FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Ιστορίες Μαθητών που τους Έδιωξαν από το Σχολείο

Καμιά φορά δεν χρειάζεται καν να κάνεις κάτι κακό για να σε πετάξουν έξω, αρκεί απλώς να έχεις κάποια νοητικά προβλήματα ή να είσαι ομοφυλόφιλος.
Salma Haidrani
Κείμενο Salma Haidrani

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Όταν είσαι παιδί, το να σε διώξουν από το σχολείο μπορεί και να ακούγεται απελευθερωτικό. Όλη σου η ζωή μπορεί να αφιερωθεί στο να βλέπεις τηλεόραση, να τρως παγωτό και να κάνεις φάρσες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δηλητηριάσεις τον καφέ του καθηγητή σου ή να χτυπήσεις κάποιον πολύ δυνατά στο πρόσωπο.

Όπως αποδεικνύεται, βέβαια, δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό. Είναι μια απαίσια διαδικασία που μπορεί να καταστρέψει παντελώς την παιδική σου ηλικία. Και καμιά φορά δεν χρειάζεται καν να κάνεις κάτι κακό, αρκεί απλώς να έχεις κάποια νοητικά προβλήματα ή να είσαι ομοφυλόφιλος για να σε πετάξουν έξω.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τρία άτομα που πρόσφατα εκδιώχτηκαν από το σχολείο τους μοιράστηκαν μαζί μας τις ιστορίες τους.

ELLEN, 23, ΑΓΓΛΙΑ

Με είχαν διώξει από το μάθημα των μαθηματικών επειδή έκανα φασαρία, πετώντας βιβλία και μολύβια από τη μια άκρη της αίθουσας στην άλλη. Έξω από την τάξη, στο τέλος του διαδρόμου, υπήρχαν πυροσβεστήρες και πυροσβεστικές μάνικες. Σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα αν άνοιγα τη μάνικα, αλλά αποδείχτηκε πολύ πιο δυνατή από όσο περίμενα.

Όταν την άφησα στο πάτωμα, το νερό άρχισε να χύνεται παντού στον διάδρομο και η μάνικα ήταν εκτός ελέγχου χωρίς να μπορώ να τη σταματήσω. Είχε μοκέτα κάτω, οπότε τα πάντα έγιναν μούσκεμα. Πανικοβλήθηκα και το έβαλα στα πόδια, διότι υπήρχε πολύ νερό.

Πήγα και κάθισα στην καντίνα στον κάτω όροφο με τρόπο ώστε να εξασφαλίσω ότι θα με έβλεπε το προσωπικό εκεί, δίνοντάς μου έτσι ένα άλλοθι. Δυστυχώς για μένα, τα πάντα καταγράφηκαν από το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης. Χύθηκε τόσο νερό που πέρασε μέσα από το πάτωμα και άρχισε να χύνεται από το ταβάνι του κάτω ορόφου. Κατέστρεψε τα ηλεκτρολογικά και μέρος του ταβανιού σάπισε. Η ιδέα μου κόστισε στο σχολείο χιλιάδες ευρώ.

Πήραν τη μητέρα μου τηλέφωνο και της είπαν πως θα έπρεπε να έρθει. Της έκοψαν ένα πρόστιμο για τις ζημιές και αναγκάστηκε να πληρώσει 600 ευρώ. Αρνήθηκα να παραστώ στη συνάντηση εκείνης της ημέρας και τελικά αποβλήθηκα τελείως από το σχολείο. Δεν παραπονέθηκα όταν μου το είπαν. Το θεώρησα φανταστικό και δεν μπορούσα να περιμένω να κάνω φιγούρα στους φίλους μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν όμως: ουσιαστικά περνούσα τις μέρες μου στο κρεβάτι ή στο MSN. Γρήγορα έγινε πολύ βαρετό, μιας και όλοι μου οι φίλοι ήταν στο σχολείο ενώ εγώ ήμουν στο σπίτι. Αν και με άφησαν να πηγαίνω στα μαθήματα αγγλικών, μαθηματικών και φυσικής, δεν μου επέτρεπαν να βρίσκομαι στο σχολείο για κανένα άλλο μάθημα ή λόγο. Ύστερα από αυτά τα μαθήματα έπρεπε να φεύγω από το σχολείο άμεσα. Δεν αποτελεί την πιο περήφανη στιγμή μου, αλλά όσο ζεις μαθαίνεις: από τότε δεν έχω ξαναπλησιάσει πυροσβεστική μάνικα.

