Πώς Ήταν να μου Αφαιρούν Έναν Μικρό Όγκο από το Χέρι

Το ένιωσα για πρώτη φορά πριν από περίπου επτά χρόνια. Ένα ογκίδιο σε μέγεθος σταφυλιού στο πίσω μέρος του αριστερού μου βραχίονα. Καθότι λιγάκι υποχόνδριος, πήγα στο γραφείο του γιατρού μου σε κατάσταση πανικού. Στο μυαλό μου, ο όγκος ήταν ταυτόσημος με τον καρκίνο.

Όταν άκουσα να περιγράφεται ως «μάζα», ετοιμάστηκα να το βάλω στα πόδια, να πω τα στερνά μου αντίο και να τακτοποιήσω το σπίτι μου. Όταν, όμως, ο καλός γιατρός σταμάτησε μετά από ώρα να το ψηλαφεί με δάχτυλά του, μου είπε με απόλυτη σιγουριά ότι το εξόγκωμα ήταν ένα λίπωμα - μια υπερανάπτυξη λιποκυττάρων κάτω από το δέρμα. Αυτός το χοντρό ογκίδιο δεν ήταν ανησυχητικό, είπε και όταν ανέφερα την προοπτική της αφαίρεσής του, μου συνέστησε με ιδιαίτερη έμφαση να μην ασχοληθώ παραπάνω. «Αν δεν ξεκινήσει να πονάει, είναι καλύτερα να το αφήσουμε ήσυχο», ήταν η συνοπτικά η συμβουλή του.

Αν και σε εκείνη τη φάση δεν με πονούσε ακριβώς, αισθανόμουν περίεργα, όταν ένας φίλος, σύντροφος ή μασέρ ερχόταν σε επαφή μαζί του και μου έριχνε μια τρομαγμένη ματιά. Ακόμη και όταν τους διαβεβαίωνα ότι δεν ήταν σοβαρό ζήτημα, ο όγκος με έκανε να νιώθω σιχαμερός, όπως ακριβώς και όταν έχω μια πληγή με πύον, σπασμένα αγγεία στο μάτι ή μαυρισμένο νύχι. Καθώς μεγάλωνε ελαφρώς μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, κάνοντάς με να νιώθω όλο και πιο άβολα, συμβουλεύτηκα και άλλους γιατρούς για το κατά πόσο έπρεπε να τον ξεφορτωθώ. Όμως και πάλι, με αποθάρρυναν έντονα.

Έπειτα, νωρίτερα μέσα στη χρονιά, πήρα την απόφαση να αδυνατίσω όσο μπορούσα. Ως αποτέλεσμα, όχι απλώς διαπίστωσα ότι ο όγκος στο χέρι μου φαινόταν να προεξέχει περισσότερο, αλλά ξεκίνησα να εντοπίζω και άλλους, μικρότερους. Στην προσπάθειά μου να γράψω για τον αστερισμό λιπωμάτων που δημιουργούνταν στο σώμα μου, μίλησα με τον Neil Tanna, έναν πλαστικό χειρουργό, ο οποίος έχει αφαιρέσει παραπάνω από αρκετές χονδροειδείς μάζες στη ζωή του.

Όταν είπα στον Tanna ότι ο όγκος είχε ξεκινήσει να με πονάει, προσφέρθηκε να με εξετάσει για να δει τι γινόταν. Ο όγκος του βραχίονα, είπε, ψηλαφώντας τον στο γραφείο του στο Λονγκ Άιλαντ, ήταν καλό να αφαιρεθεί, αλλά καθώς τα δύο πολύ μικρότερα ογκίδια στην κοιλιά μου ήταν ανεπαίσθητα και δεν πονούσαν, πρότεινε να τα αφήσουμε στην ησυχία τους. «Θα έχεις πάντα μια ουλή στο σημείο της τομής», είπε. «Πρέπει να το ζυγίσεις αυτό σε σχέση με τη δυσφορία που σου προκαλούν και την άσχημη όψη τους. Στην περίπτωσή σου, το λίπωμα στο χέρι σου θα μπορούσε να είναι υποψήφιο για αφαίρεση».

