Σε Ένα «Μουσείο» στον Πειραιά Βρίσκονται Φανέλες του Ζιντάν, του Τσάβι και του Καβάνι

Ο Νότης Χάλαρης είναι 21 ετών και από τα 14 του συλλέγει ποδοσφαιρικά αντικείμενα - κυρίως, εμφανίσεις ομάδων. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, έχει μετατρέψει το παλιό μαγαζί των γονιών του, σε ένα άτυπο μουσείο που φιλοξενεί τη συλλογή του. Διαβάστε την ιστορία του, όπως τη διηγήθηκε στον Παύλο Τουμπέκη.

Μου άρεσε ανέκαθεν το ποδόσφαιρο. Θα ήθελα πολύ να είμαι ποδοσφαιριστής. Έπαιζα μπάλα από τεσσάρων χρονών μέχρι τα 18 μου - έπαιζα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, στον Κύπρο Κορυδαλλού. Μετά, λίγο το σχολείο, λίγο οι Πανελλήνιες, σταμάτησα. Αλλά ποτέ δεν έφυγα από το άθλημα. Και τώρα, σπουδάζω αθλητική δημοσιογραφία.

Ως συλλέκτης, ξεκίνησα στα 14 μου μαζεύοντας ποδοσφαιρικά αντικείμενα. Ο πατέρας μου ήταν κι αυτός συλλέκτης. Μάζευε μπουκάλια, ανοιχτήρια κλπ. Κάθε φορά που επέστρεφε από κάποιο παζάρι, ήταν ενθουσιασμένος. Αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Έτσι, μια μέρα αποφάσισα να πάω μαζί του. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση εκεί, ήταν οι παλιές εφημερίδες. Οι παλιές αθλητικές εφημερίδες. Ήταν τρομερό να βλέπω -έστω σε χαρτί- ιστορικές μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως τον Νίκο Γιούτσο ή τον Κώστα Πολυχρονίου. Κάπως έτσι ξεκίνησα.

Πρώτη φορά στο γήπεδο πήγα επτά χρονών, το 2006, σε ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Υποστηρίζω τον Ολυμπιακό, αλλά στη συλλογή μου δεν κάνω διακρίσεις.

Η πρώτη φανέλα που πήρα για τη συλλογή μου ήταν του Πολ Πογκμπά, το 2016. Εκείνη την περίοδο είχε κάνει την πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών (105 εκ. ευρώ), από τη Γιουβέντους στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μου την είχε πάρει η κοπέλα μου για δώρο γενεθλίων, μάλλον επειδή με άκουγε συνέχεια να το αναφέρω. Μετά από δύο-τρεις μήνες, πήρα και μια φανέλα του Φραντσέσκο Τότι, από την τελευταία του χρονιά στη Ρόμα. Κι έτσι ξεκίνησε η συλλογή μου με τις φανέλες. Μέχρι τότε, μάζευα κυρίως αντικείμενα.

Η πρώτη φορεμένη φανέλα από παίκτη που μπήκε εδώ, ήταν του Τζαμέλ Αμπντούν -που έπαιζε στον ΟΣΦΠ-, από το ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, το 2012, στο οποίο μάλιστα είχε σκοράρει. Ακόμη, από Ολυμπιακό μού έχει δώσει φανέλα του και ο Παπέ Αμπέ Σισέ, ο οποίος μου ζήτησε να βρεθούμε κιόλας από κοντά. Επίσης, την υπέγραψε.

Από υπογεγραμμένες φανέλες έχω του Κατσουράνη απ' την Μπενφίκα, του Καβάνι απ' τη Λάτσιο, του Λο Σέλσο από την Μπέτις, του Οριέ της Τότεναμ, του Μακελελέ και του Ζιντάν της Εθνικής Γαλλίας - έχω αρκετές.

