Οι φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ έστησαν μια αυτοσχέδια σκηνή στον διάδρομο του νοσοκομείου φυλακών Κορυδαλλού, γνωστό ως «κολαστήριο», και έπαιξαν για τους φυλακισμένους.
Στέκεται στο βάθος του στενόμακρου γκρι διαδρόμου, πίσω από τη σφραγισμένη πόρτα και κοιτάζει μέσα από το θαμπό τζάμι με τα κίτρινα κάγκελα. Δεν μιλάει, απλώς κουνάει το κεφάλι του χαμογελώντας όταν τον χαιρετάει κάποιος. Βρίσκεται στην πτέρυγα όπου μεταφέρονται οι κρατούμενοι από άλλες φυλακές για να εξεταστούν από τους γιατρούς μέχρι να κριθεί η νοσηλεία τους εδώ ή η διακομιδή τους σε κάποιο νοσοκομείο εκτός φυλακής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κρατούμενος παρακολουθεί την παράσταση του Καραγκιόζη από τα παρασκήνια, πίσω από την σφραγισμένη πόρτα
Τα τεράστια μάτια του φανερώνουν ότι είναι εντυπωσιασμένος με την ευχάριστη αναστάτωση που επικρατεί. Ένα λευκό πανί έχει χωρίσει στα δύο το ισόγειο του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού. Από τη μία κάθονται κρατούμενοι και επισκέπτες και από την άλλη οι φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ που έχουν έρθει για να παίξουν στους φυλακισμένους τον Γάμο του Καραγκιόζη. Εκείνος έχει θέα τα παρασκήνια. Περιεργάζεται τους φοιτητές που στήνουν τα σκηνικά, ετοιμάζουν τις φιγούρες και κάνουν μια μικρή πρόβα με τα όργανα πριν ξεκινήσει το θέατρο σκιών.
Η παράσταση του Καραγκιόζη είχε και ζωντανή μουσική από τους φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ
Το νοσοκομείο των κρατουμένων Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος», γνωστό ως «κολαστήριο», έχει απασχολήσει τη δημοσιότητα για τις άθλιες συνθήκες που καταγγέλλουν οι κρατούμενοι μέσω του λογαριασμού που έχουν φτιάξει στο twitter και για τις οποίες η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Όπως και οι ίδιοι οι κρατούμενοι παραδέχονται, το τελευταίο διάστημα έχει υπάρξει βελτίωση των συνθηκών, μετά το βάψιμο του κτιρίου και κάποιες άλλες εργασίες στις κτιριακές υποδομές. Επίσης, μετά και τον νόμο για την αποσυμφόρηση των φυλακών έχει υπάρξει βελτίωση και ως προς τον συνωστισμό των κρατουμένων στο νοσοκομείο. Όμως, μέσω του λογαριασμού στο twitter οι κρατούμενοι συνεχίζουν να καταγγέλλουν πως μερικά μερεμέτια δεν αλλάζουν τα πράγματα κι ότι μέσα εκεί παραμένουν 30 ασθενείς με αναπηρία άνω του 67%, ζητώντας άμεσα την αποφυλάκισή τους.
Η κυβέρνηση παραδέχεται ότι οι συνθήκες μέσα στο νοσοκομείο παραμένουν δύσκολες, ενώ λέει ότι εργάζεται για τη βελτίωσή τους με τα λιγοστά κονδύλια που διαθέτει. Αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αλλεπάλληλα αιτήματα δημοσιογράφων να καταγράψουν τα όσα συμβαίνουν εκεί, δεν έχουν γίνει δεκτά. Με εξαίρεση το αποκλειστικό ρεπορτάζ της ΕΡΤ το καλοκαίρι που πέρασε, που καταγράφει πώς είναι το νοσοκομείο σήμερα.
Η κυβέρνηση παραδέχεται ότι οι συνθήκες μέσα στο νοσοκομείο παραμένουν δύσκολες
Την περασμένη Τρίτη το απόγευμα, τα κάγκελα του ισόγειου του νοσοκομείου άνοιξαν στους δημοσιογράφους, επιτρέποντας να καλυφθεί η σημαντική αυτή πρωτοβουλία των φοιτητών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Αρχικά η παράσταση ήταν προγραμματισμένη να γίνει στο προαύλιο, όμως η πρώτη βροχή του φθινοπώρου ανάγκασε τους συντελεστές της παράστασης να μετατρέψουν τον κεντρικό διάδρομο στο εσωτερικό του νοσοκομείου σε αυτοσχέδιο θέατρο. Άλλωστε ο Καραγκιόζης μπορεί να στηθεί ακόμα και σε ένα στενό διάδρομο ανάμεσα σε κάγκελα.