Δύο εβδομάδες αργότερα, έκλεισα ραντεβού στον Tanna, για να μου αφαιρέσει αυτόν τον τυπικά καλοήθη όγκο. Εν τω μεταξύ, έκανα το λάθος να δω βίντεο αφαίρεσης λιπωμάτων στο YouTube και έμαθα μερικά πράγματα. Πρώτον, ότι το μικρό μου «καρουμπαλάκι» ήταν ασήμαντο, σε σχέση με τις τεράστιες μάζες που αφαιρούνταν άρον άρον από άλλους ανθρώπους, παραμορφώνοντας τη σιλουέτα τους. Προτού με πιάσει ναυτία, είδα να αφαιρούνται κατακίτρινες, ζελεδένιες μάζες σε μέγεθος γκρέιπφρουτ από λαιμούς, χέρια, πόδια και κοιλιακές περιοχές. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που κάποιοι άνθρωποι επέτρεπαν στα λιπώματά τους να μεγαλώσουν τόσο πολύ, μέχρι να ζητήσουν βοήθεια.

Έπειτα, είδα πόσες προβολές είχαν αυτά τα βίντεο και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι αφαιρέσεις λιπωμάτων είναι εξαιρετικά δημοφιλείς στις… μάζες. Η δερματολόγος Sandra Lee είναι αναμφισβήτητα η γκουρού του είδους. Μπορεί να σε απαλλάξει από κύστες, ρινόφυμα και στεατοκυστώματα. Τα μπιμπίκια είναι τα αγαπημένα των fan της, με ένα σιχαμερό βίντεο να έχει συγκεντρώσει 54 εκατομμύρια προβολές, αν και το βίντεο που δείχνει τη Lee να αφαιρεί ένα λίπωμα που, κατ’ εκτίμησή της, είναι το μεγαλύτερο που έχει αφαιρέσει ποτέ, έχει προβληθεί 14 εκατομμύρια φορές.

To VICE Συναντά τη «Μάντισσα» Σάττι

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Η συλλογική μας εμμονή με πράγματα που δεν πρέπει να βρίσκονται πάνω ή μέσα στο σώμα μας είναι ενστικτώδης, λέει ο Curtis Reisinger, κλινικός ψυχολόγος και επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή Zucker του Πανεπιστημίου Hofstra. «Είναι κάτι συνηθισμένο στους πιθήκους – τους μπαμπουίνους ειδικότερα», λέει, προσθέτοντας ότι είναι λογικό που οι άνθρωποι εξελίχθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους ικανοποιούντέτοιες συμπεριφορές.

Αν και μπορούσα να καταλάβω την εξελικτική χρησιμότητα της αφαίρεσης παρασίτων από στενά μέλη της οικογένειας ή μιας φυλής, χρειάστηκα λίγο περισσότερες εξηγήσεις για τον λόγο που γοητεύονται τόσο οι άνθρωποι στη θέα και μόνο αγνώστων που ζουλάνε το δέρμα τους, για να βγάλουν κάτι σιχαμερό από μέσα.

«Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται πολύ καλά στις προσομοιώσεις». λέει ο Reisinger. Ακόμη και από απόσταση, μπορούμε να ταυτιστούμε με την αίσθηση ανακούφισης από το σκάσιμο ενός σπυριού, το άνοιγμα ενός «καλόγερου» ή την αφαίρεση λιπωμάτων. «Στην ουσία, αισθανόμαστε και εμείς οι ίδιοι λίγη ανακούφιση, ακόμη και αν συμβαίνει σε κάποιον που πιθανότατα δεν θα γνωρίσουμε ποτέ».

Αν και για καιρό φανταζόμουν ότι ο όγκος στο χέρι μου ήταν περίπου στο μέγεθος κουκουτσιού από αβοκάντο, ο Tanna με διαβεβαίωσε ότι ήταν σημαντικά μικρότερος. Με αυτά τα λόγια, έβγαλε έναν μαρκαδόρο και ζωγράφισε έναν στόχο ακριβώς πάνω στον όγκο. «Σε λίγο θα κάνω ένεση στην περιοχή με λιδοκαΐνη», είπε. «Θα μουδιάσει το σημείο και ταυτόχρονα θα περιοριστεί η αιμορραγία. Επίσης, θα πρηστεί όλη η περιοχή και δεν θα μπορώ να αισθανθώ έντονα το λίπωμα. Αυτός είναι ο λόγος που σημαδεύω το σημείο που θα κάνω την τομή».

