Άποψη

Ο Τελευταίος Αρχάγγελος

Ένας προσωπικός αποχαιρετισμός στον Σωτήρη.
IMG_3238
Λουλούδια που άφηναν θαμώνες έξω από το μπαρ το μεσημέρι της Δευτέρας μετά την είδηση του θανάτου του από τροχαίο. 

Πριν λίγο καιρό καθόμουν στην μπάρα και συζητούσαμε με τον Λεωνίδα ότι έχουν περάσει για εκείνον 11 και για μένα 10 χρόνια από τότε που περάσαμε για πρώτη φορά την πόρτα του Αρχάγγελου. Ήταν αυτός που τον είχε ανακαλύψει χάρη σε ένα “αίσθημα” και μας τον είχε συστήσει κι εμάς. Θυμάμαι θολά εκείνο το πρώτο βράδυ, φοιτητές Δημοσιογραφίας τότε, να περπατάμε με τον Παναγιώτη την Κωνσταντινουπόλεως για να πάμε να τον βρούμε και να πούμε για χιλιοστή φορά αστεία ότι οι Παντειακοί είμαστε καλύτεροι από τους Νομικάριους, που ήταν ο Λ.. Ήταν η εποχή που αποστηθίζαμε Τσαγκαρουσιάνο, ανοίγαμε την Athens Voice πρώτα στο «Σε είδα», χαζογράφαμε τα πρώτα μας κείμενα, είχαμε μία μανία να ανακαλύπτουμε την κρυφή Αθήνα και αντιγράφαμε τους ήρωες στα Υπέροχα Πλάσματα της Κοντοβά, νομίζοντας ότι είμαστε σαν αυτούς ή τέλος πάντων γιατί θέλαμε να γίνουμε σαν αυτούς. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Με την ανακάλυψη του Αρχάγγελου σταμάτησε η αγωνία της αναζήτησης. Είχαμε βρει το σπίτι μας. Εκείνο το πρώτο βράδυ θυμάμαι ότι ήμουν η μόνη γυναίκα μέσα στο μπαρ. Δεν θυμάμαι αν ήταν μαζί μας εκείνη τη φορά η Ελίζα. Γύρω μας γκέι άντρες κυρίως άνω των 50 να φλερτάρουν και να γουστάρουν. Θυμάμαι τον Ά. να τραγουδάει όρθιος με το ντέφι «Γεια σου κυρ εισαγγελέα με την Τζένη την ωραία» κι εγώ να χορεύω τόσο απελευθερωμένα, που δεν με κοιτούσαν αντρικά στρέιτ βλέμματα, σαν να είμαι μόνη στο σαλόνι του σπιτιού μου.  Ο Σωτήρης πίσω από την μπάρα να αλλάζει τα CD και να φτιάχνει μία ατμόσφαιρα θαλπωρής που σε έκανε με τη μουσική του να βιώσεις όλο το φάσμα των συναισθημάτων.

Στη δεκαετία που μεσολάβησε άλλαξαν πολλά στη ζωή μου. Άλλαξε κι ο Αρχάγγελος. Το στέκι στην πλατεία Ράμνες δίπλα από τα ΕΛΤΑ μαθεύτηκε σε όλη την Αθήνα. Έφυγα στο Παρίσι κι επιστρέφοντας, το μέρος που πήγαινα για να μην με δουν αντρικά βλέμματα, μετατράπηκε στο στέκι που πήγαινα και μάθαινα να φλερτάρω. Ο Σωτήρης πρώτος διδάξας. Ήξερε ποιος χώρισε, ποιος αγαπάει, ποιος θέλει να περάσει τη βραδιά μόνος, ποιος ψάχνεται, και με έναν μαγικό τρόπο σε ένα φίσκα μαγαζί, θα σε έβαζε να κάθεσαι δίπλα με αυτόν που έπρεπε. Στον Αρχάγγελο δεν υπήρχαν ονόματα και ιδιότητες. Υπήρχαν άνθρωποι που εκείνο το βράδυ πονούν κι άνθρωποι που εκείνο το βράδυ χαίρονται.

