FYI.

This story is over 5 years old.

Σχέσεις

Μπήκα σε Ένα Δωμάτιο Θυμού και τα Έκανα όλα Λίμπα για να Ξεπεράσω τον Πρώην μου

Τελικά, το να σπας πράγματα μπορεί όντως να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις έναν χωρισμό.
Laura House
Κείμενο Laura House

To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE UK.

Το προηγούμενο καλοκαίρι ο φίλος μου, με τον οποίο ήμασταν μαζί έξι χρόνια, με χώρισε με την ατάκα «δεν θέλω να δουλέψω άλλο πάνω σε μας».

Από τότε, θέλω να σπάσω πολύ πράμα. Ναι, ένα κομμάτι μου θέλει να φανεί υπεράνω, να του ευχηθεί τα καλύτερα και να προχωρήσει. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος μου θέλει να σπάσει πράγματα. Όταν, λοιπόν, ανακάλυψα ένα μέρος που λεγόταν Wreck Room, όπου ο κόσμος μπορεί να πληρώνει για να σπάει πράγματα με τσεκούρια και λοστούς, θεώρησα ότι ήταν της μοίρας μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Το Wreck Room είναι μια ώρα έξω από το Λος Άντζελες σε ένα εμπορικό κέντρο. Πάει κάπως έτσι: μπαίνεις και παίρνεις ένα πακέτο. Τα πακέτα κυμαίνονται από 18 έως 235 ευρώ, ανάλογα με το πόση ώρα θες να περάσεις στο Wreck Room και πόσα πράγματα θες να σπάσεις. Μπορείς να φέρεις και δικά σου πράγματα, όπως πράγματα που ο πρώην σου άφησε βλακωδώς στο σπίτι σου. Κάνουν κρατήσεις για μεγαλύτερα γκρουπ, αλλιώς τηρείται σειρά προτεραιότητας. Όταν μπεις, φοράς μια στολή, αρπάζεις μερικά όπλα και αρχίζεις να σπας πράγματα. Τα κάνεις λίμπα και μετά φεύγεις. Όπως ακριβώς και ο πρώην μου.

Το μέρος είναι μια ιδέα του Zack Teperman και του Kyle Haman, οι οποίοι είναι περιέργως δύο πολύ γλυκά παιδιά που ζουν από τα νεύρα των άλλων. Μου λένε ότι δημιούργησαν το Wreck Room, επειδή διέκριναν πολύ θυμό στον κόσμο και θέλησαν να προσφέρουν έναν τρόπο, ώστε να μπορεί να εκφραστεί αυτός ο θυμός με ασφάλεια. Ο Kyle, πρώην πεζοναύτης, έχει άφθονη εμπειρία στην καταστροφή μεγάλων αντικειμένων, ενώ ο Zack είχε την PR εμπειρία για να απογειώσει την ιδέα τους.

Προτού αρχίσεις να σπας πράγματα, πρέπει να υπογράψεις ένα χαρτί. Το δικό μου δεν το διάβασα, αλλά είχε κάτι να κάνει με το ότι αν τραυματιζόμουν εκεί μέσα, δεν θα κατηγορούσα τα παιδιά. Για λίγα λεπτά, ο Kyle και ο Zack χρησιμοποιούν τη φράση, «αν πεθάνεις». Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον τρόπο που μπορώ να πεθάνω σπάζοντας πιάτα με ένα ρόπαλο, οπότε τους ρώτησα. «Δεν ξέρουμε ποιος έρχεται εδώ. Δεν ξέρουμε τι θέματα μπορεί να έχει ο καθένας, οπότε δεν ξέρουμε και πως θα αντιδράσει εκεί μέσα».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το επόμενο βήμα, ήταν το δωμάτιο εξοπλισμού, όπου ο Zack και ο Kyle μού φόρεσαν μια ολόσωμη λευκή φόρμα, που με έκανε να μοιάζω λες και ήμουν έτοιμη να φτιάξω κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη. Μετά, μου έβαλαν ένα προστατευτικό για τον θώρακα και ένα για τη βουβωνική χώρα, επιγονατίδες, γάντια και ένα κράνος.

Ένιωσα να μεταμορφώνομαι. Πλέον ήμουν προστατευμένη, ανώνυμη και έτοιμη να ξεδώσω. Επέλεξα ένα τσεκούρι από τον σωρό των οπλών, στον οποίο υπήρχαν επίσης ρόπαλα, λοστοί και σφυριά. Μετά, επέλεξα πράγματα για να σπάσω. Για το πιο φτηνό πακέτο των 18 ευρώ, σου δίνουν να σπάσεις πέντε αντικείμενα σε πέντε λεπτά καταστροφής. Αν αναβαθμίσεις το πακέτο στα 37 ευρώ, μπορείς να προσθέσεις ένα μεγάλο αντικείμενο, ένα μικρό και ο χρόνος που έχεις στη διάθεσή σου ανεβαίνει στα δέκα λεπτά. Προσφέρουν πέντε πακέτα με διαφορετικό αριθμό αντικειμένων και χρονικό πλαίσιο. Έχουν επίσης και ένα πακέτο που λέγεται «Bring it in Package», όπου για 23 δολάρια μπορείς να φέρεις δικά σου πράγματα για να σπάσεις μέχρι και οκτώ αντικείμενα τα οποία πρέπει βέβαια πρώτα να εγκριθούν.

