Οδηγός Επιβίωσης για το Βράδυ της Παραμονής και το Ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς

Κείμενο: Αστερόπη Λαζαρίδου

Το σκηνικό είναι οργασμικό. Θυμίζει στιγμή εκτόξευσης χωρίς καν να ξέρεις προς τα πού. Τα φώτα σβήνουν, όλοι φορούν τα καλά τους, μετρούν αντίστροφα από το 10 και όταν φτάσουν στο μηδέν, αναφωνούν «Καλή χρονιάαα!». Είναι το κοντινότερο που μπορεί να φτάσει κάποιος στον μαζικό οργασμό, σαν να τελειώνουν όλοι ταυτόχρονα. Επειδή όμως η βραδιά της Πρωτοχρονιάς, που είναι και η πιο πολυαναμενόμενη της τελευταίας δεκαετίας αν σκεφτούμε ότι το 2016 ήταν μαρτύριο και όχι σωτήριο έτος, ας δούμε τι μπορούμε να αποφύγουμε για να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα στα πρώτα μπουσουλήματα του 2017.

Τις τελευταίες μέρες της χρονιάς αρχίζουν να καταφθάνουν στις ειδοποιήσεις σου στο Facebook δεκάδες προσκλήσεις για πρωτοχρονιάτικα πάρτι, από κάθε γλυκούλη και κάθε πικραμένο. Άτομα που δεν σου έχουν κάτι ούτε μισό like ξαφνικά σε χώνουν στο τσουβάλι των «φίλων» και προσκαλούν και εσένα μαζί με οχτακόσιους άλλους τυχαίους ανθρώπους στο μίζερο μπαράκι που οποίο θα παίξουν μουσική (κάτι χιλιομασημένες λίστες δηλαδή, ενώ θα λικνίζονται με ύφος μπροστά στο laptop λες και έχουν γράψει οι ίδιοι τα κομμάτια). Μαγαζιά διοργανώνουν τη δική τους εορταστική βραδιά, με τους δύσμοιρους μπάρμαν και σερβιτόρους να φοράνε στέκα με κέρατα τάρανδου και να επαναλαμβάνουν ανά πεντάλεπτο από μέσα τους «η δουλειά δεν είναι ντροπή, η δουλειά δεν είναι ντροπή…». «Βιομηχανικοί χώροι», πολύ της μόδας, στήνουν και αυτοί τη δική τους καταστασούλα, μόνο που δεν διαθέτουν θέρμανση και επειδή εκεί υπάρχει άπλα, δεν μπορεί να σε ζεστάνει ούτε καν η πολυκοσμία. Τα ποτά τελειώνουν γρήγορα, είσαι ήδη μεθυσμένος-η και πάνω στην απελπισία σου σκέφτεσαι να πιεις την κολόνια που έχεις μαζί σου στην τσάντα σου.

Η πιο ήρεμη λύση για το βράδυ της παραμονής είναι ένα πάρτι σε φίλο ή έστω σε φίλο φίλου, έχοντας πρώτα σιγουρέψει ότι πρόκειται όντως για πάρτι, με δυνατή μουσική και διάθεση να χορέψεις για να τινάξεις από πάνω σου όσα κουσούρια σου άφησε το '16. Ξέρω πολλά σπιτικά πρωτοχρονιάτικα πάρτι που άρχισαν με την υπόσχεση του ξέφρενου για να καταλήξεις κατά τη 01:30 να παίζεις επιτραπέζια σαν τις κουμπάρες, πιθανότατα με τους βαρετούς κουμπάρους κάποιου φιλικού σου ζευγαριού και να σκέφτεσαι ότι αν ισχύει ότι όπως θα σου μπει η χρονιά έτσι θα σου πάει κιόλας, καλύτερα να είσαι ο πρώτος άσημος που θα ξεψυχήσει το 2017.

