζαν να αγοράσω κουπόνια στα φεστιβάλ τους για την ενίσχυση του κόμματος, ο χαομένος κομματικός λαός που παραπέμπει μια σε ΠΑΣΟΚ και μια σε ΣΥΡΙΖΑ με ξεπερνούν. Πόσο μάλλον ο συνδυασμός ενός δεξιού πορωμένου με τις ένοπλες δυνάμεις που quotάρει Γκάντι, κάνει αναφορές σε Γοργοποτάμους και χειροκροτείται από αριστερούς. Φεύγοντας βλέπω πως έχουν μείνει παρατημένα δεκάδες ντοσιέ σαν κι αυτό που ζήτησα, αλλά τσιγγούνικα μου το αρνήθηκαν γιατί μπορεί να μην έμενε για τα μέλη του κόμματος. Το παίρνω και το βάζω γρήγορα στην τσάντα μου πριν κάποιος με φωνάξει συντρόφισσα.

Δείτε κι άλλες φωτογραφίες παρακάτω

Περισσότερα από το VICE

Κάπως Έτσι Είναι 'Οταν Έχεις Καρκίνο στα 20 σου

Ο Στέλιος Μεγαλώνει Μόνος την Κόρη του Μέχρι να Αποφυλακιστεί η Γυναίκα του

Κόσμος μάς Δείχνει τα Χειρότερα Δώρα που Έχει Πάρει από Πρώην