Ο Αριστομένης Θεοδωρόπουλος Οπτικοποιεί Όσα Συμβαίνουν «Πριν την Ηχώ»

Πριν από περίπου έξι μήνες, οι underground -και όχι μόνο- εικαστικοί κύκλοι μιλούσαν για μία έκθεση που έφερε το όνομα «ΦΕΥ - ΕΔΩ». Ιθύνων νους, ο εικαστικός και μουσικός Αριστομένης Θεοδωρόπουλος.

Επτά εντυπωσιακοί πίνακες και ισάριθμα μουσικά κομμάτια αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, σε ένα οπτικοακουστικό έργο που αποτέλεσε την πρώτη, προσωπική έκθεση του 31χρονου πλέον καλλιτέχνη, η οποία τον έβαλε για τα καλά στη λίστα με τους νέους, ανερχόμενους εικαστικούς που αξίζει να γνωρίζεις. Και μπορεί η επιτυχία του πρώτου αυτού βήματος να είναι ακόμα νωπή, όμως ο Αριστομένης δεν εφησυχαστικέ και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιστροφή του με το «Πριν την Ηχώ», ένα εικαστικό βιβλίο το οποίο θα κυκλοφορήσει στα πλαίσια της δεύτερης ατομικής του έκθεσης που θα πραγματοποιηθεί, από την Παρασκευή 10 Μαΐου, έως και την Παρασκευή 17 Μαΐου 2019 στο Boiler-Project Space, που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του γνωστού χώρου στο Μοναστηράκι.

Το «Πριν την Ηχώ» έρχεται ως συνέχεια της αφήγησης και της αναζήτησης που ξεκίνησαν με το «ΕΔΩ», την οπτικοακουστική εισαγωγή στο σύμπαν του «ΦΕΥ», το οποίο κυκλοφόρησε σε μορφή δίσκου και παρουσιάστηκε στην πρώτη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη, το φθινόπωρο του 2018. Το βιβλίο και η έκθεση περιλαμβάνουν 46 σχέδια χωρισμένα σε 23 ζεύγη, που τείνουν προς τον μινιμαλισμό και την αφαίρεση, τόσο στην τεχνική τους, η οποία συνδυάζει την αυτόματη γραφή και το αυτόματο σχέδιο, με μοναδικό μέσο τη μαύρη μπογιά σε χαρτί, όσο και στη θεματική αφαιρετικότητα, που αντικατοπτρίζεται από τη σύνδεση των έργων με τον αρχαίο μύθο της νύμφης Ηχούς. Λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσής του, συνάντησα τον Αριστομένη με σκοπό να κάνουμε μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης.

VICE: Το ΦΕΥ είναι ουσιαστικά η καλλιτεχνική σου ταυτότητα ή έχω καταλάβει κάτι λάθος;
Αριστομένης Θεοδωρόπουλος: Είναι ουσιαστικά ο τίτλος υπό τον οποίο κυκλοφορώ την προσωπική μου δουλειά τον τελευταίο χρόνο. Έχει τη δική του εικαστική ταυτότητα και πρόκειται -ακόμη και για μένα- για ένα μυστήριο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Κάθε φορά που ετοιμάζω κάτι, ή που μελετάω ξανά κάποιο έργο του παρελθόντος, το βλέπω από την αρχή. Αστειευόμενος, θα σου έλεγα πως πρόκειται για κάτι σαν franchise που αποτελείται από εικόνα, ήχο και άλλα προϊόντα ή πρότζεκτ (γέλια).

Πριν από κάποιους μήνες πραγματοποίησες την πρώτη σου προσωπική έκθεση με τίτλο «ΦΕΥ: ΕΔΩ».
Ναι, το «ΦΕΥ:EΔΩ» ήταν ο τίτλος της έκθεσης και για τυπικούς λόγους έβαλα το όνομά μου. Το έκανα επίσης για να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι εγώ «ο ΦΕΥ», αλλά αυτό που κάνω είναι «το ΦΕΥ». Επρόκειτο για επτά πίνακες που συνδέονταν με επτά μουσικά κομμάτια, τα οποία, κυκλοφόρησαν σε βινύλιο. Μου πήρε περίπου τρία χρόνια για να ολοκληρώσω αυτό το πρότζεκτ.

