Η Δουλειά της Ιερόδουλης Ήταν Εύκολη, η Αποκάλυψη στον Πατέρα μου Όχι

To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE US.

Ήταν εύκολο. Το μόνο που χρειαζόταν –πέρα από τη θέλησή μου να το κάνω– ήταν ένα αμάξι και το Ιnternet. Από την ώρα που ανέβασα την πρώτη μου φωτογραφία σε ένα online message board για εργάτριες του σεξ, μέχρι τη στιγμή που έκλεισα τον πρώτο μου πελάτη –έναν 50άρη που θα μπορούσε να είναι και ο διευθυντής του σχολείου μου–, πέρασαν περίπου 48 ώρες. Ύστερα από αυτό το πρώτο ραντεβού, εθίστηκα. Δούλευα σταθερά τα δύο τελευταία μου χρόνια στο λύκειο και είχα το τελευταίο μου ραντεβού την Ημέρα των Ευχαριστιών, ως πρωτοετής στο πανεπιστήμιο.

Ήταν επιλογή μου. Ήμουν καλή μαθήτρια στο λύκειο. Με ψήφισαν πρόεδρο της ομάδας διαλόγου. Οι γονείς μου, μου έδιναν γερό χαρτζιλίκι. Δεν χρειαζόμουν λεφτά για ναρκωτικά. Δεν κάπνιζα ούτε καν χόρτο μέχρι τον τελευταίο μου χρόνο στο πανεπιστήμιο, πέντε δηλαδή χρόνια μετά το πρώτο μου ραντεβού. Ήμουν μοναχοπαίδι και μου είχαν δοθεί όλα τα πλεονεκτήματα του κόσμου: αθλήματα, μαθήματα χορού, κατασκηνώσεις. Έκανα σκι σε όλη την Ευρώπη. Τα πήγαινα μια χαρά. Ήμουν αλαζόνας. Ήμουν περίεργη. Ήμουν έξυπνη. Και με έφτιαχνε η ιδέα να με πληρώνουν ώριμοι άντρες για να με πηδήξουν, που προφανώς θα ήξεραν παραπάνω πράγματα για το σεξ από τα αγόρια στο σχολείο.

Μια δεκαετία αργότερα, αποφάσισα να πω την ιστορία μου. Σε όλους. Ενόχλησα κόσμο σε μπαρ, σε αεροπλάνα, σε ραντεβού. Έγραψα ένα άρθρο. Έκανα podcasts. Δεν μπορούσα να σταματήσω να μιλάω γι' αυτό. Τίποτα κακό δεν μου συνέβη. Ο αγριεμένος όχλος που είχα δει τόσο καθαρά στους εφιάλτες μου δεν με κυνήγησε ποτέ.

Τα μόνα άτομα στα οποία δεν μίλησα ήταν οι γονείς μου. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Ήξερα πως η μητέρα μου θα παρεξηγούσε τις επιλογές μου αλλά ότι τελικά θα ήταν μια χαρά. Ωστόσο, ήμουν πεπεισμένη ότι μια τέτοια αποκάλυψη θα αποτελείωνε τον πατέρα μου. Εντέλει βέβαια το έμαθαν, επειδή υπάρχει το Ιnternet.

Ο πατέρας μου είναι πρασινοσκούφης. Υπηρέτησε στη Δομινικανή Δημοκρατία, δύο στρατιωτικές θητείες στο Βιετνάμ, καθώς και στην Ασπίδα/Καταιγίδα της Ερήμου στη Μέση Ανατολή. Είδε πολλές μάχες. Θεωρεί τον εαυτό του ανεξάρτητο παρότι πιστεύει ό,τι του πει το Fox News. Είναι δύσκολο να του βρεις μια ετικέτα. Έχει αρχές. Θέλει να κάνει το σωστό ακόμα κι αν δεν βολεύει, ακόμα κι αν δεν είναι η δημοφιλής λύση. Το ίδιο θέλω κι εγώ. Έχουμε παρόμοιες αξίες, αν και έχουν μορφοποιηθεί από διαφορετικές εμπειρίες. Και οι δυο μας έχουμε αφήσει πίσω μας ευκαιρίες επειδή δεν θέλαμε να συμβιβαστούμε, επειδή πήγαιναν αντίθετα με το πώς ορίζαμε αυτό που είμαστε.

Περνάμε και οι δύο με κόκκινο αν δεν έχει κίνηση, διότι «σιγά μην αφήσω ένα κόκκινο φανάρι να μου πει τι να κάνω». Σε όλες μου τις μάχες με καθηγητές, διευθυντές και υπεύθυνους, με έβλεπε να μάχομαι σθεναρά γι' αυτό που έπρεπε να γίνει, ενάντια στην αδράνεια του κατεστημένου. Αν και δεν συμφωνούσε πάντα μαζί μου, ήταν πάντα στο πλευρό μου. Ακόμα και αργότερα, όταν πετούσαμε πολιτικές προσβολές ο ένας στον άλλο, πάντα έβλεπε τον εαυτό του σε μένα.

