Η Ζωή μου ως Έφηβη Συνοδός

Η 23χρονη Elise ζει σε ένα συγκρότημα στο Λονδίνο, για νεαρές γυναίκες που κάνουν απεξάρτηση. Μεγάλωσε στο Γουότφορντ με τη μητέρα της, η οποία είχε αναπηρία και ζούσαν με επιδόματα. Για να βγει από τη φτώχεια, όταν ήταν 17 άρχισε να δουλεύει ως συνοδός. Για να αντιμετωπίσει το τραύμα που της προκαλούσε όλο και πιο έντονα η δουλειά της, κατέληξε να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες κεταμίνης και αλκοόλ.

Σταμάτησε να δουλεύει ως συνοδός πέρσι. Όταν μίλησα μαζί της ήταν όλο χειρονομίες, τίναζε τα μαλλιά της, φαινόταν η όλη ροπή της στο δράμα.

Λόγω της οικονομικής ανασφάλειας όταν ήμουν μικρή, δεν ήθελα να δυσκολευτώ και ως ενήλικη. Όταν ήμουν 13 αγόρασα έναν μαγνήτη για να βγάζω τα αντικλεπτικά και να κλέβω. Έκλεβα τσάντες Ted Baker και τις πουλούσα στο eBay. Στα 16 έφτασα να πουλάω MDMA σε ρέιβ πάρτι.

Σε ένα από αυτά τα πάρτι γνώρισα ένα κορίτσι μπλεγμένο με την πορνεία και μου είπε για ένα website όπου διαφημιζόταν. Είπε ότι ήταν νόμιμο, έτσι δεν υπήρχε τόσος κίνδυνος - και είχε περισσότερο κέρδος σε σχέση με τα ναρκωτικά. Φύτεψε τον σπόρο.

Έβλεπα το Secret Diary Of A Call Girl, βασισμένο στο βιβλίο της Belle de Jour. Ωραιοποιούσε τη high class συνοδεία, αλλά δεν ήταν πραγματική ζωή. Η Belle de Jour είχε σπουδάσει δημοσιογραφία, δούλεψε part-time έξι μήνες ως σεξεργάτρια και έγραψε ένα βιβλίο. Δεν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα και δεν έχει εμπειρία με την πραγματικότητα. Τα περισσότερα κορίτσια που μπαίνουν στον χώρο είναι φτωχά και δεν θέλουν να το κάνουν. Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να βγάλω περισσότερα λεφτά με την σεξεργασία απ’ ό,τι με οποιοδήποτε πτυχίο. Όλα τα χρήματα που έβαζα στην τσέπη μου, όμως, είχαν ένα τίμημα: μου προκάλεσαν βαθιά κρίση.

Ήταν σκέτη ειρωνεία – ξόδευα τα λεφτά μου σε ψυχοθεραπεία για να συνέλθω. Έκλεινα πτήσεις για να πάω στην Ασία να κάνω γιόγκα, να γίνω καλά επειδή με τραυμάτιζε πολύ όλο αυτό και είχα κατάθλιψη. Επίσης, υπέφερα από διαταραχή μετατραυματικού σοκ. Αφού ολοκλήρωνα τη γιόγκα το μέσα μου, μου έλεγε να σταματήσω, να μην το ξανακάνω. Όμως πήρα μια συνειδητή απόφαση με βάση τον φόβο: Να μαζέψω χρήματα αντί να ακολουθήσω ένα πιο υγιές μονοπάτι.

Έλεγα διαρκώς ψέματα -για το όνομά μου, για το τι δουλειά έκανα- οπότε διαρκώς έπρεπε να θυμάμαι τι έλεγα στον καθέναν. Με έλεγαν Amelia, Alice ή Elise. Κόντεψα να ξεχάσω το πραγματικό μου όνομα.

Θυμάμαι ότι πηδιόμουν με έναν ιδιοκτήτη ποδοσφαιρικής ομάδας –η αμοιβή μου μετριόταν σε χιλιάδες– και θυμάμαι ότι το άγγιγμά του με έκανε να σφίγγομαι. Ένας μονόλογος γινόταν μέσα μου και με άκουγα να λέω «Τι σκατά κάνεις; Πώς να σε βοηθήσω»; Έπαιρνα απόσταση από τον εαυτό μου.

Θυμάμαι ότι πήγαινα για ψυχοθεραπεία και αρνιόμουν να μιλήσω για τη σεξεργασία, ενώ αυτός ήταν ο λόγος που ήμουν εκεί. Είχα μια φρικτή αντίληψη για τους άνδρες που επηρέαζε την ικανότητά μου να πιστέψω ότι ήμουν ικανή για ρομαντικές σχέσεις.

Πολλές δεν κάνουν σωστά τη σεξεργασία. Καταλήγουν 40 ετών με ένα σωρό τσάντες και φορεμένα παπούτσια Prada και τίποτα άλλο, σε μια εργατική κατοικία. Κάποιες επενδύουν σε μετοχές, αλλά δεν έχουν σχέσεις, δεν έχουν οικογένεια. Έχουν ένα σωρό λεφτά, αλλά έχουν κάτι που να αξίζει πραγματικά;

Μια από τις μαντάμ για την οποία δούλευα είχε ένα σπίτι στο Σάουθ Κένσινγκτον και ένα σπίτι στη Μαρμπέλα, και άφηνε τα κορίτσια να πηγαίνουν και στα δύο. Είχε πολλά λεφτά. Τη συναντούσαμε κάθε πρωί σε ένα εστιατόριο στο Κένσινγκτον με τα λεφτά μας και της δίναμε το μερίδιό μας που ήταν περίπου 30% για κάθε ραντεβού – το οποίο στοίχιζε 700 λίρες την ώρα (σχεδόν 800 ευρώ). Έβλεπες κορίτσια να της δίνουν σακούλες με λεφτά και δίνουν και δώρα –σοκολατάκια, κοσμήματα, ρολόγια– για να τους κλείνει περισσότερα ραντεβού. Ήταν πολύ κυριλέ και όμορφη, γύρω στα 60 αλλά έμοιαζε 40. Δεν είχε παιδιά, έτσι φερόταν στα κορίτσια σαν να ήταν παιδιά της. Το κορίτσι που με σύστησε σε εκείνη είπε ότι της άρεσε να λαμβάνει κάρτες στη γιορτή της μητέρας και ότι ήταν ένας τρόπος να σε συμπαθήσει, ήταν θέμα χειρισμού βασικά. Αυτό συμβαίνει σε πολλές δουλειές.

Ένας επαγγελματίας φωτογράφος μάς φωτογράφισε με σέξι εσώρουχα. Είχαμε τηλέφωνα για τη δουλειά και αν έβαζες τον αριθμό σου στο website δεν σταματούσε να χτυπάει. Είχα διαφορετικά portfolio με διαφορετικές τιμές, σε διαφορετικά websites. Έπρεπε να δουλεύεις σε όσες περισσότερες αγορές μπορούσες.

Δεν ήταν όλα άσχημα, μάλιστα μερικές φορές ήταν διασκεδαστικά - σαν βιντεοκλίπ. Δυο κορίτσια πηγαίναμε σε ένα Airbnb ή ένα ωραίο πεντάστερο ξενοδοχείο με σαμπάνιες, μουσική και ναρκωτικά, για να κρατιόμαστε σε εγρήγορση. Βγαίναμε για ένα ραντεβού και γυρίζαμε με λεφτά. Ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ για μένα ήταν σαν πεντάευρο. Βγάζεις τόσα πολλά λεφτά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, που δεν έχεις αίσθηση της αξίας.

Το εισόδημά μου ήταν νόμιμο. Πλήρωνα φόρους και ήμουν καταχωρημένη ως αισθητικός, με την ελπίδα να αγοράσω ένα σπίτι, ίσως να γίνω ιδιοκτήτρια που θα νοικιάζει ή να σταματήσω τελείως να δουλεύω. Δεν μπορούσα να κάνω άλλο τη δουλειά όμως, με τσάκιζε.

