Κλίμα ανασφάλειας επικρατεί για πολλούς Έλληνες που ζουν στη Μεγάλη Βρετανία μετά από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου στο οποίο επικράτησε το Brexit, εξέλιξη που πυροδοτεί σημαντικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια πώς θα επηρεάσει τους Έλληνες φοιτητές και εργαζόμενους που ζουν στη Μεγάλη Βρετανία το Brexit. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι για τους Ευρωπαίους πολίτες είναι πιθανόν ότι θα καταστεί υποχρεωτική η βίζα ή μία ειδική άδεια παραμονής, όπως ισχύει και για όσους επιλέγουν να εργαστούν εκτός της Ε.Ε. Επίσης, για τους Έλληνες εργαζόμενους, το Brexit μπορεί να σήμαινε ότι χάνουν την πρόσβαση στις παροχές του κοινωνικού κράτους και τα επιδόματα και λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες εργασίας σε σχέση με τους Βρετανούς.

Πώς βλέπουν όλη αυτήν την κατάσταση οι Έλληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν αυτήν τη στιγμή στην Αγγλία;

Σκατά. Δυστυχώς αυτό που φοβόμασταν έγινε. Δεν ανησυχώ όμως ότι θα μας διώξουν από την Αγγλία. Παρόλα αυτά, οι Ευρωπαίοι μετανάστες στη Βρετανία δεν θα έχουμε ποτέ ξανά τα ίδια δικαιώματα. Σήμερα ξημερώνει μια χειρότερη μέρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο για όλους μας. Για πρώτη φορά οι ξενοφοβικές φωνές υπερισχύουν και η πίεση εναντίων μιας ανοιχτής Ευρώπης της ειρήνης και της ευημερίας τίθεται σε αμφισβήτηση. Μακάρι η έξοδος της Βρετανίας να γίνει η αιτία για βαθύτερη ένωση των υπολοίπων χωρών.

Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι δεν το πήραμε σοβαρά, διότι δεν περιμέναμε να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά τώρα που συνέβη, προσωπικά δεν είμαι τόσο απαισιόδοξη, όσο πολλοί στην Ελλάδα. Το δημοψήφισμα έγινε κυρίως για οικονομικούς λόγους και μετά για το μεταναστευτικό. Οπότε πιστεύω ότι εμείς που δουλεύουμε ήδη στην Αγγλία και έχουμε το αντίστοιχο ΑΜΚΑ δεν θα έχουμε πρόβλημα. Όπως και να΄χει όμως είναι άβολο να ζεις και να πληρώνεις φόρους σε μια χώρα που πιστεύεις ότι δεν είσαι ευπρόσδεκτος. Αλλά ακόμα είναι αρκετά νωρίς για να βγάζουμε συμπεράσματα. Μετά τον Οκτώβριο πιστεύω θα δούμε αν εμείς θα έχουμε συνέπειες ή όχι. ΟΚ, μια αμφιβολία, ναι υπάρχει και προσωπικά επειδή αλλάζω δουλειά τώρα ναι φοβάμαι μήπως πανικοβληθούν λόγω brexit και μου πουν ότι το μετάνιωσαν.

Ούτε χαίρομαι ούτε στεναχωριέμαι. Θα χαιρόμουν αν αυτό είχε αγκαλιαστεί με μια γνήσια αριστερή προοπτική απέναντι στην ΕΕ. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε γιατί το labour party ενστερνίστηκε κατά πλειοψηφία τον ψευτο-διεθνισμό και τώρα μπορεί να βγαίνει ο Φάραζ να πανηγυρίζει.

Είναι γεγονός πως στην καμπάνια του Βrexit κυριάρχησε ο πολιτικός λόγος της Δεξιάς-Ακροδεξίας. H απουσία μιας πραγματικά αριστερής εναλλακτικής στην Βρετανία αποτέλεσε δικαιολογία για να στοιχηθεί ο κόσμος με την πλειοψηφία των καπιταλιστικών συμφερόντων στην Βρετανία και με τα αφεντικά της Ευρώπης. Οι όποιες ''αριστερές'' φωνές υπερ της παραμονής προωθούσαν τον ψευτο-διεθνισμό, τον διεθνισμό υπέρ των δυνατών.

