Ο Kαιρός του «Do it yourself»

Στο θέατρο Eμπρός γιορτάστηκαν τα 2 χρόνια του «Freequency the zine» με την παρουσία αδελφών εντύπων σε μια μίνι φιέστα αφιερωμένη στην αυτοέκδοση.

Η πρόσκλησή τους έγραφε:

«Με χαρά σας προσκαλούμε το Σάββατο 14 Ιουνίου, από τις 12 και μετά, στο θέατρο Εμπρός, για να γιορτάσουμε τα δύο χρόνια της γραπτής παρουσίας μας, να παρουσιάσουμε το περιοδικό μας μαζί με φανζινάδες που τρώγονται από το ίδιο σαράκι και να κουβεντιάσουμε όλοι μαζί για τον τρόπο της αποτύπωσης των σπαραγμάτων της ψυχής μας τον καιρό του DIY. (Do it yourself).»

 Ο όρος Fanzine προέρχεται από τις λέξεις fan (φανατικός θαυμαστής) και magazine (περιοδικό) και αναφέρεται σε ένα:

«… αυτοσχέδιο έντυπο έκφρασης με θεματολογία ανάλογη με τα ενδιαφέροντα του/των εκδότη των/του, χωρίς απαραίτητα σταθερή έκδοση και κυκλοφορία. Αγαπάει τις φωτοτυπίες και τα κολλάζ αλλά συχνά-πυκνά γεννιέται και σε τυπογραφεία.»

Αυτό μέσα σε άλλα γράφει ο ΡΔΦ στο μπλογκ του φ@νζην, σε ένα κείμενο που βαπτίζει «ο δωδεκάλογος του γύφτου φανζινά».

«Παράνομο» από φύση, χωρίς χρηματικό αντίτιμο συνήθως ή με ελάχιστο, (όσο χρειάζεται βασικά για να “αυτοεκδοθεί”), ερασιτεχνικό από θέση, υπερασπίζεται σε δύσκολους καιρούς την ελευθερία της αυτοέκφρασης καθώς και διακίνησης του, κόντρα στη λογική του καταναλωτισμού και του εμπορεύματος.

Kill the poor / Chimeres

“Λόγος πίεσης (P) προς Όγκο δουλειάς (V)

Εφόσον ο λόγος της πίεσης προς τον όγκο πρέπει να παραμένει σταθερός αυτό σημαίνει ότι η πίεση είναι ανάλογη του όγκου. Άρα περισσότερος όγκος εργασίας οδηγεί σε περισσότερη πίεση.”

(Από την «εξίσωση των ιδανικών εργαζομένων» της Χαράς Βογαζιανού, [Chimeres τεύχος 029](http://Link Type Protocol URL Browse Server)).

Ακόμη:

«… Δε φταίει η κρίση τελικά που οι εταιρείες βάζουν λουκέτο. Φταίνε οι αχάριστοι υπάλληλοι, που δε δοξάζουν τον ένα και μοναδικό τους ευεργέτη, τον εργοδότη που τους έδωσε να “φάνε ένα κομμάτι ψωμί”. Αντ’ αυτού, αρνούνται να καλύπτουν τρεις θέσεις εργασίας με μισθό που κυμαίνεται μεταξύ 1890 και 1930 (χρονολογία, όχι ευρώ) και γκρινιάζουν ακατάπαυστα… » (από την «πτώχευση ε.π.ε.» της Μικέλας Φερούση,  Chimeres, τεύχος 029).

Με χιούμορ και έντονο πολιτικό χαρακτήρα τα φανζίν, μπορείς να τα βρεις σε καταλήψεις, συναυλίες, αναρχικά στέκια ή τέλος να πέσει στα χέρια σου εκεί που δεν το περιμένεις. Αν αποφασίσεις να χαθείς στις σελίδες τους να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνεις μετά μουσικής, αφού αρκετά από αυτά έχουν και προτεινόμενο track list.

Μαλάκα Λεσβίες!

Πλησιάζω έναν πάγκο. Μια καστανή, νεαρή κοπέλα μου χαμογελά. Η Σμαρέχει φτιάξει ένα (comic) zine που ονομάζεται: «Μαλάκα Λεσβίες». Ξεφυλλίζω.