IZZY, 18, ΣΚΟΤΙΑ

Πήγα σε ένα οικοτροφείο για πάνω από έξι χρόνια και με έδιωξαν στην τελευταία μου χρονιά. Είχα δυσκολίες με διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί και δεν έλαβα καμία υποστήριξη. Στα τέλη του 2014, όταν ήμουν 16 ετών, η ψυχική μου υγεία ήταν πραγματικά σε πολύ κακή κατάσταση. Τον Ιανουάριο πήρα υπερβολική δόση και κατέληξα στο νοσοκομείο. Μου είπαν ότι θα μπορούσα να γυρίσω όποτε ήθελα. Επέλεξα να επιστρέψω μερικές ημέρες μετά.

Συναντήθηκα με τη διευθύντρια του σχολείου και ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να φύγω. Ουσιαστικά μου είπε πως δεν την ένοιαζε αν αυτοκτονούσα, αλλά αν αυτό γινόταν ενώ ήμουν εκεί θα έκανε κακό στην εικόνα του σχολείου. Ήταν πραγματικά εμφανές ότι την ένοιαζε περισσότερο η φήμη του σχολείου από την υγεία και τη ζωή μου. Μου επέτρεψαν να μείνω στο σχολείο για δύο εβδομάδες, αρκεί να ακολουθούσα την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Ήταν μια δοκιμαστική περίοδος για να δούμε αν μπορούσα να αντέξω στο σχολείο. Αν δεν τα κατάφερνα, θα έπρεπε να φύγω.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δυστυχώς, είχα ένα διαγώνισμα εκείνη την εβδομάδα στο οποίο βαθμολογήθηκα με 0, κυρίως επειδή δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου εξαιτίας των κρίσεων πανικού. Αν και μια καθηγήτρια μου είπε πως θα μπορούσα να το ξαναδώσω, με κάλεσαν στο γραφείο της διευθύντριας. Με απέβαλε οριστικά εκείνη τη στιγμή και μου είπε να μαζέψω τα πράγματά μου.

Εκείνη την ημέρα κάθισα στο δωμάτιό μου και έκλαιγα διαρκώς. Κάθε δέκα λεπτά έμπαινε κάποια καθηγήτρια για να σιγουρευτεί ότι δεν προσπαθούσα να αυτοκτονήσω ή να κάνω κακό στον εαυτό μου. Μια φίλη μου ήρθε και με βοήθησε να πακετάρω. Έφυγα ύστερα από έξι χρόνια ζωής εκεί χωρίς να αποχαιρετήσω κανέναν. Ελάχιστα άτομα γνώριζαν ότι με έδιωξαν από το σχολείο μέχρι που σταμάτησα να εμφανίζομαι στα μαθήματα. Κατέρρευσα στο αμάξι του θείου μου και έμεινα μαζί με αυτόν και την κοπέλα του για δυο-τρεις μέρες όσο έψαχνα μέρος για να μείνω.

Οι γονείς μου το πήραν πολύ καλύτερα απ' ό,τι περίμενα. Ήταν έξαλλοι με το πώς μου είχε φερθεί το σχολείο και ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Άλλοι καθηγητές του σχολείου μού είπαν να κάνω μήνυση και τόσο οι καθηγητές όσο και οι συμμαθητές μου ήταν με το μέρος μου και με υπερασπίστηκαν. Η διευθύντρια τελικά απολύθηκε, αλλά δεν νομίζω ότι είχε να κάνει με εμένα.

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

ROB, 16, CALIFORNIA

Λαμβάνω σχολική αγωγή στο σπίτι σε όλη μου τη ζωή. Στη σπιτική σχολική αγωγή (homeschooling) στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει το λεγόμενο Co-Op, στο οποίο πηγαίνεις μία φορά την εβδομάδα. Σου δείχνουν τα μαθήματα της επόμενης εβδομάδας, σου δίνουν δουλειά για το σπίτι, επιστρέφεις εκεί ύστερα από μια εβδομάδα και τσεκάρουν τι έκανες. Αυτά τα co-ops συνήθως έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα και σε κριτικάρουν έντονα αν δεν ακολουθείς τις βιβλικές πρακτικές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μεγαλώνοντας, ποτέ δεν πίστεψα ότι ήμουν αρκετά καλός. Ήμουν διαφορετικός από τα περισσότερα αγόρια: είχα περισσότερες φίλες απ' ό,τι φίλους, άκουγα γυναικεία ποπ μουσική και στα εφηβικά μου χρόνια άρχισα να αμφισβητώ την αυστηρή κουλτούρα μέσα στην οποία είχα μεγαλώσει. Κάπου εκείνη την περίοδο ανακάλυψα πως ήμουν gay. Έπασχα από βαρύτατη κατάθλιψη, ήμουν 14 ετών και σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω.

