Αλλάζουν Ποτέ οι Έφηβοι;

FYI.

This story is over 5 years old.

Photo

Αλλάζουν Ποτέ οι Έφηβοι;

Τρέλα, εμπειρίες και ελευθερία είναι αυτά που κάνουν την εφηβεία να ξεχωρίζει.
FK
Κείμενο Felicity Kinsella

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Στο εισαγωγικό σημείωμα του photo zine Park Life, ο Jorge de Cascante γράφει: «Όλα ξεθωριάζουν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Αλήθεια, τελικά κλέψαμε ποτέ το αμάξι του πατέρα μας στα δεκαέξι και οδηγήσαμε μέχρι τη Γαλλία για να δούμε το κορίτσι που είχαμε γνωρίσει το καλοκαίρι; Μάλλον όχι. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα ναι».

Όταν μεγαλώσεις, οι περιπέτειες της εφηβικής σου ηλικίας μοιάζουν με μακρινές αναμνήσεις, ιδιαίτερα αν ζούσες σε μια εποχή που το Instagram δεν είχε εφευρεθεί ακόμα για να αποδεικνύει τι είχες κάνει ως νέος. Γοητευμένος με την ιδέα της ενηλικίωσης σήμερα, σε σχέση με πριν από 20 χρόνια, ο Ισπανός φωτογράφος Chus Anton και οι φίλοι του Ahida Agirre και Gregory Clavijo βγήκαν στους δρόμους του Λονδίνου για να καταγράψουν τους έφηβους, παρουσιάζοντάς τους στο Park Life. Είναι ένας φόρος τιμής στη ζωή, την ομορφιά και τη ματαιότητα της εφηβείας. Μιλήσαμε με τον Chus για την έλξη που ασκεί στον κόσμο η ιδέα της ενηλικίωσης.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

i-D: Πώς άρχισες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία;
Chus Anton: Όταν ήμουν 12 χρονών, ο πατέρας μου μου έδωσε την πρώτη μου κάμερα και άρχισα να φωτογραφίζω τις καλοκαιρινές μου διακοπές μαζί με την οικογένεια. Αργότερα, πήγα στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Οβιέδο, όπου συνάντησα μερικούς υπέροχους καθηγητές που με συνέστησαν σε φωτογράφους που θαυμάζω – ανάμεσά τους οι Martin Parr, Bruce Davidson, William Klein, David Armstrong, Sarah Moon. Παράλληλα, με ενδιέφεραν πάρα πολύ η pop και η εφηβική κουλτούρα. Συχνά έβγαζα πολλές φωτογραφίες τους συμμαθητές μου στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο παρουσίασα ένα project από την εφηβεία μας – έμοιαζε αρκετά με τη δουλειά που έκανα για το Park Life. Τότε εμείς δεν είχαμε Instagram ή Facebook για να αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις μας, μάλλον γι' αυτό ασχολήθηκα με τη φωτογραφία. Θα ήθελα να προσθέσω ότι η μουσική, τα εξώφυλλα των άλμπουμ, οι αφίσες και το σινεμά επηρέασαν πάρα πολύ τη δουλειά μου.

Πώς σου ήρθε η ιδέα για το Park Life;
Η ιδέα υπήρχε πάντα στο μυαλό μου. Απλώς υλοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2015 στο Λονδίνο, γιατί τότε ήταν όλες οι συνθήκες κατάλληλες για να γίνει.

Γιατί όλοι μας ενθουσιαζόμαστε τόσο πολύ με τους έφηβους και την εφηβεία;
Είναι η πληρέστερη περίοδος της ζωής μας και τη ζούμε στα άκρα. Τότε έχεις τις πρώτες σου εμπειρίες. Αρχίζεις να γίνεσαι ενήλικας, κάνεις τις δικές σου επιλογές, αλλά πάντα έχοντας μια αθωότητα. Δεν είναι τυχαίο που θυμάσαι τις μουσικές, τις ταινίες και τα βιβλία που ανακαλύπτεις εκείνα τα χρόνια. Ουσιαστικά είναι μια περίοδος «σε εξέλιξη». Η πιο σημαντική περίοδος για την υπόλοιπη ζωή σου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ποιοι είναι οι άνθρωποι στις φωτογραφίες;
Έφηβοι του Λονδίνου, από 14 έως 18 ετών. Οι Agnes, Hana, Aisha, Ayanna, Finn, Amber, Felix, Charlie, Lula, Pablo, Sinead, Ophelia, Sonam, Theo, Milanka, Tommy, Ruby και Rachel.