Μόλις η περιοχή μούδιασε και πρήστηκε επαρκώς, ο Tanna τοποθέτησε ένα χειρουργικό κάλυμμα πάνω από το χέρι μου και με συμβούλεψε να κοιτάξω από την άλλη. «Το κάνω όλη την ώρα, χωρίς προβλήματα, αλλά όταν αποφάσισα να δω μια κύστη να αφαιρείται από το δικό μου σώμα, ήταν πολύ περίεργη η αίσθηση», μου είπε. «Δεν είμαστε ψυχικά προετοιμασμένοι να βλέπουμε το σώμα μας να τεμαχίζεται».

Κοίταξα πειθήνια από την άλλη και με εξαίρεση μια ελαφριά πίεση που ένιωσα τη στιγμή που έκανε την πρώτη τομή με το νυστέρι, δεν πόνεσα καθόλου. Μόνο η περίεργη έκφραση στο πρόσωπο του φίλου μου του Nick μού έδινε να καταλάβω ότι γινόταν κάτι δυσάρεστο. Είχα φέρει μαζί μου τον Nick, για να τραβήξει σε βίντεο την εκτομή, ώστε να δω αν το βίντεο με την αφαίρεση του λιπώματός μου θα συγκέντρωνε μερικά views.

Με την άκρη του ματιού μου, είδα τον Tanna να κοιτάζει μέσα στην τομή που είχε κάνει. Είπε ότι, σε εκείνο το βάθος, ήταν μερικές φορές δύσκολο να διαχωρίσει το λίπωμα από το συνηθισμένο υποδόριο λίπος. Κάνοντας μια βαθύτερη τομή, ανακοίνωσε ότι είχε εντοπίσει τον όγκο. Όταν παρακολούθησα το βίντεο μετά την επέμβαση, είδα ότι ο Tanna αναγκάστηκε να κόψει ένα ινώδες περίβλημα που είχε περιγράψει νωρίτερα ως ιστό αράχνης, για να αφαιρέσει τον όγκο. Μόλις μου έκανε ράμματα, μου είπε να φορέσω ένα γάντι και έβαλε το λίπωμα στο χέρι μου.

Εξεπλάγην, όταν είδα πόσο μικρότερος ήταν ο όγκος, όταν βγήκε από το σώμα μου, σε σχέση με την αίσθηση που μου έδινε, όταν ήταν μέσα. Αν και το χρώμα του ήταν ανοιχτό κιτρινοπορτοκαλί, ο όγκος ήταν παρόμοιος σε μέγεθος και σχήμα με ένα κουκί. Σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα λιπώματα που είχα δει να αφαιρούνται από άλλους, το δικό μου έδειχνε πιο λείο και συμπαγές. Συζητήσαμε το ενδεχόμενο να τον κρατήσω, αλλά μην ξέροντας τι ακριβώς να τον κάνω, επέλεξα να τον αφήσω.

Έναν μήνα αργότερα, η ουλή από την τομή ήταν ανεπαίσθητη και εγώ ήμουν καταχαρούμενος που δεν χρειαζόταν πια να κουβαλάω αυτό το σιχαμερό σφαιρίδιο στο σώμα μου. Βασικά, χαμογελάω κάθε φορά που αγγίζω την περιοχή και βλέπω ότι δεν είναι πια εκεί. Θέλετε να δείτε πώς πήγε η επέμβαση; Ορίστε.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Τοnic

Περισσότερα από το VICE

Λουμπουτάν και Ζιβανσί: Μάθε να Προφέρεις Επιτέλους Σωστά 75 Μάρκες της Μόδας

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Μασόνο

Τα Φετινά Στοιχεία της Ελλάδας στο Pornhub Δείχνουν ότι Αγαπάμε «Πόδια» και «Transgender»