Όταν Ένας Κυνηγός Φαντασμάτων Μαχαιρώθηκε στο Σπίτι του «Δολοφόνου με το Τσεκούρι»

Το Villisca Axe Murder House είναι το σπίτι όπου συνέβη ένας ιστορικός φόνος. Εδώ, στη μικρή πόλη Βιλίσκα της Άιοβα, δύο ενήλικες και έξι παιδιά βρέθηκαν σφαγμένα στα κρεβάτια τους το 1912, με σοβαρά τραύματα από τσεκούρι στα κεφάλια τους. Κανείς δεν καταδικάστηκε ποτέ για το έγκλημα και το σπίτι πέρασε από διάφορα χέρια ώσπου έγινε μουσείο τη δεκαετία του ‘90.

Εκείνη την εποχή ξεκίνησε να κυκλοφορεί η φήμη ότι ήταν στοιχειωμένο. Επισκέπτες του μουσείου έλεγαν ότι ακούνε βήματα σε άδεια δωμάτια ή ότι είδαν αντικείμενα να μετακινούνται μόνα τους. Έτσι το σπίτι άρχισε να τραβάει την προσοχή αυτοαποκαλούμενων ερευνητών του μεταφυσικού από όλο τον κόσμο και οι ιδιοκτήτες του μουσείου, Darwin και Martha Linn, διέκριναν μια επαγγελματική ευκαιρία και άρχισαν να το παρέχουν για διανυκτερεύσεις.

Το βράδυ της 7ης Νοέμβρη 2014, ένας κυνηγός φαντασμάτων και οι ηλικιωμένοι γονείς του έφτασαν στο Villisca Axe Murder House. Ο Johnny Houser είναι ο επιστάτης του κτιρίου και αυτός έκανε το τσκε-ιν στους πελάτες εκείνο το βράδυ, πριν πάει για ύπνο. Δεν είχε ιδέα ότι μόλις μερικές ώρες αργότερα ο μεσήλικας γιος του ζευγαριού θα βρισκόταν μέσα σε μια λίμνη αίματος, με έναν σουγιά να εξέχει από το στήθος του. Κατά τα φαινόμενα είχε μαχαιρώσει τον εαυτό του – και ο λόγος δεν είναι καθόλου σαφής.

Εδώ, εξερευνούμε την ιστορία από την οπτική του Johnny. To άρθρο είναι απόσπασμα από την τρίτη σεζόν του podcast του VICE, Extremes. O Johnny περιγράφει τι συνέβη εκείνο το βράδυ και πώς το περιστατικό άλλαξε το πώς νιώθει για το σπίτι. Μετά το μαχαίρωμα, ο ίδιος ο επιστάτης του κτιρίου σταμάτησε να διανυκτερεύει εκεί και άρχισε να αποφεύγει να μένει μόνος.

Έτσι ανέλαβα επιστάτης: τη φύλαξη και το website.

Οι πελάτες στο Villisca Axe Murder House ποικίλλουν, από νεαρές γυναίκες που τους αρέσει πολύ το true crime μέχρι ηλικιωμένους που έρχονται εδώ ξεναγήσεις με λεωφορείο. Έχουμε μια ομάδα ηλικιωμένες κυρίες που έρχονται και προσπαθούν να βρουν ποιος ήταν ο δολοφόνος του 1912. Επίσης έρχονται πολλοί κυνηγοί φαντασμάτων. Από τους πελάτες που διανυκτερεύουν, 90% είναι ερευνητές του μεταφυσικού.

Εκείνο το βράδυ που άλλαξε τα πάντα, το 2014, ξεκίνησε σαν ένα συνηθισμένο βράδυ. Ήμουν στον αχυρώνα, περίμενα να έρθει το αυτοκίνητο, το είδα να σταματάει και ένας κύριος ήρθε προς τον αχυρώνα - έβλεπα ότι είχε στη ζώνη του έναν σουγιά. Φορούσε στρατιωτικό παντελόνι, συνηθισμένο ντύσιμο εδώ, έτσι απλώς ανασήκωσα τους ώμους και τον άφησα να περάσει.

Μου φάνηκε πολύ «φυσιολογικός», δεν είδα κάτι ύποπτο. Μόνο στην αρχή, ότι είχε έρθει με τους γονείς του. Υποθέτω πως ήταν πενηντάρης. Εκείνοι, πολύ ηλικιωμένοι. Έπειτα πήγα για ύπνο.

Το άλλο πρωί ξύπνησα, έπιασα το κινητό μου και ήμουν ταγκαρισμένος σε ένα εκατομμύριο πράγματα στα social media. Είδα τους τίτλους: «Άνδρας μαχαιρώνεται στο Axe Murder House». Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Έτρεξα στο σπίτι όπου συνάντησα δύο φίλους, στους οποίους είχα πει να έρθουν. Δεν ήθελα να είμαι μόνος σε τέτοια κατάσταση. Έτσι μπήκα μέσα και στο πάτωμα της κουζίνας υπήρχε μια τυλιγμένη κουβέρτα και ένα πόδι από αρκουδάκι εξείχε. Πολλοί φέρνουν αρκουδάκια και κούκλες και τέτοια πράγματα για να αφήσουν για τα παιδιά που δολοφονήθηκαν εδώ, έτσι ήταν κάτι συνηθισμένο μόνο που αυτό το αρκουδάκι ήταν γεμάτο αίματα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν «όχι πάλι, όχι πάλι σε αυτό το σπίτι».

Πήρα ένα μπουκάλι χλωρίνη και μια πετσέτα, επειδή αυτό είχα δει στο Sopranos, έριξα χλωρίνη στο πάτωμα και σκούπιζα με την πετσέτα με το πόδι μου. Σε εκείνη τη φάση ήρθε η Martha, η ιδιοκτήτρια και έκλαιγε. «Υποτίθεται πως το κάνουμε για να διασκεδάζει ο κόσμος. Πρέπει να κλείσουμε;», αναρωτήθηκε. Της είπα ότι δεν μπορούσαμε να κλείσουμε, ότι αν κλείναμε θα έλεγαν ότι το κάναμε επειδή το σπίτι ήταν στοιχειωμένο ή κάτι τέτοιο.

Συνεχίσαμε. Αργότερα ανακάλυψα ότι ο άνδρας με τον σουγιά ήταν μόνος στο σπίτι και ερευνούσε μόνος το δωμάτιο των παιδιών. Εκεί, η μητέρα και ο πατέρας βρήκαν τον γιο τους μαχαιρωμένο στο στήθος. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο σε ένα νοσοκομείο στην Ομάχα της Νεμπράσκα και έζησε.

Μόνο αυτά ήξερα, δεν είχα ακούσει κάτι άλλο. Ήθελα να του μιλήσω αλλά δεν το έκανα και μόνο μερικά χρόνια αργότερα έμαθα τι είχε συμβεί.

Γυριζόταν μια σειρά στο σπίτι σχετικά με τη μεταφυσική δραστηριότητα. Λεγόταν Kindred Spirits και οι παραγωγοί είχαν πείσει τον τύπο να ξανάρθει στο σπίτι. Έτσι μια μέρα μπήκα στον αχυρώνα, όπου είχαν όλον τον εξοπλισμό τους και είδα τον τύπο να κάθεται εκεί, στην καρέκλα. Τον ρώτησα γιατί είχε φέρει μαχαίρι εξαρχής.

