Ο Charlie Lyne Μιλά για τα Ψυχοσεξουαλικά Όργια και τα Άλλα Υπέροχα Μυστικά Αγαπημένων Νεανικών Ταινιών

Αν ήσουν teenager στα τέλη της δεκαετίας του '90, αρχές 2000, τότε σίγουρα θα είσαι απ' αυτούς που έμαθαν κάτι σχετικά με το σεξ από το American Pie. Εκείνη την εποχή, στις νεανικές ταινίες της ονειρεμένης Αμερικής, τα καυτά κορίτσια περπατούσαν αργά στους διαδρόμους, και τα αγόρια έμοιαζαν με τον Paul Walker, και όλοι έκαναν κοπάνα για να αράξουν στην παραλία.

Κανείς δεν κατανοεί καλύτερα, τη ζωηράδα των νεανικών ταινιών από τον παραγωγό (και, περιστασιακά, αρθρογράφο του VICE) Charlie Lyne, και στο ντοκιμαντέρ του, Beyond Clueless, εξηγεί ακριβώς γιατί οι ταινίες όπως το She's All That, μας βοήθησαν να ενηλικιωθούμε. Με εκατοντάδες αποσπάσματα κλασικών cult ταινιών, είναι το αντίστοιχο Teen Movie Reader, που θα σε έκανε να εύχεσαι να είχες πάει σε ένα απ' αυτά τα αμερικάνικα λύκεια.

Μιλήσαμε τηλεφωνικώς με τον Charlie Lyne, για τα γυρίσματα της ταινίας, την αγαπημένη του νεανική ταινία, και γιατί θεωρεί ότι, αυτές οι ταινίες εξακολουθούν να έχουν επιτυχία.

VICE: Για οποιονδήποτε φαν νεανικών ταινιών, το Beyond Clueless είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι, αλλά τι προσφέρει στο σημερινό νεανικό κοινό;
Charlie Lyne: Αν δεις το Beyond Clueless, είναι σαν να έχεις δει 300 απ' αυτές τις ταινίες, οπότε ό,τι και να εισπράξεις, είναι σαν να έχεις γλιτώσει και χρόνο. Έχει και πολύ καλό soundtrack, από τους Summer Camp, άρα ακόμα και να μην σου αρέσει η ταινία, μπορείς να απολαύσεις τη μουσική.

Η ταινία, έχει καταπληκτική επεξεργασία, και έχει ενώσει πολλά αποσπάσματα από διαφορετικές ταινίες. Οι αγαπημένες μου σκηνές, είναι αυτές με την πισίνα και αυτές με τις κραυγές. Εσύ τις έφτιαξες;
Ναι, εγώ επιμελήθηκα όλη την ταινία, μέσα σε ένα χρόνο. Είχα υλικό 450 ωρών για να διαλέξω, άρα το να επιλέξω τη σωστή σκηνή του Freddie Prinze JR, που θα απεικονίζει τη συναισθηματική κορύφωση, δεν ήταν και πολύ εύκολο.

Πώς προέκυψε η Fairuza Balk, από το The Craft, για αφηγήτρια; Και τι επιφέρει στο Beyond Clueless;
Η Fairuza, ασχολείται με την παραγωγή κεριών, στον ελεύθερό της χρόνο, και την βρήκα απ' αυτό. Η φωνή της κολλάει ακριβώς σε κάτι τέτοιο -δεν καταλαβαίνεις αν η φωνή είναι της ταινίας ή αφήγηση. Και κάνει και καταπληκτικά κεριά.

Η ταινία εστιάζει στα κοινά χαρακτηριστικά των νεανικών ταινιών, και στο πόσο μοιάζουν αυτές οι ταινίες, τελικά. Σε ενδιαφέρουν οι ομοιότητες ή η επιτυχία τους;
Οι νεανικές ταινίες που είχαν επιτυχία, ήταν αυτές που ανακατεύονταν με διάφορα θέματα. Μια ταινία όπως το Idle Hands, εξερευνεί μεγάλα, φιλόδοξα θέματα, όπως το άγχος του σεξ, γιατί παίζει εκ του ασφαλούς. Αυτό το είδος ταινιών, είναι ο Δούρειος Ίππος των καλύτερων ιδεών που βγήκαν στον κινηματογράφο.

Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες νεανικές ταινίες, γυρίστηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του '90 ως τα μέσα του 2000. Γιατί υπήρχε τέτοια έξαρση;
Τη δεκαετία του '80, σε αυτό το είδος, κυριαρχούσαν μια χούφτα άνθρωποι, με τρανταχτό παράδειγμα τον John Hughes. Αντίθετα, η δεκαετία του '90, χαρακτηριζόταν από μικρότερες παραγωγές, με μικρότερα budgets, και από όχι τόσο πεπειραμένους σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Αυτές οι περίεργες και ξεχωριστές νεανικές ταινίες, κέντρισαν το ενδιαφέρον των εφήβων, που δεν μπορούσαν να ταυτιστούν με κανέναν από τους ήρωες του Breakfast Club.

Γιατί, κατά τη γνώμη σου, αυτές οι ταινίες έχουν τέτοια απήχηση;
Είναι το μόνο είδος που καθορίζεται από την ηλικία των θεατών, κάτι που μπορεί να γίνει ολέθριο, αν το σκεφτείς λίγο. Αυτές οι ταινίες, δηλώνουν εξ αρχής ότι είναι «σχεδιασμένες» για ανθρώπους που είναι σε πιο εύπιστη ηλικία, και γι' αυτό έχουν τέτοια επιρροή. Αυτό θα συνέβαινε με το Best Exotic Marigold Hotel, αν απευθυνόταν σε 15χρονα.

