Τα Διαβατά Είναι η Φυλακή, τα Graffiti στα Τρένα και οι Εργάτες που Περιμένουν το Πρωί στις Στάσεις των Λεωφορείων

FYI.

This story is over 5 years old.

Ο Οδηγός Πόλης του VICE

Τα Διαβατά Είναι η Φυλακή, τα Graffiti στα Τρένα και οι Εργάτες που Περιμένουν το Πρωί στις Στάσεις των Λεωφορείων

Ο οικισμός στη βορειοδυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης οριοθετείται από την παλιά εθνική οδό και τις γραμμές του τρένου.

Τα Διαβατά –το λέει και το όνομα– είναι πέρασμα, κάτι σαν τον Φοίνικα, μόνο που βρίσκονται στην άλλη άκρη της Θεσσαλονίκης, στη βορειοδυτική της είσοδο. Μετά το Κορδελιό, η οδός Μοναστηρίου γίνεται Βεροίας και Κ. Καραμανλή, και διασχίζει πέρα για πέρα τα Διαβατά. Ο οικισμός απλώνεται στην επάνω πλευρά του κεντρικού δρόμου, μέχρι την παλιά εθνική για το Κιλκίς. Από την κάτω πλευρά, βρίσκονται οι γραμμές του τρένου και πιο μακριά, στην οδό Πόντου και μέχρι τη Σίνδο, υπάρχουν εκατοντάδες θερμοκήπια λαχανικών, τόσα πολλά που δεν το πιστεύεις. Ο κεντρικός είναι γεμάτος μπουγατσατζίδικα και βενζινάδικα με φώτα-φλας πλάι στις πινακίδες με τις τιμές των καυσίμων - από εδώ παίρνουν φόρα τα βαριά φορτηγά και θάρρος οι φαντάροι για τον υγρό κάμπο προς τη Χαλκηδόνα. Ας πούμε ότι τα Διαβατά είναι μία έξοδος της μεγάλης πόλης προς τον μουλιασμένο από την υγρασία των ποταμών, βαλκανικό κατάδεσμό της.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Την οθωμανική περίοδο τα Διαβατά ονομάζονται Δουδουλάρ – εξαιτίας, όπως θρυλείται, μιας όμορφης μουσουλμάνας, που την έλεγαν Ντουντού. Μετά το 1923, στον οικισμό εγκαθίστανται Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Καύκασο. Κοντά 100 χρόνια μετά, σε ένα παλιό στρατόπεδο στα Διαβατά, μεταφέρθηκαν, μέσα σε μία νύχτα, οι πρώτοι Σύριοι και Αφγανοί πρόσφυγες μετά την εκκένωση της Ειδομένης. Κάτοικοι, που δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του ελληνικού κράτους και, μαζί τους ακραία στοιχεία, αντέδρασαν έντονα, κατέλαβαν την είσοδο του στρατοπέδου κι έκαναν πορείες διαμαρτυρίας. Οι πρόσφυγες, όμως, δεν ήθελαν να μείνουν στο καμπ των Διαβατών. Μόλις κατέβαιναν από τα λεωφορεία της Ειδομένης, αμέσως ξεκινούσαν με τα πόδια πίσω για την περιοχή των συνόρων Ελλάδας-ΠΓΔΜ. «Κοίτα που εμείς θέλαμε να τους διώξουμε κι αυτοί φεύγουν μόνοι», μου είπε ένας κάτοικος των Διαβατών. Την επόμενη εβδομάδα, τα δικά του παιδιά θα έφευγαν μετανάστες στη Γερμανία - μύλος. Μόλις κάθισε, πάντως, η σκόνη, πολλές οικογένειες στα Διαβατά στήριξαν έμπρακτά τους σημερινούς πρόσφυγες. Οι άνθρωποι είναι συνήθως ζεστοί και δίκαιοι.

Βαριά φορτηγά, βενζινάδικα και μπουγατσατζίδικα στον κεντρικό δρόμο των Διαβατών.