Εκτός από φανέλες που έχω πάρει από τους ίδιους τους παίκτες, κάποιες τις έχω αγοράσει από μπουτίκ, άλλες τις έχω αγοράσει από συλλέκτες κι άλλες τις έχω κάνει ανταλλαγή.

Το μεγαλύτερο ποσό που έχω δώσει για φανέλα είναι 150 ευρώ. Δεν ξεπερνώ τα όριά μου, δεν ανοίγομαι. Η συγκεκριμένη φανέλα είναι του Τσάβι, της Εθνικής Ισπανίας, από τα προημιτελικά του Euro 2008 εναντίον της Ιταλίας. Θεωρώ πως είναι η φανέλα που ανέβασε ένα σκαλί τη συλλογή μου.

Μια φανέλα μπορεί να φτάσει να αξίζει απίστευτα χρήματα. Ακόμη και τα 100.000 ευρώ, σε δημοπρασίες. Γενικά, κάθε αντικείμενο παίρνει την αξία που του δίνεις. Εξαρτάται πόσο το θέλεις. Για μένα, για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή οι φανέλες έχουν μεγάλη αξία.

Για τις φανέλες, ο καθένας θέτει τους όρους του. Για μένα, είναι σημαντικό να είναι φορεμένη από κάποιον μεγάλο παίκτη, σε κάποιο ιστορικό ματς (σ.σ. ο Νότης δεν πλένει τις φανέλες). Στα αντικείμενα, από την άλλη, μετράει η μοναδικότητά τους. Για παράδειγμα, ένα εισιτήριο της δεκαετίας του '90 από τελικό Τσάμπιονς Λιγκ έχει μεγάλη αξία. Λίγοι θα έχουν κάποιο. Το ίδιο και οι εφημερίδες. Για παράδειγμα, αυτές του '55-'60 έχουν σαφώς μεγαλύτερη αξία από την «Πράσινη» ή το «ΦΩΣ», που κρατάνε πολλοί πλέον.

Προσωπικά, θέλω όσο τίποτα μια φορεμένη φανέλα του Λιονέλ Μέσι. Μέχρι στιγμής, δεν έχω βρει φθηνότερη από 800 ευρώ. Αν είναι δε υπογεγραμμένη, ξεπερνά τα 1.000 ευρώ. Από πιο παλιούς παίκτες, θα ήθελα σίγουρα του Πελέ και του Μαραντόνα. Από Έλληνες, θέλω πολύ από κάποιον παίκτη της Εθνικής, απ' τον τελικό στο Euro του 2004.

Το πώς ξεχωρίζεις την αυθεντικότητα μιας φανέλας, για να είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε κοροϊδέψει κάποιος, θέλει χρόνο και μελέτη. Για κάθε εταιρία ένδυσης είναι ξεχωριστά τα στοιχεία που πρέπει να προσέξεις. Το πιο τρανταχτό που υπήρχε στις παλιές Adidas που ήταν φορεμένες, ήταν η ένδειξη For Motion στο μπροστινό μέρος, χαμηλά στη γωνία. Όσες ήταν από μπουτίκ, από την άλλη, έγραφαν Climacool. Τώρα, γράφουν Adizero. Επίσης, οι φανέλες που φορούν οι παίκτες δεν έχουν μεγέθη τύπου Medium ή Large, αλλά αριθμούς. Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και την έχω «πάθει». Κάποτε μου είχε έρθει από ανταλλαγή που είχα κάνει με συλλέκτη, μια φανέλα της Ντιναμό Κιέβου, από ματς με την ΑΕΚ, η οποία είχε την ένδειξη Climacool. Όταν του έστειλα πίσω για να του «παραπονεθώ», εκείνος μου έδειξε μια φωτογραφία σε ζουμ από το συγκεκριμένο ματς, όπου η φανέλα έγραφε Climacool. Πρέπει να παρατηρείς πολύ, να συγκρίνεις. Δεν είναι εύκολο. Και μάλιστα, παίζονται λεφτά. Θέλει πολλή προσοχή.

