Τα Προσωπικά Αντικείμενα που Έμειναν Πίσω στην Ειδομένη Χώρεσαν σε Κουτάκια Πλέξι Γκλας

Μπορεί η Ειδομένη να κλειστεί σε κουτάκια από πλέξι γκλας; Κι έπειτα, τι απέμεινε στον λασπότοπο των συνόρων Ελλάδας-ΠΓΔΜ μετά την εκκένωση του αυτοσχέδιου προσφυγικού καταυλισμού, πριν από ακριβώς έναν χρόνο; Η έκθεση με τίτλο «Relics to Eternity-Ειδομένη 2015-2016», που εγκαινιάστηκε την Τετάρτη στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «σύγχρονη αρχαιολογία», συνυφασμένη ωστόσο με το πιο σύγχρονο δράμα.

Ο εικαστικός-φωτογράφος Γιώργος Κατσάγγελος, καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), στις καθημερινές επισκέψεις του στην Ειδομένη, από τον Αύγουστο του 2015, οπότε έκλεισαν για πρώτη φορά τα σύνορα, έως τον Μάιο του 2016 και κυρίως μετά την εκκένωση της άθλιας τεντούπολης από τις ελληνικές Αρχές, συνέλεξε αντικείμενα που είχαν αφήσει πίσω τους οι πρόσφυγες. «Καθώς η πλειονότητα των εγκλωβισμένων για μήνες ανθρώπων στην Ειδομένη ήταν παιδιά, τα αντικείμενα είναι σχεδόν αποκλειστικά παιδικά παιχνίδια – κουκλάκια, πλαστικά ζώα, ρούχα και παπούτσια. Είναι συγκλονιστικό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ειδομένη ήταν παιδιά» είπε στο VICE ο κ. Κατσάγγελος.

Στην έκθεση-εγκατάσταση στο ΚΜΣΤ τα αντικείμενα τοποθετήθηκαν σε κουτάκια από πλέξι γκλας. «Αυτό σηματοδοτεί την τρίτη χρήση των αντικειμένων. Όλα αυτά τα παιχνίδια κατασκευάστηκαν, πέρασαν στα χέρια των παιδιών, κι έπειτα εγκαταλείφθηκαν στην Ειδομένη. Θα κατέληγαν στα σκουπίδια, όμως τώρα αποτελούν έμπρακτες μνήμες και στοιχεία ανθρώπινης συμπεριφοράς, που αναπτύχθηκε εκείνο το διάστημα κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες στην Ειδομένη», σημείωσε ο εικαστικός.

Η επιμελήτρια της έκθεσης, ιστορικός τέχνης και διευθύντρια του ΚΜΣΤ, Μαρία Τσαντσάνογλου, τονίζει ότι με αυτόν τον τρόπο «τα αντικείμενα αποκτούν μία νέα δική τους έννοια και επίσης συνιστούν πλέον σπαράγματα και κειμήλια της Ειδομένης, που θα μείνει στην αιωνιότητα και το συλλογικό υποσυνείδητο ως σύμβολο του ανθρώπου να ξεπεράσει το σύνορο, το εμπόδιο, ώστε να επιχειρήσει το βήμα που θα τον κάνει πιο ευτυχισμένο».

Η έκθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Η καλλιτεχνική εγκατάσταση ολοκληρώνεται με φωτογραφικό υλικό και ηχητικές καταγραφές από τον χώρο και τους ανθρώπους της Ειδομένης, ενώ παράλληλα προβάλλεται βίντεο με συνεντεύξεις προσφύγων που έζησαν στον αυτοσχέδιο καταυλισμό.

Δείτε περισσότερες φωτό

Περισσότερα από το VICE

Οι Έλληνες Οπαδοί που Άλλαξαν Ομάδα (και Χώρα)

Τα Βιβλία που με Βοήθησαν να Δραπετεύσω από τη Φρίκη του Πολέμου

Το Καλύτερο Φαγητό που Έχω Φάει στην Αθήνα Είναι από τη Συρία