Η εκκλησία στην οποία πήγαινε η οικογένειά μου ήταν επίσης εξαιρετικά συντηρητική και έμοιαζε πολύ στη λογική με το Co-Op. Ήταν επίσης γνωστή για τα «μέτρα» που λάμβανε κατά της LGBT κοινότητας, οπότε ήμουν πολύ προσεκτικός σχετικά με τους ανθρώπους στους οποίους μιλούσα.

Εκείνη περίπου την περίοδο, ο ιερέας του σχολείου μου άρχισε να μου μιλάει διαρκώς, λέγοντάς μου ότι δεν θα έπρεπε να ακούω κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής και δεν θα έπρεπε να φοράω κάποια συγκεκριμένα είδη ρούχων. Μου είπε να «γίνω άντρας» και να γίνω επιτέλους το άτομο το οποίο κατασκεύασε ο Θεός. Με έβαλε κιόλας να κάνω και κάποιες «θεραπείες». Μου είπε να προσευχηθώ ώστε «να μου φύγει το gay»֩ το έκανα όχι επειδή το πίστευα, αλλά επειδή νόμιζα ότι έτσι θα σταματούσε. Προς το τέλος του «θεραπευτικού κύκλου» το έσκασα και έφτασα πολύ κοντά στο να αυτοκτονήσω. Οι γονείς μου, η εκκλησία και όλοι μου οι φίλοι ήταν εναντίον μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ τόσο άσχημα. Ύστερα από ένα μήνα θεραπείας, όμως, όλοι πίστευαν ότι είχα γίνει καλά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δημιούργησα λοιπόν ένα λογαριασμό στο Twitter για να εκφράσω αυτά που περνούσα. Με βοήθησε πολύ και μου έδωσε μια διέξοδο για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, αλλά μου έδωσε και ένα χώρο όπου μπορούσα να είμαι ανοιχτά gay.

Μια μέρα έλαβα ένα γραπτό μήνυμα από τη μητέρα μου, στο οποίο μου έλεγε πως έπρεπε να πάει σε μια συνάντηση στο σχολείο. Της είπαν ότι είχαν ψάξει στα social media μου και είχαν βρει σημάδια που έδειχναν πως ήμουν gay. Στο Facebook μου έλεγε πως μου άρεσαν οι άντρες. Θα με έδιωχναν από το σχολείο. Μου είπαν ότι δεν είχε να κάνει με μίσος, αλλά ήταν η θέση τους, ότι δηλαδή δεν μπορούσες να είσαι gay και να πηγαίνεις σε αυτό το σχολείο. Η μόνη τους δικαιολογία ήταν πως το έκαναν από αγάπη και για το δικό μου καλό. Οι γονείς μου ήταν σύμφωνοι με όλο αυτό, μιας και είναι εντελώς αντι-LGBT.

Δεν υπάρχει κάποιο χαρούμενο τέλος στην ιστορία μου. Είμαι πια σε άλλο σχολείο και ελπίζω να αποφοιτήσω και να πάω στο πανεπιστήμιο. Είναι δύσκολο, αλλά είναι εμφανές ότι υπάρχει ακόμα ρατσισμός απέναντι στα LGBT άτομα. Κανείς δεν θα έπρεπε να διώχνεται από το σχολείο επειδή είναι gay. Έχω βαρεθεί να με απορρίπτει αυτή η κοινωνία επειδή είμαι ο εαυτός μου. Θέλω να πω στα παιδιά ότι υπάρχουν κι άλλα άτομα εκεί έξω σαν κι εσάς και πως τα πράγματα βελτιώνονται.

Mερικά από τα ονόματα έχουν αλλαχτεί για να προστατευτεί η ανωνυμία κάποιων ατόμων.

Περισσότερα από το VICE

O Tάφος του Βασιλιά των Μάγια Έκρυβε Υπόγειο Σύστημα Ύδρευσης που Λένε ότι Οδηγεί στον Κάτω Κόσμο

Τι Σημαίνει να Κάνεις Διακοπές στη Σίφνο

In Photos: Γυμνισμός στα Πάρκα του Βερολίνου

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.