Φοβόμουν να του πω ότι είχα υπάρξει ιερόδουλη επειδή ήταν φοβερός πατέρας. Δεν ήθελα να σκεφτεί ότι υπήρχε σχέση ανάμεσα σ' αυτά τα δύο. Δεν ήθελα να τον φορτώσω με αυτό το εγωπαθές μυστικό μου, διότι πίστευα ότι οι εικόνες που θα έρχονταν μπροστά του με τη φράση «η κόρη σου ήταν ιερόδουλη» ίσως και να τον έσπαγαν, όπως δεν είχαν κάνει οι τόσες μάχες που είχε δώσει.

Εμφανίστηκα στο σπίτι. Είχα κλειδί, αλλά χτύπησα το κουδούνι. Εκείνος άνοιξε την πόρτα. «Υποθέτω πως θες να μιλήσουμε», είπε.

Ήταν πολύ κοφτός. Έπνιγε πολλά από τα συναισθήματά του. Με ρώτησε αν ήθελα ένα ποτό, αν και ήταν μεσημέρι. Ήθελα. Και οι δυο μας θέλαμε. Σκέφτηκα ότι θα με δεχόταν πιο εύκολα ως δολοφόνο παρά σαν πόρνη. Δεν ήξερα τι να περιμένω. Ο πατέρας μου έκανε 20 χρόνια να μιλήσει στις αδερφές του και στη μάνα του εξαιτίας ενός τσακωμού που ποτέ δεν κατάλαβα πλήρως.

Μιλήσαμε για ώρες χωρίς να αναφερόμαστε στην πορνεία μου άμεσα. Μεθύσαμε και ο πατέρας μου μεταμορφώθηκε σε έναν γοητευτικό παραμυθά, ένα ρόλο που συνήθως αναλαμβάνει σε πάρτι. Μιλήσαμε για περίεργους συγγενείς και αλληλοπειραχτήκαμε σχετικά με παλιούς πολιτικούς μας καβγάδες. Αλλά ανάμεσα σε όλα αυτά, είπε μερικά πράγματα που θεωρώ πολύ σημαντικά, ότι ήταν περήφανος για μένα και πως μπορούσα πάντα να γυρνάω στο σπίτι. «Ό,τι κι αν γίνει».

Έβλεπα ότι δεν ήταν θυμωμένος. Ήταν αγχωμένος για μένα, όπως ήταν πάντα. «Λυπάμαι που είσαι σαν κι εμένα. Η ζωή είναι δύσκολη για σκληρά άτομα σαν κι εμάς».

Ο πατέρας μου έχει πολεμήσει σε τρεις πολέμους. Έχει σκοτώσει ανθρώπους με τα χέρια του και εγώ έχω κάνει σεξ με αγνώστους επί πληρωμή. Και οι δυο μας έχουμε δει και έχουμε κάνει πράγματα. Κανείς μας δεν έχει καμιά ιδιαίτερη όρεξη να ακούσει τις λεπτομέρειες, αλλά ξέρουμε ότι οι εμπειρίες ήταν έντονες.

Η Ημέρα των Ευχαριστιών με όλη την οικογένειά μου ήρθε και πέρασε, λίγο αργότερα. Σε όλη τη διάρκεια κρατούσα την αναπνοή μου. Κανείς δεν μου έκανε ερωτήσεις. Η ζωή συνεχίζεται και οι σεξουαλικές επιλογές που έκανα πριν από μια δεκαετία απλώς δεν έχουν τόση σημασία. Είχαμε δουλειές να συζητήσουμε, γάμους να κανονίσουμε, κυνηγετικές εκδρομές να κουβεντιάσουμε, συγγενείς να κοροϊδέψουμε. Ανέπνευσα.

Πρόσφατα, ο πατέρας μου μου έγραψε το εξής: «Έχεις κάνει πράγματα που ευχόμουν να μην είχες κάνει. Έχεις κάνει πράγματα για τα οποία είμαι πολύ περήφανος. Έτσι πρέπει να είναι και έτσι ήταν πάντα. Όταν ένα παιδί ενηλικιώνεται, αποκτά τη δική του προσωπικότητα. Παίρνει τις δικές του αποφάσεις. Απολαμβάνει τις ανταμοιβές από αυτές ή φορτώνεται τις συνέπειές τους. Δεν θα σου έλεγα ποτέ πώς να ζήσεις τη ζωή σου.

Δεν έχω το δικαίωμα. Εύχομαι να σε μεγάλωσα με τέτοιον τρόπο ώστε να ζυγίζεις τις επιλογές σου με ειλικρίνεια και να παίρνεις τις αποφάσεις σου ξέροντας πολύ καλά γιατί τις παίρνεις».

Μπαμπά, μείνε ήσυχος. Έτσι ακριβώς με μεγάλωσες.

Περισότερα βίντεο από το VICE

Ο Οδηγός για να Αναγνωρίσεις τα Κομματόσκυλα της Σχολής σου

Η Γη των Μάγων και των Μαγισσών στο Μεξικό

Οι Συμμορίες του Δρόμου του Ελ Σαλβαδόρ