Μου είπε ότι συχνά κουβαλούσε περίστροφα αλλά δεν ήξερε τον νόμο στην Άιοβα κι έτσι σκέφτηκε να φέρει ένα μαχαίρι. Ύστερα του έκανα την πιο σημαντική ερώτηση: Τι συνέβη;

Μου είπε ότι ήταν μόνος στο δωμάτιο και προκαλούσε-προσπαθούσε να κάνει τα φαντάσματα να εμφανιστούν. Έπειτα είπε ότι ξύπνησε στα Επείγοντα και δεν θυμόταν τίποτα. Τότε άρχισε να κλαίει γοερά. Μου είπε ότι αυτό του είχε καταστρέψει τη ζωή. Όλοι τον θεωρούσαν τρελό ή ότι ήθελε λεφτά ή ότι ήθελε να εμφανιστεί σε κάποια εκπομπή, και εκείνος είπε ότι ήθελε απλώς να εξηγήσει τα πράγματα από τη δική του πλευρά ώστε, να μην τον θεωρούν τρελό.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως όταν μπήκαμε μαζί στο σπίτι ήταν δίπλα μου και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ζητήσει συγγνώμη. Ζήτησε συγγνώμη που είχε φωνάξει στο σπίτι και το είχε προκαλέσει, σε φάση «έλα ρε αν τολμάς». Άκουγα το τρέμουλο στη φωνή του και τα έλεγε κοιτάζοντας στο ταβάνι, ενώ εγώ σκεφτόμουν πόσο παράξενο ήταν όλο αυτό.

Μετά το περιστατικό του 2014, δεν έχω διανυκτερεύσει ξανά στο σπίτι. Δεν πρόκειται να πω ότι τον μαχαίρωσε φάντασμα –ας συνέλθουμε λίγο– αλλά ίσως υπάρχει κάτι στο σπίτι που κατατρύχει ανθρώπους οι οποίοι είναι ψυχικά ασθενείς ή δεν στηρίζονται σε κανενός είδους πίστη ή προστασία. Δεν θέλω καμία σχέση με αυτά.

Υπάρχει κακό στο σπίτι; Νομίζω πως αυτό που συνέβη ήταν αναμφίβολα  «σατανικό». Αλλά νομίζω πως αν πας στο σπίτι ψάχνοντας το καλό, θα βρεις το καλό. Νομίζω πως όταν πας ψάχνοντας το κακό θα βρεις το κακό. Νομίζω ότι σου επιστρέφει ό,τι θέλεις να πάρεις.

Σίγουρα οι δολοφονίες του 1912 ήταν φρικτές και νομίζω ότι κάτι τέτοιο αφήνει το αποτύπωμά του. Πηγαίνεις στο Άουσβιτς ή σε μέρη όπου συνέβη κάποια τραγωδία και η αίσθηση υπάρχει, ξέρεις ότι συνέβη κάτι κακό. Νομίζω πως το κακό αφήνει το αποτύπωμά του. 

Όπως και να ‘χει, θέλω να συνεχίσει να λειτουργεί το σπίτι. Φοβάμαι ότι αν το αγοράσει κάποιος άλλος θα το κάνει σκέτο τσίρκο. Κάποια στιγμή υπήρξε κάποιος που ήθελε να το αγοράσει και να το κάνει μουσείο φόνων και να το μεταφέρει στο Λος Άντζελες. Πραγματικά ελπίζω να συνεχίσω να το λειτουργώ και ελπίζω τα παιδιά μου κάποια μέρα να συνεχίσουν αυτό που κάνω.

Απόσπασμα από το τελευταίο επεισόδιο του Extremes: ένα Podcast του VICE αποκλειστικά στο Spotify. Μπορείς να ακούσεις όλη την ιστορία εδώ.

Περισσότερα από το VICE

«Έχω Πάρει Φωτιά Πάνω στην Κολώνα» - Ακολουθήσαμε Δύο Εναερίτες στη Θεσσαλονίκη

Η Loukoumh Είναι ό,τι Καλύτερο θα Βρεις στο Ελληνικό Instagram για το Body Positivity

Η Φετινή «Συνταγή» του Masterchef Είναι Κάπως Τοξική

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.