Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο The Creators ProjectΜε τις δύο τελευταίες του σειρές, το «Tales From The Loop» και το «Things From The Flood», ο δυστοπικός ζωγράφος επιστημονικής φαντασίας και εννοιολογικός καλλιτέχνης Σάιμον Στάλενχαγκ, καταπιάστηκε με την απεικόνιση μιας Σουηδίας γεμάτη από ρομπότ, πλάσματα του δάσους και ερείπια, αλλά με τη νέα του σειρά με τίτλο «The Electric State», ο καλλιτέχνης αλλάζει κατεύθυνση. Αν και παραμένουν στις εικόνες του τα ρομπότ και τα ερείπια, ο Στάλενχαγκ εξηγεί πως αυτήν τη φορά η ιστορία εξελίσσεται σε ένα άλλο σύμπαν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
«Τα πρώτα δύο βιβλία ήταν ένα νοσταλγικό όνειρο, για το πώς ήταν να μεγαλώνεις μέσα στο σουηδικό κράτος πρόνοιας», εξηγεί ο Στάλενχαγκ. «Αντίθετα, το "The Electric State" είναι ένας τρομακτικός εφιάλτης μιας δυτική κοινωνία στην ψηφιακή εποχή, με μια αίσθηση σάτιρας».
Θυμίζοντας λίγο road trip, το «The Electric State» εξελίσσεται στους αυτοκινητόδρομους και στα στενά μιας εναλλακτικής αγροτικής Καλιφόρνιας, στα τέλη της δεκαετίας του '90. Εκεί, λέει ο Στάλενχαγκ, ένας νέος τύπος τεχνολογίας εικονικής πραγματικότητας –που δημιουργήθηκε από έναν δεύτερο εμφύλιο ο οποίος έγινε με drones– έχει πάρει μια περίεργη κατεύθυνση.Η ιστορία ακολουθεί μια έφηβη και το ρομπότ της, καθώς μετακινούνται από τα ρημαγμένα, ερημικά τοπία της δυτικής Νεβάδα, μέσα από τα βουνά της Σιέρα Νεβάδα και εν τέλει προς τη βόρεια ακτή του Μπέι Έρια, στο Σαν Φρανσίσκο. Μαζί τους υπάρχει και ένα τρίτο πρόσωπο, ένας χαρακτήρας τυλιγμένος με κουβέρτες, ο οποίος φοράει ένα κράνος εικονικής πραγματικότητας. Ο Στάλενχαγκ λέει πως αυτός ο χαρακτήρας είτε αντιμετωπίζει κάποια αναπηρία είτε είναι χαμένος σε έναν λήθαργο εικονικής πραγματικότητας.
Οι δύο προηγούμενες σειρές του Στάλενχαγκ εξερεύνησαν τοπία, όπως τα δάση της νότιας Σουηδίας, αγροτικές περιοχές και κάποια αστικά περιβάλλοντα. Το «The Electric State», από την άλλη, περιλαμβάνει σκηνές που εξερευνούν τη μοναξιά των ερήμων της Αμερικής. Με αυτόν τον τρόπο, η σειρά σου δίνει την αίσθηση πως συνδυάζει τα αμερικάνικα γουέστερν με την μεταποκαλυπτική επιστημονική φαντασία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή η μετά-την-Αποκάλυψη αίσθηση που δημιουργεί ο Στάλενχαγκ, βρίσκεται πολύ κοντά στην ουσία της ιστορίας. Ο καλλιτέχνης εξηγεί πως η ιστορία αφορά ένα είδος οικολογικής καταστροφής. Υπάρχουν θύελλες που εκδηλώνονται από τα ανατολικά, οι οποίες κάνουν την περιοχή ακατοίκητη.
«Δεν ξέρουμε το πραγματικό μέγεθος αυτών των ακατοίκητων περιοχών, οπότε οι άνθρωποι μετοικίζουν προς τα δυτικά, προς την περιοχή που ξέρουμε ως Καλιφόρνια, αλλά που στο "The Electric State" λέγεται Πασίφικα», λέει ο καλλιτέχνης, «μια πολιτεία που περιλαμβάνει την Καλιφόρνια, το Όρεγκον και την Ουάσινγκτον. Αυτό είναι το πρώτο σκηνικό του βιβλίου, όπου και συναντάμε τους τρεις ταξιδιώτες να βγαίνουν από την ομίχλη».Το «The Electric State», όπως και οι σειρές ψηφιακών εικόνων του Στάλενχαγκ, δεν μοιάζει με άλλα είδη δημοφιλούς επιστημονικής φαντασίας. Είναι σχεδόν μυθιστορηματικές, αλλά οι ιστορίες λέγονται μέσω εικόνων, όχι λέξεων. Είναι κινηματογραφικές, αλλά παραμένουν πίνακες ζωγραφικής. Μοιάζουν επίσης με κόμικς και με graphic novels, αλλά δεν ακολουθούν ούτε τους κανόνες τους.
