Οι Σκέψεις που Έκανα την ώρα που Διέγραφα το Football Manager από τη Ζωή και τη Μνήμη του PC μου

Το παραδέχομαι, μπορεί να έχω κατά διαστήματα κοροϊδέψει πολλούς φίλους μου που είχαν κολλήσει με παιχνίδια όπως το LoL ή το WoW, όμως αυτό που δεν είχα καταλάβει μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν πως κι εγώ ήμουν το ίδιο «καμένος» με αυτούς. Βέβαια, εγώ, δεν έπαιζα παιχνίδια όπως τα προαναφερθέντα, αλλά το Football Manager. Ίσως το μόνο video game στον κόσμο, του οποίου οι οπαδοί δεν αποτελούνται από gamers, αλλά κατά βάση από ανθρώπους που το προηγούμενο game που έπαιξαν ήταν το Super Mario. Εγώ, βρίσκομαι κάπου στη μέση. Έχω αγαπήσει κατά καιρούς κάποια παιχνίδια, όπως το Age of Empires, όλη τη σειρά Grand Theft Auto και μερικά ακόμη, όμως ποτέ δεν ήμουν από τους τύπους που έμεναν όλη μέρα κολλημένοι μπροστά από μία οθόνη.

Όλα αυτά μέχρι την ημέρα που μπήκε στη ζωή μου το F.M. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε συνέβη αυτό, αλλά σίγουρα παίζω γύρω στα οκτώ με δέκα χρόνια. Από τα χέρια μου έχουν περάσει χιλιάδες ψηφιακοί παίκτες και εκατοντάδες ομάδες -κυρίως των μικρών αγγλικών κατηγοριών-, ενώ οι ώρες που έχω σπαταλήσει παίζοντας δεν μπορούν να υπολογιστούν. Είμαι σίγουρος πως αν με κάποιο τρόπο μπορούσα να τις υπολογίσω, θα τρόμαζα. Τις προάλλες, μάλιστα, προσπαθούσα να σκεφτώ πράγματα που θα μπορούσα να έχω καταφέρει αν αφιέρωνα αυτές τις ώρες σε κάποια άλλη δραστηριότητα. Χοντρικά, κατέληξα στο συμπέρασμα πως αν είχα κάνει κάτι τέτοιο, θα μπορούσα σίγουρα να:

- Μάθω πολύ καλά μια ξένη γλώσσα
- Κάνω τουλάχιστον 200 φορές ακόμα σεξ
- Γίνω βιρτουόζος στο ukulele
- Χτίσω σωματάρα
- Πάω, για κάποιο περίεργο λόγο, σε πολλές audition και να καταφέρω να πάρω έστω έναν μικρό ρόλο σε μια διαφήμιση

Σίγουρα μου διαφεύγουν πολλά ακόμη, αλλά η συγκεκριμένη σκέψη, ενώ ξεκίνησε σαν αστείο στο μυαλό μου, με οδήγησε στο συμπέρασμα πως το να κάθομαι καθημερινά πάνω από έξι ώρες και να παίζω ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ, ίσως να μην είναι και τόσο γαμάτο όσο πίστευα. Θυμήθηκα τις άπειρες φορές που είχα καθυστερήσει -ή κάνει πρόχειρα- κάποια εργασία στη σχολή, όλες τις στιγμές που δεν έζησα με τους φίλους μου σε μπαρ και κλαμπ επειδή τελευταία στιγμή αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μεταγραφική περίοδο, τις ημέρες που ο σκύλος μου έβγαινε μόνο μία βόλτα επειδή έλεγα «άλλο ένα ματς και φύγαμε» και κατέληγα να τον βγάζω το βράδυ, και πάει λέγοντας. Όσο αστείο κι αν ακούγεται, ένα παιχνίδι μού στέρησε πολλά και αυτό το κατάλαβα μόλις έγινα τριάντα, οπότε άρχισα να νιώθω τον χρόνο να με πιέζει.

Έκανα κι ένα πείραμα: ζήτησα από την κοπέλα μου να θυμηθεί την πιο σπαστική στιγμή που συνδέεται με την ενασχόλησή μου με το Manager. Ξαφνικά, το πρόσωπό της γέμισε μίσος και μου απάντησε: «Όποτε παίζεις είναι σπαστικό, αλλά το χειρότερο είναι όταν μου φωνάζεις να ετοιμαστώ κι ενώ εγώ είμαι έτοιμη για να βγούμε, περιμένουμε μία ώρα να τελειώσεις το ματς και να αποθηκεύσεις τη μαλακία σου». Εντάξει, εκεί φαντάστηκα τον ενήλικο, γαϊδουρινό εαυτό μου να προσπαθεί να τελειώσει το ματς και να αποθηκεύει το παιχνίδι νομίζοντας πως έχει καταφέρει κάτι στη ζωή του. Ανατρίχιασα.

Αγαπητό Manager, έπειτα από τις ατελείωτες ώρες που περάσαμε μαζί, ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Σε διαγράφω από τη μνήμη του υπολογιστή και από την καρδιά μου. Όπως όλοι οι χωρισμοί, έτσι και ο δικός μας, θα είναι δύσκολος. Πρέπει να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω μακριά. Σε παρακαλώ, μη με βάλεις σε πειρασμό με τα γυαλιστερά νέα updates που θα ανακοινώσεις σε κανένα δίμηνο από σήμερα -για το Football Manager 2017- και επίσης, σε ικετεύω, μην έχεις τον Μουρίνιο στο εξώφυλλο φέτος που πήγε στη Manchester United. Πρέπει να με αφήσεις να σταθώ στα πόδια μου. Προς το παρόν, αντίο.

Περισσότερα από το VICE Πέρασα μια Μέρα Προσποιούμενος πως Ήμουν Ξανά 17 Ετών

Εκατό Στρώσεις Make up για ένα YouTube Βίντεο

Μιλήσαμε με Έναν Αυτοδίδακτο Γεωπόνο που Έχει Γλάστρες με Χασίς στην Ντουλάπα του