Μαμά, Είμαι Εθισμένη: Το Γράμμα μιας Tοξικοεξαρτημένης Κόρης

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada σε συνεργασία με το Influence.

Σημείωση: Το γράμμα που ακολουθεί γράφτηκε από την Elizabeth Elliot* προς τη μητέρα της στα τέλη του 2010.

H Elizabeth βρισκόταν σε έναν ξενώνα αποκατάστασης τοξικοεξαρτημένων στο New Jersey, έπειτα από μια περίοδο φυλάκισης εξαιτίας μιας σειράς από παραβιάσεις των νόμων περί χρήσης και κατοχής ναρκωτικών ουσιών. Η διεύθυνση αποστολέα στο γράμμα της ήταν: «Δέκατος κύκλος της κολάσεως».

Είχε αντιμετωπίσει προβλήματα με την ηρωίνη σε σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή της και στο παρελθόν είχε προσπαθήσει να αποτοξινωθεί αρκετές φορές, χωρίς επιτυχία.

Από τη στιγμή που έφυγε από τον ξενώνα, πέρασε τα τελευταία της χρόνια στη Florida, που εκείνη την περίοδο δεν είχε κάποιο πολιτειακό πρόγραμμα ανταλλαγής συρίγγων. Πέθανε το 2014, σε ηλικία 29 ετών, από ενδοκαρδίτιδα που προέκυψε από τη χρήση μολυσμένων βελονών.

Η μητέρα της μοιράστηκε το γράμμα της κόρης της με το Influence, διότι θεωρεί πως δείχνει την ανάγκη που έχουν τα άτομα που παλεύουν με τον εθισμό στα ναρκωτικά, να αποκτήσουν πρόσβαση σε περισσότερες επιλογές ως προς τη φροντίδα και τις ιατρικές και θεραπευτικές λύσεις που τους προσφέρονται.

Μιλούσα στη φίλη μου την Barbie και μου έλεγε πως η μάνα της ήταν εθισμένη στο Xanax, αλλά έχει διάγνωση. Ο φαρμακοποιός της δίνει μια εβδομαδιαία ποσότητα, έτσι ώστε να μην μπορεί να πάρει πολλά. Εμένα μου φαίνεται πρακτική λύση, εσένα;

Θέλω να φτάσω εντέλει σε ένα σημείο όπου δεν θα χρειάζομαι ΚΑΜΙΑ ουσία για να ζω με τον εαυτό μου. Νομίζω ότι σε μια κοινότητα ανθρώπων που είναι χαρούμενοι που είναι «στεγνοί», όπως αυτή στη Florida, θα μπορέσω να το κάνω.

Θα περάσει κάποιος καιρός μέχρι να φτάσω σε ένα σημείο όπου θα ελέγχω τα πράγματα όπως θέλω. Νομίζω ότι κάποιες ουσίες συντήρησης (benzodiazepines) θα με βοηθήσουν να περάσω τις δύσκολες στιγμές.

Έχω διαγνωστεί με διαταραχή άγχους και πάντα δυσκολεύομαι με κοινωνικές καταστάσεις. Το είχα ακόμα και σε μικρή ηλικία όταν βρισκόμουν με οποιονδήποτε άλλον πλην των πιο κοντινών οικογενειακών μου προσώπων.

Νιώθω ότι χωρίς κάποια βοήθεια θα ήταν πολύ δύσκολο, επειδή δεν θα είχα κάτι να με στηρίξει, και στην πρώτη άβολη και δύσκολη στιγμή θα πήγαινα να βρω μια δόση.

Δεν ξέρω, νιώθω ότι θα ενίσχυε τις πιθανότητες που έχω. Ξέρω τον εαυτό μου, ξέρεις πως εύκολα έχω «πέσει» στο παρελθόν και αυτήν τη φορά τα πράγματα είναι τόσο κρίσιμα που δεν θέλω να καώ προτού μου δοθεί ο χρόνος να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία μου.

Γι' αυτό δεν θέλω να καθυστερήσω το ταξίδι για τη Florida πολύ. Εύχομαι να μπορέσω να βάλω στην άκρη κάποια χρήματα από τη δουλειά εδώ, αλλά είναι δύσκολο αν σκεφτείς ότι κρατούν το 50% των χρημάτων που βγάζεις.

Ξέρω πως το να μείνω «στεγνή» πρέπει να είναι η βασική μου προτεραιότητα, γι' αυτό πηγαίνω σε δομή υποστήριξης, αν και -πίστεψέ με- το τελευταίο πράγμα που θέλω ύστερα από τόσο καιρό είναι να μπω πάλι σε κάποιο αυστηρά οργανωμένο περιβάλλον (μέχρι να βγω θα έχω συμπληρώσει 11 μήνες μέσα). Αλλά ξέρω ότι κάτι τέτοιο θα αυξήσει τις πιθανότητές μου για να καταφέρω.

