Τρεις Ιστορίες που μας Θυμίζουν τη Σημασία της Κοινωνικής Δικαιοσύνης

Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε Δευτέρα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.

Το συγκεκριμένο άρθρο υπογράφουν οι Βάλια Σαββίδου, Υπ. Τύπου SolidarityNow, Αθήνα και Ελένη Σταματούκου, Υπ. Τύπου SolidarityNow, Βόρεια Ελλάδα.

Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα -και όχι μόνο- παρεμποδίζει την πρόσβαση όλων των πολιτών σε βασικά και αναφαίρετα δικαιώματα, όπως η Δικαιοσύνη, η Υγεία, η Στέγαση, η Απασχόληση, η Εκπαίδευση. Το SolidarityNow, μέσα από τις Νομικές Υπηρεσίες του που λειτουργούν στα Κέντρα Αλληλεγγύης της οργάνωσης στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και με το Τμήμα Συνηγορίας του που δραστηριοποιείται για να πετύχει αλλαγές πολιτικών και αλλαγές στη νομοθεσία, προσπαθεί να διευκολύνει ευάλωτες κοινωνικές ομάδες να διεκδικήσουν τα κοινωνικά και ατομικά τους δικαιώματα. Ταυτόχρονα, να ασκήσει κριτική και πίεση στους ιθύνοντας, προκειμένου να περιοριστούν τα φαινόμενα αναξιοκρατίας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης που ήταν στις 20 Φεβρουαρίου, παρουσιάζουμε τις ιστορίες της Ελένης, της Στέφκα και του Μοχάμεντ, ανθρώπων που το SolidarityNow στήριξε, ενδυνάμωσε και βοήθησε να διεκδικήσουν ξανά τα δικαιώματά τους. Και ως έναν βαθμό, ο δικός τους αγώνας αποτελεί μια πράξη αποκατάστασης της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Η Ελένη είναι 40 χρονών και είναι επαγγελματίας μακιγιέζ. Αποφάσισε να αναζητήσει νομική υποστήριξη στο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης του SolidarityNow, καθώς δεν είχε τα χρήματα να πληρώσει δικηγόρο για να την εκπροσωπήσει στη διαδικασία διόρθωσης της ταυτότητας φύλου.

Από την ηλικία των 4, αισθανόταν ότι ήταν κάποια άλλη από αυτό που ο κόσμος ήθελε να είναι. Στο σχολείο αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, οι συμμαθητές της την κακοποιούσαν λεκτικά. Στα 18 της έφυγε από τη μικρή κωμόπολη που καταγόταν και ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Αναζήτησε «βοήθεια» στις πιάτσες των τρανς. Τότε ο μόνος τρόπος για να καταφέρει κάποιος να κάνει νομική διόρθωση φύλου ήταν η πορνεία, καθώς η εγχείρηση ήταν πανάκριβη. Δεν ήθελε όμως να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Το επόμενό της βήμα ήταν να πάει στην Αθήνα όπου βρήκε δουλειά ως μακιγιέζ και πωλήτρια καλλυντικών ειδών. «Εκεί αισθάνθηκα πιο ελεύθερη», μας λέει. Στη Θεσσαλονίκη επέστρεψε πριν 5 χρόνια, συνέχισε να εργάζεται στην ίδια εταιρεία, αλλά χωρίς προφανή λόγο, μετά από κάποιο διάστημα την απέλυσαν. Θεωρεί ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι φορούσε μακιγιάζ, αλλά εκείνοι δεν το παραδέχτηκαν ποτέ.

Στα 37 της χρόνια, αποφάσισε να ξεκινήσει ορμονοθεραπεία. Η νομοθεσία πλέον είχε αλλάξει και η διαδικασία για τη διόρθωση ταυτότητας φύλου ήταν πιο απλή σε σχέση με το παρελθόν. Η διόρθωση ταυτότητας φύλου ήταν πολύ σημαντική για εκείνη, καθώς δεν μπορούσε πλέον να ζει σαν να είναι ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Ήθελε να λάβει τέλος αυτή η κατάσταση καθώς αμφισβητούσαν την ταυτότητά της παντού, σε υπηρεσίες και τράπεζες. «Χαίρομαι, γιατί πλέον μπορώ και κάνω τις δουλειές μου, χωρίς να αντιμετωπίζω αμφισβήτηση», δηλώνει. «Η ζωή είναι μικρή, όλα φεύγουν κι εμείς ασχολούμαστε με πράγματα μικρά», λέει καταλήγοντας.

