Rufulu: «Μου Δίνει Ελπίδα Ότι Λειτουργούμε πιο Συλλογικά για να Λύσουμε τα Κοινωνικά Προβλήματα»

Είναι 23 ετών και τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται με το stand-up comedy. Μάλιστα, φέτος, συμμετέχει στην πρώτη της παράσταση δίπλα σε έναν από τους πιο γνωστούς κωμικούς της Ελλάδας, τον Κώστα Μαλιάτση. Μπορεί, βέβαια, να την έχεις δει σε κάποιο διαδικτυακό project όπου έχει βρεθεί ως καλεσμένη, όπως είναι τα “Block Party”, “Mom Jokes” και “Beeratakes”. Ο λόγος για τη Ραφαέλα Μασίνα, που συμμετέχει στην παράσταση «Από την Άλλη» στο comedy club Λοσάντζελε. 

Προσωπικά, τη γνώρισα από ένα βίντεο στο YouTube με τίτλο «Σεξισμός», της εκπομπής “No Subject”, του ταλαντούχου κωμικού Χρήστου Πέτρου. Η Rufulu, όπως είναι το stage name της, είναι μια πανέξυπνη νεαρή γυναίκα με άποψη. Το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή που θα μιλήσεις μαζί της. Έχει -προφανώς- χιούμορ και είναι εύστροφη. Της εξηγώ πώς θα κάνουμε τη συνέντευξη και μου απαντάει «εσύ είσαι ο μάστορας». 

Το πήρα σαν επιβεβαίωση και προχώρησα στην πρώτη μου απορία: Αν μιλάει για την πολιτική με την παρέα της. «Ναι, αρκετά συχνά και συγκεκριμένα μας απασχολούν θέματα σχετικά με τα δικαιώματα και τις καταπιέσεις των μειονοτήτων στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό». 

Η απάντησή της, αλλά και το προαναφερθέν βίντεο για τον σεξισμό, με ώθησαν στο να τη ρωτήσω σχετικά με τα συναισθήματα που της προκαλούν τα πολλαπλά φαινόμενα σεξουαλικών επιθέσεων και κακοποίησης γυναικών σε δρόμους, πάρκα, μέχρι και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Πώς αισθάνεται ως νέα γυναίκα που καλείται να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον;

«Αν και είναι θλιβερή και τραυματική συνειδητοποίηση το γεγονός ότι ζούμε σε αυτή την πραγματικότητα, είναι επιτέλους καιρός να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις επειδή πάντα υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα. Απλώς, τώρα καταφέρνουν τα θύματα να ακουστούν λίγο παραπάνω με την συνεισφορά των κινημάτων». 

Έχει δίκιο, ακόμη και στην πρόσφατη περίπτωση της 19χρονης που εκδιδόταν παρά τη θέλησή της από τον αστυνομικό και τον πατέρα της, είδαμε ότι η άμεση κινητοποίηση αλληλέγγυων έδωσε αρκετή δημοσιότητα στο θέμα, ώστε να υπάρξει η αντίστοιχη προσοχή από τις Αρχές. Έχοντας αυτό κατά νου, η κουβέντα πάει στις φεμινιστικές συλλογικότητες και τη σημαντικότητά τους.

«Πιστεύω ότι είναι απαραίτητες, όταν είναι διαθεματικές και συμπεριληπτικές, διότι μπορούν να βοηθήσουν άτομα ανεξαρτήτου ταυτότητας. Επιπλέον, πρέπει να ακούμε και να συμπαραστεκόμαστε σε όλα τα θύματα, ανεξαρτήτως φύλου».

Στη συνέχεια περνάμε σε διάφορα θέματα και καταλήγουμε να μιλάμε για τη διαφορετικότητα στην Ελλάδα και τον μακρύ δρόμο που έχει διανύσει. Αναρωτιέμαι αν θεωρεί ότι τα κόμματα και η κυβέρνηση τη στηρίζουν. 

«Θεωρώ ότι χρειάζεται πολλή προσπάθεια ακόμα για να υπάρξει σωστή ενημέρωση, εκπαίδευση στην πλειονότητα και υποδομές στήριξης αυτού του συνόλου ανθρώπων, επειδή είναι περισσότεροι απ’ όσο πιστεύουμε». 

Καθώς μιλάμε, συνειδητοποιώ ότι έχω ξεχάσει να τη ρωτήσω αν έχει σπουδάσει κάτι. «Animation», μου απαντάει, συμπληρώνοντας ότι έχει μεγαλώσει στην Αθήνα. 

Προχωράω στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Τι είναι αυτό που σε απογοητεύει περισσότερο στην Ελλάδα; 

«Όλα τα παραπάνω». 

Επιστρέφω δριμύτερος ρωτώντας αν υπάρχει κάτι που της δίνει ελπίδα για το μέλλον, για να πάρω την πιο κουλή απάντηση: «Το καινούριο μου ρολόι» (γέλια). 

«Πλάκα κάνω. Το γεγονός ότι λειτουργούμε πιο συλλογικά για να λύσουμε τα κοινωνικά και δεν περιοριζόμαστε μόνο στα δικά μας, προσωπικά, προβλήματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό». 

Αυτό είναι ένα γνώρισμα της Gen-Z και ίσως ο λόγος που θεωρείται πιο πολιτικοποιημένη και ευαισθητοποιημένη γενιά απ’ τους millennials. Το Διαδίκτυο έχει βοηθήσει τους νέους να οργανώνονται και να διεκδικούν, και αυτό είναι πολύ θετικό. Μπορεί να δημιουργεί άλλα προβλήματα, όμως σε καιρούς πανδημίας η συμβολή του είναι ζωτικής σημασίας.

Όλα τα παραπάνω, ωστόσο, για πολλούς δεν έχουν καμία σημασία αν δεν μεταφραστούν σε μια δυναμική «φωνή», που μπορεί να κάνει τη διαφορά στις επόμενες εκλογές. 

Έτσι, λίγο πριν κλείσουμε τη σύντομη αλλά ενδιαφέρουσα κουβέντα μας, τη ρωτάω αν θα ψηφίσει. 

«Προσωπικά, δεν μου εμπνέει απόλυτη εμπιστοσύνη κάποιο κόμμα. Είμαι διχασμένη, αλλά πιστεύω ότι είναι  πολύ σημαντικό να συμμετέχουμε στις εκλογές και να ακούγεται η φωνή όλων».

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο «Γρίφος» του Ισπανικού Skunk στην Ηγουμενίτσα

Η Marseaux θα Ήθελε να Δει Περισσότερους Συνομήλικούς της να Ψηφίζουν

Την Τελευταία Φορά που Μπλόκαρε η Διώρυγα του Σουέζ, Σχηματίστηκε μια Ουτοπική Κοινότητα στη Θάλασσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.