Ήταν Όραμα ο Ρεχάγκελ Κύπελλο να Κρατάει και Όλη η Ευρώπη να μας Προσκυνάει

Απέναντι στον Νικοπολίδη, τον Δέλλα, τον Κατσουράνη, τον Μπασινά, τον Καραγκούνη, τον Χαριστέα, τον Γιαννακόπουλο και τα άλλα τα «παιδιά», στέκονται ξανά οι Deco, Pauleta, Ricardo Carvalho, Maniche, Postiga, Petit, Vitor Baia και οι άλλοι «legends» της Πορτογαλίας, όπως την 4η Ιουλίου 2004 στο στάδιο Da Luz της Λισαβόνας, όταν εκείνη η Εθνική κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Στο «ρινγκ» των πάγκων, στη μια γωνία βρίσκεται ο Otto Rehhagel και στην άλλη, ο γνώριμός μας -απή την προπονητική θητεία του στην Εθνική, αλλά και στα γήπεδα της Superleague- Fernando Santos.

Είναι μια βραδιά που διοργανώνεται με την αποκλειστική υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και είναι ο ορισμός αυτού που λέμε «για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι». Παιδιά που γεννήθηκαν ίσως και μετά το έπος της Πορτογαλίας, έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά αυτούς τους θρύλους για τους οποίους έχουν διαβάσει ή ακούσει από γονείς ή μεγαλύτερα ξαδέρφια. Είναι ενθουσιασμένα και απορώ πώς γνωρίζουν όλους τους παίκτες. Ακούω πιτσιρίκια, 10-15 ετών το πολύ, να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Καραγκούνη ή του Otto Rehhagel και είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιώ ότι το Euro του 2004 είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας μας. Είναι μια σοβαρή παρακαταθήκη. Θα ήθελα πολύ να επεκταθώ και να αναλύσω πώς χάσαμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε αυτήν την κληρονομιά, αλλά σήμερα είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε.

Προφανώς, η ανάλυση του ματς είναι δευτερεύουσας σημασίας, όμως παρατηρώντας αυτό το παιχνίδι νηφάλια πια, χωρίς συναισθηματισμούς, προσδοκίες και «οπαδιλίκι», καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν ήταν και τόσο τυχαία εκείνη η κατάκτηση. Θα ακούσεις συχνά την απαξιωτική φράση «κοιμήθηκε ο Θεός», σε συζητήσεις για εκείνη τη βραδιά. Παρόλα αυτά, εκείνη η φουρνιά Ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών, φαίνεται ακόμα και σήμερα ότι είχε κάποια στοιχεία που συνετέλεσαν στο «θαύμα». Φυσική κατάσταση, σαφές προπονητικό πλάνο, χημεία, πολύ πάθος και πείσμα. Και εγωισμός - καλός εγωισμός. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι στα αποδυτήρια πριν την έναρξη του παιχνιδιού ο Rehhagel μίλησε στους Legends 2004 για την αξία της νίκης, είτε σε φιλικό είτε σε επίσημο ματς, και τους ζήτησε να κερδίσουν.

Καθώς η μπάλα τσουλάει στο χορτάρι, γίνονται αυτόματα flashback και θυμάμαι το πρώτο γκολ του Καραγκούνη, στις 12 Ιουνίου 2004, στην πρεμιέρα του Euro '04 απέναντι στην Πορτογαλία του Cristiano Ronaldo και του Figo. Θυμάμαι το γκολ ισοφάρισης του Χαριστέα απέναντι στον Casillas και την Ισπανία. Το γκολ του Βρύζα με τη Ρωσία, που μείωσε σε 2-1, σε εκείνο το τρίτο ματς των ομίλων και μας πέρασε στη φάση των οκτώ. Το μπάσιμο και τη σέντρα του Ζαγοράκη στον Χαριστέα, που «κάρφωσε» τον Barthez και τους Γάλλους στα προημιτελικά της 25ης Ιουνίου 2004. Το ανατριχιαστικό γκολ του Δέλλα στην παράταση του ημιτελικού με την Τσεχία του Nedved και του Rosický. Δεν περιγράφω άλλο.

Περίπου 10.000 φίλαθλοι ζούμε ένα σπάνιο déjà vu σήμερα στη Ριζούπολη. Όπως θα δηλώσει αργότερα ο πρώην διεθνής επιθετικός, Άγγελος Χαριστέας, «ευτυχώς, οι Έλληνες δεν ξεχνάμε τα πάντα». Και δεν ξεχνάει όχι μόνο ο κόσμος, αλλά και οι παίκτες. Οι Έλληνες κερδίζουν ξανά τους Πορτογάλους. 2-1, με τα γκολ του Κατσουράνη και του Χαριστέα, στο 17ο και 46ο λεπτό αντίστοιχα. Οι Πορτογάλοι μειώνουν στο 53' με τον Postiga. Όλοι τριγύρω μου πιστεύω πως θέλουν να φωνάξουν «Πελάτες!» στους Πορτογάλους, όμως είναι από τις σπάνιες στιγμές που σε ελληνικό γήπεδο επικρατεί ποδοσφαιρικός πολιτισμός, από τις κερκίδες μέχρι το χορτάρι.

Αν το έπος του 2004 συνέβαινε σήμερα, το soundtrack του μπορεί να ήταν το «Είμαι ένας άλλος, ζω σε παράνοια» - θα ταίριαζε. Τότε ήταν το «Είμαστε πια πρωταθλητές», το «Εθνική Ελλάδος, γεια σου» και κάποια ακόμη. Εγώ, πάντως, αφήνω εδώ ένα κομμάτι που κυκλοφόρησαν τα Ημισκούμπρια, μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004, το οποίο με μια φράση συμπυκνώνει όλη την αλήθεια:

To πήραμε, το πήραμε το γαμημένο!

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω:

Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Οι Έλληνες Επιστήμονες που Βρέθηκαν στο Τσερνόμπιλ

Πώς Επιβιώνουν στη Ζέστη οι Περιπτεράδες της Αθήνας;

Queer, Graysexual, Intersex: Το Λεξικό ΛΟΑΤ+ Όρων