Ο Stephen King Ταξιδεύει στο Χρόνο στο Τελευταίο του Βιβλίο με Τίτλο «11/22/63»

Το τελευταίο βιβλίο του Stephen King 11/22/63, έχει ως πρωταγωνιστή έναν δάσκαλο λυκείου που ταξιδεύει στον χρόνο, μέσω μιας πύλης που βρίσκει στην αποθήκη τροφίμων ενός diner, με σκοπό να σκοτώσει τον Lee Harvey Oswald, πριν αυτός δολοφονήσει τον JFK. Η παρουσία του ταξιδιού στον χρόνο, δεν παρέχει απλά μια σεναριακή ευκολία. Ο τρόπος που ο πρωταγωνιστής του King, ένας καθηγητής αγγλικών (ένα επάγγελμα που ασκούσε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν έγραψε το πρώτο του βιβλίο, το Carrie), ταξιδεύει απο την τωρινή εποχή στο 1958, λειτουργεί και ως μια εύστοχη μεταφορά, που αναδεικνύει την ικανότητα να του King να  επισκέπτεται ξανά τις ίδιες θεματικές και τις ίδιες χρονικές περιόδους χωρίς να γίνεται κουραστικός.

Ήθελα να αποκτήσω τα δικαιώματα του βιβλίου, αλλά ο JJ Abrams με πρόλαβε και ετοιμάζει ήδη μια τηλεοπτική μίνι-σειρά βασισμένη σε αυτό. Πραγματικά αγαπώ τον J.J. Abrams (αν και όχι τόσο φανατικά, όσο μερικοί παθιασμένοι οπαδοί του Lost), αλλά έλα τώρα. Όλα πια θα τα κάνει αυτός τύπος;

Με έχουν κατηγορήσει ότι βρίσκομαι παντού, ότι προσπαθώ να κατέχω ένα μεγάλο μέρος του πολιτιστικού εδάφους, ότι θέλω να τα φώτα της ποπ κουλτούρας να βρίσκονται συνέχεια πάνω μου, ότι είμαι σαν τον καλεσμένο σε ένα γάμο που θέλει αυτός να γίνει ο πρωταγωνιστής της βραδιάς. Ίσως και να είναι αλήθεια. Αλλά ο J.J. Abrams, έχει κάνει πια αρκετές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Ανέλαβε να αναζωογονήσει το Star Trek, ενώ τώρα ανέλαβε και το αγαπημένο μου Star Wars. Ναι, έχει ένα εξαιρετικό βιογραφικό και οι γνώσεις του είναι δεδομένες, οπότε καταλαβαίνω γιατί του δόθηκαν τα δικαιώματα του 11/22/63, αλλά γιατί τελικά τρώω εγώ το κράξιμο, ως αυτός που τα θέλει όλα δικά του; Δεν είμαι ο μόνος. Ξεκάθαρα.

Οι αγαπημένες μου ιστορίες του King είναι αυτές που λαμβάνουν χώρα στο Maine, την πολιτεία στην οποία γεννήθηκε και ακουμπούν πάνω στην τρέλα της δεκαετίας του 1950. Βιβλία όπως το It, το Different Seasons (που περιλαμβάνει τις ιστορίες Rita Hayworth and Shawshank Redemption, Apt Pupil και The Body, που μεταφέρθηκαν στην μεγάλη οθόνη), το Carrie, το The Shining και πλέον, το 11/22/63.

Αυτά τα βιβλία κάνουν αυτό που κάνει η επιστημονική φαντασία και ο τρόμος καλύτερα από κάθε άλλο λογοτεχνικό είδος: Μας μιλάνε για το πώς είμαστε ως άνθρωποι, για πως αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον, για την ψυχολογία μας και το πώς περνάμε μέσω των δοκιμασιών που μας παρουσιάζονται προς κάτι ακόμα πιο αληθινό. Ιστορίες όπως το “The Body” και το “Apt Pupil” δεν έχουν καν φαντασιακά στοιχεία, απλά στηρίζονται στην βία και στον θάνατο για να αναδείξουν τα πιο σκοτεινά στοιχεία των σεναρίων τους που έχουν ως θέμα τους την ενηλικίωση.

Το It χρησιμοποιεί έναν τρελό κλόουν για να αγγίξει τις βαθιές κοινωνικές δυνάμεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ανθρώπους που ζουν κοντά ένας με τον άλλον. Το Carrie και το The Shining φανερώνουν άψογα τα στοιχεία αλκοολισμού και εκφοβισμού που κρύβουν, μέσα από τα υπερφυσικά χρώματα που χαρακτηρίζουν τις ιστορίες τους. Η ομορφιά τέτοιων αλληγοριών είναι ότι στηρίζονται σε καθαρά δικούς τους κανόνες, ότι δηλαδή οι φαντασιακοί τους κόσμοι λειτουργούν, είτε τους αντιλαμβάνεσαι είτε όχι. Δεν στηρίζονται στο αν λειτουργούν ως αλληγορίες και μόνο.

Το 11/22/63 κάνει αυτό ακριβώς που κάνει καλά ένα βιβλίο του King και πάει ακόμα παραπέρα. Η χρήση του ταξιδιού στον χρόνο, επιτρέπει στον συγγραφέα να επιστρέψει σε έναν αγαπημένο συγγραφικό του χώρο: την δεκαετία του 1950. Θα μπορούσε βέβαια να «στήσει» την ιστορία του εκεί και να μην χρησιμοποιήσει το ταξίδι στον χρόνο, αλλά η παρουσία αυτού του στοιχείου μας επιτρέπει να ταξιδέψουμε μαζί με τους χαρακτήρες του, καθώς ο King ουσιαστικά σχεδιάζει το τοπίο του βιβλίου. Σε ιστορίες όπως το The Body και το It, ο King στήνει την ιστορία του με τον ίδιο τρόπο, αλλά δεν έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την κριτική ματιά που του παρέχει η χρονική απόσταση των εποχών που βρίσκουμε στο 11/22/63.

Όταν ο καθηγητής αγγλικών γυρίζει στο 1958, του κάνει εντύπωση η ευκολία που χρησιμοποιούνται λέξεις που στη σημερινή εποχή δεν είναι πολιτικά ορθές, απολαμβάνει την γεύση του γάλακτος, του αστακού και του βοδινού σε σχέση με τους αδύναμους σημερινούς «συγγενείς» τους, εκπλήσσεται από την πλήρη απουσία της διαδικτυακής ευκολίας και της δικής του εξάρτησης στον ηλεκτρονικό κόσμο.

Ο King είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες μας και με το ταξίδι του στον χρόνο στο 11/22/63, καταφέρνει να επιστρέψει σε μια εποχή που τον έχει εμπνεύσει και να βρει ξανά κάτι καινούργιο. Είμαι σίγουρος πως ο J.J. Abrams, ο «εκλεκτός» που κουβαλάει την κληρονομιά του Star Trek και του Star Wars, είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να μας δείξει τον King στα καλύτερά του.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.