Παρότι τελείωσες την Καλών Τεχνών στα 22 σου, έκανες την πρώτη σου έκθεση στα 30. Γιατί;
Το γεγονός ότι πήρα ένα πτυχίο δεν σημαίνει ότι είχα ολοκληρώσει την προσωπική μου μελέτη -που στην ουσία δεν ολοκληρώνεται ποτέ-, ούτε πως είχα βρει την ταυτότητά μου. Δεν αισθανόμουν ακόμη ότι είχα φτάσει σε ένα επίπεδο που να νιώθω άνετος με τη δουλειά μου. Τελειώνοντας τη σχολή, μελέτησα πολύ τη ζωγραφική και κοιτώντας τις δουλειές που έκανα μεταξύ 2010 και 2015 διακρίνω μια αμηχανία ως προς τη χρήση του υλικού, αλλά και το ύφος της αφήγησης. Κάπου εκεί, γύρω στο 2015, ήρθε κατά κάποιο τρόπο μια δημιουργική και υπαρξιακή καταστροφή. Τα διέλυσα όλα μέσα μου και τα έχτισα από την αρχή. Άρχισα να ανακαλύπτω τον εαυτό μου στο εικαστικό, αλλά και το μουσικό κομμάτι. Τότε, άρχισε να γίνεται κάτι σαν εμμονή η ιδέα του ΦΕΥ μέσα μου.

…το οποίο σημαίνει «Αλίμονο» στα αρχαία.
Ναι. Στη δουλειά μου, χρησιμοποιώ πολύ τον αριθμό τρία και η εν λόγω λέξη αποτελείται από ισάριθμα γράμματα. Παράλληλα, ως γράμματα, από μόνα τους, το «Φ» και το «Υ», παραπέμπουν σε σύμβολα. Μάλιστα, το «Φ» δεν το συναντάς στη λατινική αλφάβητο. Ακόμα και οπτικά μου άρεσε δηλαδή. Αυτό, βέβαια, σε δεύτερο επίπεδο. Πρώτα απ' όλα με ενδιαφέρει πως η έννοια της συγκεκριμένης λέξης προκαλεί εικόνες και σκέψεις. Το «αλίμονο» έχει ένα εννοιολογικό βάρος και ειδικά εκείνη την περίοδο της κρίσης είχε για μένα έναν έντονο συμβολισμό. Στη συνέχεια, εξελίχθηκε και σαν ταυτότητα για μένα.

Η έκθεση πήρε δημοσιότητα, ακούστηκε στον κόσμο που ασχολείται με τα εικαστικά.
Ναι, το έσπρωξα και εγώ πολύ και είχα αρκετή βοήθεια από φίλους. Δεν το έκανα όλο αυτό μόνος μου και ήταν πολύ ευχάριστο για μένα, επειδή είχα περάσει μια πολύ σκοτεινή περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας ένιωθα μόνος μου. Βλακωδώς, περίμενα ότι η βοήθεια θα έρθει από το πουθενά, όμως, τελικά κατάλαβα πως είναι σημαντικό να τη ζητάς και πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σου δώσει ένα χέρι βοηθείας. Ήμουν πολύ τυχερός επειδή βρέθηκαν πολλοί φίλοι που ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν. Πήγε καλά, ήρθε κόσμος και αυτό που μπορώ να πω ότι με ευχαρίστησε περισσότερο, είναι πως ασχολήθηκαν και πολλοί άνθρωποι που δεν είχαν έρθει στο παρελθόν σε επαφή με όσα είχα κάνει. Αυτό είναι πολύ θετικό. To να βλέπεις καινούρια πρόσωπα και να καταλαβαίνεις ότι το μήνυμά σου φτάνει στον κόσμο.

Αν δεν κάνω λάθος το βινύλιο ξεπούλησε, ενώ συναντάω συνεχώς στον δρόμο άτομα που έχουν το tote bag με τα γραφιστικά του ΦΕΥ. Ήταν μια μικρή νίκη όλο αυτό για σένα;
Φυσικά. Πήγα με τις μικρότερες βλέψεις και τελικά με έβγαλε ασπροπρόσωπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πίστευα στο πρότζεκτ, απλά έχω συνηθίσει να απογοητεύομαι (γέλια). Είναι μέρος του χαρακτήρα μου αυτό, να είμαι πάντα έτοιμος για τα χειρότερα.

Παρότι το βασικό μέρος του πρότζεκτ είναι καθαρά καλλιτεχνικό, επένδυσες στο merchandise.
Αυτή η ιδέα ήρθε αρχικά λόγω του background που έχω ως μέλος σε μπάντες. Τελικά, αποδείχθηκε καλή ιδέα. Ο κόσμος θέλει να στηρίξει, αλλά δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να αγοράσουν έναν πίνακα. Ουσιαστικά, το merch ήταν αυτό που έβγαλε τα έξοδα της έκθεσης. Βοηθάει, προφανώς, αρκετά την καθημερινότητά μου και εν τέλει χρηματοδότησε το βιβλίο που βγαίνει τώρα.

