Screenshot από το φιλμ Animal House
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.Το πανεπιστήμιο είναι ένα εξαιρετικό εκκολαπτήριο ιδεών. Ένα δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα για καφέ, μπορεί να μετατραπεί σε μια συζήτηση μιας ώρας σχετικά με τα θέματα των δύο φύλων, με εκείνη την κοπέλα που σπανίως φοράει παπούτσια. Μια γρήγορη βόλτα από το δωμάτιο του εμπόρου ναρκωτικών της εστίας μπορεί επίσης να μετατραπεί σε μια μακρά κουβέντα με κεντρικό θέμα το «πως ρε συ μπορεί όλοι μας να ζούμε μέσα σε έναν υπολογιστή». Τα πανεπιστήμια είναι χώροι και εποχές πειραματισμού, εκεί όπου νέοι δοκιμάζουν διάφορες ενήλικες «φορεσιές», μέχρι να καταλήξουν σε αυτήν που τους κάνει. Την μια εβδομάδα δοκιμάζεις ουίσκι, την άλλη προσπαθείς να κάνεις σοβαρές κουβέντες για τον Kant κα τον Foucault, με βάση κάτι που άκουσες σε μια πανεπιστημιακή διάλεξη. Κάπως έτσι πάει.Καθώς πλησιάζει η αποφοίτηση, πολλά από αυτά τα υβρίδια ανηλίκων/ενηλίκων θα φύγουν από αυτό το παρήγορο κουκούλι και θα μπουν στον πραγματικό κόσμο της εργασίας, εκεί που οι περισσότερες συζητήσεις είναι για τον καιρό, το πώς πας και φεύγεις από την δουλειά και το πόσο θες να παρατήσεις την δουλειά σου. Οπότε, απόφοιτοι του 2015, σταματήστε για μια στιγμή πριν βγείτε στον αληθινό κόσμο που σας περιμένει εκεί έξω και σκεφτείτε όλες εκείνες τις κουβέντες που κάνει κανείς όταν τον διακρίνει η αφελής αυτοπεποίθηση και ο ενθουσιασμός ενός φοιτητή.«Ρε φίλε είμαι χάλια κάθε μέρα μετά από εκείνο το πάρτι στην παραλία. Και από τότε έχει περάσει πολύς καιρός. Είμαι σε φάση κανονικός αλκοολικός».«Εγώ είμαι μεθυσμένος τώρα που μιλάμε ΚΑΙ δεν έχω φάει τίποτα όλη την εβδομάδα πέρα από γιαούρτι. Εγώ είμαι κανονικά αλκοολικός».«Ναι αλλά εγώ ξύπνησα χάλια και ήπια μια μπύρα για να στρώσω. Πήγα να δω τον καθηγητή μου και ήμουν μεθυσμένος ρε φίλε».Όταν πλέον γνωρίσεις κάποιον που έχει κάνει πραγματικά απαίσια πράγματα υπό την επήρεια αλκοόλ και έχει καταλήξει στους Ανώνυμους Αλκοολικούς -ή αν γίνεις εσύ αυτός ο τύπος- τότε τα αστεία για το πιόμα δεν είναι πια και τόσο αστεία. Σε κάποια φάση η ατάκα «είμαι αλκοολικός» θα σε κάνει απλά να σωπαίνεις και όχι να θες να το γιορτάσεις με άλλη μια εξάδα μπύρες.«Βασικά, δεν πιστεύω ότι μπορείς να υποστηρίξεις κάτι τέτοιο σχετικά με τις καλλιτεχνικές προθέσεις τους Γκοντάρ».«Ρε φίλε, τι είναι τελικά η τέχνη, μέχρι κάποιος να της δώσει μια ερμηνεία;».«Και ο καναπές μπορεί να είναι τέχνη αν πω πως ο καναπές είναι τέχνη».«Αν κάποιος σε πιστέψει, τότε είναι».«Αν όλοι συμφωνήσουμε ότι κάτι είναι μπλε, τότε είναι μπλε, ακόμα και αν όλοι μας βλέπουμε άλλα χρώματα».«Τελείως φίλε, ΤΕΛΕΙΩΣ. Οι λέξεις είναι άδειες τελικά, εμείς τις γεμίζουμε και τις ορίζουμε όπως θέλουμε».