ΟΚ, ξέρω πως πλέον όλοι παίζετε LoL και γενικά τα RPG σας έχουν κλέψει τη καρδιά, όμως, κάπου εδώ, θα ήθελα να πατήσω ένα pause στους καλπάζοντες ρυθμούς με τους οποίους αναπτύσσονται πλέον τα games και να σας μεταφέρω για λίγο 15 χρόνια πίσω, όταν με το υπέρτατο Age of Empires (AoE) κάναμε τα πρώτα μας δειλά βήματα στο online gaming. Όχι από τα σπίτια μας βέβαια, γιατί ως γνωστόν, τότε οι συνδέσεις μας σέρνονταν λες και τις τράβαγε γαϊδούρι. Η «δουλειά» γινόταν στα πρώτα Ιnternet cafe (σημειωτέον, μιλάμε για αρχές 00's), που μέχρι τότε επισκέπτονταν όσοι ήθελαν να σερφάρουν στο Διαδίκτυο ή να διαβάσουν κανένα mail. Kαμία σχέση δηλαδή με τη μετέπειτα άνοδο και πτώση τους. Η παρέα μου, κάθε Παρασκευή, μαζευόταν στο «στέκι» και, αφού χωριζόμασταν σε ομάδες, ξεκινούσε ο χαμός.

Το δικό μας κόλλημα ήταν το Age of Empires, το οποίο αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από ένα game - ήταν γεμάτο από μαθήματα ζωής.

Θα μπορούσες να πεις ότι μέχρι κάποιον βαθμό, το AoE μας έμαθε ιστορία (#μάθημα_ζωής_1). OK, αυτό δεν ισχύει ιδιαίτερα, απλώς, για όσους δεν γνωρίζουν, θα πρέπει να αναφέρω πως το Age of Empires είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής στο οποίο διαλέγεις έναν αρχαίο λαό, προσπαθείς να μαζέψεις τα υλικά και πνευματικά αγαθά ώστε να υπάρξει ανάπτυξη και, τέλος, αφού έχτιζες τον στρατό σου, ήσουν έτοιμος για μαζικές σφαγές εχθρών. Για να λέμε του στραβού το δίκιο πάντως, μάθαμε μερικούς αρχαίους πολιτισμούς που δεν θα τους γνωρίζαμε αν δεν υπήρχε το αγαπημένο αυτό παιχνίδι, η ομάδα παραγωγής του οποίου όμως, έκανε πραγματικά μεγάλη ιστορική έρευνα για να το αναπτύξει σωστά.

Πέρα από το παρελθόν όμως, μας έδειξε και το μέλλον (#μάθημα_ζωής_2). Ήταν από τα πρώτα παιχνίδια που είχαν τεχνητή νοημοσύνη που έσπερνε. Ακόμη και όταν έπαιζες μόνος σου, οι αντίπαλοι ανέπτυσσαν στρατηγικές άμυνας και επίθεσης, οι οποίες ήταν πραγματικά εύστοχες. Επίσης, όλες οι μονάδες σου έκαναν αυτό που τους ζητούσες και πολύ σπάνια θα αντιμετώπιζες κάποιο πρόβλημα.

Το AoE, όμως, χάριζε και πολύ γέλιο (#μάθημα_ζωής_3). Αυτό το game, μας άφησε αναμνήσεις για να κοροϊδεύουμε τους φίλους μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φορά που εγώ και οι δύο κολλητοί μου ήμασταν σε μία ομάδα και αποφασίζουμε να επιτεθούμε στους αντίπαλους μας συγχρονισμένα. Ο ένας από την τριάδα είχε διαλέξει τους Πέρσες και είχε ξοδέψει σχεδόν όλα του τα έσοδα για να φτιάξει έναν τεράστιο στρατό από πολεμιστές που έρχονται στη μάχη πάνω σε ελέφαντες. Αποτέλεσμα; Να φτάσουμε πολύ νωρίτερα εμείς, με τα αλογάκια και τους πεζούς μας, να φάμε την ήττα της ζωής μας και πέντε λεπτά μετά τη μάχη, να δούμε στον χάρτη μια τεράστια μπλε μάζα (το χρώμα που είχε ο φίλος μας στον χάρτη) να καταφθάνει στο πρώην πεδίο μάχης. Φυσικά, ακόμα και σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, τρώει κράξιμο για εκείνο το ντροπιαστικό βράδυ.