Σύγχρονες Μαντόνες Μέσα Από τον Φακό

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Η Στέφκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βουλγαρία. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έφτασε στην Ελλάδα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Σήμερα, 26 χρόνια μετά, έχει αποκτήσει ελληνική ιθαγένεια και από το 2007 είναι συνταξιούχος. Μέσα στα χρόνια παρατήρησε ότι μειωνόταν το ποσό της σύνταξής της, αλλά αγνοούσε τους λόγους που συνέβαινε αυτό. Δε γνώριζε τι ποσό σύνταξης δικαιούταν, καθώς και το αν ο ασφαλιστικός της φορέας της είχε καταβάλει τα αναδρομικά ποσά σύνταξης που, καθυστερημένα, ενημερώθηκε ότι έπρεπε να λάβει.

Για την επίλυση του ζητήματός της αναζήτησε βοήθεια από τη νομική υπηρεσία του Κέντρου Αλληλεγγύης του SolidarityNow, στην Αθήνα. Πριν, είχε επίμονα και επανειλημμένα επισκεφθεί τον ασφαλιστικό της φορέα καθώς και ιδιώτες δικηγόρους, αλλά κανείς δεν τη βοήθησε. Με βάση τα στοιχεία διαπιστώθηκε ότι ο ασφαλιστικός φορέας όφειλε στη Στέφκα το ποσό των 5.500 ευρώ, το οποίο αν δεν αιτούνταν μέχρι το τέλος του 2019, θα παραγραφόταν, όπως συνέβη και για προγενέστερα ποσά.

Δυστυχώς, συχνά ο χαρακτήρας και ο τρόπος λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών αποτελεί εμπόδιο στην προσπάθεια ανθρώπων που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως αυτή στην οποία ανήκει η Στέφκα, επί σειρά ετών εργαζόμενη στην Ελλάδα που μετά από μακρύ χρονικό διάστημα πήρε την ελληνική ιθαγένεια- να αποκτήσουν ίση πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές που αποτελούν δομικό χρέος ενός Κράτους Πρόνοιας. «Κατάφερα να κερδίσω αυτά που κανείς δεν με ενημέρωσε ότι δικαιούμουν», μας λέει η Στέφκα.

Ο Μοχάμεντ από το Πακιστάν είναι 36 ετών. Αιτήθηκε διεθνή προστασία και χορήγηση ασύλου και απορρίφθηκε τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό. Διαγνώστηκε από τα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία με χρόνια νεφρική νόσο (CKD) σε τελικό στάδιο και από το Μάιο του 2019 εντάχθηκε σε πρόγραμμα αιμοκάθαρσης, τρεις φορές την εβδομάδα σε Μονάδα Τεχνητού Νεφρού σε δημόσιο νοσοκομείο της Αττικής. Η θεραπεία είναι αναγκαία για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο Μοχάμεντ παραπέμφθηκε στη νομική ομάδα του Κέντρου Αλληλεγγύης Αθήνας του SolidarityNow από την οργάνωση που του παρέχει στέγη, προκειμένου να υποστηριχθεί νομικά στο αίτημα ασύλου του ενώπιον της Ελληνικής Υπηρεσίας Ασύλου. Η νομική ομάδα του Κέντρου Αλληλεγγύης ξεκίνησε αμέσως τη διαδικασία υποβολής των απαιτούμενων νομικών και ιατρικών δικαιολογητικών, αιτήθηκε ραντεβού με την αρμόδια υπηρεσία και κατάφερε να αναδείξει τον κατεπείγοντα χαρακτήρα της υπόθεσης. Η θετική έκβαση σε κάθε βήμα της διαδικασίας δημιούργησε αισιοδοξία τόσο στη νομική ομάδα όσο και στον ίδιο το Μοχάμεντ. Το αίτημα εξετάστηκε με τη μορφή του κατεπείγοντος και ο Μοχάμεντ έλαβε εκ νέου το δελτίο αιτούντος διεθνή προστασία και πλέον ακολουθεί απρόσκοπτα τη θεραπευτική αγωγή του στο δημόσιο νοσοκομείο. Όπως δικαιούται κάθε πολίτης.

*Το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας (ΚΑΑ) χρηματοδοτείται από το EEA and Norway Grants, με διαχειριστές δωρεάς τους HumanRights360 και ΣΟΛ CROWE. Το ΚΑΑ υποστηρίζεται επίσης από τον Δήμο Αθηναίων. Και τ ο Κέντρο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης λειτουργεί με τη χρηματοδοτική υποστήριξη του Open Society Foundations (OSF/OSIFE).

Περισσότερα από το VICE

Κόκα και Χόρτο στην Ευρώπη, "Narcos" στη Νότια Αμερική - 1 στους 4 Νέους Πεθαίνει Από Ναρκωτικά

Μέσα στο Μοναδικό Επίσημο Tattoo Studio Φυλακής στον Κόσμο

Λίγο Πριν το Moby Dick, ο Θοδωρής Βουτσικάκης Μιλά για την Όμορφη Ζωή του