Το VICE κάθε εβδομάδα θα παρουσιάζει τις εργασίες των φοιτητών που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας - "Η δημοσιογραφία και η δημοσιογραφική αφήγηση στην Τηλεόραση" του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα Graffiti- Τέχνη ή Βανδαλισμός; Δείτε ολοκληρωμένη την εργασία, εδώ.

Δείτε εδώ τι λένε η καθηγήτρια-υπεύθυνη του εργαστηρίου τηλεόρασης Ιωάννα Βώβου και ο δημοσιογράφος Χρίστος Καλουντζόγλου.

Κάτω από τη γέφυρα της Ελευθερούπολης που ενώνει τη Νέα Ιωνία με τον Περισσό κρύβονται πολλά έργα τέχνης. Ένας σκασμένος τοίχος διηγείται την ιστορία των γκράφιτι που φιλοξενούνται εκεί από το 1996 έως και σήμερα.

Φυσικά το σημείο δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ο Λευτέρης Κισκιρέας γνωστός με το ψευδώνυμο «Λεκί», έπειτα από προσωπική του έκκληση στο δήμο της Νέας Ιωνίας πήρε άδεια για να κάνει γκράφιτι ελεύθερα στο σημείο αυτό μαζί με την ομάδα του. Ο ίδιος καθώς ζωγραφίζει ένα γυναικείο πρόσωπο στον τοίχο διηγείται για τις σπουδές του στην Σχολή Καλών Τεχνών και για τη διαμάχη που προέκυψε ανάμεσα στους εικαστικούς και τους γκραφιτάδες γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο.

Η προσωπική του εμπειρία ξεκινάει το 1998 όταν κατάφερε να περάσει στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με τη δεύτερη προσπάθεια. Ο ίδιος ζωγράφιζε στους τοίχους από τα μαθητικά του χρόνια και δεν μπορούσε εύκολα να ακολουθήσει την πεπατημένη σε μια τέχνη την οποία είχε ήδη εξασκήσει για ορισμένα χρόνια. Η πρώτη του απογοήτευση ήρθε όταν οι καθηγητές του προσπάθησαν να περιορίσουν τη ζωγραφική του μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια ενώ ο Λεκί ήθελε να ακολουθήσει τους δικούς του κανόνες. Η συνέχεια των σπουδών του στάθηκε εξίσου απογοητευτική για τον ίδιο καθώς στο πλαίσιο της σχολής του και του κύκλου των εικαστικών επικρατούσε μια νοοτροπία απαξίωσης του γκάφιτι καθώς το θεωρούσαν κατώτερο από την τέχνη της ζωγραφικής. Έτσι ξέσπασε μια διαμάχη μεταξύ εικαστικών και γκραφιτάδων, «Ίσως γιατί ήταν πολύ νωρίς ακόμα για να δεχτεί ο κόσμος την τέχνη του γκράφιτι» υποστηρίζει ο Λεκί.Η επόμενη κίνηση του ήταν να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να ασχοληθεί πλέον επαγγελματικά με το γκράφιτι. Από τότε δουλεύει ως δάσκαλος γκράφιτι, παραδίδοντας μαθήματα σε παιδιά, ενήλικες αλλά και σε ιδρύματα εκπαιδευτικά, μεταναστών και ορφανοτροφεία.

Η περίπτωση του Λεκί είναι ενδεικτική. Πολλοί απόφοιτοι της Καλών Τεχνών έχουν στραφεί τα τελευταία χρόνια στην τέχνη του δρόμου. Αν και στην αρχή υπήρχε τεράστιος ρατσισμός γύρω από το ερώτημα αν το γκράφιτι αποτελεί όντως τέχνη, την τελευταία δεκαετία βλέπουμε πως ο κόσμος αρχίζει να το δέχεται και να το αγκαλιάζει . Όπου κι αν περάσεις, σε όποιο σημείο της Αθήνας και αν βρεθείς θα τα δεις. Να καλύπτουν ολόκληρους τοίχους σπιτιών, μαγαζιών ή εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Άλλα αποτελούν έργα τέχνης ενώ άλλα αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί ο καθένας να πάρει ένα σπρέυ και να αρχίσει να βάφει. Γιατί το γκράφιτι δεν διαφέρει σε κάτι από την ζωγραφική. Μόνο στο ότι χρησιμοποιεί τοίχο αντί για καμβά και σπρέυ αντί για πινέλα.

Για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ εργάστηκαν οι Αυγέρη Αγγελική, Σάντυ, Κιοπεκτσόγλου, Φένια Μπινιάρη και Μάρω Ριζιού κι όπως λένε: «Όταν μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε ένα πολυμεσικό ρεπορτάζ σχετικά με τo γκράφιτι μάλλον απογοητευτήκαμε καθώς το θέμα δεν μας κέντρισε το ενδιαφέρον. Ωστόσο, συνειδητοποιήσαμε πως εγείρονται πολλά ζητήματα σχετικά με τη ζωγραφική του δρόμου. Η γνώμη ενός ζωγράφου κι ενός «γκραφιτά» ήταν ένας τρόπος να αποφύγουμε τα τετριμμένα και να αφηγηθούμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Φυσικά στα γυρίσματα φάγαμε κρύο και βροχή αλλά περάσαμε υπέροχα ενώ ακούσαμε απόψεις που δεν περιμέναμε».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.