Βέβαια, το Α και Ω ήταν η στρατηγική. Η καλύτερη επίθεση ξεκινά από την άμυνα - ναι, εκεί το έμαθα αυτό (#μάθημα_ζωής_4). Γούσταρα να φτιάχνω τριπλό τοίχος με άπειρα αμυντικά συστήματα και αυτό με έκανε αυτομάτως στόχο σε όσους αντιπάλους είχαν τα κότσια να τα βάλουν με το τοίχος μου. Βέβαια, αυτό με κρατούσε λίγο πίσω όταν έπρεπε να επιτεθώ, επειδή έχανα χρόνο στο να χτίσω την άμυνα και δεν είχα αναπτύξει ακόμη τον στρατό μου, όμως, στην πορεία, η άμυνα μου έδινε (συνήθως) τη νίκη γιατί είχα τη στρατηγική μου.

Αλλά ποτέ μια στρατηγική δεν έχει νόημα χωρίς τους συμμάχους (#μάθημα_ζωής_5). Συνήθως, επειδή ήμουν ο πιο δύσκολος στόχος, οι αντίπαλοι με άφηναν για το τέλος. Έτσι, αν τα πράγματα πήγαιναν άσχημα και καταστρέφονταν τα στρατόπεδα των φίλων μου, άνοιγα τα τείχη μου, δεχόμουν τους εναπομείναντες στρατιώτες τους και προσπαθούσαμε όλοι μαζί πλέον να αμυνθούμε όσο πιο δυναμικά μπορούσαμε. Συνήθως βέβαια, όταν φτάναμε σε αυτό το σημείο, με εξαίρεση μια επική βραδιά, χάναμε. Αλλά και πάλι, χάναμε όλοι παρέα.

Πάντως, μπορώ να πω ότι το AoE μας πέρασε και μερικά κοινωνικά μηνύματα, που έπρεπε να μεγαλώσουμε λίγο για να τα καταλάβουμε (#μάθημα_ζωής_6).Η εκκλησία μαζεύει τα φράγκα και προσηλυτίζει τον κόσμο. Έφτιαχνες την εκκλησία, έστελνες τον παπά βόλτα και αυτός γύριζε με τα relics, τα οποία σου χάριζαν χρυσό αλλά και μπορούσαν να μετατρέψουν οποιοδήποτε αντίπαλο στρατιώτη σε δικό σου. Τώρα, αν αυτό ήταν κάποιο πολιτικό μήνυμα ή τυχαίο γεγονός, θα σας γελάσω. Πάντως ο παπάς τη δουλειά του την έκανε.

Κι αν όλα πήγαιναν στραβά, τότε απλά έπρεπε να ακολουθήσεις τον «βρώμικο» δρόμο (#μάθημα_ζωής_7). To τελειότερο cheat όλων των εποχών. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τον Big Daddy.

#μάθημα_ζωής_8: Ο ήχος της ζωής.
Κάτι σαν τη πρώτη ανάσα. Δεν μπορείς να το ξεχάσεις ποτέ αυτό.

Περισσότερα από το VICE

Τα Χειρότερα Πράγματα που Βλέπει Κάποιος σε ένα Σπίτι Μετά από Πάρτι

Η Πρώτη Γυναίκα που Εργάστηκε ως Πολεμική Ανταποκρίτρια και Πέθανε στο Πεδίο της Μάχης

Γιατί Όλο και Περισσότερες Γυναίκες Κάνουν Σεξ υπό την Επήρεια Ναρκωτικών;