Γιατί «Κολλάμε» Μετά το Πρώτο μας Tατουάζ;

Το τατουάζ είναι μια κατάσταση που μου θυμίζει μια παλιά γνωστή διαφήμιση για πατατάκια που έλεγε «Κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα». Έχοντας παρατηρήσει από φίλους, μέχρι τον εαυτό μου, ότι μετά το πρώτο «χτύπημα» συνήθως «τρως» κόλλημα και ότι πριν καν φύγεις από το tattoo studio την πρώτη φορά, ήδη σκέφτεσαι ποια θα είναι επόμενη, μπήκα στη διαδικασία να το ψάξω.

Ξεκίνησα τα τηλέφωνα σε ψυχολόγους και συμβούλους ψυχικής υγείας, για το αν υπάρχει κάποιο ψυχολογικό υπόβαθρο πίσω από αυτό. Ωστόσο, η απάντηση που πήρα ήταν ότι δεν υπάρχει κάποια μελέτη ή βάση για κάτι τέτοιο και πως, προφανώς, σχετίζεται με την εικόνα του σώματος και το πώς θέλουμε να φαινόμαστε.

Συνέχισα «οργώνοντας» το Διαδίκτυο και εκεί βρήκα ότι το τατουάζ δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα της ψυχιατρικής με τους αναγνωρισμένους εθισμούς, αν και στις ΗΠΑ υπάρχει παροχή βοήθειας για τους «κολλημένους» με τα τατουάζ. Αν θα μπορούσε να υφίσταται πάντως κάποια επιστημονική εξήγηση, αυτή θα ήταν η απελευθέρωση αδρεναλίνης και ενδορφινών που εκκρίνει ο οργανισμός ως αντίδραση για τον πόνο που νιώθουμε όταν «βαράμε» τατουάζ.

Κάπως έτσι, τηλεφώνησα και στον Κώστα Μπαρώνη, ιδιοκτήτη και tattoo artist του Proki Tattoo Studio, στην Αθήνα, με τον οποίον είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα για το θέμα. Ο Κώστας είναι tattoo artist εδώ και μια 20ετία, από τότε δηλαδή που τα τατουάζ ήταν σήμα κατατεθέν των ναυτικών και των ροκάδων και είχε να πει πολλά και σημαντικά για αυτόν τον «γλυκό εθισμό», μέσα από την εμπειρία του.

VICE: Τι ωθεί κάποιον συνήθως να χτυπήσει το πρώτο του τατουάζ;
Κώστας Μπαρώνης: Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.Το πρώτο ερέθισμα για να μπει κάποιος στη διαδικασία να ψαχτεί ώστε να κάνει tattoo, είναι να δει κάποιον άλλον με tattoo και να τον ζηλέψει. Ή να δει κάποια εικόνα η οποία, γενικά, θα του αρέσει ώστε να θέλει να τη «χτυπήσει» πάνω του, να υπάρξει κάποια στιγμή στη ζωή του που να τον σημαδέψει, ή ακόμα να δει κάποιο μουσικό του ίνδαλμα με tattoo και να το ζηλέψει. Γενικά, να έχει κάποιο εξωτερικό ερέθισμα.

Τα άτομα που έρχονται σε σένα για να τους χτυπήσεις τατουάζ, έχεις παρατηρήσει ότι καλύπτουν έτσι κάποια εσωτερική τους ανάγκη; Για παράδειγμα, να θέλουν να δείχνουν πιο extreme.
Ναι, υπάρχει μια ψυχολογική -ας την πω- ανάγκη να φαίνεται ο άλλος, να τον προσέχουν με κάποιον τρόπο. Το tattoo είναι κάτι έντονο και θα τραβήξει το βλέμμα κάποιου, όπως και να 'χει. Πολλοί, αυτό αποζητάνε. Κατά καιρούς, νομίζω ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να τραβάνε την προσοχή των άλλων με κάποιον τρόπο. Πλέον, μιας και το ταμπού για τη δερματοστιξία δεν υπάρχει, το tattoo είναι ένας τρόπος για αυτό. Το δυσάρεστο είναι, όμως, ότι πολύς κόσμος δεν νοιάζεται τι tattoo θα έχει επάνω του - αρκεί να είναι tattoo.

Υπάρχει, βέβαια - αν και σε μικρότερο ποσοστό, και η άλλη πλευρά. Αυτή στην οποία ανήκουν τα άτομα που θα κάνουν tattoo επειδή γουστάρουν πραγματικά αυτήν την τέχνη, γουστάρουν το σχέδιο. Αυτοί είναι οι πιο ροκ τύποι, γενικά.

**Όπως είπες, υπάρχει πολύς κόσμος που κάνει *τατουάζ* για να «φαίνεται». Εντούτοις, μήπως το κάνουν και για να ξεχωρίζουν από το κοινωνικό σύνολο, αν και πλέον έχει πολύς κόσμος τατουάζ - δεν ξεχωρίζεις απαραίτητα από αυτό δηλαδή.**
Δεν το κάνεις για να ξεχωρίσεις ή να διαφέρεις πια. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσονται όσοι κάνουν πιο ακραία πράγματα, όπως body modification και εμφυτεύματα. Τέτοια πράγματα.

