Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Denmark.Το γκραφίτι είναι κομμάτι της αστικής εικόνας της Κοπεγχάγης τόσα πολλά χρόνια, που οι περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι είναι εκτός του συγκεκριμένου πλαισίου, δεν έχουν ιδέα για τα πολύχρωμα έργα που είναι ορατά σε όλη την πόλη και καλύπτουν σχεδόν κάθε σπιθαμή της ιδιοκτησίας των Κρατικών Σιδηροδρόμων Δανίας (DSB).Μετά από αυτό, να πούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να μην προσέξει κανείς ένα από τα πολλά κόκκινα τρένα S που κυκλοφορούν στην ευρύτερη περιοχή της Κοπεγχάγης, που σταματά στην αποβάθρα και είναι καλυμμένο με εικόνες ροζ, τριχωτών κώλων, που εκτοξεύουν καταρράκτες σπέρματος ο ένας στον άλλον. Στην καρδιά αυτής της άγριας ανταλλαγής σπέρματος μεταξύ οπισθίων, υπάρχει γραμμένη η φράση «Πάντα νιώθω σαν ετεροφυλόφιλο χώσιμο», με μεγάλα έντονα γράμματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλες οι φωτογραφίες είναι του EDES.
Ο EDES (συντόμευση για το Evil Duck Eat Sperm) με τα γκραφίτι του «πυροβολεί», για να καταφέρει πλήγμα στους ομοφοβικούς και άλλους παράγοντες πρόκλησης μισαλλοδοξίας - και είναι μόνο στην αρχή. Οπλισμένος με σπρέι, πηγαίνει στον κινούμενο καμβά δηλαδή τα τρένα S της Κοπεγχάγης ή αφήνει τις δημιουργίες του σε πάρκα, κολώνες ηλεκτροφωτισμού, τοίχους ή κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών.Συνάντησα τον πιο αμφιλεγόμενο καλλιτέχνη δρόμου στην Κοπεγχάγη σήμερα, για να συζητήσουμε τι είναι αυτό που τον οδηγεί να κάνει αυτά τα έργα και τι έχουμε όλοι εμείς να κερδίσουμε με το να υπάρχουν λίγες περισσότερες αναφορές στο άγριο γκέι σεξ σε δημόσιους χώρους.Αν και το VICE γνωρίζει την πραγματική ταυτότητά του, ο EDES προτιμάει την ανωνυμία που του προσφέρει το ψευδώνυμό του, θεωρώντας (από νομικής πλευράς) βανδαλισμό την τέχνη του δρόμου που κάνει.
VICE: Γεια σου EDES, πώς είσαι; EDES: Υπέροχα. Χθες βράδυ ήμουν έξω και έκανα γκραφίτι με πέη και κώλους σε ένα μέρος. Δημιουργικά, βρίσκομαι σε πραγματικά πολύ δραστήρια περίοδο.Πες μας λίγα πράγματα για το πώς ξεκίνησες όλο αυτό.
Εάν πρέπει να πάμε πίσω στο χρόνο, εκεί που άρχισαν όλα, θα πω ότι όλα άρχισαν όταν πήγαινα στο θρησκευτικό σχολείο. Μεγάλωνα με αξίες που δεν εναρμονίζονταν ακριβώς με το να είσαι ομοφυλόφιλος. Έτσι, για πολύ καιρό καταπίεζα τη σεξουαλικότητά μου. Ο πάτος για μένα ήταν όταν προσευχόμουν στον θεό να με ξανακάνει ετεροφυλόφιλο. Ενώ πήγαινα σ' αυτό το σχολείο, βρέθηκα σε ένα περιβάλλον πολύ μάτσο, με τη βία και το έγκλημα να υπάρχουν σ' αυτό. Όταν αποκάλυψα τη σεξουαλική μου ταυτότητα, το 2008, προκλήθηκε κάποιου τύπου αντίδραση μέσα μου. Η γάτα είχε απελευθερωθεί και καθώς άρχιζε να αλλάζει το ταμπεραμέντο και η διάθεσή μου, άρχισαν να αναπτύσσονται κι αυτές οι ιδέες στο μυαλό μου. Κι αφού ήδη έκανα γκραφίτι, ήταν για μένα λογικό να το χρησιμοποιήσω για να δώσω ζωή σ' αυτές τις ιδέες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ακόμα και τότε, το πρότζεκτ έμεινε στα χαρτιά, μέχρι το 2012, που άρχισε η συζήτηση στη Δανία για τους γκέι γάμους και όλοι αυτοί οι ιερείς ήταν σφόδρα αντίθετοι. Ήμουν τόσο τσαντισμένος και απογοητευμένος που έπρεπε να βρω τρόπο να το εκφράσω. Αντί να βγω έξω και ν' αρχίσω, για παράδειγμα να καίω εκκλησίες, άρχισα να σχεδιάζω. Πρώτα, σχεδίασα έναν πάστορα που φορούσε γυαλιά ηλίου στα χρώματα του ουράνιου τόξου και έπειτα ήρθε το πέος. Οι ιδέες έρχονταν η μία μετά την άλλη και, τώρα, τα σκίτσα μου βρίσκονται σε αυτοκόλλητα, τοίχους και τρένα S, σε όλη την πόλη.