Δεν λέμε ότι δεν γίνονται και ωραία πάρτι στην πόλη, απλά στο σπίτι αποφεύγεις να περάσεις το βράδυ στριμωγμένος λες και είσαι στο Μετρό σε ώρα αιχμής - με τη διαφορά ότι κανείς δεν κατεβαίνει στην επόμενη στάση. Καταλήγεις να στέκεσαι σε προχωρημένη στάση του Κάμα Σούτρα -χωρίς το σεξ- για να σφηνώσεις την ταλαίπωρη ύπαρξή σου μέσα σε τόσο κόσμο, την ίδια στιγμή που κάποιος προσπαθεί να σου βουτήξει το κινητό από την τσέπη του μπουφάν, το οποίο εννοείται ότι φοράς, αφού δεν έχεις πού να το αφήσεις.

Αν τώρα έχεις αποφασίσει να πας σε πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής για να «την ακούσεις», φρόντισε να μην είσαι δύο ώρες αργότερα ο τραγικός τύπος που τον βγάζουν υποβασταζόμενο λες και μόλις τον έχουν ξεκαρφώσει από τον Σταυρό του Μαρτυρίου - Χριστούγεννα έχουμε, όχι Πάσχα. Στην εποχή του instagram και του «Η Σάρα και η Μάρα μεταδίδουν τώρα ζωντανά», δεν θα ήθελες να σε δουν ΟΛΟΙ σαν την Amy Winehouse στα τελευταία της - και μάλιστα χωρίς την αξέχαστη καριέρα της από πίσω.

Και έρχεται αυτή η άβολη στιγμή που τα βεγγαλικά έχουν σβήσει, οι σόλες των παπουτσιών σου κολλάνε κάνοντας κλίτσι-κλίτσι από το χυμένο στο πάτωμα αλκοόλ, τα νεοσύλλεκτα ζευγάρια που αποφάσισαν να τα φτιάξουν πρώτη μέρα του χρόνου για να θυμούνται εύκολα την επέτειο φιλιούνται με λύσσα μπροστά σου και εσύ είσαι τόσο μόνος-η που σου 'ρχεται να κλειστείς στις τουαλέτες και να κλαις σε εμβρυακή στάση μέχρι να σε βρει η καθαρίστρια το ξημέρωμα.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, παίρνεις το κινητό στο χέρι -στην περίπτωση που το είχες αφήσει έστω για ένα δευτερόλεπτο- και έχοντας τσεκάρει ότι ο-η πρώην σου ανεβάζει στο Facebook πόσο τέλεια περνάει χωρίς εσένα, αρχίζεις το σαφάρι στο Tinder ή στο Grindr. Με μαθηματική ακρίβεια, θα καταλήξεις με κάποιον-α πιο απεγνωσμένο κaι από σένα. Τι θα έλεγες λοιπόν, έτσι για αλλαγή, να κοιτάξεις για λίγο γύρω σου και να εντοπίσεις έναν άνθρωπο που βρίσκεται στον ίδιο χωροχρόνο με τον δικό σου, δεν ξέρεις εκ των προτέρων τι ψάχνει ή αν ψάχνεται και ποιες είναι οι αγαπημένες του ταινίες, απλά σου αρέσει ο τρόπος που φυσάει τον καπνό ή μοιάζει να βαριέται με έναν τρόπο παρόμοιο με τον δικό σου. Σ' αυτό το σημείο, μοιράζομαι την ιστορία που μου είπε η κολλητή μου: το καλοκαίρι που μας πέρασε, καθόταν σε τραπεζάκι έξω από ένα πολύ γνωστό μπαρ της Αθήνας και κάποια στιγμή ένα αγόρι που βρισκόταν μέσα με την παρέα του, βγήκε έξω για να της μιλήσει. Της είπε ότι τη βρίσκει πολύ όμορφη, της πρότεινε να πάει αργότερα μέσα για ένα σφηνάκι και ξαναγύρισε στην παρέα του. Η κολλητή μου αποσβολωμένη, δεν αντέδρασε, σχεδόν δεν του είπε τίποτα και ύστερα από λίγο μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε. «Έχουμε ξεσυνηθίσει τόσο να μας πλησιάζει και να μας φλερτάρει κάποιος στον έξω κόσμο, που η πρώτη μου σκέψη όταν ήρθε κοντά μου, ήταν ότι θέλει να μου κάνει κακό», μου απάντησε όταν τη ρώτησα γιατί δεν μπήκε μέσα στο μπαρ για να τον γνωρίσει καλύτερα. Μήπως να εγκαινιάσουμε το 2017 κοιτάζοντας λίγο περισσότερο γύρω μας παρά σαν χαζεμένα την οθόνη λες και ψωνίζουμε ραντεβού από το τελεμάρκετινγκ;