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τύπος ανθρώπων, ως προς την προσωπικότητα, οι οποίοι «βαράνε» τατουάζ;
Όχι, δεν έχω παρατηρήσει κάποια συγκεκριμένα κοινά χαρακτηριστικά. Ίσα-ίσα, έχω δει όλων των ειδών τους χαρακτήρες και τα στυλ ανθρώπων. Από τον πιο σκληρό μέχρι τον πιο ρομαντικό. Ο καθένας βρίσκει και «χτυπάει» αυτό που του ταιριάζει.

Οι πιτσιρικάδες που έρχονται στο studio σου για να χτυπήσουν τατουάζ, τι τυπάκια είναι συνήθως;
Το tattoo σε μικρή ηλικία, κατά τη γνώμη μου, υποδηλώνει μια εφηβική επανάσταση, ένα «μπαμ» που κάνεις ως πιτσιρικάς. Σε αυτή τη φάση είναι πολύ σημαντικό να κάνεις σωστή επιλογή σχεδίου. Δηλαδή, να επιλέξεις ένα tattoo το οποίο θα μπορείς να το υποστηρίξεις και σε 10 χρόνια, που θα σε αντιπροσωπεύει και σε μεγαλύτερη ηλικία και το οποίο δεν θα μετανιώσεις ή δεν θα σου δημιουργήσει πρόβλημα στη μελλοντική σου εργασία. Προσωπικά, δεν θα χτυπήσω tattoo στον λαιμό σε κάποιον ανήλικο. Είναι κάτι ακραίο για μια τέτοια ηλικία.

Γενικά, δεν πρέπει να το σκεφτεί κανείς στιγμιαία. Επίσης, είναι βασικό να επιλέξεις ένα σχέδιο ανάλογα με το τι σου ταιριάζει κι όχι με το τι χαρτζιλίκι έχεις, άρα και τι λεφτά διαθέτεις για ένα tattoo. Διότι, θα το έχεις για μια ζωή. Το tattoo δεν είναι ούτε ρούχο ούτε κόσμημα. Δεν είναι απλά ένα προϊόν.

Όταν ξεκινάει να κάνει κάποιος τατουάζ δύσκολα μένει στο ένα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Δεν θα συμφωνήσω ότι ισχύει απαραίτητα και καθολικά κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, ξέρω ανθρώπους οι οποίοι έχουν μείνει στο ένα tattoo. Συνήθως, όμως, συνεχίζεις να κάνεις και άλλα tattoo. Για διάφορους λόγους. Κυρίως, επειδή αυτό που βλέπεις επάνω σου σου αρέσει. Σου αρέσεις σαν εικόνα. Ή ακόμα, αρέσει σε άλλους και στο λένε και αυτό σε κάνει να νιώθεις όμορφα, οπότε αποζητάς ξανά αυτό το συναίσθημα. Φαντάσου το, πολύ απλά, σαν ένα φαΐ που τρως, που σου αρέσει πάρα πολύ και θες να το φας ξανά. Σου έρχεται ξανά αυτή η επιθυμία να νιώσεις καλά. Επίσης, είναι ένας τρόπος έκφρασης για μια μεγάλη χαρά ή, από την άλλη, για ένα άσχημο γεγονός. Θες εκφραστείς και, απλά, αυτός είναι ένας τρόπος. Υπάρχουν πολλοί που μου ζητάνε tattoo μετά από κάποια πολύ χαρούμενη ή όχι φάση της ζωής τους, που θέλουν να τη θυμούνται και την κρατούν επάνω τους και μέσα τους έτσι. Σημαδεύεις δηλαδή τα στάδια της ζωής σου. Αυτό αρέσει σε πολλούς και το συνεχίζουν.

**Για τα άτομα που μένουν τελικά στο ένα **τατουάζ, μήπως είναι ο πόνος ένας ανασταλτικός παράγοντας για να μη συνεχίσουν και σε ένα δεύτερο;
Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ σπάνια. Αντίθετα, οι περισσότεροι εθίζονται με αυτόν τον πόνο. Μάλιστα, το συνηθίζουν σε τέτοιον βαθμό που μετά τα πρώτα tattoo, όταν τους «χτυπάω» κοιμούνται κιόλας - σε τέτοια φάση. Τους ηρεμεί. Σπάνια κάποιος σταματάει εξαιτίας του πόνου.

Το δεύτερο σχέδιο είναι συνήθως κάτι πιο ακραίο ή μεγάλο από το πρώτο;
Συνήθως είναι πιο μεγάλο. Κυρίως όμως, είναι πιο προσγειωμένο και αφημένο πάνω στον tattoo artist. Στο πρώτο tattoo, συνήθως, δεν έχεις τόση εμπιστοσύνη στον καλλιτέχνη και πηγαίνεις πιο αυστηρά με βάση τη δική σου επιλογή.

**Τα τελευταία χρόνια έχεις παρατηρήσει έξαρση του *τατουάζ* στην Ελλάδα;**
Σίγουρα υπάρχει τεράστια έξαρση, τόσο από κόσμο που θέλει να κάνει tattoo επάνω του όσο και από κόσμο που θέλει να ασχοληθεί με αυτό επαγγελματικά, ως artists. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι, πια, το tattoo έχει διαδοθεί. Έχει περάσει στην τηλεόραση, στον αθλητισμό και το βλέπει πολύ συχνά ο κόσμος, έχει γίνει κάτι οικείο στο μάτι.

Περισσότερα από το VICE

Πώς Ήταν η Πρώτη Μου Φορά

«Δεν Ξέρω να Ζωγραφίζω, Αλλά Μπορώ να Κάνω Σεξ»

Mιλώντας με τον Dj The Boy για την Trap Μουσική