Κοιτώντας τα τελευταία κομμάτια που έχεις κάνει, φαίνεται ότι η εκκλησία δεν είναι ο μόνος στόχος σου. Ποιον άλλον έχεις βάλει στο στόχαστρο;
Τους ομοφοβικούς. Προσπαθώ να προκαλέσω εκείνους που μισούν τους ομοφυλόφιλους και το κάνω μετατρέποντας τις επιθέσεις κατά των γκέι, σε επιθέσεις κατά των ετεροφυλόφιλων. Επίσης, πασαλείβοντας την ομοφυλοφιλία παντού και τρίβοντάς τη στα μούτρα τους. Ήθελα επίσης να τσαντίσω την υπόλοιπη κοινότητα των καλλιτεχνών δρόμου. Πολλοί γκραφιτάδες βλέπουν τα τρένα ως ένα από τα πιο hardcore σημεία για να σχεδιάσεις - συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν πρόβλημα με τους γκέι. Προβοκάρει τις προκαταλήψεις τους. Διότι, εάν ένας γκέι μπορεί να πάει έξω και να ζωγραφίσει στο τρένο, τότε μπορούν όλοι. Και έτσι, ξαφνικά, δεν μπορείς να συνεχίσεις να μονοπωλείς την εικόνα του σκληρού τύπου. Μπορείς;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έτσι βλέπεις τον εαυτό σου;
Μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αλλά όχι δεν τον βλέπω έτσι. Απλώς, δεν νιώθω να ταιριάζω συνολικά με τη γκέι σκηνή όπου όλα είναι ABBA, Eurovision, γκλίτερ και λάμψη. Απλά, δεν ταιριάζω σ' αυτήν την κατηγορία και νομίζω ότι πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε πως είμαι γκέι. Μεγάλωσα με τον Dr. Dre, με μπύρες και άθλια μπαρ. Και γκραφίτι. Εννοώ, κανένας στη γκέι σκηνή δεν ενδιαφέρεται για το γκραφίτι. Όπως είναι επίσης δύσκολο να φανταστεί κανείς με βάση τη στερεοτυπική εικόνα και έναν λεπτεπίλεπτο γκέι τύπο με σπρέι στα χέρια του. Για αυτό τα έργα μου προκαλούν τόση αναταραχή. Στην πραγματικότητα δεν ταιριάζω πουθενά.
Ένα από τα σχέδια του EDES σε αυτοκόλλητο, που έχει ως στόχο τους ομοφοβικούς στους κύκλους των Δανών ποδηλατών.