Μιας και το ανέφερες, ας πιάσουμε και τον βασικό λόγο για τον οποίο κάνουμε αυτήν την κουβέντα. «Πριν την Ηχώ», πες μου λίγα πράγματα για το βιβλίο και την αντίστοιχη έκθεση που ξεκινάει την Παρασκευή.
Πρώτα, ήρθαν τα σχέδια. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους συνειδητοποίησα ότι θέλω να επικοινωνήσω αυτά τα έργα σε format βιβλίου. Ένα έργο τέχνης σε αυτή τη μορφή, από συγκεκριμένο υλικό και σε συγκεκριμένο μέγεθος. Σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων -111 συγκεκριμένα- για να είναι πιο κοντά σε έργο, παρά σε έκδοση. Η ιδέα της έκθεσης ήρθε τελευταία στιγμή, όταν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πως θα το προμοτάρω. Στην αρχή το φοβόμουν λίγο, αφού είμαστε μόλις έξι μήνες από την προηγούμενη. Ωστόσο, επειδή είχε πάει καλά βρισκόμουν σε εγρήγορση. Είχα όρεξη να κάνω πράγματα. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα την ιδέα και είπα: «θα κάνω αυτό τώρα». Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνω κάθε έξι μήνες και κάτι καινούριο, μετά από αυτό θα κάτσω λίγο, να πάρω τον χρόνο μου.

VICE Video: Ένα Αστείο Κορίτσι

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Τα έργα πώς προέκυψαν μέσα σου;
Τα έργα της έκθεσης είναι αποτέλεσμα αυτόματου σχεδίου, προέκυψαν δηλαδή χωρίς κανένα πλάνο, ή στήσιμο. Παλιότερα, η δουλειά μου ήταν ξεκάθαρα παραστατική ζωγραφική. Σταδιακά, το πράγμα γίνεται πιο αφαιρετικό και αυτό που θα παρουσιάσω στην έκθεση και στο βιβλίο τώρα, είναι ό,τι πιο abstract και αφηρημένο έχω κάνει μέχρι σήμερα.

Ο τίτλος;
Όπως σου είπα, τα σχέδια προέκυψαν από μόνα τους, οπότε δεν υπάρχει κάποιο δέσιμο με μία ιστορία, ή κάποια θεωρία. Λίγο καιρό αφότου τα ξεκίνησα, διάβασα ένα βιβλίο περί Ελληνικής μυθολογίας. Έπεσα, λοιπόν, στον μύθο της νύμφης Ηχούς και η ιστορία μου έκανε «κλικ». Κολλάει με την προηγούμενη δουλειά μου, αλλά και με τα τωρινά σχέδια. Όλο αυτό το εξηγώ στην εισαγωγή του βιβλίου, αλλά και στο κείμενο της έκθεσης. Αναφέρω, επίσης, ότι προτιμώ να μη δώσω τη σύνδεση που έκανα στο κεφάλι μου, διότι δεν θέλω να περιορίσω το πως θα το εκλάβει ο κόσμος.

Πέραν των εικαστικών, δραστηριοποιείσαι μουσικά εδώ και πάνω από μία δεκαετία, όντας μέλος συγκροτημάτων που κινούνται στον σκοτεινό και τον new wave ήχο.
Μετά την έκθεση έχω ως στόχο να ξεκινήσω νέους πίνακες, μιας και το τελευταίο διάστημα δεν έχω χρόνο αφού τρέχω διάφορα πρότζεκτ, όπως τη σκηνογραφία της παράστασης: «Καλλιόπη: ο Δρόμος των Τεράτων», που θα ανέβει από 30 Μαΐου έως 2 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και είναι σε σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη. Παράλληλα, θέλω να αρχίσω να δουλεύω το επόμενο άλμπουμ και προς το τέλος της χρονιάς να ξεκινήσω και τα live.

Ως ΦΕΥ;
Ναι.

Υπάρχει περίπτωση δηλαδή να δούμε και ένα καθαρά μουσικό έργο σου, ως ΦΕΥ; Χωρίς το εικαστικό κομμάτι;
Δεν το ξέρω αυτό ακόμα. Ο επόμενος δίσκος πάντως θα κυκλοφορήσει παράλληλα με μια έκθεση.

Επόμενα σχέδια;
Αυτήν τη βδομάδα κυκλοφορεί το βιβλίο, το οποίο θα είναι διαθέσιμο και στην έκθεση στο Boiler Project Space. Έχω την παράσταση, παράλληλα δουλεύουμε με τους Strawberry Pills -με τους οποίους συνεργάζομαι μουσικά- υλικό για τον πρώτο τους δίσκο και συζητάμε το ενδεχόμενο να κυκλοφορήσει από Φθινόπωρο το άλμπουμ της μπάντας με την οποία έπαιζα, τους Father Breath. Τέλος, τα live που σου ανέφερα και από το νέο έτος κυκλοφορία ως ΦΕΥ.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Η Ζωή μου Εκτός Κορυδαλλού με το Βραχιολάκι

«Το Μέτρο των Εποπτευόμενων Χώρων Χρήσης Είναι Υποκριτικό», Κατερίνα Μάτσα

Η Αναστασία Τσουκαλά Έγραψε Βιβλίο για την Ένοπλη Πάλη