Αυτές οι κουβέντες είναι του τύπου ένας-φοιτητής-σπουδάζει-φιλοσοφία-και-μετά-κάνει-και-ένα-μπάφο και είναι το αντίστοιχο του «γιατί» που σε ρωτάνε ξανά και ξανά τα ανήλικα. Για τα πάντα.«Έκανα την έρευνα όπως έπρεπε και τα έγραψα όλα όπως έπρεπε και κοίτα τι βαθμό μου έβαλε!».«Είναι προφανές ότι δεν βαθμολογεί με συνέπεια. Άσε που παίζει να έχει θέματα με τους άντρες».«Ξέρω 'γω, μπορεί. Νομίζω όμως τελικά, ότι μια χαρά θα τα πας. Εγώ να δω τι θα κάνω»«Ναι καλά, δεν έχεις ιδέα το πώς είναι να έχεις γονείς που περιμένουν να τους φέρνεις τους βαθμούς που έφερνες στο λύκειο».Οι ενήλικες δεν τσακώνονται για βαθμούς, γιατί έχουν πιο σοβαρά πράγματα που τους απασχολούν, όπως τα παιδιά, οι γάμοι, οι δουλειές και τα σπίτια τους.«Κοίτα, το Ρόκι είναι μια παραβολή που αντιτίθεται στον Νίτσε, μιας και ο δυνατός χάνει από τον αδύναμο, αλλά αυτό φαίνεται ακόμα περισσότερο στο Ρόκι 4, όπου ο ξανθός υπεράνθρωπος χάνει από την προσωποποίηση της συμβατικής ηθικής. Είναι μια μαλακία και μισή, ο ήρωας που είναι ένας φουκαριάρης που δυσκολεύεται αλλά είναι καλό παιδί τελικά. Άσε μας ρε φίλε. Ο Απόλλο είναι ξεκάθαρα ο πιο χαρισματικός, ο πιο ταλαντούχος και ο πιο κουλ από όλους, γιατί δεν είμαστε με το μέρος του; Αυτός δεν αξίζει να νικήσει; Γιατί είμαστε πάντα με τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας;».«Καλά, ναι».«Επίσης, οι ταινίες του Ταραντίνο είναι ρατσιστικές».Οποιαδήποτε σοβαρή κουβέντα για τον Slavoj ŽižekΟ Slavoj Žižek είναι ένας γλυκύτατος τύπος και πιθανόν ο πιο διάσημος διανοούμενος Μαρξιστής. Αλλά, εκτός και αν σκοπεύεις να ακολουθήσεις μια καριέρα ως συντάκτης πολιτικό-κοινωνικών κειμένων υψηλής διανόησης ή ως μέλος της ευρύτερης ακαδημαϊκής κοινότητας, τότε δεν θα χρειαστεί ποτέ να προσποιηθείς ότι έχεις διαβάσει κάτι που έχει γράψει.«Φίλε το έχω. Ξέρω πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πολιτική διαφθορά».«Για πες».«Γιατί έχουμε κογκρέσα, προέδρους, κοινοβούλια; Αν είχαμε άμεση δημοκρατία, θα μπορούσαμε να ψηφίζουμε με τα τηλέφωνά μας, κάθε μέρα».«Κάθε απόφαση στα χέρια του λαού».«Άρα δεν θα υπήρχαν πολιτικά γραφεία που θα διαφθείρονταν, δεν θα υπήρχαν δωροδοκίες. Κυβέρνηση από τον λαό, για τον λαό».«Και πάλι θα χρειαζόσουν κάποια άτομα στην εξουσία».«Γιατί;».«Για να υπογράφουν συμφωνίες, για να εκτελούν εντολές. Αν ο κόσμος ψήφιζε για πόλεμο, θα χρειαζόσουν στρατηγούς».«Ένα πράμα σου λέω φίλε: ΡΟΜΠΟΤ».Το μόνο άλλο μέρος πλην των πανεπιστημίων που γίνονται τέτοιες κουβέντες καθημερινά είναι στην Silicon Valley.«Ξέρεις τι ρε φίλε; Μπορεί να είναι 3 το πρωί και να την έχω ακούσει».«Κι εγώ».«Αλλά αυτό εδώ που ζούμε τώρα, αυτή είναι η πραγματική ευτυχία και δεν χρειάζομαι πιστωτική για να την αποκτήσω».«Τα λεφτά είναι παγίδα. Είναι σαν τον Βουδισμό που λέει για τον κύκλο της επιθυμίας ξέρω 'γω».