Όταν πήγα για απεξάρτηση έμαθα ότι επί χρόνια έκρυβα τη δυστυχία μου. Επιφανειακά ήμουν ένα πολύ χαρούμενο και εύθυμο κορίτσι. Ακόμα κι αν ένιωθα χάλια στο τέταρτο ραντεβού μου, προσποιούμουν τη χαρούμενη. Όταν χτυπούσε την πόρτα ένα ραντεβού, έπαιρνα βαθιά ανάσα κι έλεγα «Έι, τι κάνεις; Πέρασε». Με τεράστιο χαμόγελο.

Ήθελα να δουλεύω με τρόπο που θα έκανε τους πελάτες μου –που ήταν πλούσιοι επιχειρηματίες ανώτερης μεσαίας τάξης- να νιώθουν άνετα. Ήταν άνθρωποι που έβγαζαν πολλά λεφτά, άρα έπρεπε να είμαι μια γυναίκα που δεν ήταν επαγγελματίας κλέφτρα στα 13. Όπως τα περισσότερα κορίτσια στον χώρο, προσποιούμουν ότι ήμουν αυτό που ήθελε ο πελάτης.

—-

Έλεγα ότι δούλευα ως συνοδός, επειδή μου αρέσει το σεξ και τα χρήματα είναι φυσικά ευπρόσδεκτα. Στην πραγματικότητα δεν το έκανα επειδή μου άρεσε το σεξ. Το έκανε επειδή ήθελα τα λεφτά. Δούλευα full time και είχα απολυτήριο λυκείου. Έβλεπα πολλούς πελάτες κάθε μέρα και δεν είχα σχέση με τους γονείς μου. Είχα να δω τον μπαμπά μου χρόνια – ήταν πολύ κακοποιητικός με τη μαμά μου.

Αλλά μια καλή σεξεργάτρια είναι καλή πωλήτρια και λέει στους πελάτες ό,τι θέλουν να ακούσουν. Γενικά δεν υπάρχουν πολλοί που να θέλουν να γαμήσουν μια φτωχιά κακομοίρα από ένα διαλυμένο σπίτι, που προσπαθεί να ξεφύγει από τους «δαίμονές» της. Θέλουν να πηδήξουν ένα ζωντανό και εύθυμο κορίτσι, συναισθηματικά σταθερό από ασφαλές περιβάλλον, με λαμπρό μέλλον και ακόρεστη όρεξη για σεξ. Πολύ πιο hot.

Δεν ήταν τόσο απλό. Όταν ερχόταν κάποιος έπρεπε να καταλάβω αν ήθελε να είμαι ένα αθώο κορίτσι που δεν ξέρει τι να κάνει ή τελείως περπατημένη. Έτσι έπρεπε να καταλάβεις γρήγορα τι ήθελε ο άλλος να είσαι.

Είχα πολύ εσωτερικευμένο θυμό και μίσος, υποσυνείδητα, από αυτή τη δουλειά. Δεν ανεχόμουν την έλλειψη σεβασμού. Στην παραμικρή ασέβεια, τους πέταγα έξω. Ξαφνικά δεν ήμουν κυριλέ κορίτσι. Έπρεπε να μάθω πώς να βάζω τους άλλους στη θέση τους.

Στο τέλος έφτασα σε σημείο που δεν ήθελα να ζω πια. Έπαιρνα πολλά ναρκωτικά. Υπήρχε μία ζωή στα social media και μία άλλη στην πραγματικότητα. Στα social media έτρωγα στα καλύτερα εστιατόρια για τα οποία είχα ακούσει να μιλάνε μόνο rappers αλλά στην πραγματικότητα έφευγα νωρίς για να πάρω κεταμίνη. Στα 20 η διαθήκη μου ήταν ήδη γραμμένη.