Πώς έχουν δεχθείοι άλλοι καλλιτέχνες δρόμουτο γκραφίτι που κάνεις;
Έχω δεχθεί ανάμεικτα σχόλια. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς να γενικεύσεις όταν πρόκειται για γκραφιτάδες. Με έχουν πει αγανακτισμένη αδερφή με σπάσιμο στον ώμο. Άλλοι έχουν πει και έχουν γράψει ότι έχω AIDS και έχουν κάνει γκραφίτι τη λέξη BØSSE (αδερφή) πάνω στα κομμάτια μου. Γενικά, όμως, η αποδοχή ήταν αρκετά αξιοπρεπής. Η ομάδα μου, η DRA (Den Rå Alliance, δηλαδή «Ωμή Συμμαχία»), με στηρίζει 100%.Έχεις ποτέ αναλογιστεί ότι τα σχέδιά σου μπορεί να είναι τόσο προσβλητικά ώστε να κάνουν τον κόσμο να πάψει να συμπαθεί τους γκέι;
Εκείνοι που σκέφτονται μ' αυτόν τον τρόπο είναι ήδη αρνητικοί. Πρέπει πραγματικά να χτυπήσω νεύρο για να προκαλέσω αντιδράσεις. Δεν μπορεί να γίνει πολύ προσβλητικό. Από την άλλη, δεν είναι στόχος να είναι προκλητικό πάση θυσία. Για αυτό και το στυλ είναι τόσο καρτουνίστικο και όχι ρεαλιστικό. Είναι καυστικό και αστείο, αλλά θα σε κάνει να σκεφτείς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σύμφωνα με τον EDES, η ομοφοβία είναι πρόβλημα σε κάποια περιβάλλοντα μεταναστών και το συγκεκριμένο σχέδιο είναι αντίδραση σ' αυτό.
Μπορείς να επεκταθείς στο τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί, εκτός του ότι θέλεις να τσαντίσεις τους ομοφοβικούς;
Δεν κάνω καμία προσπάθεια να κρύψω ότι αποτελεί μια μορφή θεραπευτικής αυτοβοήθειας. Χρειάζομαι μια διέξοδο όντας καταπιεσμένος τόσα πολλά χρόνια και μου αρέσει η ιδέα τυχαίων ανθρώπων που έρχονται αντιμέτωποι με αυτά τα οποία έφτιαξα στο σκοτάδι της νύχτας. Φανταστείτε έναν τύπο που βρίσκεται στο τρένο ένα πρωί, απλά να κοιτάει έξω από το παράθυρο, όταν ξαφνικά εντοπίζει έναν κώλο να εκτοξεύει καταρράκτες σπέρματος. Το συναίσθημα «τι στο διάβολο είδα μόλις τώρα;», που έχει ο κόσμος, με φτιάχνει.Γιατί ο συνήθης ακτιβισμός που γίνεται εντός των ορίων του νόμου δεν είναι αρκετός για σένα; Μπορείς να προσεγγίσεις πολλούς ανθρώπους με το μήνυμα σου μ' αυτόν τον τρόπο.
Στους mainstream κύκλους, το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι ευρέως αποδεκτό και έχουμε και προέδρους του κράτους να παρίστανται στο Copenhagen Pride. Έξω, όμως, στο περιθώριο της κοινωνίας, σε underground περιβάλλοντα, υπάρχει ακόμα ακμάζουσα εχθρότητα και μίσος προς τους γκέι και αυτοί είναι άνθρωποι τους οποίους δεν θα προσεγγίσεις ραπίζοντάς τους με κάποιο άρθρο σε εφημερίδα.
Και γιατί αξίζει τον κόπο να τους προσεγγίσει κανείς;
Διότι θα ήθελα να αλλάξω ριζικά την αντίληψη ότι αυτομάτως όλοι οι γκέι είναι αδύναμα άτομα. Ακόμα κι αν είσαι ομοφυλόφιλος, μπορείς να ξεκινήσεις πρώτος έναν καυγά, να βοηθήσεις τους φίλους σου και να είσαι ο «σκληρός» γιος μιας «σκύλας». Στη συνέχεια, να πας στο σπίτι και να γλύψεις ένα πέος. Δεν είχα ποτέ φιλοδοξία να μπω σε συμμορία μηχανόβιων, να γίνω χούλιγκαν ή να έχω κάποια άλλη σχέση με συμμορίες. Ωστόσο, ένα κομμάτι μου ελπίζει ότι το μήνυμά μου μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους να βγουν από το «καβούκι» τους σε κάποια από αυτά τα μάτσο περιβάλλοντα.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