Ο κανόνας είναι: τα unfriend και τα block πρέπει να είναι νηφάλια, τα inbox μεθυσμένα. Με άλλα λόγια, έχεις κάθε δικαίωμα να αποφασίσεις να βγάλεις από τη ζωή σου, ιντερνετική και κανονική, όσους ανθρώπους αισθάνεσαι ότι δεν χρειάζεσαι πια κοντά σου. Είτε επειδή δεν λειτουργεί η επικοινωνία είτε επειδή σε έχουν «φίλο» ενώ δεν σε έχουν πλέον φίλο ή ακόμη επειδή πρόκειται για τα περίφημα «ενεργειακά βαμπίρ» που σου ρουφούν περισσότερη ενέργεια από όση σου προσφέρουν. Το inbox όμως, επειδή είναι πάντα μια πιο προσωπική υπόθεση (κάτι σαν δωματιάκι εξομολόγησης), θα μπορούσε, νύχτα που είναι, να επιφυλάσσει κάτι πιο προσωπικό σε κάποιον πολύ ξεχωριστό άνθρωπο. Ή έστω, αν δεν βρεις τα κότσια να το κάνεις, γράψε ένα μήνυμα σαν ερωτικό γράμμα και αποθήκευσέ το για αργότερα. Που ξέρεις, αν το σύμπαν αυτές τις μέρες έχει πεταχτά αυτιά καλλικάντζαρου, μπορεί και να κάνει το πρωτοχρονιάτικο θαύμα του. Η ζωή είναι πολύ μικρή και αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα που σου έμεινε μετά από όλα αυτά τα σιχαμένα RIP του 2016. Από το YOLO στο RIP. Έτσι μας πήγε η χρονιά που τελειώνει, ελπίζοντας ότι δεν θα μας αποτελειώσει.

Μην υποκύψεις στην ψυχαναγκαστική χαρά αυτής της παράξενης νύχτας. Αν ενώ όλοι γύρω σου μοιάζουν να περνούν καλύτερα από ποτέ και να νιώθουν «ευλογημένοι στην περιοχή το σπίτι του συμπέθερου», κάνε λίγο πιο κει και μην πέσεις στη γνωστή παγίδα. Δεν χρειάζεται να βγάλεις δεκάδες selfie ενώ η ψυχούλα σου κλαίει από μέσα, ούτε να είσαι η ψυχή του πάρτι αν δε νιώθεις έτσι. Μην φοβάσαι: Η Διεθνής Ένωση Κλόουν θα δείξει κατανόηση και δεν θα σου ζητήσει πίσω την κόκκινη μύτη. Και αν δεν θες καν να βρίσκεσαι σε πάρτι, μην κάνεις ούτε αυτό. Βρες έναν-δύο φίλους που σίγουρα θα νιώθουν το ίδιο με εσένα, μαζευτείτε σε ένα σπίτι, πείτε αστεία, γελάστε με τα χάλια σας και σύντομα θα νιώσετε πολύ καλύτερα.