Σε ό,τι αφορά τη σεξεργασία, αν δεν έχεις πρόβλημα αλκοολισμού ή χρήσης ουσιών πριν ξεκινήσεις, θα έχεις όταν τελειώσεις. Πήγα τρεις φορές για αποτοξίνωση. Αν έπαιρνα κάνα δυο ζάναξ, ίσα που την άκουγα για να μπορέσω να κάνω τη δουλειά αλλά και να κάνω έξυπνη κουβέντα. Αυτή η ισορροπία χρειάστηκε χρόνια να τελειοποιηθεί. Τις περισσότερες μέρες έπαιρνα μερικά γραμμάρια κεταμίνης. Έκανα ένεση επειδή σε πιάνει αμέσως και έχει καλύτερη επίδραση. Επίσης έπαιρνα κόκα και ζάναξ σχεδόν κάθε μέρα για να ανεβαίνω και να ηρεμώ. Έβγαζα τόσα λεφτά που τα ναρκωτικά ήταν άπειρα. Αλλά η κεταμίνη ήταν το βασικό μου, μαζί με το αλκοόλ.

Τώρα ζω σε ένα συγκρότημα για ευάλωτες νεαρές γυναίκες. Έβγαζα χιλιάδες και τώρα παίρνω 10 λίρες τη μέρα επίδομα. Και νιώθω ότι αρχίζω τη ζωή μου από την αρχή, προσπαθώντας να αποφασίσω ποια θέλω να είμαι. Δεν έχω τόση φιλοδοξία όσο παλιά – αυτή η δουλειά με έκανε κομμάτια. 

Παραδόξως, η πιο ευτυχισμένη μου φάση ως ενήλικα ήταν όταν πήγα πέρσι στην απεξάρτηση. Ζούσα με άλλα έξι άτομα που ήταν υπέροχα. Έκανα φιλίες.

Θέλω να χρησιμοποιήσω την εμπειρία μου για να βοηθήσω άλλες μη προνομιούχες γυναίκες. Έχω πάθος με τη βοήθεια σε νεαρά ευάλωτα άτομα. Πιστεύω ότι ο πόνος μπορεί να σε κάνει να έχεις μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο γρήγορο χρήμα και το εύκολο χρήμα, και ο κόσμος μπερδεύεται συνέχεια ως προς αυτό, σχετικά με τη σεξεργασία. Είναι γρήγορο αλλά δεν είναι εύκολο. Και έχει τίμημα. Κάθε φορά που πλάγιαζα με άλλον άνδρα και έβγαζα λεφτά, θυσίαζα ένα κομμάτι της υγείας μου, ψυχικής και μη, της εσωτερικής ζωής μου και της ευτυχίας μου και -χωρίς να θέλω ακουστώ μελοδραματική– και ένα κομμάτι της ψυχής μου.

Είχα έναν πελάτη που κάποια στιγμή άρχισε να με παρακολουθεί. Είχε 11 υπνοδωμάτια και απίστευτα πολλά μπάνια. Ήταν πολύ πλούσιος –δούλευε σε τράπεζα– και κοινωνικά ήταν τελείως ανίκανος. Είχε τόσα λεφτά και κανέναν να μοιραστεί το σπίτι του. Για αυτό χρησιμοποιούσε εμένα. Με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την αξία των πραγμάτων στη ζωή – δεν είναι πάντα οικονομική. Πιστεύω πως ο πραγματικός πλούτος που έχεις είναι οι σχέσεις με τους άλλους. Αυτός είναι ο πραγματικός θησαυρός. Ήμουν πρόθυμη να θυσιάσω τα πάντα για το χρήματα. Η ταυτόττητα και η αυταξία μου είχε συνδεθεί με το χρήμα.

Το μόνο που σου δίνει δύναμη στη σεξεργασία είναι ότι δεν είσαι πια φτωχή. Λένε ότι σου δίνει δύναμη, ότι είναι φεμινισμός. Μαλακίες.

Περισσότερα από το VICE

Περάσαμε Έναν Μήνα σε Κλειστά Φόρουμ Ελλήνων Αντιεμβολιαστών και Υποστηρικτών του Τραμπ

Η Ραφαέλα Επέστρεψε στη Συγγρού μες στην Πανδημία για Βιοποριστικούς Λόγους

Designer Νερό, Σπέρμα Αλόγου και Άλλα Εξωφρενικά Ακριβά Υγρά

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.