Πρέπει να βρω ένα άτομο να παίρνω τηλέφωνο όταν νιώθω πως θέλω να «γίνω», διότι, ειλικρινά, όταν μπαίνω σε αυτήν τη φάση, προσωπικά δεν μπορώ να με «μαλώσω» και να με σταματήσω. Θα πρέπει να βρω έναν υποστηρικτή με τον οποίο μπορώ να επικοινωνήσω, επειδή τις άλλες φορές που είχα υποστηρικτές δεν τους χρησιμοποίησα ποτέ.

Ξέρω ότι παίζουν πολλά σε αυτή μου την ευκαιρία σε σχέση με την οικογένειά μου. Αλλά, χωρίς να θέλω να είμαι αχάριστη, ένα γράμμα πού και πού, και ένα δέμα δεν με βοηθούν αρκετά. Όχι πως λέω ότι δεν μου αξίζει αυτή η απόσταση μεταξύ μας.

Όταν όμως βγω έξω, δεν θα έχω άλλη επιλογή από το να το γυρίσω στην πορνεία, γιατί δεν υπάρχει κρατική βοήθεια σε άτομα που αντιμετωπίζουν κατηγορίες από παραβάσεις ναρκωτικών. Αν δεν έχω και εσένα για υποστήριξη, δεν ξέρω τι θα κάνω.

Λοιπόν, αρκετά με τα σοβαρά. Μόλις άκουσα μια εκτέλεση του «Stairway to Heaven» με τους στίχους του Gilligan's Island. Το έλεγαν «Stairway to Gilligan's Island».

*Πριν το ξεχάσω, ποιο είναι εκείνο το τραγούδι των Finger 11 που μου είπες ότι είναι το θεματικό μου τραγούδι για τα μπαρ; Δώσε καμιά βοήθεια, με στίχους αν είναι εύκολο.

Έχω περάσει την ημέρα διαβάζοντας το Birnbaum Guide to Walt Disney World του 2010 (η ίδια και η μητέρα της σκόπευαν να περάσουν από εκεί καθ' οδόν για μια δομή υποστήριξης στη Florida). Αύριο θα καθίσω με την Anissa να βγάλουμε το δρομολόγιο.

Μου λείπεις και σε αγαπώ! Ελπίζω να τα πούμε σύντομα!

Με αγάπη, η μικρή σου Lizzie.

H Elizabeth μεγάλωσε στην Pennsylvania. Στο δημοτικό τα πήγε περίφημα, όπως και στο γυμνάσιο, με εξαιρετικούς βαθμούς, ενώ ήταν επίσης πολύ καλή στη μουσική, τις τέχνες και τον αθλητισμό, και η μουσική παρέμεινε σημαντικό κομμάτι της ζωής της. Υπέφερε από κοινωνικό άγχος από μικρή ηλικία, επιμένοντας όμως ότι δεν χρειαζόταν θεραπευτική βοήθεια. Ήταν αστεία, συμπονετική και στοργική και συνέχισε την καλή ακαδημαϊκή της πορεία και στο λύκειο.

Δοκίμασε μαριχουάνα για πρώτη φορά στα 15. Όταν η μητέρα της το ανακάλυψε, της είπε πως απλώς πειραματιζόταν. Αργότερα αποκάλυψε στη μητέρα της ότι εκείνη την περίοδο κάπνιζε χόρτο πριν και μετά το σχολείο, και πριν πέσει για ύπνο.

Πήγε στο Πανεπιστήμιο του Delaware για να σπουδάσει σχέδιο μόδας, αλλά στην πορεία, αφού αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα άγχους και κατάθλιψης, κατέληξε να βγαίνει σπάνια από το δωμάτιο της εστίας της και τελικά τα παράτησε.

Στα 19 της, έπιασε δουλειά ως σερβιτόρα και μέσω των συναδέλφων της δοκίμασε κοκαΐνη και ηρωίνη. Σύντομα εθίστηκε στην ηρωίνη.

Αποκάλυψε στην οικογένειά της πως είχε εθιστεί, ενώ είχε κολλήσει και ηπατίτιδα C από την κοινή χρήση βελονών με άλλους. Οι δικοί της την έστειλαν να αποτοξινωθεί και κατέληξε να πηγαίνει σε 12 διαφορετικά προγράμματα, ένα από τα οποία ήταν και το πρόγραμμα εγκλεισμού στο New Jersey.

Την έδιωξαν από δύο προγράμματα επειδή είχε σχέσεις με άνδρες και δραπέτευσε από το πρόγραμμα εγκλεισμού. Πάντα επέστρεφε στα ναρκωτικά μετά το τέλος κάποιου προγράμματος.