Έρχεται η δύσκολη ώρα της προσωπικής σου ανασκόπησης. Και αναρωτιέσαι: έκανες όλα αυτά που ανακοίνωνες με στόμφο ότι θα κάνεις πριν από ακριβώς έναν χρόνο; Έφυγες από τη δουλειά που σε πνίγει, από τους ανθρώπους που δεν σε καταλαβαίνουν και δεν τους καταλαβαίνεις, έκανες έστω και ένα μικρό βηματάκι προς τα εκεί που χτυπά η καρδιά σου; Επίσης, έρχεται και η ακόμα πιο δύσκολη ώρα των προεκλογικών υποσχέσεων που δίνεις στον εαυτό σου για να σε ψηφίσει και φέτος, ακόμη και αν τον έχεις γεμίσει με δεκάδες «θα» που σπανίως πραγματοποιείς. Προσπάθησε, έτσι για αλλαγή, να μην σε γεμίσεις με υποσχέσεις αυτή τη φορά. Πες απλά ότι θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και αν δεν τα καταφέρεις, δεν πειράζει. Σταμάτα να είσαι ο απουσιολόγος του εαυτού σου και κάνε το γραπτό σου λίγο πιο κει για να μπορεί να αντιγράψει ο εαυτός σου από σένα. Το έχει μεγάλη ανάγκη, τον έχεις μεγάλη ανάγκη.

Ας μην γελιόμαστε. Το ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς θα σε βρει να τρως βρώμικο και να το βρίσκεις πεντανόστιμο, κοιτάζοντας χαζεμένος τα καινούρια σου παπούτσια που δεν είναι πλέον και τόσο καινούρια, ύστερα από τόσο ποδοπάτημα και στρίμωγμα. Προτού επιστρέψεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου, ρίξε και πάλι μια ματιά γύρω σου. Αυτή τη φορά δεν είσαι μέσα σε κάποιο σπίτι ή μπαρ, αλλά έξω, στον δρόμο. Θα δεις να κοιμούνται στο πεζοδρόμιο άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν λόγο να πανηγυρίσουν που μια χρονιά έφυγε και μία άλλη ήρθε, γιατί πολύ απλά, κάθε μέρα είναι γι' αυτούς ίδια. Αν σου έχουν περισσέψει χρήματα, πάρε ένα βρώμικο για τον άστεγο που κοιμάται λίγο παραπέρα. Αυτοί οι άνθρωποι, που σκουπίζουν με μανία το πεζοδρόμιο σα να είναι το χωλ τους, που βρίσκουν στα σκουπίδια μας μικροαντικείμενα για το αυτοσχέδιο σπιτικό τους, ιδιωτικοποιούν με τον πιο συγκινητικό και επαναστατικό τρόπο τον δημόσιο χώρο και σου δίνουν το μεγαλύτερο μάθημα: αν εκείνοι βρίσκουν τη δύναμη να αντιστέκονται σε αυτό που τους συμβαίνει την ίδια στιγμή που εσύ βαριέσαι να πλύνεις τα πιάτα σου με τρεχούμενο, ζεστό νερό και απορρυπαντικό πιάτων που ενυδατώνει το δέρμα, ίσως πρέπει να σκεφτείς ότι ήρθε η ώρα να βγεις από τον μικρόκοσμό σου.

Φτάνοντας τελικά στο σπίτι, μπορείς να πιεις ένα παυσίπονο προτού κοιμηθείς για να αποφύγεις το φρικαλέο hangover που παραμονεύει. Πάρε μια αγκαλιά τον εαυτό σου αν δεν έχεις κάποιον εύκαιρο να σε αγκαλιάσει, ψιθύρισε μια ευχή για το 2017 που επιτέλους ήρθε και ξεκουράσου. Έχεις μια ολόκληρη ολοκαίνουρια χρονιά μπροστά σου!

Περισσότερα από το VICE

Τα πιο Γαμάτα Πάρτι που Πήγαμε το 2016

Ο Ομπάμα Κάνει Απελάσεις - Ο Πούτιν Φτιάχνει Meme

Μιλήσαμε με τον Τάσο Αρνιακό για τον Καιρό και τον Προσκοπισμό