Τα περισσότερα μηνύματα που έχω στείλει σε κάποιον ποδοσφαιριστή για να πάρω φανέλα, είναι στον Γιώργο Καραγκούνη και τον Άγγελο Χαριστέα. Επίσης, πολλά μηνύματα για κάποιο αντικείμενο έχω στείλει στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, που μπορεί να μην είναι ποδοσφαιριστής αλλά θεωρώ πως αποτελεί πλέον κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Είναι αρκετά μεγάλη η αξία της συλλογής μου. Αλλά δεν σκέφτομαι να την πουλήσω ή κάτι τέτοιο, τουλάχιστον τώρα. Ακόμη και κάποιο μεγάλο ποσό να μου δινόταν, δεν θα την άφηνα. Διότι, δεν είναι μόνο το χρήμα. Είναι ο κόπος και ο χρόνος που έχω δώσει.

Υπάρχουν πολλοί μεγάλοι συλλέκτες ανά τον κόσμο. Στο εξωτερικό, γενικά, κάνουν focus σε συγκεκριμένες ομάδες, για παράδειγμα μόνο Ρόμα ή μόνο Νάπολι. Προσωπικά, ξεχωρίζω έναν οπαδό της Γκρόνινγκεν, που λέγεται ότι έχει πάνω από 30.000 φανέλες. Στην Ελλάδα, υπάρχει ο Νίκος Φλέκας από τον «Γαλανόλευκο Φάρο», που έχει στήσει ένα απίθανο μουσείο στα Χανιά, αφιερωμένο στην Εθνική Ελλάδος και σε άλλες εθνικές ομάδες.

Στην Ελλάδα, οι συλλέκτες ποδοσφαιρικών αντικειμένων είναι αρκετοί, αλλά πιο μεγάλοι σε ηλικία (40+). Γνωρίζω μόνο έναν συνομήλικό μου, που βρίσκεται στην Κρήτη και η συλλογή του αφορά τον Πλατανιά Χανίων.

Όσο περνάει ο καιρός, βλέπω ότι το ενδιαφέρον του κόσμου μεγαλώνει για το «μουσείο» μου. Μου στέλνουν μηνύματα στη σελίδα στο Instagram, με ρωτάνε αν το μουσείο είναι ανοιχτό για το κοινό και τι ώρες. Πιστεύω τους αρέσει, επειδή το κάνω ερασιτεχνικά κιόλας. Ξεκίνησα από το μηδέν, χωρίς γνωριμίες και επαφές, δειλά-δειλά, κι έχω φτάσει σε ένα επίπεδο. Θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνει κανονικό μουσείο και να λειτουργεί. Ποδοσφαιριστές και άλλοι συλλέκτες που το έχουν δει (σ.σ. το μουσείο του έχουν επισκεφθεί ποδοσφαιριστές όπως ο Κώστας Κατσουράνης, ο Λεωνίδας Καπάνταης και ο Γιώργος Κατσικογιάννης), μου το λένε αυτό. Αλλά θέλει χρήματα. Θέλω να μεγαλώσει, πάντως. Και νομίζω ότι δεν χωράω άλλο εδώ. Έχω φανέλες υπογεγραμμένες που δεν τις έχω βάλει σε κάδρα επειδή δεν έχω άλλο χώρο στους τοίχους.

To Chal's Museum Χάλαρη βρίσκεται στον Πειραιά. Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία μαζί του, μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook και το Instagram.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΧΑΛΑΡΗ:

Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Η Ιστορία της Βραζιλιάνας Τρανς που Αναγκάστηκε να Καταπιεί «Αυγά» Κόκας και Συνελήφθη στην Αθήνα

Κουν, Καρακατσάνης, Χειλάκης - Σπάνιες Φωτογραφίες του Θεάτρου Τέχνης στην Επίδαυρο

Πήγαμε στο Επικό House Party του Solmeister και Νιώσαμε σαν Ήρωες Αμερικανικού Teen Movie