Κάποια στιγμή στα 20 της παντρεύτηκε και έκανε ένα παιδί, την κηδεμονία του οποίου έχασε όταν το παιδί ήταν μόλις έξι μηνών, ενώ ο άνδρας της πήρε διαζύγιο από εκείνη ενώ η ίδια ήταν στη φυλακή.

Μετά τη σύλληψη της Elizabeth, οι Αρχές δεν ήθελαν να τη στείλουν σε πολιτειακή φυλακή. Εντούτοις απέδρασε από το κλειστό πρόγραμμα αποτοξίνωσης και θεωρήθηκε πως δεν μπορούσε να δικαστεί ξανά εξαιτίας αυτοκτονικών τάσεων. Στη συνέχεια, αθέτησε τους όρους της αναστολής της εξαιτίας χρήσης ουσιών.

Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 3-5 ετών για κατοχή παράνομων ουσιών. Πέρασε τρεις μήνες σε πολιτειακή φυλακή στο Clinton του New Jersey, αποφυλακίστηκε με αναστολή, παραβίασε τους όρους της και επέστρεψε στη φυλακή για 11 ακόμα μήνες.

Μετά το τέλος της παραμονής της στο πρόγραμμα αποτοξίνωσης -απ' όπου έγραψε το γράμμα- και το ταξίδι της στη Florida, η Elizabeth απευθύνθηκε σε έναν «καθαρό» φίλο, ο οποίος αποδείχτηκε πως δεν ήταν και τόσο «καθαρός». Μέσα σε ελάχιστες ημέρες είχε ξεκινήσει πάλι να κάνει χρήση κρακ και ηρωίνης. Για να πληρώνει τα έξοδα του εθισμού της, ξεκίνησε να εργάζεται ως συνοδός.

Έπειτα άρχισε να συζεί με κάποιον και σταμάτησε να εργάζεται ως συνοδός. Εκείνη και ο σύντροφός της κάπνιζαν κρακ επί μέρες και «χαλάρωναν» σουτάροντας ηρωίνη.

Το 2012, κατέληξε στο νοσοκομείο εξαιτίας μιας αιματικής μόλυνσης. Αργότερα το ίδιο έτος, δανείστηκε λεφτά από τους παππούδες της για να δοκιμάσει την αποτοξίνωση για μια ακόμη φορά, αλλά με το που τελείωσε το πρόγραμμα κύλησε ξανά στα ναρκωτικά.

Τον Δεκέμβριο του 2013 νοσηλεύτηκε με ενδοκαρδίτιδα, που την έπαθε από επαναχρησιμοποιημένες βελόνες. Στο μέρος όπου ζούσε δεν υπήρχαν προγράμματα αντικατάστασης βελονών. Καθάριζε βέβαια τις βελόνες της με χλωρίνη, αλλά δεν ήταν αρκετό. Ένας γιατρός αφαίρεσε τελικά μια σειρά από όγκους από την καρδιά της και εκείνη παρέμεινε στο νοσοκομείο για έξι εβδομάδες.

Την περίοδο νοσηλείας της, είχε σχεδιάσει να πάει σε μια κλινική βουπρενορφίνης, αλλά όταν έφυγε από το νοσοκομείο την Κυριακή, βρήκε την κλινική κλειστή. Άρχισε να «βαράει» και πάλι, το ίδιο βράδυ.

Τους επόμενους μήνες ταλαιπωρήθηκε πάλι από ενδοκαρδίτιδα. Απευθυνόταν σε νοσοκομεία, αλλά δεν έμενε για την απαιτούμενη θεραπεία, μιας και δεν της έδιναν αρκετά παυσίπονα.

Στις 18 Απριλίου του 2014, κατέληξε στα επείγοντα. Εκείνο το απόγευμα, ένας γιατρός κάλεσε τη μητέρα της, ενημερώνοντάς την πως η Elizabeth δεν θα επιβίωνε. Ήταν αναίσθητη αλλά άνετη. Ο γιατρός δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είχε καταφέρει να φτάσει στην κλινική με τα πόδια.

Η Elizabeth ξεψύχησε τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου της 19ης Απριλίου του 2014.

*Το επίθετο της Elizabeth καθώς και ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της έχουν αλλαχθεί, για να προστατευθεί η ιδιωτικότητα κάποιων μελών της οικογένειάς της.

Περισσότερα από το VICE

Τι Σκέφτεται ο Κόσμος την Ώρα που Κάνει Στοματικό Έρωτα

Έτσι Γιόρτασε την Επέτειο Οκτώ Χρόνων του το Second Skin Club

Όταν οι Γονείς μου με Έπιασαν στα Πράσα να Κάνω Ναρκωτικά