Πώς καθόριζες την επιλογή των ταινιών, σε ό,τι αφορά το είδος; Κάποιες ταινίες, όπως το American History X ή το Dreamers, δεν μπορείς να πεις αν είναι νεανικές ή όχι…
Ο κανόνας μου σε κάθε ταινία -ή στην παράλληλη ιστορία της ταινίας που με ενδιέφερε- ήταν ότι είχαν κάποια αισθητική της εφηβείας ή τη μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Δεν με ενδιαφέρει τόσο η ηλικία του ήρωα ή του ηθοποιού που τον ενσαρκώνει.

Μου άρεσε που συμπεριέλαβες πολλές ταινίες, που θα τις έλεγα «τρόμου» αντί για «νεανικές». Γιατί συμπίπτουν συχνά αυτά τα δυο;
Το νεανικό είδος, δεν είναι ακριβώς κατηγορία. Είναι ένας όρος , που καλύπτει κωμωδίες, ρομαντικές κομεντί, ταινίες τρόμου και πολλά άλλα είδη. Τα στοιχεία τρόμου, εμφανίζονται συχνά γιατί πολλοί teenagers συμφωνούν στο ότι η εφηβεία μπορεί να γίνει πολύ τρομακτική.

Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα της ηλικίας, είναι η περίοδος της εφηβείας ή το ξεκίνημα της έμμηνου ρήσης. Η αγαπημένη μου ταινία, ήταν πάντα το Ginger Snaps και τα επόμενα, περίεργα sequels, και αυτές οι, απίστευτα περίτεχνες, μεταφορές για την έμμηνο ρύση. Συγκρίνεται με το να γίνεσαι λυκάνθρωπος, για προφανείς λόγους. «Βγάζω τρίχες παντού! Αίμα παντού. Δεν ξέρω γιατί νιώθω έτσι κάθε μήνα!». «Είναι επειδή είμαι λυκάνθρωπος».

Νομίζω πως υπάρχει κάτι το όμορφο στην υπερβολή αυτών των μεταφορών. Και δεν υπάρχει έλλειψη απ' αυτό το είδος.

Υπάρχουν ταινίες όπως τοStorytellingτου Todd Solondz και το Doom Generation του Greg Araki, στην ταινία σου, και έχεις πει ότι κάποιοι έχουν διαφωνήσει, πιθανόν λόγω των «αναγνωρισμένων σκηνοθετών». Εν μέρει συμφωνώ –όχι για την υπεράσπιση των σκηνοθετών, αλλά γιατί οι νεανικές ταινίες, είναι μια ένοχη απόλαυση.
Πολύς κόσμος σνομπάρει τις νεανικές ταινίες. Η ταινία που ξεχωρίζουν πολλοί, είναι το Rushmore, μια ταινία για έναν teenager, που λαμβάνει χώρα, σχεδόν ολόκληρη, σε ένα σχολείο. Αλλά τη διαλέγουν για τον Wes Anderson, όχι επειδή την αναγνωρίζουν σαν νεανική ταινία.

Γενικώς, η Αμερική βγάζει πιο πολλές ταινίες από τη Βρετανία, και οι νεανικές ταινίες, είναι κάτι χαρακτηριστικά αμερικάνικο. Επέλεξες κυρίως αμερικάνικες ταινίες και αμερικάνικο voiceover. Για ποιο λόγο;
Το έκανα γιατί περί αυτού πρόκειται το Beyond Clueless: δείχνει έναν κόσμο στον οποίο νιώθω πολύ οικεία. Αν και δεν πιστεύω ότι οι νεανικές ταινίες αμερκάνικο χαρακτηριστικό. Υπάρχουν χώρες που κάνουν περισσότερες. Αλλά οι αμερικάνικες κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο, οπότε είναι δύσκολο να έχεις μεγαλώσει στη Βρετανία ή κάπου αλλού και να μην τις ξέρεις.

Να μιλήσουμε λίγο για συνωμοσίες; Υπονοείς ότι ο Scotty, στο Euro Trip, είναι γκέι! Δεν το είχα καταλάβει παλιότερα. Τι άλλο έχω χάσει;
Η ψυχοσεξουαλική παρτούζα του It's a Boy Girl Thing, του 2006, θα έπαιρνε γύρω στα 90 λεπτά για να εκτυλιχθεί, οπότε αποφασίσαμε να το αφήσουμε ως έχει.

Η πρεμιέρα του Beyond Clueless, είναι τον Αύγουστο, στο φεστιβάλ του BFI. Τι άλλο να τσεκάρουμε στο φεστιβάλ;
Τείνω να επιλέγω ταινίες με τις οποίες μεγάλωσα. Ξεχωρίζω το Nowhere, του Gregg Araki, και το Kids του Harmony Korine, όχι μόνο γιατί και οι δυο εμφανίζονται στο Beyond Clueless αλλά και γιατί ξέρω πόσο δύσκολη είναι η επιλογή στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Είσαι κριτικός κινηματογράφου στη Guardian, και στο παρελθόν, σε εμάς. Πώς είναι να είσαι από την άλλη πλευρά της κριτικής;
Είναι πολύ ωραία. Ως παραγωγός, δεν υπάρχει κάτι πιο ικανοποιητικό από το να διαβάζεις μια προσεγμένη αξιολόγηση της δουλειάς σου, από κάποιον που αφιέρωσε σ' αυτήν όλη του την προσοχή. Δεν έχει σημασία αν του άρεσε ή όχι -κάποιες από τις καλύτερες κριτικές μας, ήταν και οι πιο σκληρές.

Και τέλος, ποια είναι η καλύτερη νεαρή βασίλισσα του σχολείου;
Δεν το έχω δει, αλλά ακούω τα καλύτερα για την Rose McGowan, στο Encino Man.