Τι είναι αυτό που θέλεις να πεις για τους έφηβους σήμερα μέσα από το Park Life;
Θέλουμε να περάσουμε ένα θετικό μήνυμα για τους σημερινούς έφηβους. Τα ΜΜΕ και η κοινωνία έχουν την τάση να αγνοούν τους νέους και να στηρίζονται στο παρελθόν, επειδή οι νέες γενιές έρχονται πάντα με νέες ιδέες. Αυτό συνέβαινε πάντα, βέβαια. Κάνοντας το Park Life καταλάβαμε ότι το «εφηβικό πνεύμα» ήταν πάντα το ίδιο. Αναγνωρίσαμε τον εαυτό μας μέσα από τις ζωές αυτών των 18χρονων – μέσα από τις συζητήσεις τους, τις προσδοκίες για τη ζωή, τους φόβους τους, τον τρόπο που μιλούσαν, γελούσαν και συναναστρέφονταν. Η μόνη διαφορά από τη δική μας εφηβεία είναι τα εργαλεία που έχουν στα χέρια τους σήμερα για να επικοινωνούν – το ίντερνετ και τα social media. Αλλά για εμάς το πνεύμα και η ουσία των εφήβων παραμένει το ίδιο.

Πώς ήσασταν εσείς ως έφηβοι;
Ήμασταν ο καθένας στον κόσμο του, σε τρεις διαφορετικές πόλεις. Εγώ ήμουν στο Οβιέδο, διαβάζοντας τις βιογραφίες των αγαπημένων μου συγκροτημάτων και μαθαίνοντας τους στίχους των Beatles. Ο Gregory ήταν στο Αράς, παίζοντας video games, σερφάροντας στο ίντερνετ και κάνοντας chat με ανθρώπους από άλλες χώρες. Η Ahida ήταν στη Μούνγκια, κάνοντας πιτζάμα πάρτι και βγάζοντας φωτογραφίες με τις φίλες της μέσω webcam.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πιστεύεις ότι η σημερινή γενιά έχει χάσει όλη τη μαγεία που ζήσατε εσείς ως έφηβοι επειδή είναι συνεχώς μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή;
Για εμάς η μαγεία της εφηβείας είναι οι εμπειρίες. Όταν είσαι νέος, ζεις τα πάντα για πρώτη φορά. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει μεγάλη σχέση ανάμεσα στη χρήση του ίντερνετ και τη χαμένη μαγεία. Για την ακρίβεια πιστεύουμε ότι το ίντερνετ είναι καλό εργαλείο για να πάρεις μερικές πρώτες γεύσεις και εμπειρίες. Μπορείς εύκολα να βρεις άλλους νέους με τους οποίους έχεις τα ίδια ενδιαφέροντα και σκέψεις. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η μαγεία της εφηβείας έχει εξαφανιστεί εξαιτίας του διαδικτύου.

Ποιο είναι το πιο επαναστατικό πράγμα που έχετε κάνει ως έφηβοι;
Chus: Οι περισσότεροι από τους δίσκους που είχα ήταν κλεμμένοι.
Gregory: Είπα στους γονείς μου ότι θα πάω με τους φίλους μου σε μια συναυλία, αλλά τελικά πήραμε το αμάξι και πήγαμε στην Ολλανδία.
Ahida: Με τις κολλητές μου λέγαμε πάντα ότι θα πάμε να κοιμηθούμε στο σπίτι κάποιου φίλου, αλλά βγαίναμε έξω και στο τέλος κοιμόμασταν στον δρόμο.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα όταν μεγαλώνεις;
Το ότι δεν θα είσαι ποτέ ξανά νέος. Θα θέλαμε να είμαστε για πάντα νέοι.

Και ποιο είναι το πιο ωραίο;
Αποκτάς την ανεξαρτησία σου, ζεις με τον τρόπο που θέλεις και είσαι μαζί με ανθρώπους που εσύ έχεις διαλέξει.

Τι συμβουλή θα έδινες στους νέους σήμερα;
Να ζήσουν μια γεμάτη εφηβεία, γιατί αυτή η περίοδος δεν κρατάει πολύ και σύντομα θα γίνει κομμάτι των αναμνήσεών τους. Την εφηβεία την ζεις μόνο μία φορά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Υπάρχει κάποια φωτογραφία στο Park Life που είναι ξεχωριστή εξαιτίας της ιστορίας της;
Μας αρέσει πολύ η φωτογραφία όπου ο Pablo και η Lula διασκεδάζουν στο τρένο. Αυτή η φωτογραφία δείχνει τον παλμό του Park Life και την ενέργεια που νιώσαμε περνώντας αυτό το διάσημα με τους νέους. Είχαμε περάσει όλη την ημέρα στο Μπράιτον, ο Pablo είχε αγοράσει αυτές τις πιτζάμες και τις φόρεσε στο τρένο ενώ γυρνούσαμε στο Λονδίνο. Ήταν τόσο λογικό γι' αυτόν να φτάσει στη στάση London Bridge και να βγει στον κόσμο φορώντας πιτζάμες. Ήταν τόσο αστεία στιγμή.

Ποιο είναι το επόμενό σας project;
Να κυκλοφορήσουμε το δικό μας περιοδικό.

Περισσότερα από το VICE

Μια Μέρα με τον πιο Παλιό Μπάρμαν της Αθήνας

Φωτογραφίζοντας τις «Ατέλειες» του Γυναικείου Σώματος

Βάλαμε Μερικούς από τους Κορυφαίους Έλληνες Μαχητές να Παίξουν «Ξύλο»

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.