«Το μόνο που χρειάζεσαι είναι να στήσεις μια φάρμα. Πάρε ένα κομμάτι παρατημένης γης και βάλε καρότα, μαρούλια ή χόρτο. Συνέδεσε και μια γεννήτρια σε ένα ποδήλατο…».«Τι;».«Μπορείς να παίρνεις ενέργεια από το πετάλι ρε. Όπως έγινε στο Occupy Wall Street».«Βάζω στοίχημα ότι παίζει να μπορούσαμε να στήσουμε μια τέτοια φάση στο Detroit».«Ισχύει».Πολύς κόσμος ονειρεύεται να είναι αυτάρκης σε μια απομακρυσμένη φάρμα κάπου, αλλά ελάχιστοι έχουν το πλάνο και την θέληση να κάνουν κάτι τέτοιο πραγματικότητα. Μερικά χρόνια αφότου έχεις κάνει αυτήν την κουβέντα θα παίρνεις έπιπλα από το ΙΚΕΑ και πράγματα για την κουζίνα σου, μετά θα πάρεις αμάξι και ό,τι άλλο χρειάζεται ένα καταναλωτικό ον. Λίγο αργότερα θα αποκτήσεις σπίτι, ίσως παιδιά και πριν καλά-καλά καταλάβεις τι έγινε θα σκέφτεσαι αν πρέπει να κάνεις κάτι στην αυλή σου.Εδώ τα πράγματα είναι αφοπλιστικά απλά. Ό,τι και αν λέτε τώρα, σε λιγότερο από μια δεκαετία θα αισθάνεστε εξαιρετικά άβολα όταν θα πάρετε πρέφα ότι το μπαρ στο οποίο συχνάζετε είναι γεμάτο από παιδιά στα 20-κάτι τους που Tinder-άρουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλήθεια.«Ρε φίλε ήσουν τόσο χάλια που βγήκες έξω με σαγιονάρες και έξω είχε τρελό κρύο».«Το ξέρω ρε. Και μετά βρήκαμε εκείνες τις κουβέρτες στο πάρκο».«Που ήταν θεοβρώμικες. Και τις κάψαμε».«Χαχα. Ναι ρε μαλάκα. Που μάλλον κάποιος άστεγος κοιμόταν εκεί».«Ναι…Πω ρε φίλε. Είχε πολύ κρύο εκείνο το βράδυ».«Ναι ρε μαλάκα».Το μυαλό σου είναι αρκούντως κοφτερό όταν δεν έχουν φορτώσει επάνω σου τα χρόνια και τα βάρη της δουλειάς και της ενήλικης ζωής. Όταν δεν έχει φορτωθεί πάνω σου μια δουλειά, που σου χαρίζει μόνο κούραση και βαρεμάρα.Σκέψου πόσο ωραίο είναι το γεγονός ότι μπορείς ακόμα να συζητάς τέτοιες μπούρδες και κατάλαβε ότι σε μερικά χρόνια το μόνο που θα έχεις, θα είναι μια βαριά μούγκα και μια τηλεόραση που δείχνει ταινίες που τις έχεις δει είκοσι φορές. Μπορεί και το Ρόκι. Το 4, το καλό.Με άλλα λόγια, από εδώ και πέρα ξεκινάνε τα δύσκολα. Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιος είναι περισσότερο αλκοολικός
Βέβαια εκτός από αυτούς που ζουν τα φοιτητικά τους χρόνια, υπάρχουν και εκείνοι που είναι εξοργισμένοι με το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα
Η φύση της αλήθειας
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το να κορδώνεσαι ή να ανησυχείς για τους βαθμούς σου
Το πώς ερμηνεύεις τις ταινίες
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η κουβέντα για το μέγα πλάνο της αναδόμησης της κοινωνίας
H φαντασίωση σχετικά με το ότι ποτέ δεν θα χρειαστείς να βγάλεις λεφτά
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πώς η κοινωνία δεν σέβεται την νεολαία
Που θυμάσαι κάτι που σου φαίνεται φοβερό, αλλά στην πορεία να συνειδητοποιείς ότι δεν είναι
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