Τα Διαβατά είναι οι εργάτες που περιμένουν το πρωί στις στάσεις των λεωφορείων, οι βραδινές συνάξεις πολιτιστικών/λαογραφικών συλλόγων, οι ρομαντικοί που δρασκελίζουν τη νύχτα τον φράχτη του ΟΣΕ και ζωγραφίζουν τα πλευρά των τρένων, το ίδιο το εμπορικό τρένο που περνά τα ξημερώματα έξω από τη μάντρα των φυλακών κι άκουγε, ως κρατούμενος, ο πρώην δήμαρχος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, μετρώντας τα δρομολόγια.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Διαβάστε ακόμη: Μία Πτέρυγα στα Διαβατά Δεν Μοιάζει με Ελληνική Φυλακή

Σε ένα άλλο παλιό στρατόπεδο στα Διαβατά, το Γκόνου, έγινε η μεγαλύτερη εν καιρώ ειρήνης επιχείρηση του Στρατού για τον εντοπισμό και την απομάκρυνση παλιών πυρομαχικών. Η συγκεκριμένη έκταση, περίπου 200 στρεμμάτων, παραχωρήθηκε από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη ΓΑΙΟΣΕ και επιλέχθηκε για να στηθεί το εργοτάξιο της κοινοπραξίας, η οποία κατασκευάζει τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑP, αρχικά ως κέντρο διανομής των τμημάτων του αγωγού και αργότερα ως κέντρο logistics της κοινοπραξίας. Για μήνες ολόκληρους, πυροτεχνουργοί του Στρατού έσκαβαν χειρουργικά για να βγάλουν στην επιφάνεια, να ταξινομήσουν και να καταστρέψουν, μακριά σε πεδίο βολής, περισσότερα από 23.000 βλήματα πυροβολικού, αντιαρματικά, ρουκέτες, βλήματα όλμων, πυροδοτικούς μηχανισμούς βομβών, εκρηκτικά γεμίσματα και χειροβομβίδες.

Διάφανα μουσικά όργανα στον ανιχνευτή μετάλλων, στην είσοδο της φυλακής Διαβατών.

Λίγα μέτρα από εκεί, ορθώνεται ο φράχτης της δικαστικής φυλακής των Διαβατών. Ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι, η περίφημη Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης (ΚΟΘ) έδωσε συναυλία μέσα στη φυλακή. Μότσαρτ στο προαύλιο. Μας ζήτησαν αυστηρά να μη φωτογραφίσουμε πρόσωπα κρατούμενων. Στη φυλακή οι μόνες φωτογραφίες με πρόσωπα έγκλειστων είναι εκείνες που ζητούν οι ίδιοι να τους τραβήξει ο παππάς την Κυριακή μέσα στο εκκλησάκι, ώστε να τις στείλουν στο κορίτσι ή τη μάνα τους. Τους φωτογραφίζει εκεί, γιατί είναι το μοναδικό σημείο, που μπορεί να σε ξεγελάσει και να σε κάνει να νομίσεις ότι βρίσκονται στον έξω κόσμο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Διαβάστε ακόμη : Περάσαμε ένα Απόγευμα στη Φυλακή Διαβατών στη Θεσσαλονίκη Ακούγοντας Μότσαρτ

Αφήσαμε τα κινητά τηλέφωνα στον προθάλαμο και στηθήκαμε στην ίδια σειρά με τους μουσικούς της ΚΟΘ. Και περάσαμε τις τσάντες από τα μηχανήματα ανίχνευσης μετάλλων, που γουργούριζαν. Μόνο που στις οθόνες των x-ray μηχανημάτων δεν διακρίνονταν ούτε αλλαξιές ρούχων από συγγενείς στο επισκεπτήριο ούτε φάκελοι δικηγόρων, αλλά μουσικά όργανα. Ακτινογραφίες βιολιών και φλάουτων, όμποε και κοντραμπάσων: σκούρο μπλε για το μεταλλικό περίγραμμα της τρομπέτας και των κλειδιών της, βαθύ κίτρινο για το ξύλινο του βιολιού κοκ. Μουσικά όργανα διάφανα, παράταιρα διαμπερή και άφωνα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες: