FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Επιστροφή στο Πατρικό: Σημερινοί 25άρηδες μάς Εξηγούν Γιατί το Έκαναν

Σήμερα, το να μένεις με τους γονείς σου έχει αντικαταστήσει την τάση να φεύγεις μακριά τους.
Arielle Pardes
Κείμενο Arielle Pardes

Σύμφωνα με την περίφημη πια έκθεση του κέντρου έρευνας Pew του περασμένου μήνα, το να μένεις με τους γονείς σου έχει αντικαταστήσει την τάση να μη μένεις με τους γονείς σου. Τα ποσοστά των νέων μεταξύ 18 και 34 ετών που μένουν στο πατρικό τους είναι τα υψηλότερα που έχουν υπάρξει από το 1940, όταν η οικονομία ανέκαμπτε ακόμα από τη Μεγάλη Ύφεση.

Αν και σήμερα δεν σχηματίζονται ουρές για συσσίτια και οι παραγκουπόλεις δεν ξεπηδούν έξω από κάθε πόλη, η οικονομία δεν παύει να είναι σκληρή για τους νέους ανθρώπους. Τα ποσοστά ανεργίας παραμένουν υψηλά για τις τελευταίες γενιές που αποφοιτούν, τα ενοίκια εκτινάσσονται σε πόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο και η Νέα Υόρκη και αυτοί που έχουν πάρει φοιτητικά δάνεια «σκάνε» 351 δολάρια τον μήνα για να τα αποπληρώσουν. Το να μετακομίσεις στο παιδικό σου δωμάτιο είναι μια προφανής, πλην όμως άβολη, λύση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το να μένεις με τους γονείς σου έχει το κόστος του. Μπορεί να μην πληρώνεις ενοίκιο, όμως η έλλειψη ελευθερίας και ιδιωτικότητας μπορεί να είναι αποπνικτική. Υπάρχει επίσης και ένας στιγματισμός – σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που πολλά άτομα από τα οποία ζήτησα να πάρω συνέντευξη γι' αυτό το άρθρο αρνήθηκαν να μου μιλήσουν για τον τόπο διαμονής τους (συμπεριλαμβανομένων όλων των γυναικών, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να μείνουν στο πατρικό τους απ' ό,τι οι άντρες). Στις περισσότερες περιπτώσεις, μου είπαν ότι δεν ήθελαν να αντιμετωπίζονται ως μαλθακοί και τεμπέληδες, αν και δεν χρησιμοποίησαν ακριβώς αυτές τις λέξεις.

Άλλοι millennials, όμως, είναι παραπάνω από πρόθυμοι να καρπωθούν τα οφέλη της τζάμπα διαμονής, του τζάμπα φαγητού και του τζάμπα πλυσίματος ρούχων. Ακολουθούν οι περιγραφές αρκετών αντρών στα είκοσι και κάτι που μένουν με τους γονείς τους και εξηγούν γιατί επέστρεψαν στο πατρικό τους και πώς είναι να συγκατοικούν με τον πατέρα και τη μητέρα τους.

Kenny Sexauer, 23, San Diego

Αφότου αποφοίτησα, πέρασα μερικούς μήνες στο εξωτερικό και μετά βρήκα δουλειά στην Ουάσιγκτον. Ήμουν πολύ δυσαρεστημένος με τις συνθήκες εργασίας κι έτσι αποφάσισα να φύγω και να μείνω με τον μπαμπά μου όσο μελετούσα για να δώσω εξετάσεις για να μπω στη Νομική. Μένω μαζί του εδώ και έξι μήνες τώρα.