-Είναι πραγματική ιστορία. (Ακούω και κοιτάζω με απορία.)

-Είναι φράση που ακούσαμε με την κοπέλα μου αφού φιληθήκαμε στο δρόμο, από έφηβο αγοράκι που χάρηκε πάρα- πάρα πολύ που είδε λεσβίες μπροστά του.

Η κοπέλα της, δίπλα, το επιβεβαιώνει νεύοντας καταφατικά. Απίστευτο. Δίνω το κατιτίς μου. Να ενισχύσω. Συνεχίζω να το διαβάζω όρθια. Με αυτοσαρκασμό και καλοφτιαγμένα σχέδια, το «Μαλάκα Λεσβίες» απαντά σε πολλά ερωτήματα που αφορούν τη λεσβιακή κοινότητα όπως: Είναι όντως μία στις 10; Γεννιούνται ή γίνονται; Ξυρίζουν τις μασχάλες τους; Πώς είναι όντως η γκέι ζωή; Ανακαλύψτε το.

Ουρλιάζει μερικές αλήθειες/ Ανοιχτή Πόλη

«Η Ανοιχτή Πόλη ήταν ένα από τα πρώτα ανεξάρτητα έντυπα του ελληνικού χώρου σε μια εποχή όπου δεν υπήρχε σχεδόν κανένα μέσο εναλλακτικής πληροφόρησης.» διαβάζουμε στο fanzinesnet (fanzines.gr), το δίκτυο των ελληνικών ανεξάρτητων/ερασιτεχνικών/do it yourself εκδόσεων. Κυκλοφόρησε από το 1980 έως το 1993 και είχε μεγάλη απήχηση. Στο πανηγυρικό τεύχος για τα δέκα χρόνια έκδοσης (24ο τεύχος, Νοέμβρης 1990) διαβάζουμε επιστολή αναγνώστη από την Κατερίνη που γράφει μέσα σε άλλα: «Πριν από πολλά χρόνια ήμουνα κι εγώ ένα κομμάτι του όχλου, της μάζας, τα δεχόμουνα όλα όπως τύχαινε και ήταν και δεν αντιδρούσα απέναντι σε τίποτα… … Σήμερα όμως, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έχω αλλάξει ριζικά. Και σε αυτή την αλλαγή με βοήθησε και το περιοδικό σας, η «Ανοιχτή Πόλη», γιατί πιστεύω κι εγώ πως ουρλιάζει κάποιες αλήθειες και από εκεί και πέρα όποιος θέλει τις ακούει. Εγώ απλώς… διάλεξα να τις ακούσω και μάλιστα χωρίς φόβο.»

Πισχαζόν

Η δημιουργός του Πισχαζόν (Κατερίνα) βάζει υπότιτλο στο φανζίν της, «Ιστορίες του μυαλού και της πόλης». Εύθραυστα σχέδια. Λεπτές γραμμές. Ηρωίδα, ο ίδιος ο εαυτός της. Στο personal/comic zine της, ζωγραφίζει τους μεγαλύτερους φόβους της (κι άλλα):

-να με πάρουν τηλέφωνο και να μου πουν πως κάποιος πέθανε

-να πρέπει να περάσω πολλή ώρα με ανθρώπους που δεν ξέρω

-οι φασίστες

-τα μπάχαλα και τα δακρυγόνα

-να σκοτώσω τη γάτα κάποιας φίλης κατά λάθος

«Δύο χρόνια» μας λέει, πέρασαν για να δει το φως το πισχαζόν # 3, που «γράφτηκε και σχεδιάστηκε ανάμεσα στην αθήνα και την αγκουλέμ, με μερικές στάσεις και αλλού».

Ενημερώνει: «βγαίνει μόνο από αγάπη+ανάγκη και δεν έχει πολλούς στόχους γενικότερα. Σίγουρα δεν είναι κερδοσκοπικό, και το εκάστοτε αντίτιμο υπάρχει για να καλύπτονται τα έξοδα της έκδοσης».

Ελπίζει: «να μη βγήκε πιο θλιμμένο απ’ όσο χρειάζεται».