Ο καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, Ιωσήφ Βιβιλάκης, που σε συνεργασία με τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη παραδίδουν το μάθημα επιλογής του θεάτρου σκιών στους φοιτητές, εξιστορεί πώς πήραν την πρωτοβουλία να μεταφέρουν την παράσταση μέσα στη φυλακή. «Όλα ξεκίνησαν όταν γνώρισα τον Γιώργο Ζουγανέλη, ο οποίος ήταν ένας καθηγητής που δούλευε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στις φυλακές Κορυδαλλού κι έφυγε απρόσμενα μέσα στο 2016. Είχα γνωρίσει και την Ελένη Λιντζαροπούλου, ψυχή του Δικτύου για τον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση στις Φυλακές "Γεώργιος Ζουγανέλης". Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν πολύ καλό να επισκεφτούμε με την παράσταση του θεάτρου σκιών το νοσοκομείο. Οι φοιτητές ανταποκρίθηκαν με μεγάλη χαρά». Ο κύριος Βιβιλάκης μου εξηγεί το κλίμα που υπήρχε στην ομάδα: «Οι φοιτητές είναι 18-20 ετών. Στην αρχή αισθάνονταν παράξενα αλλά στο τέλος υπήρχε μια πληρότητα. Είχαν το αίσθημα ότι έκαναν κάτι που είχε νόημα, ότι προσέφεραν κάτι». Τον ρωτώ αν μετά την εμπειρία θα επέστρεφαν στις φυλακές για κάποια δράση και είναι θετικός: «Αυτό είναι ένα ξεκίνημα. Θεωρώ ότι το πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι κοντά σε αυτούς τους χώρους που έχουν αντικειμενικά δυσκολίες συνθηκών διαβίωσης, για να μάθουν και οι φοιτητές τι σημαίνει να είναι κανείς έγκλειστος σήμερα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Τον Καραγκιόζη νομίζω τον καταλαβαίνουν καλύτερα οι άνθρωποι εκεί μέσα σε σχέση με άλλα θεάματα επειδή είναι λαϊκό θέατρο», λέει ένας από τους φοιτητές
Όσοι κρατούμενοι είχαν κατέβει από τα κελιά τους ήταν χαρούμενοι για το ότι κάποιος ήρθε στη φυλακή γι' αυτούς. Κάθονταν στις καρέκλες πίσω από τους επίσημους και παρακολουθούσαν την παράσταση. Οι λίγες ώρες που θα μέναμε εκεί ήταν κάτι ξεχωριστό για εκείνους, όπως μου λένε, επειδή διατάρασσαν με όμορφο τρόπο τα μονότονα απογεύματα μέσα στη φυλακή. Όπως λέει η Ελευθερία Ασήμου, κοινωνική λειτουργός στο νοσοκομείο των κρατουμένων των φυλακών Κορυδαλλού, «Οι κρατούμενοι ήταν ενθουσιασμένοι. Ακόμα κι αυτοί που παρακολούθησαν για λίγο τη δράση. Τους ενθουσίασε πολύ ότι υπήρχε κόσμος, ότι ήταν ένα διαφορετικό απόγευμα για εκείνους. Ειδικότερα, εντυπωσιάστηκαν άτομα που έρχονται από άλλες φυλακές στις οποίες δεν γίνονται τέτοιες δράσεις».
Κρατούμενοι που έχουν βγει από το κελί τους για να παρακολουθήσουν τον «Καραγκιόζη». Για λόγους προστασίας των προσωπικών τους δεδομένων δεν επιτρέπεται να φανούν τα πρόσωπά τους
«Το feedback που παίρνουμε από τους ίδιους τους κρατούμενους από τότε που ξεκίνησαν αυτές οι δράσεις είναι πάρα πολύ θετικό. Νιώθουν ότι υπάρχει ενδιαφέρον γι' αυτούς από τον κόσμο έξω. Γίνεται κάτι διαφορετικό που αλλάζει τη ρουτίνα της φυλακής. Είναι σημαντικό, διότι έχουν την ευκαιρία να κάνουν πράγματα που πολλοί από αυτούς δεν είχαν κάνει ποτέ στη ζωή τους. Χαρακτηριστικά, ένας παππούς μου είπε "60 χρόνια έχω από την τελευταία φορά που είδα κάποιο θέαμα, όταν ήμουν παιδί"», καταλήγει η κ. Ασήμου.
Αριστέρα ο Νικόλας Τζιβελέκης μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητές, μετά το τέλος της παράστασης
Εκτός από τους κρατούμενους, όμως, και για τους ίδιους τους φοιτητές ήταν ξεχωριστή εμπειρία. Ο Νικόλας Τζιβελέκης, φοιτητής επί πτυχίω που πήρε μέρος στην παράσταση, μου λέει πως «ήταν μοναδική εμπειρία. Σωστά ανταποκριθήκαμε, διότι ήταν ευκαιρία να δώσουμε χαρά και διασκέδαση σε ανθρώπους που τις στερούνται. Στην αρχή ήταν δύσκολο να προσαρμοστούμε. Είχαμε μια περίεργη σκέψη για το ότι θα παίζαμε στις φυλακές, όμως πολύ γρήγορα καταλάβαμε ότι δεν έχει καμία σημασία, διότι δώσαμε πολλή χαρά. Όσο να 'ναι, τον Καραγκιόζη νομίζω τον καταλαβαίνουν καλύτερα οι άνθρωποι εκεί μέσα σε σχέση με άλλα θεάματα επειδή είναι λαϊκό θέατρο. Είναι καλό να ξαναπάμε. Νιώσαμε ευχάριστα που δώσαμε χαρά αλλά δυσάρεστα που αφήσαμε πίσω κάποιους ανθρώπους».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
