Η Τριπλή Τιμωρία στο Κολαστήριο του Κορυδαλλού

Ήταν 15 Φεβρουαρίου 2014, όταν 180 ασθενείς – κρατούμενοι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος» αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν τα προβλήματα τους μέσω ενός λογαριασμού στο Twitter και ταυτόχρονα να απέχουν από το συσσίτιο και την λήψη φαρμάκων, διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού που οδήγησαν πολλούς κρατουμένους σε νέες μολύνσεις ή ακόμα και στον θάνατο. Τότε, οι κρατούμενοι του «Κολαστηρίου», όπως οι ίδιοι ονόμασαν το νοσοκομείο, δημοσιοποίησαν εικόνες ντροπής προκαλώντας παγκόσμια κατακραυγή. Σήμερα, παρά τις υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών μέσα στο νοσοκομείο και παρά την ψήφιση του Νόμου 110Α που προβλέπει την αποφυλάκιση των βαριά ασθενών και την αποσυμφόρηση του νοσοκομείου, ελάχιστα έχουν αλλάξει. Ένας από τους εμπνευστές του «Κολαστηρίου» μιλάει στο VICE μέσα από το νοσοκομείο των φυλακών του Κορυδαλλού.

VICE: Πόσα χρόνια βρίσκεσαι έγκλειστος στο νοσοκομείο του Κορυδαλλού;
Μάνος: Σήμερα είμαι 45 χρονών και στο νοσοκομείο Κορυδαλλού έχω βγάλει συνολικά επτά χρόνια. Γνωρίζω την κατάσταση πολύ καλά. Τον Απρίλιο του 2010 αποφυλακίστηκα με τον νόμο για τους βαριά ασθενείς, καθώς μου αναγνώρισαν ποσοστό ασθενείας άνω του 80%. Παρόλα αυτά φυλακίστηκα και πάλι το 2013, γιατί δεν μπόρεσα να πάω να δώσω παρόν λόγω ασθενείας και με αποδεικτικό χαρτί γιατρού. Για να σου δώσω να καταλάβεις, είμαι «βαριά ανοσοκατεσταλμένος» και την πρώτη φορά αποφυλακίστηκα, γιατί το νοσοκομείο δεν μπορούσε να με περιθάλψει. Σήμερα, ωστόσο, βρίσκομαι ακόμα σε αυτόν τον χώρο.

Μπορείς να μου περιγράψεις το νοσοκομείο του Κορυδαλλού και τις συνθήκες που επικρατούν εκεί;
Το νοσοκομείο είναι ένα κτίριο μακρόστενο, το οποίο βρίσκεται έξω από το συγκρότημα των φυλακών, ανάμεσα στις φυλακές του Κορυδαλλού και στο ψυχιατρείο των φυλακών. Σήμερα εξυπηρετεί 2.500 χιλιάδες κρατουμένους ενώ, μπορεί να περιθάλψει μόνο 60 ασθενείς. Συνολικά έχει 15 θαλάμους και σε κάθε θάλαμο κρατούνται περίπου έντεκα ασθενείς -αρκετοί περισσότεροι απ' ότι η δύναμη νοσοκομείου.

Αυτή την στιγμή συνολικά είμαστε 200 ασθενείς. Οι 50 είναι πεταμένοι στο παράρτημα, σε έναν χώρο που δεν είναι νοσοκομείο χωρίς γιατρούς και νοσοκόμους και χωρίς ιατρικό εξοπλισμό. Ουσιαστικά πρόκειται για μία ακόμα κλειστή φυλακή για οροθετικούς κρατουμένους, οι οποίοι χρειάζονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλο το 24ωρο και την οποία, δεν τους την παρέχουν. Οι υπόλοιποι 150 είμαστε μέσα στο νοσοκομείο. Αυτός ο διαχωρισμός έγινε για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του συγχρωτισμού στις φυλακές.

Οι ασθενείς με φυματίωση είναι κλειδωμένοι στο ισόγειο, απομονωμένοι δίπλα στον νεκροθάλαμο. Στον 1ο όροφο βρίσκονται περίπου 80 άτομα, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν παθολογικά προβλήματα, όπως καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, ανθρώπoι με αναπνευστικά προβλήματα, με κομμένα χέρια και παραπληγικοί. Ό,τι μπορείς να φανταστείς.

Και είμαστε εδώ, με δυο γιατρούς το πρωί και έναν ειδικευόμενο που κάνει εφημερία το βράδυ. Εάν γίνει κάτι στις φυλακές, μια φασαρία για παράδειγμα, θα γίνει εδώ μέσα χαμός. Όταν είχε γίνει η συμπλοκή με τους εννιά κρατουμένους πριν λίγους μήνες, εδώ έγινε ένας τρελός πανικός. Τους έφερναν όλους με τα φορεία κι έτρεχαν πλημμύρα τα αίματα. Σφαγμένοι στην κυριολεξία. Για αυτό και πέθαναν οι άνθρωποι.

Τώρα έχουμε τα απολύτως απαραίτητα φάρμακα. Αντιγριπικά ούτε για αστείο. Δεν μας φτάνουν οι δικές μας αρρώστιες, ταλαιπωριόμαστε εδώ μέσα και από τις ιώσεις.

Μετά τις κινητοποιήσεις του 2014 άλλαξε η κατάσταση;
Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο νοσοκομείο ήμασταν περίπου 120 άτομα. Όταν ξαναμπήκα το 2013, ήμασταν 220. Αυτό σημαίνει ότι στοιβάζονταν 18-20 άτομα σε έναν θάλαμο που προορίζεται για έξι άτομα και είχε ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς να κολλάνε ασθένειες μεταξύ τους, όπως ψώρα, φυματίωση και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μεταδοθεί. Ας μην αναφέρω τις ουρολοιμώξεις από τις βρώμικες τουαλέτες, γιατί 80 άτομα χρησιμοποιούσαν τρεις τουαλέτες και δυο μπάνια απαρχαιωμένα. Κάναμε πολύ μεγάλο αγώνα, μπήκαμε σε κινητοποιήσεις με μεγάλες απεργίες πείνας και στις αρχές του 2014 ανοίξαμε τον λογαριασμό στο τουίτερ που το ονομάσαμε «Κολαστήριο». Τότε εμείς φωνάζαμε, αλλά κανείς δεν μας άκουγε. Έπρεπε οπότε να βρεθεί ένα μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, ώστε να δημοσιοποιηθεί αυτή η κατάσταση. Το μόνο που καταφέραμε, ήταν τον Ιούνιο του 2014 να ψηφιστεί ένας νόμος, ο οποίος προέβλεπε ότι ο νόμος 110Α, δηλαδή ο νόμος για τους βαριά ασθενείς θα επεκτείνεται σε όλες τις παλιότερες ποινές. Επίσης, έπειτα από μεγάλη πίεση ψηφίστηκαν τα 2/5 μεικτά μέχρι τα 10 χρόνια. Αυτό σημαίνει, ότι εάν κάποιος κρατούμενος είχε 10 χρόνια ποινή, θα έμενε στη φυλακή τέσσερα χρόνια μεικτά, δηλαδή δυο πραγματικά. Αργότερα, αυτό εφαρμόστηκε και σε ευρύτερη κλίμακα με σκοπό την αποσυμφόρηση των φυλακών.

Εκτός όμως από αυτά υπήρχαν και βασικές απαιτήσεις από το Υπουργείο Υγείας. Μας έδωσαν πολλές υποσχέσεις, ότι θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά δυστυχώς η κατάσταση παραμένει ίδια. Το ιδιαίτερο με αυτό το νοσοκομείο είναι ότι ανήκει σε δυο υπουργεία. Στο υπουργείο Δικαιοσύνης και το υπουργείο Υγείας.

Το προηγούμενο καλοκαίρι το ελληνικό δημόσιο καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με 130.000 ευρώ για τις συνθήκες κράτησης σε 13 κρατουμένους. Εκκρεμούν ακόμα 40 προσφυγές και η απόφαση, πιστεύω, θα είναι και πάλι καταδικαστική. Αν εκδικαστεί κι αυτή, το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να πληρώσει μισό εκατομμύριο. Συγνώμη, αλλά με τόσα λεφτά θα μπορούσε να χτιστεί ένα καινούριο νοσοκομείο.

Έχει θεσπιστεί ένα πολύ δυνατό νομικό πλαίσιο, το οποίο προβλέπει, ότι όσοι είναι άρρωστοι με ποσοστό άνω του 67%, θα πρέπει να αποφυλακίζονται, γιατί το νοσοκομείο αδυνατεί να τους περιθάλψει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο στην πράξη δεν εφαρμόζεται. Ο νόμος δούλεψε μόνο δυο μήνες, πρόλαβαν να αποφυλακιστούν μόνο 15 ασθενείς κρατούμενοι και μετά μπήκε στο συρτάρι με διάφορα προσχήματα. Ο νόμος είναι σαφής και δεν τον τηρούν. Εμείς δεν τηρήσαμε τον νόμο και είμαστε στην φυλακή. Αυτοί πού πρέπει να πάνε;

Έχετε ενημέρωσει τα αρμόδια υπουργεία;
Τον Φεβρουάριο του 2015 μας επισκέφτηκαν ο κ. Ξανθός, τότε υφυπουργός Υγείας και ο κ. Παρασκευόπουλος, τότε και τώρα υπουργός Δικαιοσύνης. Διαπίστωσαν και κατέγραψαν τα προβλήματα και υποσχέθηκαν να αλλάξουν οι συνθήκες νοσηλείας, να έρθει ασθενοφόρο, να εκσυγχρονιστεί το νοσοκομείο, να διοριστούν γιατροί και νοσοκόμοι που είναι απολύτως απαραίτητοι. Σήμερα, δεν έχει γίνει τίποτα από όλα αυτά. Οι συνθήκες είναι ακριβώς οι ίδιες.

Εμείς γράψαμε μια επιστολή προς το Υπουργείο πριν από μερικές μέρες εξηγώντας την κατάσταση. Δυστυχώς δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν έχει έρθει κανένας να μας δει, δεν έχει επικοινωνήσει κανένας μαζί μας. Μιλήσαμε μόνο με μία γραμματέα του Υπουργείου, η οποία μας είπε να μην τηλεφωνήσουμε ξανά, γιατί η υπόθεσή μας δεν είναι πια στην αρμοδιότητα του Υπουργού. Ζητάμε από έναν άνθρωπο να ενδιαφερθεί για το πρόβλημά μας και να βρει λύσεις. Έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Αυτό το δικαίωμα μας το έδωσαν με έναν νόμο, ο οποίος δεν εφαρμόζεται. Και χωρίς να έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Συνεχίζουν να βρίσκονται εδώ άνθρωποι με κομμένα πόδια. Τι δηλαδή; Κινδυνεύει η έννομη τάξη από αυτούς; Συνεχίζουμε να νοιώθουμε ξεχασμένοι. Αυτό που ζούμε εδώ είναι τριπλή τιμωρία. Είναι η τιμωρία της φυλακής, σε συνδιασμό με την βαριά ασθένεια και την αδικία.

Το διάστημα που εγώ είμαι μέσα έχουν πεθάνει 23 άτομα. Σε διάστημα πέντε χρόνων έχουν πεθάνει 100 κρατούμενοι. Αλλά αυτό που γίνεται, είναι ότι, όταν ένας κρατούμενος είναι έτοιμος να πεθάνει, τον πάνε σε δημόσιο νοσοκομείο για να χρεωθεί ο θάνατός του εκεί. Για παράδειγμα ένας κρατούμενος είχε υψηλό ζάχαρο. Έπεσε στις σκάλες του νοσοκομείου και χτύπησε το πόδι του. Άνοιξε πληγή με αποτέλεσμα να πάθει γάγγραινα και να του κόψουν το πόδι. Και αυτός ο άνθρωπος παραμένει στο νοσοκομείο και εκτίει την ποινή του κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα. Τον προηγούμενο Μάιο ένας κρατούμενος πέθανε, γιατί το ΕΚΑΒ έκανε εφτά ώρες να έρθει. Από τότε ζητάμε ασθενοφόρο και ακόμα δεν μας έχουν φέρει.

Υπάρχουν κρατούμενοι που έχουν κολλήσει ασθένειες μέσα στη φυλακή;
Πολλοί άνθρωποι κόλλησαν φυματίωση εδώ μέσα. Όταν υπάρχουν 20 άτομα σε έναν θάλαμο, λογικό είναι. Υπήρχε άνθρωπος που ήταν στο νοσοκομείο με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, κόλλησε φυματίωση εδώ μέσα και πέθανε.

Γίνονται ιατρικοί έλεγχοι μέσα στη φυλακή;
Σήμερα υπάρχουν 12.000 κρατούμενοι χωρίς ιατρικό φάκελο. Μπαίνουμε μέσα στη φυλακή και δεν γίνονται ιατρικές εξετάσεις. Εξετάσεις γίνονται, μόνο εάν ο ίδιος ο κρατούμενος δηλώσει, ότι έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Ξέρεις γιατί; Γιατί εάν κάνουν σε κάποιον κρατούμενο εξετάσεις και βρεθεί υγιής, αν κολλήσει κάτι κατά τον εγκλεισμό του, ποιος ευθύνεται και ποιος θα κατηγορηθεί; Εάν αυτή την στιγμή γινόταν αιματολογικός έλεγχος, θα βρίσκονταν σίγουρα 600 κρατούμενοι θετικοί στον HIV. Η κατάσταση λοιπόν θα ήταν μη διαχειρίσιμη. Εδώ δεν είναι διαχειρίσιμη με 70 οροθετικούς, θα είναι διαχειρίσιμη με 600; Αν κάποιος κρατούμενος πάει σε μια φυλακή και ζητήσει αιματολογικές εξετάσεις, του κάνουν μεταγωγή για να αποφύγουν τις εξετάσεις. Το ξέρουν, ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν μπορούν να το διαχειριστούν, για αυτό το αποσιωπούν. Αν ο οποιοσδήποτε αμφισβητεί αυτό που λέω, ας έρθει να κάνει εξετάσεις.

Γιατί αποφασίσατε να δημοσιοποιήσετε την κατάστασή σας σήμερα;
Είμαστε εγκαταλελειμμένοι. Τα προβλήματα παραμένουν. Εάν κάποιος έχει πει στον υπουργό Δικαιοσύνης, ότι η κατάσταση έχει αλλάξει, του λέει ψέματα. Και θέλω να το γράψεις αυτό. Για αυτό στείλαμε αυτή την επιστολή, η οποία έχει υπογραφεί από 100 κρατούμενους. Δεν έχει έρθει κανείς να διαπιστώσει, εάν η επιστολή έχει κάποια βάση. Αυτό ζητάμε. Να έρθει κάποιος να δει την κατάσταση. Δεν έχει γίνει τίποτα και τα παράπονα είναι πολλά. Βασανιζόμαστε εδώ μέσα.

Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις σας;
Εμείς δεν θα σταματήσουμε εδώ. Το Κολαστήριο (σ.σ. ο λογαριασμός στο τουίτερ) θα ανοίξει και πάλι σύντομα. Το Κολαστήριο παραμένει κολαστήριο κι εμείς συνεχίζουμε να βασανιζόμαστε χωρίς να έχουμε κάνει κάτι, που να κοστίζει την ζωή μας. Θα ξεκινήσουμε άμεσα κινητοποιήσεις, γιατί κάπως πρέπει να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και τα δικαιώματά μας. Την επόμενη Δευτέρα θα κάνουμε συνέλευση και θα αποφασίσουμε, τι θα κάνουμε. Ενδεχομένως θα παραδώσουμε τα φάρμακά μας, θα προβούμε σε αποχή από ιατρικές εξετάσεις ή ακόμα και από το συσσίτιο. Οι κινητοποιήσεις του νοσοκομείου κρατουμένων στον Κορυδαλλό θα είναι μαζικές. Και αυτή θα είναι μόνο η αρχή και θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες φυλακές, καθώς τα ίδια προβλήματα υπάρχουν σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας. Εδώ μέσα πεθαίνουμε και διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή και στην περίθαλψη. Εάν δεν μπορούν να μας περιθάλψουν, να μας αφήσουν. Ας σβήσουν το «Άγιος Παύλος» (σ.σ. το όνομα του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού), ας το κάνουν «Άγιος Πέτρος» και να ξέρουμε, ότι είμαστε ετοιμοθάνατοι. Κι ας έχει καταργηθεί η θανατική ποινή.

Περισσότερα από το VICE

Μια Βόλτα στα πιο Ανατριχιαστικά Μοτέλ της Αμερικής

Το Δάσος των Αυτοκτονιών

Αυτός Είναι ο Νέος Βασιλιάς της Κοκαϊνης