Ο μπαμπάς μου έχει ένα τροχόσπιτο στην πίσω αυλή, το οποίο έχει γίνει σπίτι μου. Το παίρνει για ταξίδια μερικές φορές, αλλά κατά βάση το αφήνει έξω στην αυλή. Δεν είναι ιδιαίτερα όμορφο, αλλά μου δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχω ιδιωτική ζωή και ανεξαρτησία, πράγμα το οποίο δεν θα ένιωθα αν έμενα κάτω από την ίδια στέγη με τον πατέρα μου. Έχει ένα μικρό κουζινάκι με τρεχούμενο νερό και ένα φούρνο που λειτουργεί. Υπάρχει ένας καναπές που γίνεται κρεβάτι και άλλο ένα κρεβάτι πάνω από την καμπίνα, το οποίο χρησιμοποιώ ως αποθηκευτικό χώρο. Έχει, επίσης, ένα διπλό στρώμα στο πίσω μέρος με ξεχωριστή κρεβατοκάμαρα. Υπάρχουν ντουζιέρα και τουαλέτα που μπορώ να χρησιμοποιήσω, αλλά δεν το κάνω γιατί δεν θέλω να ταλαιπωρούμαι αδειάζοντας τη σηπτική δεξαμενή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχω πολύ καλή σχέση και με τους δυο μου γονείς, αλλά υπάρχουν περισσότερες προστριβές με τον μπαμπά μου τώρα. Είχα να ζήσω μαζί του από το λύκειο. Ακόμα και όταν επέστρεφα σπίτι κάθε φορά που έκλεινε η σχολή έμενα με τη μαμά μου, οπότε ο πατέρας μου δεν με έχει συνηθίσει. Οι λόγοι για τους οποίους διαπληκτιζόμαστε είναι πολύ περίεργοι. Ας πούμε, ξεχνάω να κρεμάσω το πατάκι του μπάνιου με έναν συγκεκριμένο τρόπο που θέλει εκείνος, το οποίο τον εξοργίζει σε παράλογο βαθμό. Εγώ είμαι σε φάση «το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ένα πατάκι που δεν κρέμεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο; Μια χαρά τα πάμε τότε, νομίζω».

Όταν πρωτομετακόμισα αναρωτιόμουν συνεχώς «πώς θα μείνω στο τροχόσπιτο χωρίς να φανεί μεγάλη κατάντια;» Προσπαθώ να περιγράφω την κατάσταση ως αστεία και cool. Συνήθως μου λένε «α, μάλιστα» και μετά έρχονται, το βλέπουν και λένε «ουάου, νόμιζα ότι θα ήταν εντελώς χάλια, αλλά δεν είναι και άσχημα!»

Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που με επισκέφτηκε κάποια νεαρή κοπέλα και στις 2:30 το βράδυ χρειάστηκε να πάει στην τουαλέτα. Όπως είπα, δεν χρησιμοποιώ αυτήν του τροχόσπιτου, οπότε έπρεπε να τη συνοδέψω μέσα, να μην ξεσηκώσω το σκυλί και να μην ξυπνήσω τον μπαμπά μου. Τις προάλλες, μια κοπέλα έμεινε σε εμένα και έπρεπε να φύγει νωρίς το πρωί. Δεν ήθελα να περάσουμε μέσα από το σπίτι για να φύγουμε, κι έτσι την πήγα από την πίσω πόρτα και κάναμε τον γύρο για να βγούμε μπροστά από το σπίτι. Ο μπαμπάς μου πότιζε τα φυτά στην αυλή. Και απλώς μας χαιρέτησε. Οι γονείς μου είναι πολύ άνετοι σε τέτοια θέματα –δεν είναι σπουδαίο πράγμα να μείνει μια κοπέλα σε μένα– αλλά δεν παύει να είναι άβολο να συναντάς τον μπαμπά σου στις 7 το πρωί ενώ αυτός ποτίζει τα λουλούδια κι εσύ έχεις περάσει το βράδυ με μια κοπέλα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχει οριστεί μια αυστηρή ημερομηνία κατά την οποία πρέπει να μετακομίσω, στις αρχές Αυγούστου, όταν ξεκινήσω το πρώτο έτος στη Νομική. Θα μένω σε ένα στούντιο και είμαι ενθουσιασμένος που θα έχω τον χώρο μου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η τωρινή κατάσταση είναι χάλια. Δεν έχω καθόλου έξοδα και μένω χωρίς να πληρώνω τίποτα. Δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς γι' αυτό.

John Iwry, 24, Potomac, Maryland

Zω με τους γονείς μου λίγο παραπάνω από μισό χρόνο. Ξεκίνησα να εργάζομαι πάνω στην έρευνα μετά την αποφοίτησή μου και έμενα στο campus του πανεπιστημίου για ένα διάστημα, αλλά όταν άρχισα το διδακτορικό επέστρεψα σπίτι.

Τα πλεονεκτήματα είναι προφανή: τζάμπα πλύσιμο ρούχων, τζάμπα φαΐ, τζάμπα ενοίκιο. Μένουμε κοντά στην πόλη, οπότε οι φίλοι μου είναι σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι μου. Ειλικρινά, δεν έχουν υπάρξει μειονεκτήματα μέχρι στιγμής. Δεν παραβιάζεται η ιδιωτική μου ζωή. Βγαίνω έξω και κοιμάμαι αλλού πολύ συχνά, αλλά είναι ωραίο να μπορώ να γυρνάω κάπου που είναι ήσυχα όταν θέλω (και το να είσαι μοναχοπαίδι βοηθάει).

Σκηνή από το φιλμ «Step Brothers» via Sony Pictures/IMDB

Οι γονείς μου είναι υπέροχοι. Έπαιξαν, μάλιστα, πολύ σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να επιστρέψω. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μετακομίσω τελικά κάπου αλλού και όχι εκεί που μεγάλωσα, οπότε τώρα είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία να περάσω χρόνο με τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν.

Ξέρω ότι κάποιοι σιχαίνονται την ιδέα να επιστρέφουν σπίτι τους, γιατί νιώθουν ότι αυτό μοιάζει με παλιμπαιδισμό και επιστροφή στην εφηβεία. Εγώ νιώθω ότι τους θίγεται η υπερηφάνεια. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι το να μένεις σπίτι δεν σου δίνει την ελευθερία να ωριμάσεις και να σταθείς στα πόδια σου, αλλά αυτό είναι κλισέ. Η ανεξαρτησία έχει περισσότερο να κάνει με τον χαρακτήρα και τις επιλογές και όχι με το πού ζεις.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Jon Halpern, 24, Pittsburgh

Άνοιξα τη δική μου επιχείρηση όσο ήμουν ακόμα δευτεροετής στο πανεπιστήμιο. Όταν έφτασα στο τελευταίο έτος, μετακινούμουν συνεχώς μεταξύ Ουάσιγκτον, όπου ήταν η σχολή μου, και Pittsburgh, όπου ζούσε ο συνέταιρός μου και όπου μεγάλωσα. Υπάρχει μεγάλη επιχειρηματική κοινότητα εδώ στο Pittsburgh. Η Google έχει δύο εγκαταστάσεις κοντά στην περιοχή, υπάρχουν πολλά ιδιωτικά ταξί και η Apple και το Facebook ανοίγουν γραφεία εδώ. Υπάρχει μια ακμάζουσα κοινότητα με startups στην περιοχή.

Προσωπικά δεν έβρισκα κάποιο λόγο να πληρώνω ενοίκιο για ένα διαμέρισμα εφόσον είχα την ευκαιρία να εξοικονομήσω χρήματα μένοντας σπίτι. Προτιμώ να ξοδέψω αυτά τα λεφτά στην επιχείρηση παρά στο ενοίκιο. Ο μπαμπάς μου είναι επίσης επενδυτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας μου, οπότε το να μένουμε μαζί μας δίνει χρόνο να επικοινωνήσουμε σε πράγματα που αφορούν την εταιρεία.

Το σπίτι στο οποίο μεγάλωσα είναι πέντε με δέκα λεπτά μακριά από το γραφείο μας. Έχω μια μικρότερη αδερφή που είναι στο πανεπιστήμιο τώρα, οπότε έχει έρθει εδώ για το καλοκαίρι, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο μένω μόνο εγώ με τους γονείς μου. Εξακολουθώ να μένω στο υπνοδωμάτιο που είχα μικρός, αν και το έχω αναβαθμίσει λίγο. Όταν ήμουν στη σχολή έμενα σε ένα διαμέρισμα εκτός campus, κι έτσι έφερα όλα μου τα έπιπλα στην κρεβατοκάμαρά μου, για να νιώσω λίγο πιο «ενήλικος».