Επέλεξα ένα από τα μεσαία πακέτα και διάλεξα μια κούπα, κάτι πιάτα, ένα μπουκάλι και ένα αγαλματάκι Donald Trump. Για μεγάλο αντικείμενο, πήρα μια παλιά οθόνη υπολογιστή το οποίο το θεώρησα πολύ γκράντε. Κανονικά, δεν σπας κάτι τέτοιο με τσεκούρι. Αλλά αυτό θα έκανα. Είχα ενθουσιαστεί.

Τα κάνεις λίμπα και μετά φεύγεις. Όπως ακριβώς και ο πρώην μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πληρώνοντας πέντε ευρώ επιπλέον, είχα στείλει μερικές φωτογραφίες του πρώην μου, οι οποίες είχαν γίνει αυτοκόλλητα από τον Zack και τον Kyle και στη συνέχεια είχαν κολληθεί πάνω στα αντικείμενα που θα έσπαγα.

Την έπεσα με το τσεκούρι στην οθόνη του υπολογιστή. Ήταν αρκετά πιο δύσκολο να καταστραφεί από ό,τι περίμενα, οπότε άλλαζα όπλα διαρκώς. Μια με τον λοστό, μια με το σφυρί. Κανείς δεν με σταματούσε. Συνέχισα. Ξανά και ξανά. Μισοδιαλυμένη πια όπως ήταν, την αποτελείωσα με το ρόπαλο. RIP.

Στη συνέχεια, την έπεσα στα πιάτα. Στο πρώτο που έσπασα, έκλεισα από ένστικτο τα μάτια μου, αλλά μετά σκέφτηκα, «όχι, ζησ' το». Άφησα τα χέρια μου ελεύθερα να κομματιάσουν το επόμενο πιάτο, βλέποντας τα κομμάτια του να πετάγονται παντού. Όπως και τα κομμάτια της καρδιάς μου, πριν από μερικούς μήνες.

Το επόμενο αντικείμενο ήταν η κούπα, την οποία διέλυσα με το ρόπαλο. Τον Trump τον έκανα κομμάτια με το ρόπαλο, τον λοστό και το σφυρί.

Κουράστηκα; Προφανώς. Αλλά ήταν τόσο καθαρτικό.

Είχα ιδρώσει πολύ και ένιωθα πως είχε περάσει μια ώρα, αλλά τα παιδιά μου είπαν ότι ήμουν μέσα μόλις πέντε λεπτά.

Είχα ήδη λιώσει, αλλά ο Zack μου είπε ότι είχα και άλλο ένα στάδιο να περάσω: να σπάσω πράγματα τα οποία θα ήταν στον αέρα.

Πέταξα ένα πιάτο στον αέρα και προσπάθησα να το χτυπήσω με το ρόπαλο. Το πέτυχα και εκείνο ανατινάχτηκε κανονικά και τα κομμάτια του σκορπίστηκαν παντού. Μου θύμισε τη σχέση μου με τον πρώην.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα παράτησα μετά από 15 λεπτά περίπου. Εξαντλήθηκα σωματικά και συναισθηματικά. Αντιμετωπίζοντας τα συναισθήματά μου τόσο άμεσα, σίγουρα βοήθησα τον εαυτό μου να ξεπεράσει την κατάσταση με τον πρώην μου. Επέστρεψα το τσεκούρι, κοίταξα τον χαμό γύρω μου και βγήκα έξω. Για να είμαι ξεκάθαρη: είναι ωραίο να σπας πράγματα, ακόμη και αν πρέπει να πληρώσεις.

Μετά, πήγα στο τελευταίο κομμάτι του Wreck Room: το Cry Room. Ουσιαστικά είναι η τουαλέτα, αλλά το έχουν πει έτσι, για να παροτρύνουν κόσμο να πηγαίνει εκεί, να ανοίγει τον εξαερισμό και να ξεδίνει βαλαντώνοντας στο κλάμα. Χωρίς να τους κρίνει κανείς.

Στην επιφάνειά του, το να διαλύεις πράγματα φαίνεται διασκεδαστικό και χαζό. Όμως μπορεί να σου βγάλει βαθιά θαμμένα συναισθήματα: απώλεια, λύπη, εγκατάλειψη, προδοσία. Ένιωσα ανακούφιση, όταν τελείωσα. Κάποιο χαμένο κομμάτι του εαυτού μου, που δεν μπορούσα να αγγίξω αλλιώς, βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει όλον εκείνον τον πόνο που είχα από τον χωρισμό μου. Αργότερα έκλαψα, όταν επέστρεφα σπίτι, αλλά δεν ένιωθα λύπη. Ένιωθα ότι άδειαζα, ότι καθάριζα την ψυχή μου.

Περισσότερα από το VICE

Αυτό το Ιατρείο στη Βόρεια Ελλάδα Φροντίζει τα Άγρια Ζώα που Πληγώνουν οι Άνθρωποι

Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας-Ακαρνανίας Προτείνει να Κάνουμε μια Σταυροφορία Ενάντια στα Πιτζάμα Πάρτι

Ο Μιθριδάτης Είναι ο Πρώτος Hip Hop Κανταδόρος

Ακολουθήστε το VICE στο  Twitter ,   Facebook  και  Instagram.