Στον Αρχάγγελο έχω κλάψει, έχω γλεντήσει, έχω γιορτάσει πτυχία και γιορτές, έχω ζήσει χωρισμούς κι επανασυνδέσεις, έχω υπάρξει τρομερά μόνη και τρομερά μαζί, έχω χορέψει, έχω μάθει μουσική, έχω μάθει να φλερτάρω, έχω ζήσει έρωτες νόμιμους και παράνομους, έχω κάνει φίλους τους οποίους έχω δει μόνο νύχτα, έχω φύγει στουπί, έχω μάθει να παίρνω από τη νύχτα αυτό που θέλω, έχω μάθει να διασκεδάζω χωρίς ενοχές. Στον Αρχάγγελο πρωτομπήκα κορίτσι και βγήκα η γυναίκα που ήθελα. Ο Σωτήρης το κατάφερε αυτό. Και τον ευγνωμονώ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Σωτήρης ήταν ο άνθρωπος που δεν θα έχανε ποτέ τα γενέθλια και τη γιορτή μου, θα με μάλωνε όταν με έβλεπε κουρασμένη από την πολλή δουλειά, θα με φρόντιζε όταν ήμουν λυπημένη, θα είχε το άγχος του Λ., θα μου καλούσε ταξί και θα τσέκαρε ότι μπήκα μέσα, θα καμάρωνε για μένα μπροστά σε άλλους θαμώνες γεμίζοντάς με αμηχανία, θα μου έγνεφε συνωμοτικά «αυτός όχι μην ασχοληθείς» ή θα μου έκλεινε το μάτι δείχνοντάς μου αυτούς που θεωρούσε καλά παιδιά.

IMG_3244.JPG

Πριν λίγους μήνες μέσα στην καραντίνα ανακάλυψε το πρώτο χαρτονόμισμα με το οποίο τον είχαν πληρώσει όταν άνοιξε το μαγαζί. Το είχε κρατήσει και είχε γράψει πάνω την ημερομηνία. Ήταν 26 Απριλίου, την ημέρα τον γενεθλίων μου. Μου το έστειλε αμέσως μαζί με ένα μήνυμα που έλεγε ότι δεν είμαι τυχαία αγαπημένη του.

Ο Σωτήρης ήξερε να ζει και είχε φτάσει στο σημείο να ζει τη ζωή του όπως την ήθελε, κάνοντάς με να τον χαίρομαι και να τον θαυμάζω γι' αυτό. Ήταν ένας εξαιρετικός επιχειρηματίας, που ήξερε να διαλέγει τον κόσμο του. Ο Σωτήρης αγαπούσε τα ταξίδια, κι όργωνε την Ελλάδα με τον σκύλο του, τον Αρχά και τη βέσπα του, που του στέρησε τη ζωή. Πριν λίγο καιρό ταξιδεύαμε μαζί προς Κυκλάδες. Η συζήτηση που είχαμε στο κατάστρωμα θα μου μείνει φυλαχτό. «Από τη νύχτα της Αθήνας χάνεται ο ερωτισμός και κυριαρχεί ο σεξουαλισμός», είχε πει μεταξύ άλλων πιο προσωπικών και ανομολόγητων. Μαζί του πήρε κι ό, τι είχε απομείνει από τον ερωτισμό.

Η Αθήνα είναι πιο φτωχή και εμείς μόνοι και άστεγοι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κι εσύ δεν είσαι εδώ, να έρθουμε να μεθύσουμε τον πόνο μας με ένα τελευταίο ποτό.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Τρεις Άνθρωποι με Προβλήματα Όρασης μας «Ξεναγούν» στον Κόσμο τους

Η «Ομερτά» στο Βόλεϊ Γυναικών: Αδήλωτη Εργασία, Χρήματα Κάτω από το Τραπέζι και Περίεργες Ρήτρες

«Γλέντι» στο Twitter για το «Star Wars» Άγαλμα της Μαρία Κάλλας

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter Facebook και Instagram.