Για να δημιουργήσει δυναμικούς κόσμους όπως το «The Electric State», ο Στάλενχαγκ χρησιμοποιεί μια αυστηρά ψηφιακή διαδικασία, με ένα τάμπλετ Wacom Cintiq Companion που τρέχει Photoshop CC. Ξεκίνησε να δημιουργεί τέτοιου είδους τοπία με σουρεαλιστικά στοιχεία πριν από περίπου δεκατέσσερα χρόνια, όταν βρισκόταν στα τελευταία χρόνια της εφηβείας του. Ο Στάλενχαγκ αναγνωρίζει ως επιρροές του καλλιτέχνες που απεικόνισαν την άγρια φύση της Σουηδίας, όπως ο Γκούναρ Μπρούσεβιτς και ο Λαρς Τζόνσον, λέγοντας πως εκείνοι τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει τοπία με ακουαρέλα από πολύ νεαρή ηλικία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Όταν ήμουν περίπου 18 ετών, ανακάλυψα τα εξώφυλλα δίσκων του Στορμ Θόργκερσον και των Hipgnosis και μου έκανε αμέσως εντύπωση το φορμά των τοπίων», λέει ο Στάλενχαγκ για τους designers που δημιούργησαν εξώφυλλα για μπάντες, όπως οι Pink Floyd και οι Led Zeppelin. «Τότε είχα ακόμη μεγάλη αγάπη για τα σουηδικά τοπία στα οποία είχα μεγαλώσει, οπότε άρχισα να πειραματίζομαι με την προσθήκη σουρεαλιστικών στοιχείων σε τέτοια τοπία».
«Μερικά χρόνια αργότερα, ανακάλυψα τον Ραλφ ΜακΚουόρι και τον Σιντ Μιντ και κόλλησα με την τέχνη της επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του '70 και του '80», προσθέτει. «Άρχισα λοιπόν να πειραματίζομαι με το να ζωγραφίζω ρομπότ, διαστημόπλοια και φουτουριστικά οχήματα».Λίγο αργότερα, ο Στάλενχαγκ ανακάλυψε ξανά την παιδική του εμμονή με τη φύση, αυτήν τη φορά με την προσθήκη δεινοσαύρων, οπότε έμαθε να σχεδιάζει και δεινόσαυρους.
«Ξαφνικά, κατάλαβα ότι είχα παθιαστεί με τόσα πολλά πράγματα», εξηγεί. «Οι δεινόσαυροι, αυτή η ρετρό επιστημονική φαντασία, τα εξώφυλλα των Pink Floyd, τα σουηδικά τοπία - αλλά δεν είχα χρόνο να ξεκινήσω ένα project για το κάθε ένα ξεχωριστά. Αποφάσισα λοιπόν να τα συνδυάσω όλα σε ένα project και έτσι κατέληξα στο "Tales From The Loop"».Ο Στάλενχαγκ αυτήν την περίοδο δουλεύει για τη μετατροπή της σειράς «The Electric State» σε βιβλίο, όπως ακριβώς είχε κάνει και με τις προηγούμενες δουλειές του. Μετά από αυτό όμως, δεν είναι απόλυτα σίγουρος για το τι θα κάνει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Έχοντας ασχοληθεί τόσο πολύ με τα τοπία της Καλιφόρνια, νομίζω ότι θα επιστρέψω στα σουηδικά τοπία, σε κάποια μορφή τους», λέει.Σε όποια τοπία και αν καταλήξει ο Στάλενχαγκ, το σίγουρο είναι πως θα έχουμε να κάνουμε και πάλι με τη μοναδική του ματιά και τις ιδιαίτερες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Θα ελπίζαμε όμως να συνεχίσει να εξερευνεί το πώς η ψηφιακή και τεχνολογική κουλτούρα θα επηρεάσουν το μέλλον μας. Όχι απλά το μέλλον της ανθρωπότητας, αλλά το μέλλον όλου του οικοσυστήματος.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