Έναν διεθνισμό που αμέσως γίνεται καπνός όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις ανάγκες των προσφύγων που αναζητούν ένα πιο ασφαλές μέρος για να ζήσουν. Για μένα, η ψήφος υπερ της ΕΕ είναι ψήφος για πρόσφυγες πνιγμένους, για πρόσφυγες που στέλνονται πίσω στην Τουρκία. Είναι ψήφος ενάντια στα συμφέροντα μας ως εργαζόμενοι.

Μια αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ δεν δημιουργεί με μαγικό τρόπο πρόσφορο έδαφος για μια Ευρώπη των Λαών. Μόνο η συλλογική δράση των ανθρώπων από τα κάτω θα εξασφάλιζε κάτι τέτοιο. Ο στόχος αυτός δεν μπορεί να τελειώσει απλά με ένα όχι, θα ολοκληρωθεί όταν την εξουσία σε κάθε χώρα στην Ευρώπη την αποκτήσουν οι καταπιεζόμενοι.

Μου είναι δύσκολο να συλλάβω τον παραλογισμό αυτής της απόφασης. Η Βρετανία είναι μια χώρα - κράμα εθνικοτήτων τόσο ευρωπαϊκών όσο και παγκόσμιων. Μέρος της εμπειρίας μου εδώ ήταν η διαρκής έκθεσή μου σε διαφορετικές κουλτούρες, δεξιότητες και τρόπους σκέψης. Η έξοδος αυτή θα κλείσει πόρτες και παράθυρα σε τόσο κόσμο που έχει και θέλει να προσφέρει στην εδώ αγορά και εκπληκτική πολυφωνία έκφρασης που τόσο απήλαυσα τα τελευταία χρόνια της εδώ διαμονής μου. Δηλώνω απογοητευμένη και άφωνη προς το παρόν ελπίζοντας για το μέλλον.

Ανησυχία είναι το πρώτο συναίσθημα που μου έρχεται. Ξέρω ότι το brexit δεν θα αρχίσει να ισχύει ουσιαστικά από σήμερα ίσως ούτε σε 2 χρόνια. Δυστυχώς όμως το κακό είναι ότι δεν ξέρουμε ακριβώς ποια θα είναι η έκβαση πολλών καθημερινών καταστάσεων. Είμαι στο χώρο της πανεπιστημιακής έρευνας- ένα πεδίο που θα επηρεαστεί άμεσα και αρνητικά πιστεύω, καθώς μεγάλο μέρος των χρηματοδοτήσεων στην επιστήμη είναι από τη ΕΕ. Εγώ η ίδια χρηματοδοτούμαι από βρετανικό κρατικό οργανισμό με ένα από τα κριτήρια όμως να είμαι Ευρωπαία πολίτης. Τώρα όμως δεν είναι σαφές τι θα γίνει. Πέρα από όλα αυτά όμως, οι Βρετανοί είναι πρακτικοί άνθρωποι σε πολλά θέματα και λύσεις και διακανονισμούς θα βρουν. Το θέμα είναι αν αξίζει να μπουν σε όλη αυτή τη διαδικασία; Θα τους ωφελήσει εν τέλει; Και πόσο καιρό θα πάρει να προσαρμοστούν όλοι πάλι στα νέα δεδομένα; Θα είναι ομαλή η προσαρμογή; Μάλλον όχι. Και τελικά μάλλον θα ξοδευτούν περισσότερα χρήματα πάρα το αντίθετο όπως υποστήριζε η καμπάνια υπέρ του Leave. Όλα αυτά είναι που μου προκαλούν ανησυχία. Δεν έχω γνωρίσει νέο Άγγλο όσο είμαι εδώ και συζητείται το brexit που να ήθελε να φύγει η Βρετανία από την ΕΕ και αυτό πιστεύω ότι λέει πολλά. Ο λαϊκισμός μάλλον τα κατάφερε.

Περισσότερα από το VICE

Νοιάζεται Kαθόλου η Ευρώπη για το #Brexit;

Τι Ζητούν οι Έλληνες από μία Ιερόδουλη σε έναν Οίκο Ανοχής;

Ο Ρακέτας, ο Κλαρινογαμπρός και όλοι οι Υπόλοιποι Τύποι Ανθρώπων που Μισούμε στην Παραλία