Η μαμά μου είναι η βασίλισσα του πλυντηρίου. Αυτό είναι από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα. Επίσης, μου μαγειρεύει μερικές φορές. Είμαι πολύ δεμένος και με τους δυο γονείς μου. Δεν ξέρω αν αυτή η κατάσταση θα λειτουργούσε αν δεν τα πηγαίναμε τόσο καλά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ειλικρινά λατρεύω τη φάση στην οποία είμαι τώρα, αλλά σχεδιάζω να μετακομίσω τον επόμενο χρόνο. Η μεγαλύτερή μου προτεραιότητα είναι να συνεχίσω να βάζω λεφτά στη άκρη και να βλέπω την εταιρεία μου να μεγαλώνει, αλλά ταυτόχρονα θέλω να αποκτήσω την ανεξαρτησία μου. Δεν βιάζομαι όμως.

Dan Stewart, 25, Los Angeles

Μετακόμισα πίσω με τους γονείς μου μετά την αποφοίτησή μου το 2014. Δεν είχα μία, δεν ήθελα να δουλεύω μεροδούλι μεροφάι και οι γονείς μου μένουν πολύ κοντά στο γραφείο που δουλεύω.

Το σπίτι έχει έξι υπνοδωμάτια, οπότε υπάρχει πολύς χώρος για όλους μας. Η μεγάλη μου αδερφή μένει κι αυτή εκεί. Είναι 28. Σπούδασε Νομική στο Pepperdine, το οποίο είναι δίπλα μας, και έμενε στο σπίτι καθ' όλη τη διάρκεια των σπουδών της – οπότε είναι εδώ πέντε χρόνια τώρα. Υποσυνείδητα, το γεγονός ότι μένει εδώ μπορεί να επηρέασε την απόφασή μου να επιστρέψω κι εγώ, αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα να μην ήταν κι εκείνη εδώ. Πρέπει να μοιραζόμαστε την τουαλέτα.

Στο πανεπιστήμιο θα μου ήταν εφιαλτικό να έμενα με τους γονείς μου. Πάρταρα σαν τρελός. Όμως ακόμα κι αν έμενα μόνος αυτήν τη στιγμή, θα έκανα τα ίδια πράγματα που κάνω και τώρα εκτός από το ότι θα κάπνιζα χόρτο στο σαλόνι κατά πάσα πιθανότητα

Λείπω στη δουλειά όλη την ημέρα και μετά πηγαίνω συνήθως για μπάλα ή στο γυμναστήριο το βράδυ, οπότε δεν είμαι και πολύ στο σπίτι. Συνήθως έχω την ησυχία μου, αλλά υπάρχουν φορές που εύχομαι να είχα τον δικό μου χώρο – για παράδειγμα, όταν έρχεται η κοπέλα μου ή όταν θέλω να καπνίσω χόρτο στο σπίτι. Όμως αξίζουν αυτές οι προσωπικές στιγμές 1.000 δολάρια ενοίκιο;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στο πανεπιστήμιο θα μου ήταν εφιαλτικό να έμενα με τους γονείς μου. Πάρταρα σαν τρελός. Όμως ακόμα κι αν έμενα μόνος αυτήν τη στιγμή, θα έκανα τα ίδια πράγματα που κάνω και τώρα (εκτός από το ότι θα κάπνιζα χόρτο στο σαλόνι κατά πάσα πιθανότητα). Αν μετακόμιζα, θα νοίκιαζα μάλλον ένα στούντιο, μιας και, ειλικρινά, δεν ξέρω με ποιον θα μπορούσα να συγκατοικήσω. Απλώς δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα πληρώνω 1.400 δολάρια τον μήνα για ένα δωμάτιο, από τη στιγμή που μπορώ να μείνω σε ένα σπίτι τζάμπα.

Μερικές φορές σκέφτομαι πότε θα μετακομίσω και ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν έχω κάποια άμεση ανάγκη να φύγω από το σπίτι αυτήν τη στιγμή. Απ' την άλλη, δεν σχεδιάζω να είμαι εδώ μέχρι τα 30 μου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Μιλώντας με Άτομα που Έχουν Πάρει Ναρκωτικά με τους Γονείς τους

Η Ατέρμονη Αναζήτηση για το Τέλειο Αντρικό Σώμα

Πως Είναι η Ζωή στους Δρόμους της Μαδρίτης για έναν Ισπανό Ultra;

ΑΚΟΛΟΥΘΉΣΤΕ ΤΟ VICE ΣΤΟ TWITTER, FACEBOOK ΚΑΙ INSTAGRAM.