Η περίπτωση Παναγιώτης Τσαούσης

Ο Παναγιώτης πουλάει παπούτσια. Δουλεύει κανονικό ωράριο καταστήματος. Τις ώρες που δεν μπαίνει πελάτης, σκιτσάρει και φτιάχνει ιστορίες.

Ε, αν δε βγάλεις και κάπου αυτά που νιώθεις και φτιάχνεις, θα σκάσεις, λέει ο Παναγιώτης, και δε σου δίνεται πάντα η ευκαιρία να το κάνεις έχοντας στην πλάτη σου κάποιον εκδοτικό οίκο. Μου αρέσουν τα φανζίν γιατί κάνω αυτό που θέλω ακριβώς. Δε λογοδοτώ σε κανένα κοινό και σε κανένα αφεντικό. Κάνω ακριβώς αυτό που φαντάζομαι, χωρίς να το σκέφτομαι σαν προϊόν. Όχι ότι δεν με ενδιαφέρει και το άλλο. Απλά είναι λίγοι οι εκδοτικοί στην Ελλάδα που ασχολούνται και υποστηρίζουν το ελληνικό κόμικ.

Μεταξύ των «φανζινάδων» υπάρχει αλληλεγγύη και υποστήριξη. Κλίμα οικογενειακό και παρέας, συνεχίζει, και αυτό είναι όμορφο. Φυσικά και διαβάζουμε ο ένας τη δουλειά του άλλου.

Το πρώτο comic zine του  ήταν επιστημονικής φαντασίας: Ο έρωτας στο μακρινό μέλλον. Σε μια εποχή που οι σχέσεις θα απαγορεύονται και η αναπαραγωγή θα ορίζεται από το κράτος, μέσω υπολογισμών της ιδανικής μίξης γονιδίων.

Τώρα συνεργάζεται με τη Βέρα Καρτάλου στο σενάριο, για το επόμενο comic του και θα συμμετέχει στο φεστιβάλ κόμικς: «Με πενάκι και σκαπάνη» στις 4,5,6 Ιουλίου στο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Αγλαΐα 

Σύγχρονο-ρετρό περιοδικό για τη νέα-δυναμική γυναίκα.  Για το τι χρειάζεται στην καθημερινότητά της, ποια είναι τα εργαλεία που θα της επιτρέψουν να πετύχει τους στόχους της, να μαγέψει τον άντρα των ονείρων της και φυσικά να κάνει και τις «άλλες» να σκάσουν από τη ζήλεια τους.

Ακόμα και  βουντού μπορούμε να κάνουμε αρκεί να διαβάσουμε τις σωστές οδηγίες. Άλλωστε «χίλιες φορές μάγισσα παρά χαζοθήλυκο» λέει η ομάδα των (ανώνυμων) κοριτσιών που είναι «πίσω» από την «Αγλαΐα».

Μπορείτε να υποστηρίξετε «την Αγλαΐα» και να αγοράσετε προϊόντα της στο.

Από το σύμπαν των φανζίν σίγουρα κρατώ τον συμμετοχικό τους χαρακτήρα. Είτε αυτό αφορά μια πρόσκληση για συνεργασία (που είχα), είτε ως προτροπή για να κάνω κι εγώ ένα δικό μου. Do it your self = Αυτοοργανώσου, ή «κάνε το με τους δικούς σου όρους» γράφει ο Νίκος Σούζας («Αντι-κουλτούρα: Η ανάδυση ενός νέου υποκειμένου μετά το 1980»). ‘Όχι κατά γράμμα, «κάνε το μόνος σου». Στο δρόμο θα βρεις βοήθεια, να είσαι σίγουρος, αυτό ακούω εγώ.

Όσο θα αντιστέκεστε /αντιστεκόμαστε και όσο θα συνεχίζετε την έκδοση φανζίν, τόσο θα κερδίζετε /κερδίζουμε ΔΥΝΑΜΗ, ώστε ποτέ να μην σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, να προσπαθούμε, να ελπίζουμε και, κυρίως, ελεύθερα να σκεπτόμαστε και να πράττουμε.
(παράφραση από την επιστολή του αναγνώστη προς την «Ανοιχτή Πόλη»)

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.